Βινιέτες απο την Γηραιά Αλβιώνα

Συναπάντημα

Εκείνη τη μέρα,  τον είδα δυό φορές. Την μιά, μπαίνοντας στο σουπερμάρκετ, όπου με ακολούθησε σαν ενοχλητική δυσοσμία η εντύπωση πως "κάπου τον ήξερα". Την άλλη φορά, λίγα λεπτά αργότερα, βγαίνοντας με λίγα ψώνια στο πεζοδρόμιο, οπότε τον αναγνώρισα (ομολογουμένως, χωρίς να χαρώ για το συναπάντημα).

Ήταν ο Ντέιβιντ - κάποιος γνωστός μου, πρώην συνάδελφος σε μια δουλειά που έκανα πρίν απο αρκετά χρόνια. Η εντονότερη μνήμη που 'χω συγκρατήσει για τον Ντέιβιντ, είναι πως κάπνιζε μαριχουάνα όποτε κι όπου του ήταν εύκαιρο κι ότι, απο την πρώτη μέρα που γνωριστήκαμε, προσφέρθηκε γενναιόδωρα να μοιραστεί την εμπειρία μαζί μου.

Θυμάμαι μια φορά, όταν σχολάσαμε απ' την δουλειά, μου ζήτησε να τον πάω με το αυτοκίνητο στο σπίτι του, που ήταν στον δρόμο μου. Όταν σταμάτησα κοντά στην είσοδο του κτιρίου, στον πρώτο όροφο του οποίου ήταν το στούντιο που νοίκιαζε, επέμενε να μπω μέσα για ένα τσάι. Δεν θυμάμαι αν μπήκα απο περιέργεια ή απο ευγένεια ή και τα δύο. Εκεί συνάντησα και τον φίλο του, τον Πήτερ, με τον οποίο συζούσε. Μου τον σύστησε σαν μουσικό, τραγουδοποιό. Ο Πήτερ, που όλο γελούσε, συχνά χωρίς λόγο, ανέλαβε μετά απο μια μικρή παρότρυνση του Ντέιβιντ να μας ψυχαγωγήσει, ερμηνεύοντας με τη συνοδεία  μίας ξεκούρδιστης κιθάρας ένα τραγούδι του, πείθοντας με απο τις πρώτες νότες πως δεν θα γίνει ποτέ σούπερσταρ.

Αργότερα, και για αρκετό καιρό αφότου ο Ντέιβιντ εξαφανίστηκε χωρίς ν' αφήσει ίχνη πίσω του, κάπου-κάπου, και απο σίγουρη απόσταση, έβλεπα τον Πήτερ, εξαθλιωμένο, να βολοδέρνει στο κέντρο της πόλης (ήταν χρήστης ηρωίνης και, κατά τα φαινόμενα, άστεγος). Μέχρι που εξαφανίστηκε κι αυτός...

Ο Ντέιβιντ τώρα, καθισμένος σ' εναν υπνόσακο στο πεζοδρόμιο, έπαιζε φλογέρα. Φορούσε γάντια με τρύπες για τα δάκτυλα, και τα νύχια του ήταν βαμένα μενεξεδί. Τα ρούχα του κουρέλια, τα μαλλιά του λαδωμένα απο  απλυσιά. Στο πέτο του σακακιού του, μια κονκάρδα με την λέξη pride. Στο πλάι του, ένα σκυλί ξαπλωμένο, με τα μάτια μισάνοιχτα και μισοσκεπασμένο με μια βρώμικη κουβέρτα. Μπροστά του, ανάμεσα στα διπλωμένια σκέλη του, ενας σκούφος με  μερικά κέρματα που έριξαν μέσα κάποιοι φιλάνθρωποι ή φιλόμουσοι περαστικοί.

Περνώντας απο μπροστά του, και κοιτώντας προς το απέναντι πεζοδρόμιο, έριξα ένα κέρμα στον σκούφο του.

Σταμάτησε να παίζει φλογέρα.
"Cheers guv" (ευχαριστώ αφεντικό), μου λέει χαμηλόφωνα.


Ελπίζω να μη με γνώρισε, σκέφτηκα, καθώς απομακρύνθηκα με μιαν αμυδρή αίσθηση ντροπής.


✴✴✴✴✴

Image from here

Unicef: 1.800 παιδιά πεθαίνουν κάθε μέρα από μολυσμένο νερό

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Νερού η Unicef δημοσιοποίησε στοιχεία για την παιδική θνησιμότητα που σοκάρουν. Κυριότεροι λόγοι θανάτου το ακάθαρτο νερό, οι συνθήκες υγιεινής και αποχέτευσης

Περίπου 2.000 παιδιά ηλικίας κάτω των πέντε ετών πεθαίνουν κάθε μέρα σε παγκόσμιο επίπεδο από διαρροϊκές ασθένειες και από αυτούς τους θανάτους περίπου 1.800 συνδέονται με το νερό και την υγιεινή.

