Για ένα ασίγαστο πάθος

Για ένα ασίγαστο πάθος μιλώ, για επανάσταση - 
Μια γιορτή σ' έναν τόπο  κοινής και ευρείας τομής 
Του  "εγώ" (που δεν κάνει πια πόλεμο) με το "εσύ”
Και στον χρόνο που υπάρχουν τα δύο τους στο " εμείς"

Φαντάζομαι τώρα πώς θα 'μαι στα χέρια σου
Και διεγείρονται όλα  τα  μόρια του σώματός μου
Και όπως τη νύχτα μακριά σου αγναντεύω τ' αστέρια σου
Προσανατολίζομαι σε ατραπούς ενός άγνωστου κόσμου 

Κι αν  απ' τα κύματα του εγκεφάλου μου  ηχούσαν δονήσεις
Καθώς ακούραστα σκέφτομαι εσένα μονάχα και συνεχώς
Κι απ' την ατέρμονη νύχτα σου ανυπομονώ να ξυπνήσεις
Θ' άκουγες μια μουσική απολύτως δική σου και σ' άπλετο φως