με σταυρωμένα τα χέρια

Στο χτεσινό 'Σχόλιο της Ημέρας' ο Ημεροδρόμος γράφει τα παρακάτω. 

Η βία της Φτώχειας

Βέβαια,  δεν χρειαζόταν κάποια έκθεση για να μας δείξει ότι οι περισσότεροι Έλληνες ζούμε πλέον με το φάσμα της φτώχεια. 

Καταδικάζεται η βία απ’ όπου κι αν προέρχεται;

Αρθρογράφος: 

Νίκος Μπογιόπουλος

«Κατεβαίνουνε, και ανάφτει του πολέμου αναλαμπή το τουφέκι ανάβει, αστράφτει, λάμπει, κόφτει το σπαθί./ Γιατί η μάχη εστάθει ολίγη; Λίγα τα αίματα γιατί; Τον εχθρό θωρώ να φύγει και στο κάστρο ν' ανεβεί./ Ακούω κούφια τα τουφέκια, ακούω σμίξιμο σπαθιών, ακούω ξύλα, ακούω πελέκια, ακούω τρίξιμο δοντιών./ Με τα μάτια τους γυρεύουν όπου είν' αίματα πηχτά, και μες στα αίματα χορεύουν με βρυχίσματα βραχνά/ Κοίτα χέρια απελπισμένα πώς θερίζουνε ζωές! Χάμου πέφτουνε κομμένα χέρια, πόδια, κεφαλές,/ και παλάσκες και σπαθία με ολοσκόρπιστα μυαλά, και με ολόσχιστα κρανία, σωθικά λαχταριστά./ Παντού φόβος και τρομάρα και φωνές και στεναγμοί παντού κλάψα, παντού αντάρα, και παντού ξεψυχισμοί./ Σαν ποτάμι το αίμα εγίνη και κυλάει στη λαγκαδιά, και το αθώο χόρτο πίνει αίμα αντίς για τη δροσιά./ Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!».

«ήπιο κλίμα»

  

Η προχτεσινή ομιλία Σαμαρά στην Πολιτική Επιτροπή της ΝΔ ήταν «διαφωτιστική». Ξεκίνησε με αποσπάσματα από την ιδρυτική διακήρυξή της ΝΔ, τα οποία o Α. Σαμαράς χρησιμοποίησε σαν σανίδα κατάδυσης στα τοξικά νερά της συντηρητικής ιδεολογίας του. 

Η ομιλία του ήταν  αφενός ένα «μάθημα πολιτικής αγωγής» και αφετέρου μια εφαρμογή της πάγιας τακτικής του να δημιουργεί ελπίδες για την (δήθεν) ανακάμπτουσα οικονομία.

Σ’  ότι αφορά το πολιτειακό-καθεστωτικό ζήτημα

(σε επικείμενη ανάρτηση θα αναφερθώ στο θέμα της οικονομίας): 

Αναφερόμενος στο φαινόμενο των νεο-ναζί, o Α. Σαμαράς διέκρινε σαν αίτια για την εμφάνιση του την «μακροχρόνια ύφεση με την τεράστια ανεργία που έφερε, τα ανεξέλεγκτα κύματα λαθρομεταναστών και την βαθμιαία χαλάρωση της νομιμότητας», προσθέτοντας ότι για εξαλειφθεί  το φαινόμενο πρέπει να δείξουμε «μηδενική ανοχή» και να εξαλείψουμε και τα αίτια που το δημιούργησαν. 

Το ενδιαφέρον βρίσκεται στις γενικεύσεις που κάνει, με αφορμή το φαινόμενο και το τρόπο που το χειρίστηκε ο ίδιος και η κυβέρνηση του.

«... έσπασαν μια πόρτα»

Ετσι αντιμετωπίζεται ο λαός από τους «σωτήρες», 15/6/2011

Από τα βασικά εργαλεία που έχουν στη διάθεσή τους οι δυνάστες του λαού ώστε να επιβάλουν την πολιτική του λαϊκού εξανδραποδισμού είναι η βία, η καταστολή, ο αυταρχισμός.Για να «εξαγνιστεί» η αντιλαϊκή πολιτική, όταν καταφεύγει στο μοχλό της βίας, της καταστολής και του αυταρχισμού, χρειάζεται τη φαιά προπαγάνδα και την προβοκάτσια.
Οσο πιο ωμός είναι ο αυταρχισμός, τόσο πιο φαιά η προπαγάνδα, τόσο πιο άθλια η προβοκάτσια.
Μέσω της προπαγάνδας και της προβοκάτσιας ενάντια στο λαό που διαμαρτύρεται, η βία, η καταστολή και οι αυταρχικές μεθοδεύσεις της αντιλαϊκής πολιτικής, εμφανίζονται σαν «αναγκαίες», σαν «δικαιολογημένες», σαν «νόμιμες».
Οι φορείς της πολιτικής του βίαιου ξεκληρίσματος του λαού, με την προπαγάνδα και την προβοκάτσια βαφτίζουν «βία και ανομία» την αντίσταση του λαού και των εκπροσώπων του λαού στα σχέδιά τους.

*

Η προπαγάνδα και η προβοκάτσια, επιχειρεί εδώ και δυο μέρες να παρουσιάσει σαν «βία και ανομία» την παράσταση διαμαρτυρίας των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στο υπουργείο Εργασίας.
Η προπαγάνδα και η προβοκάτσια σκηνοθέτησε «σπασμένες πόρτες» στο γραφείο του Βρούτση.
Για το ποια είναι η αλήθεια:
Πρώτος και αδιάψευστος μάρτυρας είναι η ίδια η ιστορία του ΠΑΜΕ και των κομμουνιστών ως προς το πώς αγωνίζονται.

Οταν οι «σωτήρες» χτυπούν ακόμα και φωτορεπόρτερ (Τατιάνα Μπόλαρη) για να μην καταγράφουν τη «νομιμότητά τους», 6/10/2011

Δεύτερος αδιάψευστος μάρτυρας είναι οι φωτογραφίες - ντοκουμέντα από το γραφείο του Βρούτση, που δημοσίευσε χτες το πόρταλ του «902» (σ.σ.: δημοσιεύονται σήμερα στη σελίδα 8 του «Ρ»), όπου αποδεικνύεται η σκηνοθεσία.Τρίτος αδιάψευστος μάρτυρας, και φυσικά όχι τελευταίος, είναι το «ποιόν» και η σχέση τους με τη βία, την πραγματική κρατική βία, την πραγματική κατασταλτική βία, την πραγματική αυταρχική βία όλων εκείνων που «ανακάλυψαν», που σκηνοθέτησαν μια «σπασμένη πόρτα» για να «στοιχειοθετήσουν», να δικάσουν και να καταδικάσουν τη «βία του ΠΑΜΕ».
Να ένα μικρό δείγμα της «ποιότητας» αυτών που μιλούν και σκηνοθετούν «σπασμένες πόρτες». Και το κάνουν με ένα και μοναδικό στόχο: Για να επιβάλουν και να δικαιολογήσουν μια αδίστακτη πολιτική, που είναι τόσο «σωτήρια» ώστε για να την περάσουν σπάνε - επανειλημμένως και στην κυριολεξία - κεφάλια...

Τα όργανα των «σωτήρων» επί το έργον, 28/6/2011

Κανείς δεν γλιτώνει από τους «σωτήρες», 17/11/2011

Οταν οι «σωτήρες» έριξαν χημικά και χτύπησαν κόσμο ακόμα και στο Μετρό, 5/10/2011

Τα όργανα των «σωτήρων» Βρούτση και Δένδια καθώς «πατάσσουν τη βία» των απεργών χαλυβουργών στον Ασπρόπυργο, 20/7/2012

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ - ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

πυροβολισμοί = προβοκάτσια (Τι είχες Κεφαλογιάννη;Τι είχα πάντα…)

red rck views: Όταν τελειώνει μια εργολαβία του παρακράτους των αστών, όπως λ.χ. μια δολοφονική επίθεση με βολές από πέτρες και μάρμαρα στα τυφλά κατά του ΠΑΜΕ, κι όποιον πάρει ο χάρος, αρχίζει μια άλλη, π.χ. εμπρηστικές επιθέσεις, πυροβολισμοί,. Ο στόχος,αντικειμενικά, είναι πάντα το εργατικό κίνημα.