Τα παραπάνω επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η UNICEF, με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Νερού, που είναι στις 22 Μαρτίου, και καλεί τις κυβερνήσεις, την κοινωνία των πολιτών και τους πολίτες να θυμούνται ότι πίσω από τα στατιστικά στοιχεία βρίσκονται τα πρόσωπα των παιδιών.
''Μερικές φορές επικεντρωνόμαστε τόσο πολύ στους μεγάλους αριθμούς και αποτυγχάνουμε να δούμε τις ανθρώπινες τραγωδίες που κρύβονται πίσω από κάθε στατιστικό στοιχείο'' λέει ο Sanjay Wijesekera, επικεφαλής του τομέα Νερού και Υγιεινής της UNICEF.

Το 90% της παιδικής θνησιμότητας συνδέεται με το μολυσμένο νερό
''Αν 90 σχολικά λεωφορεία γεμάτα με παιδιά του νηπιαγωγείου συγκρούονταν κάθε μέρα, χωρίς επιζώντες, ο κόσμος θα το πρόσεχε. Όμως αυτό ακριβώς συμβαίνει κάθε μέρα, εξαιτίας του ακάθαρτου νερού και των κακών συνθηκών υγιεινής και αποχέτευσης''.
Σχεδόν το 90% των θανάτων παιδιών από διαρροϊκές ασθένειες συνδέονται άμεσα με το μολυσμένο νερό, την έλλειψη αποχέτευσης ή την ανεπαρκή υγιεινή. Παρά την έκρηξη του παγκόσμιου πληθυσμού, αυτοί οι θάνατοι έχουν μειωθεί σημαντικά κατά την τελευταία δεκαετία, από 1,2 εκατομμύρια κάθε χρόνο το 2000 σε περίπου 760.000 το χρόνο το 2011. Για τη UNICEF, ο αριθμός αυτός εξακολουθεί να είναι πάρα πολύ μεγάλος.

Οι ''πρωταθλήτριες'' χώρες
Τα στοιχεία της UNICEF για την παιδική θνησιμότητα δείχνουν ότι περίπου οι μισοί θάνατοι παιδιών κάτω των πέντε ετών συμβαίνουν σε μόνο πέντε χώρες: Ινδία, Νιγηρία, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Πακιστάν και Κίνα. Δύο χώρες μαζί - η Ινδία (24%) και η Νιγηρία (11%) - παρουσιάζουν περισσότερο από το ένα τρίτο του συνόλου των θανάτων παιδιών κάτω των πέντε ετών.
Αυτές οι ίδιες χώρες έχουν, επίσης, σημαντικούς πληθυσμούς χωρίς επαρκείς εγκαταστάσεις ύδρευσης και αποχέτευσης.
Από τα 783 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο χωρίς επαρκή πρόσβαση σε πόσιμο νερό, 119 εκατομμύρια είναι στην Κίνα, 97 εκατομμύρια στην Ινδία, 66 εκατομμύρια στη Νιγηρία, 36 εκατομμύρια στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και 15 εκατομμύρια στο Πακιστάν.

Ζοφερά τα στοιχεία για την αποχέτευση
Τα στοιχεία για την αποχέτευση είναι ακόμη πιο ζοφερά, τονίζει η UNICEF. Αυτοί που στερούνται βελτιωμένες εγκαταστάσεις υγιεινής σε αυτές τις χώρες είναι: στην Ινδία 814 εκατομμύρια, στην Κίνα 477 εκατομμύρια, στη Νιγηρία 109 εκατομμύρια, στο Πακιστάν 91 εκατομμύρια και στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό 50 εκατομμύρια.
Όπως τονίζει η UNICEF, οι πρόοδοι που έχουν ήδη σημειωθεί από το 1990, δείχνουν ότι με την πολιτική βούληση, με επενδύσεις και με έμφαση στην ισότητα  ίσως μόνο μέσα σε μια γενιά. κάθε παιδί να είναι σε θέση να έχει πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό και επαρκείς εγκαταστάσεις υγιεινής.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ/news247

***

red rock views - Για ποια "πολιτική βούληση  με έμφαση στην ισότητα" μιλάει η UNICEF;

Αυτή που κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους βυθίζοντας την πλειονότητα της ανθρωπότητας στην φτώχια και καταδικάζοντας εκατοντάδες εκατομμύρια  σε συνθήκες ζωής που μόνο σαν κόλαση μπορεί να περιγραφτεί;

Υπάρχουν "επενδύσεις" στον καπιταλισμό με σκοπό κατι άλλο εκτός από το κέρδος, η μήπως μπορούν ν΄ αλλάξουν  οι "συνήθειες" των πανίσχυρων πολυεθνικών που λυμαίνονται τις πλουτοπαραγωγικές πηγες του πλανήτη καταστρέφοντας την φύση και ότι είναι ακόμα ζωντανό σ΄ αυτήν; 

Αν δεν βρωμίσουν το νερό μετατρέποντας το σε τοξικό δηλητήριο, θα το μετατρέψουν σε εμπόρευμα. Που και σε ποία εποχή αυτή η διεστραμμένη ελίτ που κυβερνά τον κόσμο υπολόγισε την υγεία των λαών, πότε έδωσε αξία στην ζωή του ανθρώπου. 

Στην εποχή που ζούμε οι καπιταλίστες ούτε για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης δεν δίνουν σημασία.