Πλούτος και μακροζωία

Μια ζωη για να λέει αυτός "ευτυχώς" εσύ λες "δυστυχώς"

Μια ζωη για να καλοπερνά αυτός εσύ υποφέρεις

Μια ζωη πλούσιος θά 'ναι αυτός, εσύ φτωχός 

Στο τέλος θα πεθάνεις και πιο νέος, το ξέρεις;

*****

Το βασικό συμπέρασμα από μιαν εκτεταμένη νεα έρευνα, που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα στο Journal of the American Medical Association, [περιοδικό του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου], είναι ότι, από το 2001 έως το 2014, διευρύνθηκε το χάσμα μεταξύ των προσδόκιμων ζωης των πλουσίων και των φτωχών αντίστοιχα. Αυτοί που ανήκουν στην κορυφή της εισοδηματικής κλίμακας,  ήτοι στο 1% των αμερικανικών ανδρών, ζουν κατά 15 χρόνια περισσότερο από ό, τι το  φτωχότερο 1 % του ανδρικού πληθυσμού.  Για τις γυναίκες, η διαφορά είναι 10 χρόνια. Αυτοί οι πλούσιοι Αμερικανοί έχουν κερδίσει τρία χρόνια μακροζωίας στα 14 πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα. Ζουν περισσότερα χρόνια, ανεξάρτητα από το πού ζουν. Οι φτωχοί Αμερικανοί είχαν πολύ μικρή αύξηση στο σύνολό τους, με μεγάλες διαφορές μεταξύ των διαφορετικών τοποθεσιών. Για τους φτωχούς Αμερικανούς, ο τόπος κατοικίας τους μπορεί να είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου. Σε ορισμένες περιοχές της χώρας, οι ενήλικες με τα χαμηλότερα εισοδήματα πεθαίνουν κατά μέσο όρο σε ηλικία ίδια με αυτή των ανθρώπων απο πολύ φτωχότερες χώρες όπως η Ρουάντα, καθώς το προσδόκιμο ζωής τους γίνεται όλο και μικρότερο.

Αυτές οι διαφορές στο προσδόκιμο ζωής, τεκμηριώνονται στην σαρωτική έρευνα, απ' την οποία δεν απουσιάζει κι ένα αισιόδοξο μήνυμα: Ο σωστός συνδυασμός μέτρων για τη βελτίωση ατομικών συνηθειών και δημόσιας υγείας θα μπορούσε να βοηθήσει τους ανθρώπους να ζουν περισσότερο, ανεξάρτητα από το πόσο χρήμα διαθέτουν. Η έρευνα δείχνει ότι, ή θέσπιση μικρής κλίμακας, τοπικών πολιτικών μπορεί να βοηθήσει τους φτωχούς να διατηρήσουν υγιέστερες συνήθειες και να επιτύχουν την παράταση της ζωής τους, ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει με τις τάσεις της εισοδηματικής ανισότητας.

Έργο σχεδόν τρίων χρόνων, η μελέτη βασίζεται σε μια τεράστια ποικιλία δεδομένων  σχετικά με τις αποδοχές και τους θανάτους, και είναι η πιο λεπτομερής ανάλυση στο θέμα μεχρι σήμερα όσον αφορά τη διαπίστωση που εντοπίστηκε για πρώτη φορά τουλάχιστον δυο αιώνες πριν - ότι δηλαδη περισσότερο χρήμα μεταφράζεται σε πιο μακρόχρονη ζωη.

Θα μπορούσε να είναι τόσο απλό όσο αυτό: ο πλούτος αγοράζει υψηλότερης ποιότητας ιατρική περίθαλψη, η οποία επιτρέπει στους ανθρώπους να ζουν εως μια μεγάλη ηλικία. Αλλά μια μακρά σειρά στοιχείων, συμπεριλαμβανομένων και αυτών  της εν λόγω εργασίας, δείχνει ότι η σχέση των δύο μεταβλητών είναι λιγότερο προφανής από ό, τι μπορεί να φαίνεται. Η εύποροι φαίνεται να ζουν με πιο υγιείς τρόπους. Μπορούν να γυμνάζονται περισσότερο, καπνίζουν λιγότερο, αισθάνονται λιγότερο άγχος και είναι λιγότερο πιθανό να είναι παχύσαρκοι.

Η έρευνα υπονοεί πως ή σχέση αιτίας αποτελέσματος μπορεί να είναι και αμφίδρομη. Οι άνθρωποι που είναι υγιείς είναι σε καλύτερη θέση να διατηρήσουν μιαν απαιτητική δουλειά, και έτσι έχουν υψηλότερα εισοδήματα.

Επιβεβαιώνει τη γνωστή από προηγούμενες εργασίες διαπίστωση ότι οι παρεμβάσεις της υγειονομικής περίθαλψης έχουν μικρότερη επίδραση στο μάκρος ζωής απ' όσο εχουν οι συμπεριφορικοί παράγοντες όπως το κάπνισμα και η άσκηση. Δεν υποτιμάται το γεγονος, όμως, ότι  η υγειονομική περίθαλψη βοηθά τους ανθρώπους που είναι ήδη άρρωστοι να οδηγηθούν σε υγιέστερη ζωή. Και ότι μπορεί να παρέχει οικονομική ασφάλεια και ψυχική ηρεμία και να  βελτιώνει τις ζωές των φτωχών με άλλους τρόπους.

Τα νέα ευρήματα συμβαδίζουν με την πολυσυζητημένη εργασία των Anne Case και Angus  Deaton που δημοσιεύθηκε πέρυσι. Η έρευνα εκείνη έδειξε αύξηση των ποσοστών θανάτου των μέσης ηλικίας λευκών φτωχων Αμερικανών, ιδιαίτερα εκείνων με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο. Έδειξε επίσης μιαν απότομη αύξηση των ναρκωτικών και των δηλητηριάσεων αλκοολικής φύσης, αυτοκτονίων και ατυχημάτων σ' αυτή την κοινωνική μερίδα κατά τα πρώτα χρόνια αυτού του αιώνα. Η έρευνα από το Brookings Institution, που δημοσιεύθηκε φέτος τον Φεβρουάριο, βρήκε επίσης ένα αυξανόμενο χασμα μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών που αφορά τη μακροζωία .

******
Πηγή: “The Association Between Income and Life Expectancy in the United States, 2001-2014”, The Journal of the American Medical Association.healthinequality.org
To παρον κείμενο αποτελεί εκτεταμένη σύνοψη από ρεπορταζ στην  New York Times,

Τέτοια ανισότητα δεν είναι φυσιολογική, είναι διαστροφή της φύσης

Στο παρακάτω, ο Νίκος Μπογιόπουλος, με τον πάντα έξοχα "οστεοθραυστικό" τρόπο του,  σχολιάζει μιαν είδηση και το πώς η είδηση αυτή περνάει  από τα μέσα ενημέρωσης και επέκεινα.

Σου μένει, όχι μόνο το περιεχόμενο της είδησης, αλλά και το πραγματικά συγκλονιστικό γεγονός (αν το καλοσκεφτείς): ότι αυτή η είδηση δεν είναι καν "νέο"! Περνάει σαν να πρόκειται για περιγραφή της ήδη γνωστής μας φύσης. "Ακούμε κάτι που ήδη ξέρουμε... Πάμε παρακάτω... Πες μας κάτι που δεν ξέρουμε για να το καταναλώσουμε σαν 'νέο' και να το διασκεδάσουμε κιόλας". Όταν γενικά η είδηση έχει γίνει κατανάλωση, το πρόβλημα δεν είναι τόσο πώς ουσιαστικά αποκρύβεται ένα γεγονός που μπορεί να ενέχεται σε κριτική του συστήματος, ή πως το γεγονός παραμένει ανερμήνευτο, όσο ότι το γεγονός δεν αντιμετωπίζεται καν σαν κάτι σημαντικό, επειδή δεν είναι "νέο"...

