Δεν υπάρχει "μήπως;"

Αναφερόμενος γενικόλογα στην αριστερά, την οποία πάντα, υποτίθεται, χαρακτήριζε το φαινόμενο της έλλειψης εμπιστοσύνης στον εαυτό της, ο Θανάσης Καρτερός λέει πως 

" Συνεχώς φοβόταν μήπως ξεφύγει από τον σωστό δρόμο, μήπως διαφθαρεί, μήπως τη βάλουν στο χέρι, μήπως δεν είναι όσο πρέπει αλύγιστη, όσο πρέπει ορθόδοξη, όσο πρέπει ηθική, όσο πρέπει παρθένα, όσο πρέπει πιστή στις αρχές".

Εδώ, μάλλον αναφέρεται στις κοινές ιστορικές καταβολές των Σύριζα και ΚΚΕ και στην μήτρα που, εξαιτίας του ορατού στον Θανάση φαινομένου, "γέννησε όχι μόνο λαθεμένες πολιτικές, αλλά και εσωκομματικά τέρατα", κατά την εκτίμηση του πάντα.

Στην συνέχεια, μάλλον στρεφόμενος προς τον Σύριζα, διαπιστώνει:

"Ακόμα κι εκεί όπου θα περίμενε κανείς ότι το φαινόμενο έχει εκλείψει, αυτό επιμένει. Ως ευκολία εξουδετέρωσης απόψεων και αντιπάλων. Ως ψυχολογικό σύνδρομο. Ως φθόνος που μεταμφιέζεται σε ιδεολογική μαχητικότητα. Ως ό,τι θέλετε, αλλά υπάρχει. Με πρόσημο το μήπως. Μήπως συμβιβαζόμαστε; Μήπως μας διαφθείρουν οι πιθανοί σύμμαχοι; Μήπως μας χαλάσει η εξουσία; Μήπως μας έχει ήδη χαλάσει; Μήπως χάνουμε τον ριζοσπαστισμό μας; Μήπως αλλάζουμε; Μήπως; Μήπως;"

Αν δεν ήμουνα σίγουρος πως τα ξέρει ήδη, θα έστελνα μήνυμα στον Θανάση λέγοντας του πως έχω νέα γι αυτόν:

Δεν υπάρχει "μήπως;" ως προς το αν συμβιβαζόσαστε. Το έχετε ήδη κάνει.
Δεν υπάρχει "μήπως;", για το αν θα σας διαφθείρουν οι πιθανοί σύμμαχοι σας. Η διαφθορά τους έχει ήδη αρχίσει να μεταδίδεται στους κόλπους σας.
Την απάντηση στο "μήπως χάνουμε τον ριζοσπαστισμό μας; Μήπως αλλάζουμε;"... την έχετε ήδη δώσει και δεν κουράζεστε να την επαναλαμβάνετε.
Δεν υπάρχει "μήπως;" σχετικά με το αν θα σας χαλάσει η εξουσία. Η εξουσία... και εδώ πάλι θα έπρεπε να είσαι πιο συγκεκριμένος, Θανάση, η εξουσία των αστών δεν χαλάει τους ήδη χαλασμένους. Η εξουσία αυτή, παντού και πάντοτε, όχι απλά προσπαθεί να "χαλάσει", μεταφορικά μιλώντας, αλλά να εξοντώσει αυτούς που θέλουν να την χαλάσουν, στην κυριολεξία. 

Ευτυχώς που δεν το καταφέρνει παντού και πάντοτε.

Κι αυτό, όπως και το προηγούμενο, το ξέρεις...
Αλλά επιλέγεις να προσποιείσαι πως το έχεις ξεχάσει.

Κατά τα άλλα, ούτε "Με τρισάγιο για τους πιστούς", ούτε με "αναδρομή στην Ιστορία για τους άλλους" ούτε και με "τα σχετικά σεμινάρια προς όλους" θα καταφέρνατε ποτέ να "εμπιστευόσαστε περισσότερο τον εαυτό σας...

«επαναστατική γυμναστική»;

Τι σημαίνει «επαναστατική γυμναστική»; 

αυτό;

ή μήπως... 

αυτό ( το ‘Κάντε το με ένα…καρπούζι’, που προτείνει η γυμνάστρια);

Μας ενδιαφέρει που δυό βρωμόσκυλα τρώγονται;

Ο Γ. Παπανδρέου έφερε το ΔΝΤ ενώ ο Ευ. Βενιζέλος συνέχισε και συνεχίζει την βρώμια δουλειά του προκατόχου του με εφάμιλλο ζήλο. Τώρα τρώγονται σαν τα σκυλιά. Μας ενδιαφέρει;

Δίκαιη η οργή, αλλά και αδιέξοδη όταν εξακολουθείς να τους αφήνεις... να σε ξεσκίζουν

Διαβάζω στην Εφημερίδα των Συντακτών τι, κατά ένα συντάκτη της, μας εξοργίζει:

«Οι κάτοικοι αυτής της χώρας θέλουν να μάθουν πότε θα τελειώσει η ύφεση, αν θα χρεοκοπήσουμε και αν θα βγούμε από το ευρώ, για να αποφασίσουν αν θα παντρευτούν, αν θα χωρίσουν, αν θα τεκνοποιήσουν, αν θα στείλουν το παιδί τους στον παιδικό σταθμό, αν θα πάνε στο σουπερμάρκετ, ποια σχολή θα δηλώσουν στο μηχανογραφικό».

Ωραία το θέτεις, θα απαντούσα, αλλά αυτό που θα έπρεπε ήδη να τους είναι σίγουρα  γνωστό είναι ότι, κι αν δεν «χρεοκοπήσουμε» σαν χώρα, έχουμε χρεοκοπήσει σαν λαός και σαν άτομα, η πλειονότητα από εμάς. Όπως επίσης, ακόμα κι αν «τελειώσει η ύφεση» το προβλημα που περιγράφεις θα συνεχισθεί – πολύς καιρός θα περάσει μέχρις ότου (άμποτε) οι «κάτοικοι αυτής της χώρας», πρώτιστα οι νέοι, αποκτήσουν μια αίσθηση ασφάλειας για να τολμήσουν το πλέον φυσικό: να κάνουν οικογένεια χωρίς το σαράκι της ανέχειας και της ανασφάλειας.

   

Kατά τον συντάκτη που δικαίως εξοργίζεται, όπως οι περισσότεροι από μας, 

«Ο προγραμματισμός μιας ολόκληρης ζωής, της καθημερινότητάς μας, εξαρτάται από τα κέφια της Μέρκελ, του Σόιμπλε, της Λαγκάρντ και του Ντράγκι».

Θα απαντούσα ότι ούτε κι αυτό εκφράζει όλη την αλήθεια κι ετσι παραμένει μια σειρά από μισόλογα.Οι Μέρκελ, Σόιμπλε, Λαγκάρντ Ντράγκι κ.α. είναι απλά εκτελεστικά όργανα του κεφαλαίου, και πιο συγκεκριμένα, όργανα πρώτιστα της ελίτ που ελέγχει παγκοσμιοποιημένο χρηματιστικό κεφάλαιο. Ο προγραμματισμός της ζωής μας εξαρτάται από τις δικές του στρατηγικές επιλογές. Εάν δεν θιχτεί το κεφάλαιο, αν δεν θιχτούν «τα μονοπώλια», όπως λέει «το ανιαρό ΚΚΕ», χαΐρι δεν θα δουν οι κάτοικοι αυτής της χώρας.

Παρακάτω παρατίθεται η ομολογία προφανώς ενός εργαζόμενου:

«Δεν με πειράζει τόσο που υποαμείβομαι για τη δουλειά που κάνω, την οποία πριν από μερικά χρόνια την έκαναν τρεις άνθρωποι. Πιο πολύ με πειράζει, με εξοργίζει, που κάθε μέρα το αφεντικό μου υπενθυμίζει με νόημα ότι έξω υπάρχουν 1,3 εκατομμύρια άνεργοι που θα περιμένουν πώς και πώς να μου φάνε τη θέση. Έτσι λοιπόν, οφείλω να ευγνωμονώ και να δηλώνω την πλήρη υποταγή μου στο καλό αφεντικό, που απαιτεί να είμαι στις επάλξεις 16 ώρες τη μέρα, Σάββατα, Κυριακές, αργίες. Και με τον τρόπο αυτό το… κάθε αφεντικό ελέγχει απόλυτα τη ζωή μου. Είμαι τόσο ράκος, ψυχικά και σωματικά, που δεν αντέχω να ακούω ούτε καν τη φωνή μου, να παίξω με το παιδί μου».