Σε αναφορά με την δήλωση Κεφαλογιάννη που κατηγορεί «τα άκρα», είπε η Αλέκα και πολύ καλά έκανε: «Να ψάξει η ΝΔ να δει ποίος είναι ο σκοπός αυτών των ενεργειών, από πού γίνονται, ποιος είναι ο σκοπός αυτών των ενεργειών. Να ξεκαθαρίσουμε το εξής πράγμα: εμείς το καταδικάζουμε χίλιες φορές,  αλλά σε καμία περίπτωση δεν ευθυγραμμιζόμαστε με όλη την πολιτική που έχει η ΝΔ  η οποία θέλει να αξιοποιήσει αυτές τις ενέργειες που δεν ξέρω από πού προέρχονται, ιδιαίτερα αυτή που στρέφεται κατά της ΝΔ, αν στρέφεται, […]».

Η Αλέκα σαν κορυφαία εκπρόσωπος του ΚΚΕ δεν μπορεί να πει ακριβώς ποιος είναι πίσω από αυτές τις προβοκάτσιες, δεν έχει στοιχεία. Εμένα όμως να μου επιτρέψετε να πω κάτι. Αν ο Κεφαλογιάννης κατηγορεί τα άκρα, εμείς γιατί να μη κατηγορήσουμε «τα κέντρα» που πάντα καθοδηγούν το παρακράτος,  του οποίου οι στρατευμένοι ανεγκεφαλογιάννηδες δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να υπακούουν στις εντολές της τάξης των Κεφαλογιάννηδων με σκοπό να τους δώσoυν δικαιολογίες και αφορμές να εντείνουν την καταστολή κατά των εργατών.

Τι είχες Γιάννη (Κεφαλογιάννη); Τι είχα πάντα…

Μ

Μπορείς να απωθήσεις την βία? και πως...

- Μπορείς να απωθήσεις για πάντα την βία στο ασυνείδητο?

 - Όχι. Θα αποδρά απο το ασυνείδητο με την μορφή εφιάλτη.

Μπορείς όμως να την αποβάλεις απο το συνειδητό... αλλά πως?

Μονομιάς (με αυτοχειριασμό) – με μια πράξη βίας...

Γιατί τόσοι εξορκισμοί κατά της βίας, στην σημερινή επέτειο

Όλοι θέλουν ένα κομμάτι απο την πίττα μνήμης του πολυτεχνείου. Κάποιοι θέλουν να ξεχάσουμε πόσο βίαιο είναι το σύστημα που εναλλάσσει την αστική δημοκρατία (που πάντα διατηρεί ατόφιο τον οικονομικό ολοκληρωτισμό, την δικτατορία της αστικής τάξης) με τον απροκάλυπτο πολιτικό ολοκληρωτισμό, τον φασισμό. Να ξεχάσουμε ότι το σύστημα αυτο, στην φασιστική εκδοχή του διέπραξε μαζική δολοφονία εναντίον αυτών που είχαν το ανάστημα να σταθούν όρθιοι και το σθένος να ξεσηκωθούν εναντίον του.

Άλλοι θέλουν να θυμόμαστε το πολυτεχνείο σαν μια ανώδυνη γιορτή, ξεχνώντας μια πικρή αλήθεια, ότι αρκετοί απο τους πρωταγωνιστές της εξέγερσης κατέληξαν όχι μόνο να ξεχάσουν το πνεύμα της εξέγερσης, αλλά να γίνουν αδιάντροποι υπηρέτες του σημερινής πολιτικής κατάντιας. Ας θυμάται και τούτο όποιος μπορεί συνάμα και να σκέφτεται: τα πλέον επιφανή ομοιώματα ανθρώπων που πρόδωσαν ιδανικά, ξεπούλησαν φτηνά την αξιοπρέπεια τους, κι έσπειραν μια νοοτροπία κυνισμού στο λαό προέρχονται απο το «κέντρο» του πολιτικού φάσματος, απο αυτούς που δήθεν εχθρεύονται τα «άκρα», αλλά είναι έτοιμοι να πάρουν θέση ακραίου υπερασπιστή του συστήματος, που πάντα σημαίνει είσπραξη αργυρίων για τους ίδιους. Και ξέρουμε ποιοι σήμερα καταλαμβάνουν τις θέσεις στο "κέντρο" του πολιτικού φάσματος.