Το πέρασμα μιας είδησης σαν κι αυτήν -  για την ανισότητα που κρύβει μια τόσο πρωτόγνωρη αγριότητα, τόση βία και καταστροφή, τόση δυστυχία για τόσο πολλούς ώστε να οχυρώνονται ισχυρότερα στον παραδείσιο κόσμο τους τόσο λίγοι - σαν να  είναι κάτι δεδομένο και φυσιολογικό, και η αποδοχή της σαν τέτοιο, δεδομένο και φυσιολογικό, έχει γίνει δεύτερη φύση μας... 

Μα αυτό, το γεγονός καθαυτό και η αποδοχή του, είναι μια διαστροφή της ανθρώπινης φύσης, που απειλεί την φύση, όπως την ξέρουμε, γενικότερα.

Επόμενη Είδηση, Παρακαλώ... 

 Τού ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Δεν είναι ότι η είδηση δεν παίχτηκε. Κάθε άλλο. Για μια ακόμα φορά η σούπα του πλουραλισμού και της ολόπλευρης ενημέρωσης σερβιρίστηκε όπως ακριβώς συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις.
Ουδείς, λοιπόν, δικαιούται να διαμαρτύρεται ότι του αποκρύβουν την αλήθεια. Και ποια είναι η αλήθεια;
Ότι στον μάταιο τούτο κόσμο:
α) Υπάρχουν 62 άνθρωποι που κατέχουν τόσο πλούτο όσος ο πλούτος που κατέχει ο μισός πληθυσμός της Γης - περίπου 3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι.
β) Σε συνθήκες παγκόσμιας κρίσης οι «Κροίσοι» έχουν γίνει ακόμα πιο πλούσιοι και οι φτωχοί έχουν γίνει ακόμα πιο φτωχοί.
γ) Οι 62 αυτοί αναξιοπαθούντες έχουν δει τα πλούτη τους από το 2010 και μετά να αυξάνονται κατά 44% όταν ο πλούτος των φτωχότερων 3,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων μειώθηκε κατά 41%.
δ) Περίπου7,6 τρισεκατομμύρια δολάρια του πλούτου που έχει σωρευτεί στα θησαυροφυλάκια των «Κροίσων» είναι τοποθετημένος σε εξωχώριους φορολογικούς παραδείσους.
ε) Η μη φορολόγηση αυτού του πλούτου που είναι παρκαρισμένος σε «φοροπαραδείσους» σημαίνει ετήσια απώλεια εσόδων της τάξης των 190 δισ. δολαρίων.
στ) Το 30% όλου του χρηματικού πλούτου της Αφρικής είναι κατατεθειμένο σε φορολογικούς παραδείσους, γεγονός που σημαίνει απώλειες φορολογικών εσόδων ύψους 14 δις. δολαρίων κάθε χρόνο, ένα ποσό με το οποίο θα μπορούσαν να εξασφαλιστούν οι υπηρεσίες υγείας και  περίθαλψης για 4 εκατομμύρια παιδιά το χρόνο και θα μπορούσε να εξασφαλιστεί ότι κάθε παιδί της Αφρικής θα μπορούσε να πηγαίνει σχολείο.
Δίπλα στα υπόλοιπα προσθέστε κι αυτό:
Οι 188 από τις 201 κορυφαίες πολυεθνικές επιχειρήσεις στον κόσμο έχουν παρουσία σε τουλάχιστον έναν φορολογικό παράδεισο…
Τα παραπάνω στοιχεία (είναι από την έκθεση της «Oxfam») έρχονται να προστεθούν σε εκείνα που περιλαμβάνονται στις ετήσιες Εκθέσεις Διεθνούς Πλούτου (Global Wealth Reports) του Ινστιτούτου Έρευνας της ελβετικής τράπεζας «Credit Suisse» που δημοσιοποιήθηκαν πριν μερικές βδομάδες.
Ας τα θυμηθούμε:
1) Σύμφωνα με την έκθεση της τράπεζας για το 2015, περίπου ο μισός πλούτος της υφηλίου (το 45,2%) ανήκει στους δισεκατομμυριούχους, οι οποίοι αποτελούν το 0,7% του παγκόσμιου πληθυσμού.
2) Στη δεύτερη θέση βρίσκονται τα εύπορα κοινωνικά στρώματα που αποτελούν το 7,3% του πληθυσμού και κατέχουν περίπου 40% του πλούτου.
  3) Οι υπόλοιποι κάτοικοι της υφηλίου, το 92%, κατέχουν μόνο το 15,4% του πλούτου, και η πλειοψηφία από αυτούς, το 71%, κατέχει μόλις 3% του παγκόσμιου πλούτου.
Όποιος μπει στον κόπο να συγκρίνει τη φετινή έκθεση με τις αντίστοιχες εκθέσεις της τράπεζας για τα προηγούμενα χρόνια οδηγείται σε αποκαλυπτικά συμπεράσματα. Και το βασικό συμπέρασμα είναι τούτο:
Κατά την περίοδο 2010-2015, η περιουσία των «Κροίσων» αυξήθηκε κατά 60% και το ποσοστό του παγκόσμιου πλούτου που κατέχουν ανέβηκε κατά περίπου 10%.
Στον αντίποδα, η περιουσία των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων (του 71% του παγκόσμιου πληθυσμού) μειώθηκε κατά την ίδια περίοδο κατά 10%.