Και συνεχίζει:

«Αυτά εξομολογούνται άνθρωποι που «απολαμβάνουν» ακόμα το δικαίωμα στην εργασία. Μόνο που η δουλειά έγινε δουλεία και πλέον, για να εξασφαλίσεις 700 και 1.000 ευρώ, αναγκάζεσαι να ζεις για να δουλεύεις και όχι να δουλεύεις για να ζεις».

Μιαν απάντηση σε τούτο δανείζομαι από τον Ρίζο 

«Δίκαιη η οργή που καταγράφεται σε διάφορες μαρτυρίες. Αλλά και αδιέξοδη όταν ήδη έχεις αφήσει να σου ξηλώσουν το πουλόβερ και διαπραγματεύεσαι αν θα σου αφήνουν μερικές κλωστές να σκεπάζεις τη γύμνια σου.

Η ζημιά έχει γίνει πολύ πριν να υπάρξουν οι άνεργοι στους τρομακτικούς αριθμούς που εμφανίζονται σήμερα. Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι η ένταση του εκβιασμού. Αυτό που όμως δεν αντιμετωπίστηκε στην ώρα του είναι η ίδια η εκμετάλλευση.

Αυτό που δεν δείχτηκε με το όνομά του έγκαιρα και αναλυτικά τόσο που να γίνει το κέντρο της αντιπαράθεσης είναι το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης που ποτέ ο εργάτης δεν πρέπει να ξεχνά ότι πρέπει να ανατρέψει, γιατί η εκμετάλλευση δε γιατρεύεται, δε μαλακώνει, όσο κι αν οι αγώνες αμβλύνουν τις γωνίες. Το γεγονός ότι οι κομμουνιστές εστίαζαν πάντα στον πυρήνα του προβλήματος δε σημαίνει ότι και στο σύνολό του το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα εστίαζε εκεί. Αντίθετα, χρόνια και χρόνια κυριαρχίας του ρεφορμισμού, πολύ χειρότερα κυριαρχίας του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, έχουν αφήσει βαριά τα σημάδια τους. Το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα οι γραφίδες της λεγόμενης «αριστεράς» εγκαλούν τους κομμουνιστές, γιατί καλούν τους εργάτες να γίνουν τάξη για τον εαυτό τους, είναι δηλωτικό της μεγάλης μάχης που έχουν να δώσουν οι εργάτες, για να πετάξουν απ' το σβέρκο τους πρώτα τις βδέλλες που παρουσιάζονται ως φίλοι, ώστε δυνατότεροι να μπορέσουν να δώσουν τη μάχη με τον αντίπαλο».

Μ

Στο μεταίχμιο

Καταπληκτικό!
Ολοι όσοι πρωταγωνίστησαν για να επιβληθούν τα μέτρα που τσακίζουν την εργατική τάξη, ανακαλύπτουν τώρα, αφού έχουν ήδη επιβληθεί αρκετά από τα μέτρα, ότι είναι λάθος η συνταγή.
Δεν το κάνουν από υποκρισία. Παίρνουν, απλά, θέση, στον ανταγωνισμό μεταξύ ιμπεριαλιστών επιλέγοντας την αμερικάνικη συνταγή διαχείρισης για έξοδο απο την κρίση. Που όμως έχει έναν κοινό παρονομαστή με την αντίστοιχη ευρωπαϊκή λύση: Το τσάκισμα της τιμής πώλησης της εργατικής δύναμης για την οποία όλοι τους συνεχίζουν να επιχειρηματολογούν ότι είναι το μεγάλο εμπόδιο για την ανάκαμψη.

***

Η απόλυτη ευχή: «να 'χεις την υγεία σου»!
Με τα μέτρα που παίρνονται όποιος δεν έχει γεμάτη τσέπη θα βλέπει γιατρό με το κιάλι. Αυτός που θα καθορίζει το είδος της γιατριάς δε θα 'ναι ο γιατρός αλλά ένας - προϊστάμενος του γιατρού - λογιστής...

***

Στην πλάτη των εργατών το ταμπούρλο του αποπροσανατολισμού συνεχίζεται με παράθεση στοιχείων που περιγράφουν μεν την τραγωδία, για να προτείνουν, όμως, μιαν άλλη διαχείριση. Το πράγμα γίνεται προκλητικότερο όταν γνωρίζεις ότι ο αρθρογράφος έχει χρηματίσει σύμβουλος και του Σημίτη.

***

Μαγικές εικόνες στις πρώτες σελίδες του αστικού Τύπου, όπως αυτοί οι 450.000 που θα βγουν στη σύνταξη από τα 50. Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση.
Μαγική εικόνα και το πολυνομοσχέδιο. Ο αστικός Τύπος δείχνει ορισμένα μόνο απο τα άρθρα του, αυτά που μιλάνε για την «κινητικότητα» στο Δημόσιο και θάβει το γεγονός ότι το νομοσχέδιο αφορά κύρια τον ιδιωτικό τομέα, με την άγρια φορολογία και την κατάργηση των συμβάσεων, δραστικές περικοπές στην Υγεία. Αφορά κλειστά σχολεία και μαθητές στο δρόμο...
Η μούγκα στα πρωτοσέλιδα δεν είναι από λειψή επαγγελματικότητα των δημοσιογράφων. Είναι συνειδητή επιλογή για να περάσει αμαχητί το νομοσχέδιο. Γιατί τα περιεχόμενά του είναι αποκαλυπτικά για τους σκληρούς αγώνες που απαιτούνται. Κι όλοι αυτοί τρέμουν στην ιδέα ότι οι νόμοι τους θα καταργηθούν στην πράξη από μια εργατική τάξη με συνείδηση του ρόλου της. Που δε θα περιμένει σωτήρες και θα ξέρει πως με τα χέρια της θα σηκωθεί.

***

«Ο μισθός είναι 456 ευρώ καθαρά και θα υπογράψετε ατομική σύμβαση»...
Η ατομική σύμβαση με τα 19 ευρώ μεροκάματο υπογράφηκε χτες σε μεγάλη βιομηχανία του Λεκανοπεδίου και δεν είναι η μόνη. Είναι μια σύμβαση πρότυπο από αυτές που οι βιομήχανοι προωθούν με ταχύτατους μισθούς ώστε μέχρι το τέλος του 2016 να μην έχει μείνει ίχνος συλλογικής σύμβασης. Είναι η σύμβαση που εξηγεί γιατί ο υπουργός Εργασίας βεβαιώνει ότι τα 586 ευρώ θα μείνουν ως το τέλος του 2016, οπότε το 2017 θα ισχύσει το νέο σύστημα καθορισμού κατώτατου μισθού από την κυβέρνηση.
Η ρύθμιση για τον κατώτερο μισθό που περνά με το πολυνομοσχέδιο και για την οποία κάνουν μούγκα οι θεσμικοί κοινωνικοί εταίροι (από τη ΓΣΕΕ ως τις ομοσπονδίες που ελέγχουν ο ΣΥΡΙΖΑ και η μετανοημένη ΠΑΣΚΕ) οδηγεί ακριβώς σ' αυτήν την κατάσταση: Δίνει χρόνο στους καπιταλιστές να σπάσουν μία προς μια όλες τις κλαδικές συμβάσεις, να διαλύσουν όλο το μηχανισμό που αφορά στο πώς καθορίζονται οι μισθοί. Δίνει χρόνο ώστε μέσα από μαζικές απολύσεις και ατομικές συμβάσεις να οδηγηθεί το σύνολο των εργαζομένων στον κατώτερο μισθό που τότε, το 2017, θα ορίζεται από την κυβέρνηση με κριτήριο το πώς ο καπιταλιστής θα εξασφαλίζει μέσα από το μηχανισμό του μισθού το μέγιστο ποσοστό κέρδους.
Γι' αυτό και μόνο το άρθρο του πολυνομοσχεδίου αξίζει να έρθουν τα πάνω κάτω.
Για να συμβεί όμως αυτό πρέπει πράγματι να λιώσουν σόλες. Πρέπει να ενημερωθούν ένας προς έναν οι εργαζόμενοι. Πρέπει να παρθούν μέτρα για την οργάνωσή τους, τη συμμετοχή τους στα σωματεία, πρέπει να γίνουν συζητήσεις, συσκέψεις, συνελεύσεις μέσα στους χώρους δουλειάς, να αξιοποιηθεί κάθε τι που μπορεί να συμβάλει στην οργάνωση των εργατών ώστε οι ίδιοι να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τον αντίπαλο.

Ως την ανατροπή του.

rizospastis.gr

προτιμούν να παραμείνουν στην κυβέρνηση, κι ας φαίνονταν σαν ανδρείκελα

Σε πρόσφατο άρθρο του,  ο Γ. Δελαστίκ ισχυρίζεται πως «δεν επίκειται η κατάρρευση της συγκυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ λόγω αποχώρησης του Βαγγέλη Βενιζέλου και του Φώτη Κουβέλη από το κυβερνητικό σχήμα εξαιτίας της απαράδεκτης και εκβιαστικής στάσης του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, που με χουντική νοοτροπία και αντισυνταγματικό τρόπο έκλεισε την ΕΡΤ και απέλυσε πάνω από 2.500 εργαζόμενους σε μια μέρα!».

Η πρώτη μου παρατήρηση θα ήταν ότι η στάση του Σαμαρά δεν φαίνεται να ήταν «απαράδεκτη και εκβιαστική» για τους δυο συνεταίρους του. Για να το υποστηρίξεις αυτό πρέπει να ισχυριστείς επίσης ότι οι κύριοι αυτοί διαφωνούν επί της ουσίας με το προειλημμένο σχέδιο να παραδοθούν σε ιδιώτες τα της ΕΡΤ. Δεν δείχνουν όμως να διαφωνούν μ’ αυτό το σχέδιο, και άρα ο χειρισμός του Σαμαρά είναι δευτερεύον ζήτημα. Χωρίς να νιώθουν καποιον «απαραδεκτο εκβιασμο» σε βαρος τους, κάνουν τους υποκριτικούς  τους θορύβους καθαρά και μόνο για «λαϊκή κατανάλωση». Τι άλλο να έκαναν για να μην συμπεριφερθούν και απροσχημάτιστα σαν αρλεκίνοι;      

Δεν ακούγεται πειστική επίσης η εκτίμηση του ότι η αποχώρηση ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ απ' το κυβερνητικό σχήμα, που όντως θα σημάνει πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά και εκλογές, θα σημάνει επίσης «ότι την ίδια τη νύχτα των εκλογών θα καρατομηθούν τόσο ο Ευ. Βενιζέλος όσο και ο Φ. Κουβέλης από αρχηγοί των κομμάτων τους, προκειμένου με άλλους ηγέτες το όποιο ΠΑΣΟΚ και η όποια ΔΗΜΑΡ έχουν απομείνει να προσπαθήσουν να προσκολληθούν ως δήθεν ανανήψαντα, αντιμνημονιακά πλέον κόμματα, στον ΣΥΡΙΖΑ, αν αυτός έχει βγει πρώτο κόμμα».  

Αντίθετα, αν οι Βενιζέλος και Κουβέλης έδειχναν έντονη διαφοροποίηση, έστω και ευκαιριακά, έστω και τώρα (μετά τη ενεργή συμμετοχή τους στο εξελισσόμενο ξεδίπλωμα μιας επαχθέστατης για την πλατιά πλειονότητα λιτότητας) και, αποχωρώντας, έριχναν την κυβέρνηση, τότε οι ίδιοι θα παρουσίαζαν την πτώση της σαν επίτευγμα τους και θα το χρησιμοποιούσαν για δυνάμωμα της θέση τους στα αντίστοιχα κόμματα τους και παραπέρα. Όμως προτιμούν να παραμείνουν, κι ας φαίνονταν σαν ανδρείκελα της διακυβέρνησης Σαμαρά.

Το προβλημα τους είναι τι θα έκαναν την επόμενη μέρα. Είναι προφανές ότι ούτε μπορούν (έχουν ήδη φθαρεί ανεπανόρθωτα) ούτε και θέλουν να εμπλακούν οι ίδιοι σ’ ένα «αντιμνημονιακό» σχήμα, και συνακόλουθα δεν θέλουν να αφήσουν και τα κόμματα τους, με τους ίδιους παραγκωνισμένους, να γίνουν συστατικά ενός τέτοιου μπλόκου με ηγέτη τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο κι αν ο τελευταίος εντείνει την προσπάθεια του να δώσει διαπιστευτήρια σε όλους ότι δεν απειλεί, όχι γενικά το σύστημα, αλλά ούτε και την ουσία του μνημονίου. 

Με αυτά θεωρούμενα ως δεδομένα, το θέμα δεν είναι «πως ο Αν. Σαμαράς ξέρει ότι έχει στο χέρι τους Ευ. Βενιζέλο και Φ. Κουβέλη και γι΄ αυτό τους εκβιάζει ωμά». Αυτοί οι δυο κύριοι, επιδεικνύοντας πολιτική χαμέρπεια εσχάτου είδους, έχουν πολλάκις αποδείξει ότι δεν μπορούν να νιώσουν πολιτική «ταπείνωση» και πολιτικό «εξευτελισμό». Δεν πτοούνται από κάποιο ενδεχόμενο να απολέσουν την πολιτική τους αξιοπρέπεια, όταν ήδη την έχουν χαμένη. Επιπρόσθετα, ακόμα κι αν ήθελαν, θα τους ήταν δύσκολο ν’ αποστηθίσουν ένα νέο σενάριο και ν’ αλλάξουν ξαφνικά ρόλο, και να πάψουν ξαφνικά να υποδύονται τα κεντροαριστερά δεκανίκια ενός δήθεν υπερκομματικού σχήματος.

Άλλωστε και το θέμα της ΕΡΤ, παρότι μας «ξάφνιασε όλους η αντίδραση του κόσμου», δεν μετατράπηκε στην σπίθα που θα προξενούσε την μεγάλη πυρκαγιά… ακόμα....

Μ

«Οι θυμωμένοι» και το «συμβόλαιο» που δεν τήρησε το πολιτικό σύστημα

Το άρθρο του Αλέξη Παπαχελά «Οι θυμωμένοι» έχει ενδιαφέρον να το αναλύσουμε συνοπτικά.. Λέει στην αρχή:

«Ένα σημαντικό κομμάτι των συμπολιτών μας έχει οχυρωθεί σε ένα πολιτισμικό και πολιτικό περιθώριο. Εκεί τους έσπρωξε η κρίση αλλά και ο ανεξέλεγκτος θυμός εναντίον ενός πολιτικού συστήματος που δεν τήρησε το «συμβόλαιο» που είχε για δεκαετίες μαζί τους. Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους ανήκαν, ακόμη και πριν από λίγα χρόνια, στον κορμό της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης. Μιλάμε για νοικοκυραίους, συντηρητικούς ανθρώπους, οι οποίοι είχαν οριακές απόψεις για διάφορα κοινωνικά ζητήματα, αλλά δεν ξέφευγαν ποτέ από τα όρια μιας αστικής δημοκρατίας. Ανάμεσά τους έβρισκες πάντοτε στρατιωτικούς, αστυνομικούς, δικαστικούς, αλλά και μικροεμπόρους. Η Ν.Δ. τους έχασε από πελάτες, γιατί πολλοί εξ αυτών ανέβηκαν στα «αντιμνημονιακά κεραμίδια» μαζί με το κόμμα τους, αλλά παρέμειναν εκεί μετά τη μεταστροφή του κ. Σαμαρά.»

