Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2016

Τα ζώα





Κοιτώντας την ήρεμη λίμνη μου είπες:

«Οι κύκνοι, τι άραγε βλέπουν στον άλογο κόσμο τους, πίσω απ' την θέα ειδώλων; 

Και όταν η αταραξία τα παίρνει στην κατοχή της μ' αυτές τις παράξενες ιεροτελεστίες των, τί να λατρεύουν, αφού ούτε έννοια μήτε εικόνα θεού συλλαμβάνουν;»

Είναι ζώα, αποκρίθηκα, παίζουν· και το  ένα τη σάρκα του άλλου λατρεύει στην "άθεη" ιεροτελεστία τους... Κι αν δεν έχουν γλώσσα, έχουν πίστη. Ειδάλλως πώς θα επιβίωναν; 

«Τα ζώα δεν έχουν ψυχή. Πώς λοιπόν να πιστεύουν. Δεν βλέπεις  το ελάφι που πίνει νερό φοβισμένο; Τί να απαλύνει την ανησυχία που δείχνει στα μάτια του;» είπες. 

Λέω, ίσως η πίστη, κι όχι αποκλειστικά σε θεότητες, είναι σαν την κιβωτό. Ταξιδεύει  το πνεύμα των ζώων σε τόπο και χρόνο όπου το περατό είναι μόνο το σώμα τους, που όταν σκλαβώνεται, γίνεται πράγμα που σέρνουν προς τον ματωμένο πυρήνα του απέραντου.  Και  είναι αυτό που σπουδάζεις, θαρρώ, ή το άλλο που εσύ ονομάζεις θεό, μα κι αυτό  που εκείνα μονάχα διαισθάνονται. Πώς συμπεραίνεις, λοιπόν, πως δεν έχουν ψυχή; Αφού βλέπεις, φοβούνται, διότι αισθάνονται πόνο κι οδύνη. Και άρα ελπίζουν, αν νιώθουν χαρά κι ηδονή. Η χαρά και η λύπη δεν είναι απλά ηχοχρώματα αλόγων επιφωνημάτων, μα η όλως διόλου υλική  πεμπτουσία της αγνοημένης ψυχής των.




Εδώ μέσα, κι ολούθε, η μπόχα σφαγείου ειρωνεύεται τον σεβασμό στην ζωή, και η στείρα κυριολεξία μας σέρνει με την στρατιωτική πειθαρχία της σε βεβαιότητα πως επειδή τους ανθρώπους χωρίζει απ' τον κόσμο ο φλοιός του εγκεφάλου των (κείνη η σαβούρα από λέξεις που τροφοδοτούν προσευχές), θεωρούν πως μονάχα αυτούς έχει φτιάξει ο θεός κατ' εικόνα και ομοίωσή του. Και σαν "λογική" πια συνέπεια λέν' οξύμωρα "είμαστε ζώα.. πιο πάν' απ' τα ζώα "... 

Κι, ας πούμε πως είναι δεκτό ότι, αφού ένα είδος των ζώων δεν είναι το ίδιο με τ' άλλο, δεν δύναται το ένα να συμπεριφέρεται ωσάν και το άλλο. Γιατί αν το κάνει, δεν πρόκειται να επιβιώσει. Και μάλλον εκεί έχει ρίζες η αξία που λέει πως "αυτός που έχει τάση να συμπεριφέρεται όπως το ζώον, άλλο από ζώον του ζώου δεν είναι". Κι ο άνθρωπος δεν διατηρεί ανθρωπιά όταν δικαιολογεί την κατάχρηση έμβιας φύσης ελέω θεού... 

Μα δεν εν' ειρωνεία της φύσης, που έρχονται αυτοί που πρεσβεύουν την υπεροχή του ανθρώπου συμπεριφερόμενοι  όχι μονάχα σε ζώα μα και σε ανθρώπους, με τρόπους χειρότερους κι  από αυτούς του  αγριότερου ζώου; ...




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου