Δεν υπάρχει τίποτα το εξαιρετικό όταν ένας άνθρωπος ντρέπεται για αυτό που έγινε, για αυτό και λυσσομανά ενάντια σ' αυτό που ήταν. Αυτός είναι ο κανόνας. Οι άνθρωποι που ντρέπονται για αυτό που έγιναν νιώθουν μίσος για αυτό που ήταν, γιατί όσο το βρίσκουν μπροστά τους στους άλλους, τόσο αναγκάζονται να το συγκρίνουν με αυτό που οι ίδιοι έγιναν. (*)
Το άτομο που ντρέπεται για αυτό που έγινε, μπορεί και να ξαναγίνει αυτό πού ήταν. Δεν είναι τελεσίδικα χαμένο. Διότι η ντροπή του έχει σαν προϋπόθεση της ότι σαν άνθρωπος αισθάνεται πως έχει απωλέσει αξιοπρέπεια, και μιά τέτοια απώλεια είναι συχνά χειρότερη απο τον θάνατο.