Μιλάει βέβαια για τα μικρομεσαία στρώματα, που πάντα επηρέαζε η δεξιά, διότι οι αστοί φοβόνται τώρα ότι δεν τα ελέγχουν με απόλυτη σιγουριά. Κατανοεί ότι οι «περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους εκφραζόντουσαν πολιτικά μέχρι πρότινος από την κοινοβουλευτική δεξιά. Όμως,  

»Τώρα είναι πολύ θυμωμένοι, αν όχι ποτισμένοι με μίσος για την αστική δημοκρατία, αλλά και με βαθιά προσήλωση σε διάφορες απίθανες θεωρίες συνωμοσίας. […] και τα πάντα εξηγούνται μέσα από διαβολικά σχήματα καταδίωξης του ελληνισμού. […]»

Το πρώτο ερώτημα σε σχέση με τον θυμό των νοικοκυραίων είναι: τι ήταν αυτό το «συμβόλαιο» που δεν τήρησε το πολιτικό  σύστημα. Ας μην χάσουμε χρόνο ψάχνοντας. Η απάντηση είναι «τίποτε». Δεν υπήρχε ποτέ συμβόλαιο με τους νοικοκυραίους εκτός από μια αδήλωτη κατανόηση μεταξύ πολιτικών (εκπροσωπών των αστών) και νοικοκυραίων (μικροαστών) ότι «το νοικοκυριό δεν θα πειραχτεί. Άλλωστε γι αυτό και είμαστε φανατικά εναντίον των Μπολσεβίκων – απειλούν το νοικοκυριό μας. Όσο λοιπόν το νοικοκυριό μας μπορούσε να συντηρήσει τον σχετικά άνετο τρόπο ζωής μας, το οποίο μας άρεσε να τον λέμε και «ελληνικό τρόπο ζωής», προβλημα κανένα. Αυτή η κρίση όμως μας τα χάλασε.Οι γερμανοί που ζηλεύουν το δικό μας τρόπο ζωής δεν ήθελαν οι έλληνες να ζουν καλύτερα από δαύτους…»

Η προϋπόθεση για την τήρηση του «συμβολαίου» ήταν ότι δεν θα έρθει ποτέ μια καπιταλιστική κρίση. Αυτή η κρίση κατάργησε το άτυπο συμβόλαιο των νοικοκυραίων με τους αστούς. Επειδή όμως οι νοικοκυραίοι δεν μπορούν να εννοήσουν ότι η κρίση είναι καπιταλιστική, αναγκαστικά καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι «φταίνε αυτοί οι ανίκανοι πολιτικοί που με κλεψιές, μίζες, σκάνδαλα καταλήστεψαν την πατρίδα μας την Ελλάδα, και  ύστερα με τα  χουνέρια τους την έσπρωξαν στο χείλος του γκρεμού, στην υπερχρέωση μέχρι που κινδυνεύει να φαλιρίσει. Απλά τα πράγματα. Ειναι πουλημένοι στους Γερμανούς, στους μασόνους, στους εβραίους τοκογλύφους... Όμως την νύφη την πληρώνουμε τώρα εμείς, ενώ τα λαμογια οι πολιτικοί αντί να είναι στην φυλακή, είναι στο κοινοβούλιο και μας δουλεύουν κι άλας εκεί μέσα».

Συνεπώς, εφόσον δεν φταίει το καπιταλιστικό σύστημα, δεν φταίει και η τάξη που εξουσιάζει, φταίει μόνο το «πολιτικό σύστημα». Και άρα, «καλύτερα μια χούντα» λένε αρκετοί νοικοκυραίοι τώρα! 

Πειράζει αυτή η εξέλιξη τους αστούς που εκπροσωπεί ο Αλέξης Παπαχελάς;. Θα έλεγα, όχι. Καθόλου δεν τους πειράζει. Η ρυμούλκηση των μεσαίων στρωμάτων προς τα βρωμερά νερά του εθνικισμού και του φασισμού είναι καθαρά εργολαβία που χρηματοδοτούν αστοί. Κρατά τους θυμωμένους και βλαμμένους του συστήματος μέσα στο πλαίσιο του συστήματος. Κι ας μην ξεχνάμε ότι ένα δώρο της κρίση στην παραδοσιακή δεξιά είναι ότι η «δημοκρατική» δεξιά σε συνδυασμό με την νέο-φασιστική και εθνικιστική δεξιά αθροίζουν μεγαλύτερο ποσοστό μετά την κρίση απ' ότι πριν.

Για πιο λόγο λοιπόν λέει ο κ Αλέξης Π. ότι «είναι σημαντικό για το μέλλον της χώρας να ξανακερδίσουμε αυτόν τον κόσμο», εννοώντας να ξανακερδηθούν αυτά τα στρώματα για την παραδοσιακή «δημοκρατική» δεξιά; Οι αστοί προτιμούν την δημοκρατία από την δικτατορία, με την προϋπόθεση ότι η πρώτη εξυπηρετεί τα συμφέροντα τους καλύτερα από την δεύτερη. Μετά, η δικτατορία είναι η τελευταία πολιτική λύση. Στην παρούσα συγκυρία, οι αστοί θα προτιμούσαν να μην χαθεί ο έλεγχος των νοικοκυραίων σε βαθμό που η χειραγώγησή τους από ακροδεξιά στοιχεία να καταστεί ανεξέλεγκτη για τους ίδιους τους αστούς που την προωθούν κρυφά και φανερά.   

Στο τέλος κλείνει με μια έμμεση μεν αλλα ξεκάθαρη έκκληση των αστών προς τους μικροαστούς

«παραξενεύονται, μάλιστα, όταν αντιλαμβάνονται πως αγαπάμε αυτόν τον τόπο, πως η γαλανόλευκη στο απόμακρο εκκλησάκι σε έναν βράχο στο Αιγαίο μάς «μιλάει» όσο κανένα άλλο σύμβολο, πως κρατιόμαστε κι εμείς με νύχια και με δόντια από τα «σκοινιά της παράδοσης» τις δύσκολες αυτές μέρες […]».

Προς τους φίλους μου αναγνώστες-αναγνώστριες: Σας ήρθαν δάκρυα συγκίνησης, ή αναγούλα με το παραπάνω αιγαιοπελαγίτικο; 

Προς τον κ Παπαχελά. Όση αξία για σας έχει η γαλανόλευκη στο εκκλησάκι, έχει και ο τελευταίος βράχος στο αιγαίο που η τάξη σας έχει βγάλει στο σφυρί.
                                                                                                                                    Μ

image borrowed from here (προσθηκη λεζαντας απο red rock)

Το Μακελειό στη Μανωλάδα και η Αθλια δημοσιογραφία

Αμεση απάντηση από ΚΚΕ, ΠΑΜΕ και συνδικάτα στη δολοφονική επίθεση των καπιταλιστών φραουλάδων με δυναμικές κινητοποιήσεις σε Μανωλάδα - Αττική - Θεσσαλονίκη - Γιάννενα

• Μέγιστη η υποκρισία όσων μιλούν για μη εφαρμογή των νόμων ως αιτία της ένοπλης επίθεσης στους μετανάστες εργάτες γης.
• Αστικό κράτος, οι νόμοι του και οι κυβερνήσεις οπλίζουν το χέρι των καπιταλιστών για να εγκληματούν κατά των εργατών.

Αθλια δημοσιογραφία

Χτες, τα αστικά ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ, «έκαναν πάλι το θαύμα τους», αποδεικνύοντας ότι τα περί αντικειμενικότητας και πλουραλισμού φτάνουν μέχρι εκεί που δε θίγονται τ' αφεντικά. Ολα είχαν πρώτο θέμα την ένοπλη δολοφονική επίθεση των καπιταλιστών φραουλάδων και των μπράβων επιστατών τους στους μετανάστες εργάτες γης. Εκαναν ρεπορτάζ και σχόλια για τις ενέργειες της κυβέρνησης μετά το έγκλημα, αν και ανάλογα εγκλήματα έχουν ξανασυμβεί από το 2008 και πιο πριν, συγκαλύπτοντας τις ευθύνες της. Απέδωσαν την αιτία στη μη εφαρμογή των νόμων για τη «λαθρομετανάστευση», όπως τη λένε, και τη μαύρη εργασία, απαιτώντας να εφαρμοστούν οι νόμοι, δηλαδή το τσάκισμα των μεταναστών, αποκρύπτοντας τις συνθήκες - κόλαση της ζωής των εργατών γης στην περιοχή και της άγριας εκμετάλλευσης, που θυμίζει αμερικανικό Νότο στο 18ο και 19ο αιώνα. Συνθήκες που νομιμοποιούν οι ίδιοι οι αστικοί νόμοι της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και του κέρδους. Απύθμενη υποκρισία και αποπροσανατολισμός, αφού η ακόρεστη δίψα του κέρδους οπλίζει και δολοφονεί. Ενα δεν έκαναν. Δεν είπαν κουβέντα για την άμεση απάντηση στους δολοφόνους καπιταλιστές με τις κινητοποιήσεις του ΚΚΕ, του ΠΑΜΕ, των συνδικάτων, της εργατικής τάξης σε Μανωλάδα, Αττική, Θεσσαλονίκη, Γιάννενα... Αθλια δημοσιογραφία.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 19 04 2013

 ***********************

[...]