Και τώρα τίθενται τα εξής ερωτήματα:
Τα παραπάνω αποτελούν «φυσικό» φαινόμενο, «θεϊκή» επιταγή ή κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό φαινόμενο;
Ο ισχυρισμός ότι αυτή η εικόνα όχι μόνο δεν είναι «ρεαλιστική», αλλά προϊόν μια παγκόσμιας δικτατορίας που πρέπει να ανατραπεί, αποτελεί «ξύλινο» λόγο;
Η άποψη που χαρακτηρίζει ως μπουρδολόγημα τις καθεστωτικές θεωρίες περί της «αγαθής» λειτουργίας των διεθνών αγορών που τάχα θα διανείμουν με κοινωνικά δίκαιο τρόπο τον πλούτο, συνιστά «δογματισμό»;
Ότι αυτός ο αγριανθρωπισμός είναι σύμφυτος με το σύστημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, και ότι το σύστημα αυτό που έχει όνομα, λέγεται καπιταλισμός,  οικοδομεί την εξουσία του πάνω στην κεφαλαιοκρατική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, είναι μια ανάλυση «παρωχημένη»
  Όποιος θεωρεί ότι πρέπει όχι μόνο να τίθενται αυτά τα ερωτήματα, αλλά ότι πρέπει και να απαντηθούν (κάποτε), μάλλον δεν έχει καταλάβει πως δουλεύει το παγκόσμιο χωριό της «ενημέρωσης».
Είπαμε, το «χωριό» το καθήκον του το έκανε. Την είδηση ότι 62 «Κροίσοι» διαθέτον πλούτο ίσο με τον πλούτο 3,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων την μετέδωσε.
Τι πρέπει να κάνουμε τώρα, δηλαδή, να κάτσουμε και να την «ψειρίσουμε» κιόλας; Όχι. Τώρα είναι ώρα για άλλες ειδήσεις. Πιο ουσιαστικές και πολύ πιο σημαντικές για «ανάλυση» και «εμβάθυνση». Όπως, για παράδειγμα, η είδηση για τα πανερολούλουδα προς τέρψιν των ποδών του αοιδού Παντελίδη…  

✴) http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/365162,Epomenh-eidhsh-parakalw.html

στον Καναδά

Ο Καναδάς είναι μια απο τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου. Σε σχέση με την ποιότητα ζωής, βρίσκεται ανάμεσα στις δέκα πρώτες χώρες του κόσμου. Όμως κι εκεί  αυξάνεται ανησυχητικά η κοινωνική ανισότητα .