Η δολοφονική επίθεση εναντίον μεταναστών εργατών γης στη Μανωλάδα δεν είναι ούτε το πρώτο, ούτε ένα μεμονωμένο γεγονός. Το ΚΚΕ εδώ και χρόνια αγωνίζεται ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας των εργατών γης στην περιοχή. Σήμερα η απάντηση πρέπει να είναι πιο αποφασιστική. Το ΚΚΕ θα πρωτοστατήσει με συνεχείς παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες για να σταματήσουν οι εγκληματικές επιθέσεις σε βάρος εργατών, για να σταματήσει το σύγχρονο δουλεμπόριο και οι άθλιες συνθήκες ζωής και εργασίας χιλιάδων εργατών στη χώρα μας. Για να ανατραπεί η πολιτική που αυξάνει την εκμετάλλευση όλων ανεξαιρέτως των εργαζομένων και αποθρασύνει τα μεγαλοαφεντικά που επιτίθενται με δολοφονικό τρόπο σε εργάτες που διεκδικούν τα δικαιώματά τους.

Ούτε αράδα για ΚΚΕ και ΠΑΜΕ

Την Πέμπτη, μια μέρα μετά το μακελειό στη Μανωλάδα, το ΚΚΕ διοργάνωσε μεγάλη διαδήλωση στην περιοχή, δίνοντας άμεση απάντηση στο κράτος, στους μεγαλοκαλλιεργητές και στις τοπικές αρχές που ευθύνονται για το σύγχρονο δουλεμπόριο στα φραουλοχώραφα. Το ΠΑΜΕ διοργάνωσε διαμαρτυρίες στην Αττική, ενώ πικετοφορίες διοργάνωσε το ΚΚΕ και σε άλλες πόλεις. Δραστηριότητα με χαρακτηριστικό την αμεσότητα, τη μαζικότητα, αλλά τα διαδικτυακά Μέσα των αστών δεν έγραψαν λέξη. Το αποσιώπησαν και τα δελτία ειδήσεων το βράδυ της Πέμπτης. Αυτό συνεχίστηκε και χτες, λέξη δεν έγραψαν οι αστικές εφημερίδες, που μερικές καμώνονται και τις υπερευαίσθητες στα ζητήματα της μετανάστευσης. Ούτε αράδα δεν έγραψε και η «Αυγή». Για όλους αυτούς οι πρωτοβουλίες του ΚΚΕ, του ΠΑΜΕ, των συνδικάτων, δεν υπήρξαν ποτέ. Γιατί τέτοια αποσιώπηση; Επειδή το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, δεν αρκούνται απλά στην καταγγελία και στην περιγραφή του προβλήματος στη Μανωλάδα, αλλά δείχνουν και τις πραγματικές αιτίες του, που είναι η καπιταλιστική εκμετάλλευση και η σαπίλα του συστήματος μέχρι το μεδούλι. Επειδή το ΚΚΕ λέει ότι διέξοδος για Ελληνες και μετανάστες εργάτες είναι να παλέψουν μαζί για να πάρουν τα μέσα παραγωγής από τους καπιταλιστές, επειδή χωρίς αυτούς «γρανάζι δε γυρνά». Και επειδή το ΠΑΜΕ προωθεί έμπρακτα και όχι στα λόγια αυτή την κοινή δράση, με ταξικά χαρακτηριστικά και όχι στη βάση ρηχών αντιρατσιστικών συνθημάτων, που κρύβουν την ουσία της ταξικής εκμετάλλευσης στον καπιταλισμό. Να γιατί το ΚΚΕ και το ταξικό κίνημα δε χωράει στις σελίδες και τα τηλεπαράθυρα των αστικών ΜΜΕ. Να γιατί είναι ανάγκη οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα να επιλέγουν για την ενημέρωσή τους το «Ριζοσπάστη», τον «902» και το portal του ΚΚΕ, το 902.gr.

 ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 20 04 2013 

************

red rock: Έχει δημιουργηθεί ένα είδος ηδονοβλεψίας στον σύγχρονο θεατή ο οποίος θέλει να εντυπωσιάζεται και να ερεθίζεται από την είδηση για να ενδιαφερθεί γι αυτήν και να αγοράσει το μέσο που την αναπαράγει, πάντα με τον δικό του τρόπο.

Ο δημιουργός (και το αποτέλεσμα) αυτής της ηδονοβλεψίας είναι τα μέσα ενημέρωσης, τα οποία βρίσκονται σε ανταγωνισμό μεταξύ των και για να κερδίσουν αναγνώστες/ θεατές χρησιμοποιούν εντυπωσιασμό κατά κόρον, κυνηγώντας τις πλέον ερεθιστικές ειδήσεις ή προβάλλοντας και εστιάζοντας στο πλέον εντυπωσιακό μιας είδησης.

Οι πρωτοβουλίες του ΚΚΕ, του ΠΑΜΕ, των συνδικάτων υποφέρουν  εκκωφαντική  «αποσιώπηση», δυστυχώς μόνο γι αυτούς που τις γνωρίζουν είδη. Το υπόλοιπο του κόσμου (ή ο σημαντικότερος όγκος του)  που περιγράφεται ως «σύγχρονος θεατής» δεν παίρνει χαμπάρι ούτε καν ότι γίνεται αυτη η συστηματική αποσιώπηση.

Αλλά υποθέτω ότι το μεγαλύτερο δράμα στην όλη υπόθεση είναι ότι και να ήταν εν γνώσει των κινητοποιήσεων, καταγγελιών, και της ένδειξης των βαθύτερων αιτιών του μακελειού, στην Μανωλάδα και αλλού, δεν θα τον ενδιέφεραν αν δεν περιείχαν κάτι που να τον εντυπωσιάσει… ακομα κι αν στον «σύγχρονο θεατή» ανηκουν και αυτοί οι οποίοι πωλούν την ενέργεια από το σώμα τους (το οποίο περιλαμβάνει και εγκεφαλικούς μύες εκτός από τους μύες του κορμιού) για να γυρίσει το γρανάζι. 

Μ

 

"Ο δρόμος προς το πρωτογενές πλεόνασμα έχει ανοίξει"; Να μας πουν «τι παίρνουν» (με συνταγή και δοσολογία)...

Η Καθημερινή σε πρόσφατο κύριο άρθρο της περι δόσης και καθηκόντων εγραψε

"Οι καταστροφολόγοι διαψεύσθηκαν. Οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα ολοκληρώθηκαν επιτυχώς, χωρίς να χρειασθούν νέα μέτρα και περικοπές. Ο δρόμος προς το πρωτογενές πλεόνασμα, προς τη σχετική ανεξαρτησία, δηλαδή, της χώρας από τους δανειστές της έχει ανοίξει. Θα είναι, όμως, καταστροφικό αν τα στελέχη της κυβέρνησης και ο κρατικός μηχανισμός εισέλθουν πάλι σε μια φάση αδράνειας έως την επόμενη επίσκεψη της τρόικας. Χρειαζόμαστε υπουργούς και κρατικούς λειτουργούς οι οποίοι θα δουλεύουν νυχθημερόν και θα λύνουν προβλήματα, όχι λόγω κάποιας επικείμενης δόσης, αλλά επειδή αυτό απαιτεί το καθήκον".

Ένα σχόλιο στην ιστότοπο της λέει:  Πόσες φορές έχετε γράψει τα ίδια?
Δεν βαρεθήκατε ακόμη?

Ρητορική ερώτηση. Ξερει ο σχολιαστής ότι, δυστυχώς για εμάς, δεν πρόκειται να βαρεθούν ή να κουραστούν να μας περιπαίζουν.

Σε μιαν αναφορά στο αρθρο απο τον Ριζοσπάστη διαβάζω:

Η «Καθημερινή» επαίρεται για το γεγονός ότι ολοκληρώθηκε άλλη μια συμφωνία - σφαγή των λαϊκών δικαιωμάτων. Αυτό, φυσικά, δεν είναι κάτι καινούριο. Το ίδιο κάνει από την πρώτη στιγμή, και μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις τίθεται επικεφαλής της προπαγάνδας για ακόμη μεγαλύτερη επίθεση κατά των εναπομεινάντων δικαιωμάτων και κατακτήσεων της εργατικής τάξης και του λαού. Μάλιστα, λέει πως δε χρειάζονται νέα μέτρα. Το ζήτημα, όμως, παραμένει: Όλα τα μέτρα που έπρεπε μέχρι τώρα να ληφθούν, έχουν ληφθεί. Το μόνο που μένει είναι η... εφαρμογή τους! Στο Δημόσιο οι μισθοί έχουν υποστεί συντριβή, ενώ στον ιδιωτικό τομέα δεν έχει μείνει σύμβαση για σύμβαση που να μην έχει δεχθεί (ή να μην πρόκειται να δεχθεί στο άμεσο μέλλον) ισχυρό χτύπημα.
Οι πανηγυρισμοί της «Καθημερινής» κάθε άλλο παρά αφορούν τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που καλούνται να ζήσουν με όλο και λιγότερα χρήματα. Που καλούνται να επιβιώσουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους μέσα στην ανεργία και τη φορο-αφαίμαξη. Οι εργαζόμενοι να οργανώσουν τον αγώνα τους, για έξοδο απ' την ΕΕ και για να πάρουν οι ίδιοι την εξουσία στα χέρια τους.

*******
Θα συμπλήρωνα ότι οι αστοί ορμηνεύουν τα ανδρείκελα που κυβερνούν αυτή την χώρα να «δουλεύουν νυχθημερόν και να λύνουν προβλήματα» τους, εννοούν αποκλειστικά προβλήματα των αστών. Όσο για την δόση, να μας πουν οι ίδιοι «τι παίρνουν» (με συνταγή και δοσολογία), μήπως και μπορέσουμε και πάρουμε κι εμείς απ’ το ίδιο για να περάσει η ανυπόφορη δυσανεξία μας.

Όχι, όμως την ίδια αγωγή που επιφυλάσσουν αποκλειστικά για 'μας! Να μην καταντήσουμε τέτοια νευρωτικά, πεινασμένα και φοβισμένα «ζόμπι» - στο τέλος δεν θα μπορούν ούτε οι ίδιοι να μας χρησιμοποιούν - έχει και τα όρια της η κατάχρηση...

M

Αναφορές σ' ένα καιροσκόπο, ανήθικο σαλτιμπάγκο

   σε ποιον κλείνει το μάτι το μαλακιστίρι;   

«Ο ελεύθερος σκοπευτής»
Της Κάλι Καρά                     
                   
Στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ τέσσερα πρωτοπαλίκαρα της Χρυσής Αυγής και ο «ελεύθερος σκοπευτής» δημοσιογράφος κος Τράγκας επί τω έργω..
Αφορμή τα ευτράπελα που συνέβησαν στην προανακριτική, τα οποία αποτελούν πρόσφορο κλίμα για να μη βγει άκρη για την περιβόητη «Λίστα Λαγκάρντ», όπως και για τόσες άλλες υποθέσεις.
Με εύστοχες και απανωτές «πάσες» του δημοσιογράφου ξεδιπλώθηκαν οι θέσεις του φασιστικού - ναζιστικού αυτού μορφώματος.
Νοσταλγοί της επτάχρονης δικτατορίας στη χώρας μας εμφανίστηκαν και σαν θύματα πολιτικού διωγμού.
Στην περίπτωση που θα κάνουν κυβέρνηση, δεν είπαν με ποιο τρόπο, αλλά θα αδειάσουν τη χώρα από τους μετανάστες, θα απαγορεύσουν την αναπαραγωγή σε ανθρώπους με νοητικά νοσήματα, θα απαγορεύσουν την έκτρωση και τόσα άλλα προκλητικά που πρέπει να προβληματίσουν όσους έριξαν στην κάλπη το ψηφοδέλτιο των απόγονων των Ες - Ες, των ταγματασφαλιτών, των νοσταλγών της χούντας.
Μόνο το οργανωμένο εργατικό και λαϊκό κίνημα στους χώρους δουλειάς και οι λαϊκές επιτροπές στις γειτονιές, μπορεί να αντιμετωπίσουν αυτό το επικίνδυνο εργαλείο της κυρίαρχης τάξης, τον προστάτη του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, τον τρομοκρατικό μηχανισμό κατά του εργατικού λαϊκού κινήματος.
 Ο λαός έχει πείρα και μνήμη και μπορεί να τους απομονώσει. Να  τους αποκαλύπτει, να μπλοκάρει με κάθε τρόπο τους τραμπουκισμούς, τις επιθέσεις αλλά και τις τάχα ανθρωπιστικές τους κινήσεις.
Μαζί με αυτούς να αποκαλύπτει και να απομονώνει όλους όσους δημιουργούν φιλικό περιβάλλον για την επώαση του «αυγού του φιδιού», όπου και αν βρίσκονται.
Στο λαϊκό κίνημα χρεώνεται η απομόνωση.

**********

ΣΚΑΙ, Τράγκας και Χρυσή Αυγή

του Κώστα Κεφαλογιάνννη

Βράδυ Κυριακής (07/04) και στη φιλόξενη (όλοι οι καλοί χωράνε και οι κακοί επίσης...) τηλεοπτική συχνότητα του ΣΚΑΙ ο Γιώργος Τράγκας έχεις καλεσμένους τρεις βουλευτές της Χρυσής Αυγής (Παπάς, Παναγιώταρος, Κασιδιάρης) και ένα ακόμη στέλεχος του κόμματος του οποίου το όνομα ευτυχώς μου διαφεύγει. Καρέ του φασισμού δηλαδή, με τον Τράγκα μπαλαντέρ. Η συζήτηση, όπως μπορείτε να αντιληφθείτε ήταν τόσο σοβαρή όσο και η ...λογοτεχνία της Χρυσηίδας Δημουλίδου. Πιθανότατα λιγότερο, αν κάτι τέτοιο είναι εφικτό.

Και ταυτόχρονα η συζήτηση ήταν απολύτως σοβαρή. Και ενδεικτική της σημερινής κατάστασης στην Ελλάδα. Μιας Ελλάδας στην οποία οι λαϊκιστές, οι τραμπούκοι, οι αναλφάβητοι, οι υπερπατριώτες, οι ψυχάκηδες έχουν τη μερίδα του λέοντος στο δημόσιο λόγο. Και οι δημοσιογράφοι επιπέδου Τράγκα εξακολουθούν να διατηρούν κυρίαρχη θέση και να διαμορφώνουν την κοινή (κοινότατη που έλεγε και ο Μάνος Χατζιδάκης...) γνώμη.

Ο περί ου ο λόγος δε, στο φινάλε της χειρότερης εκπομπής που έχω παρακολουθήσει εδώ και χρόνια (ναι, την παρακολούθησα ολόκληρη από επαγγελματική διαστροφή, και ναι, σε σχέση με αυτή, η Αννίτα Πάνια κάνει τηλεόραση επιπέδου BBC!), φρόντισε να προσφέρει σε εμάς τα ...νέα παιδιά ένα δωρεάν μάθημα δημοσιογραφικής δεοντολογίας: «Διαφωνώ με πολλά από όσα πρεσβεύει η Χρυσή Αυγή αλλά θεωρώ ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τη φιμώνει, εφόσον πρόκειται για κοινοβουλευτικό κόμμα» μας είπε, κοιτάζοντας την κάμερα με εκείνο το γνωστό ψαρωτικό βλέμμα (που ο ίδιος φιλοδοξεί, υποψιάζομαι, να το πλασάρει ως αταλάντευτη αποφασιστικότητα αλλά προσωπικά κάθε φορά που το βλέπω, πείθομαι όλο και περισσότερο ότι πρόκειται αταλάντευτη δυσκοιλιότητα...).

Κατά πρώτον, το μόνο χρήσιμο μάθημα που πράγματι ο Τράγκας έχει όλα τα φόντα να διδάξει, είναι το πώς ένας τύπος που χρωστάει πολλά λεφτά στους εργαζομένους του, που μετράει άπειρες αποτυχημένες εκδοτικές προσπάθειες, που γενικώς έχει μετατρέψει τη δημοσιογραφία σε επιθεώρηση ελεεινού επιπέδου, καταφέρνει να έχει πάντα - όχι δουλειά, αλλά - δουλειές, την ώρα που αμέτρητοι άλλοι δημοσιογράφοι παραμένουν άνεργοι.

Κατά δεύτερον, εφόσον μας εξήγησε τα περί δεοντολογίας ο σοφός δημοδιδάσκαλος Γιώργος, ας μας εξηγήσει και το εξής; Έχει δει ποτέ πάνελ με τέσσερις εκπροσώπους του ίδιου κόμματος. Τέσσερις Νεοδημοκράτες, τέσσερις ΠΑΣΟΚτζήδες, τέσσερις ΣΥΡΙΖαίους κ.ο.κ; Νομίζω, ποτέ. Τέσσερις Χρυσαυγίτες λοιπόν γιατί; Επειδή τόσοι χρειάζονται για να συντάξουν μια κανονική πρόταση;

Εν πάση περιπτώσει, αν γουστάρει ο Τράγκας να μετατρέψει το στούντιο της εκπομπής του σε πανελλήνιο συνέδριο νεοναζιστών (και εφόσον ο Αλαφούζος του το επιτρέπει) δικαίωμα του. Ας μη μας λέει όμως και παπαριές περί δεοντολογίας και δημοκρατίας. Όχι αυτός. Όχι ο Τράγκας...

Έχουμε πέσει χαμηλά, το ξέρω. Τόσο χαμηλά, ελπίζω , δεν πέσαμε ακόμη...

Υ.Γ. Ίσως, την ώρα που στη χώρα γίνεται ο κακός χαμός με την Τρόικα, τους δημοσίους υπαλλήλους, τις τράπεζες κ.λ.π. όλα τα παραπάνω να σας φαίνονται επουσιώδη. Πιθανόν να είναι. Απλώς, τα επισημαίνω διότι θεωρώ την έλλειψη στοιχειώδους ντροπής ένα διαχρονικό αγκάθι στα πλευρά του τόπου.

Η επίμαχη εκπομπή με έκανε να ντρέπομαι. Προφανώς μονάχα εμένα. Ούτε τους συντελεστές της, ούτε το κανάλι.

Το να είσαι ένας καιροσκόπος, ένας ανήθικος σαλτιμπάγκος αποτελεί δικό σου πρόβλημα. Το να μην το κρύβεις, να το φωνάζεις, να το δείχνεις με κάθε αφορμή και σε κάθε ευκαιρία και να επιβραβεύεσαι κι από πάνω, αυτό είναι δικό μας.

Είναι πρόβλημα της κοινωνίας, Μεγάλο και άλυτο...

--------------------------------------------------------

image borroewd from prismanews.gr

δεν εξορκίζουν τον δαίμονα του κεφαλαίου - ουτε στον 21ο αιωνα, ουτε στον αιώνα τον άπαντα....

 

(μερική αναδημοσοσίευση με μια προτροπή να δώσεις την δική σου απάντηση στο ερώτημα:

για ποιο λόγο οι ιμπεριαλιστές εχθρεύονται την  Μπολιβαριανή Επανάσταση, η οποία δεν είναι σοσιαλιστική και παλεύουν (όχι απλά ελπίζουν) για την ανατροπή της, πιο έντονα τώρα που ο Τσάβεζ έφυγε; Η δική μου απάντηση είναι δοσμένη παρακάτω. 

*****

Η παραπάνω φωτογραφία - απο το Associated Press - (με πληθωρα αναδημοσιεύσεων, μεταξύ άλλων, στον Αγγλόφωνο τύπο), συνοδεύεται με μια σύντομη επεξήγηση που υποδηλώνει μια ψευτοκριτική στάση σε σχέση με την "ιεροποίηση" του Τσαβεζ;

In this March 8, 2013 file photo released by Miraflores Press Office, Venezuela's acting President Nicolas Maduro stands in front of a portrait of Venezuela's late President Hugo Chavez after a symbolic swearing in ceremony in the presence of the flag-draped coffin of Chavez at the military academy where the funeral ceremony was held earlier in Caracas, Venezuela. For his loyal followers, Chavez was already a living legend on par with independence era hero Simon Bolivar even before his March 5 death from cancer. In a mere three weeks, however, Chavez has ascended to divine status, at least according to political rhetoric, as the government and his die-hard loyalists build a religious mythology around him ahead of April 14 elections scheduled to pick a new leader. (AP Photo/Miraflores Press Office, File)

{Σε αυτή τη φωτογραφία, 8 Μαρ, 2013, αρχείο που εκδόθηκε από το Miraflores Γραφείο Τύπου, ο προσωρινός Πρόεδρος της Βενεζουέλας Nicolas Maduro στέκεται μπροστά από ένα πορτρέτο του πρώην προέδρου της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες μετά από μια συμβολική τελετή ορκωμοσία μπροστά στο  σκεπασμένο με σημαία φέρετρο του Τσάβες στην στρατιωτική ακαδημία, όπου πραγματοποιήθηκε πρόσφατα η τελετή της κηδείας στο Καράκας, Βενεζουέλα. Για τους πιστούς οπαδούς του, ο Τσάβες ήταν ήδη ένας ζωντανός θρύλος στο ίδιο επίπεδο με τον ήρωα της εποχή της απελευθέρωσης Σιμών Μπολιβάρ, ακόμη και πριν από τις 5 Μάρτιου που τον βρήκε ο θάνατος από καρκίνο. Σε μόλις τρεις εβδομάδες, ωστόσο, ο Τσάβες έχει ανέβει σε θείο βάθρο, τουλάχιστον σύμφωνα με την πολιτική ρητορική, καθώς η κυβέρνηση και οι σκληροπυρηνικοί νομιμόφρονές της οικοδομούν μια θρησκευτική μυθολογία γύρω από αυτόν πριν από τις εκλογές προγραμματισμένες για τις 14 του Απρίλη, στις οποίες θα εκλεχτεί ένα νέος ηγέτης}.

 [μεταφραση απο τα Αγγλικα: red rock]

παρόμοια σχόλια συνοδεύουν και τις παρακάτω φωτογραφίες

 

*****

Δεν τους αρέσει το "καθεστώς" του Τσάβες γιατί είναι αρκετά βήματα πιο κοντά στο σοσιαλιστικό μετασχηματισμό απο μια στρατιωτικο-φασιστική δικτατορία (του τύπου που θα προτιμούσαν οι απο δεξια κριτές του) και μερικα σημαντικα βήματα πιο κοντά απο μιαν αμιγώς-αστική δημοκρατία (χωρις αυτες τις σοσιαλιστικές "αραβέσκες" που δυσαρεστούν τους ιμπεριαλιστές). 

Εν ολίγοις, δεν αρέσει στους ιμπεριαλιστές ούτε ο πολιτικός ρεφορμισμός.   

Το πρόβλημα είναι ότι η Μπολιβαριανή επανάσταση δεν είναι σοσιαλισμός, τουλάχιστον δεν είναι ακόμα, όσο καλοπροαίρετα και να την βλέπει κάποιος. Και όσο δεν γίνονται ουσιαστικά βήματα για την ανατροπή της αστικής τάξης εκεί και της εξουσίας που ασκεί σε βάση και εποικοδόμημα, οι Μπολιβαριανές διακηρύξεις, και η ιεροποίηση του Τσάβεζ δεν εξορκίζουν τον δαίμονα του κεφαλαίου - ουτε στον 21ο αιωνα, ουτε στον αιώνα τον άπαντα....  

Μ

A “brain” new world (αρουραίε μου...)

Τα πρόσφατα δημοσιευμένα ευρήματα μιας ερευνητικής εργασίας δείχνουν ότι είναι δυνατόν, με την βοήθεια νευροτεχνολογίας, να δημιουργηθεί ένα δίκτυο διασυνδεόμενων εγκέφαλων, οι οποίοι να επικοινωνούν τηλεπαθητικά για την επίλυση προβλημάτων και για την μετάδοση σκέψεων από εγκέφαλο σε εγκέφαλο.

Στα σχετικά πειράματα χρησιμοποιήθηκαν ζεύγη αρουραίων, ο ένας από τους οποίους, ο "κωδικοποιητής", ανίχνευσε τα κωδικοποιημένα σήματα που οδηγούσαν στην εύρεση φαγητού ως ανταμοιβή, και κατάφερε να τα μεταδώσει στον άλλο, τον «αποκωδικοποιητή», με αποτέλεσμα κι ο άλλος, να κάνει χρήση των οδηγιών για να βρει μια παρόμοια ανταμοιβή στο δικό του κλουβί χωρίς καμία περαιτέρω βοήθεια. Η άμεση επικοινωνία εγκέφαλο-με-εγκέφαλο, η οποία έγινε μέσω πολύ λεπτών καλωδίων που συνέδεαν τον ένα αρουραίο με τον άλλο, μπορεί κάλλιστα να επεκταθεί μέσω του διαδικτύου.

«Αυτά τα πειράματα έδειξαν ότι έχουμε εγκαταστήσει μια εξελιγμένη άμεση σύνδεση επικοινωνίας μεταξύ εγκεφάλων […] έτσι, που ουσιαστικά, να δημιουργήσουμε αυτό που εγώ αποκαλώ ένα οργανικό υπολογιστή. […] Δεν μπορούμε ακόμη να προβλέψουμε τι είδους αναδυόμενες ιδιότητες θα εμφανιστούν όταν τα ζώα αρχίζουν να αλληλεπιδρούν ως μέρος του δικτύου- εγκεφάλων. Θεωρητικά, θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι ο συνδυασμός εγκεφάλων θα μπορούσε να προσφέρει λύσεις που μεμονωμένα μυαλά δεν μπορούν να επιτύχουν από μόνα τους». 

Αυτά δήλωσε ο καθηγητής Nicolelis, πρωτοπόρος της έρευνας του διασυνδέσεων εγκεφάλου-υπολογιστή στο Πανεπιστήμιο Duke στη Βόρεια Καρολίνα, που εργάστηκε για τα πειράματα με επιστήμονες από το Διεθνές Ινστιτούτο Safra για τις Νευροεπιστήμες του Natal - στην γενέτειρα του Βραζιλία. Νωρίτερα αυτό το μήνα, ο καθηγητής Nicolelis αποκάλυψε ότι είχε δοθεί σε εργαστηριακούς αρουραίους (πειραματόζωα) η "έκτη αίσθηση", συνδέοντας το νευρικό τους σύστημα με έναν αισθητήρα που μπορεί να ανιχνεύσει το υπέρυθρο φως, το οποίο είναι συνήθως αόρατο σε αρουραίους καθώς και σε ανθρώπους.

Η τελευταία μελέτη, που δημοσιεύεται στο περιοδικό επιστημονικών εκθέσεων, εστιάζει στη χρήση των ηλεκτρικών σημάτων που ανιχνεύονται σε μια περιοχή του εγκεφάλου του αρουραίου που ευθύνεται για τη λήψη αποφάσεων, όταν εκπαιδεύονται να ανταποκριθούν σε ορισμένα ερεθίσματα, όπως το φως στο κλουβί τους.

Καθηγητής Nicolelis εισήγαγε μικρό-ηλεκτροδιακά εμφυτεύματα στον εγκέφαλο των αρουραίων για την καταγραφή της νευρικής δραστηριότητας που συνδέεται με τη λήψη μιας απόφασης. Πέρασε τότε αυτά τα σήματα μέσω ενός κωδικοποιητή υπολογιστή ο οποίος τα μετάδωσε μέσω λεπτών καλωδιώσεων στον δεύτερο αρουραίο που έμαθε γρήγορα πώς να τα αποκωδικοποιήσει για δική του χρήση. Περιέργως, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι όταν οι δύο αρουραίοι δούλεψαν μαζί, δημιούργησαν γρήγορα μια συνεργατικότητα που ανέδειξε ένα είδος αισθητήριου ανατροφοδότησης πληροφοριών. Όταν ο δεύτερος αρουραίος αποτύγχανε να βρει την ανταμοιβή, η πρώτος αρουραίος τροποποιούσε τα σήματα του εγκεφάλου του για να τον  βοηθήσει, καθώς κι ίδιος ήθελε πάρα πολύ να βρεθεί η ανταμοιβή.

Ο καθηγητής Christopher James από το Πανεπιστήμιο του Warwick, ο οποίος έχει πραγματοποιήσει παρόμοιες έρευνες, δήλωσε ότι η τεχνική αυτή είναι ακόμα πολύ ακατέργαστη και βασίζεται στην παρακολούθηση της νευρολογικής δραστηριότητας μόνο σ' ένα μέρος του εγκεφάλου του αρουραίου.  "μ’ ένα άλμα στο μέλλον, ας πούμε, 50 χρόνια: εάν θα μπορούσαμε να προκαλέσουμε ερεθίσματα σε πολλαπλές τοποθεσίες, και αν ξέραμε τι σχήματα να χρησιμοποιήσουμε και πότε, τότε μπορεί κάλλιστα να είμαστε σε θέση να πλάσουμε σύνθετες  «σκέψεις», δήλωσε ο καθηγητής James. "Αφηρημένες σκέψεις είναι πιο δύσκολο να διαβαστούν και να αναπαρασταθούν, αλλά όχι αδύνατο τεχνολογικά. Μπορούμε να το κάνουμε ήδη αυτό... απλά πρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα τον εγκέφαλο».

(red rock: τα παραπάνω - ελεύθερη απόδοση κειμένου από ft.com και διάφορες άλλες πηγες) 

****

Πρόκειται για μια τεχνολογία η οποία, νομοτελειακά, θα επιφέρει σημαντικές αλλαγές στον χώρο της επικοινωνίας, επεμβαίνοντας βαθιά στον χώρο των διαδικασιών παραγωγής σκέψης, κάτι πρωτόγνωρο, αυτή την φορά επεμβαίνοντας άμεσα στην λειτουργία του ανθρώπινου εγκέφαλου με εισαγωγή μικροσυστημάτων που θα φέρουν σημαντικές αλλοιώσεις στην φυση του. Όπως συμβαίνει με την τεχνολογία, με κάθε τεχνολογία, το αν θα έχει ευεργετικά αποτέλεσμα θα εξαρτηθεί από την χρήση της, και πιο συγκεκριμένα αν θα επιτραπεί στην κυρίαρχη τάξη να τη χρησιμοποιήσει εναντίον των καθυπότακτών της. Αν το καταφέρει, οποιαδήποτε προσπάθεια να φανταστούμε το μέλλον και να το περιγράψουμε οδηγεί σ’ ένα  εφιαλτικό σενάριο.

Καλωδιωμένοι εργάτες, από την μια να συνεργάζονται σαν μέλισσες για την παραγωγή, με τις σχέσεις μεταξύ εργατών, κηφήνων και βασίλισσας εγγεγραμμένες στον εγκέφαλο όλων με ισχύ μεγαλύτερη από αυτή του DNA.  

Καλωδιωμενα ανθρωποειδή, βιολογικά ρομπότ, οπλισμένα να λειτουργούν σαν «αμοιβάδα» της οποίας τα μόρια θα είναι άτομα με βούληση κάτω από τον αυστηρό και απόλυτο έλεγχο μιας δικτατορικής ελίτ.

Αφήνω την φαντασία σου, αναγνώστη μου, να βρει κι άλλες εφαρμογές αυτής της τεχνολογίας (που είναι ακόμα στα σπάργανα, αλλά είναι αδύνατον να μην αναπτυχθεί παραπέρα). Αν δεν το κάνεις εσύ, θα το κάνουν οι δυνάστες μας. Δεν υπάρχει αμφιβολία. Η προοπτική ανάπτυξης αυτού του κλάδου της τεχνολογίας (πάντρεμα βιολογικών και ηλεκτρονικών εγκέφαλων, νέα υβρίδια των δυο) η χίμαιρα του βιολογικού υπολογιστή, αυτού ή άλλου είδους, είναι στο δρόμο… Και κουβαλά υποσχέσεις…

Η γέννηση των Μινώταυρων είναι κοντά...

Μ