Αλλά ο λαός επιμένει να μην ξεχνά το νόημα του πολυτεχνείου, ακόμα κι αν δεν αντιδρά που του αρπάζουν το ψωμί απ' τό στο στόμα, που κατεδαφίζουν την παιδεία, την υγεία την πρόνοια και κάθε άλλη μορφή κρατικής παροχής που αποτελεί κριτήριο της στάθμης και του πολιτισμού του λαού, που αντί για ελευθερία οργανώνουν με αμείλικτο τρόπο το σκλάβωμα του για το παρόν και το μέλλον του.  

Κι επειδή θυμάται, οι αστοί του υπενθυμίζουν ότι δεν πρέπει να φαντασιώνεται ότι μπορεί ποτέ να γίνει βίαιος ή να ανεχτεί τη βία, διότι αυτο στρέφεται εναντίον (τίνος;) της δημοκρατίας, αν αγαπάς.

Η δήλωση απο το πολιτικό μόρφωμα που αποτελεί την κατεξοχήν έκφραση της κεντρώας πολιτικής αγυρτείας κι αμοραλισμού αποτελεί τον «μέσο» όρο της καθεστηκυίας πολιτικής σκέψης  που μας φτάνει σαν νουθεσία...

«Για πολλοστή φορά γίναμε μάρτυρες επιθέσεων από τους συνήθεις "επαναστάτες". Οι όψιμοι αγωνιστές της "δημοκρατίας" δεν σεβάστηκαν ούτε τον τιμημένο χώρο του Πολυτεχνείου και προπηλάκισαν τον υφυπουργό Παιδείας, την ώρα που τιμούσε με κατάθεση στεφάνου τους αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα. Ο προοδευτικός και δημοκρατικός κόσμος δεν πρέπει να ανεχτεί τέτοιους είδους φαινόμενα και συμπεριφορές. Η ΔΗΜΑΡ καταδικάζει απερίφραστα και χωρίς περιστροφές τη βία. Η βία είναι φασισμός, ανεξάρτητα από το ποιος μανδύας την περιβάλλει».

Κι οι αστικές φυλλάδες, τυπικά, «κρατούν το ίσο».

"Η βία

 Έχουμε αποδεχθεί, ως κοινωνία, τη βία σαν θεμιτό μέσο διαμαρτυρίας και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Οσα συνέβησαν χθες στη Θεσσαλονίκη αμαύρωσαν την εικόνα της χώρας και την έπληξαν καίρια, σε μια στιγμή που χρειάζεται κάθε δυνατό έρεισμα. Οσα συμβαίνουν στα Πανεπιστήμια και στο Πολυτεχνείο με διάφορους τραμπούκους-ροπαλοφόρους δείχνουν ότι η δημοκρατία έχει καταλυθεί σε χώρους όπου υποτίθεται πως προστατεύεται όσο πουθενά αλλού. Είναι πολύ επικίνδυνος ο κατήφορος της βίας και της ανεξέλεγκτης συμπεριφοράς του όχλου. Εκείνοι που τον οργάνωσαν, ανέχθηκαν ή επικρότησαν πρέπει να σκεφθούν πολύ καλά το πού οδηγεί τελικά τη χώρα πριν να είναι αργά. Αυτός ο κατήφορος δεν σταματά ούτε με μια αλλαγή κυβέρνησης ούτε με άλλο μαγικό τρόπο. Και το κυριότερο, δεν λύνει κανένα πρόβλημα, αντιθέτως διασφαλίζει την αποτυχία της χώρας". http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_16/11/2012_470353

"Ως γνωστόν, στην Ελλάδα έχουμε δημοκρατία. Και επίσης ως γνωστόν, στις δημοκρατίες υπάρχει ελευθερία της έκφρασης, ελευθερία διακίνησης των ιδεών, ελευθερία του συνέρχεσθαι, ελευθερία στην εργασία... Στην Ελλάδα μπορείς να περπατάς ελεύθερος, να πηγαίνεις ελεύθερα όπου γουστάρεις, να συναντάς όποιον επιθυμείς - αρκεί να μη διαπράττεις ή να μην έχεις διαπράξει παρανομίες...

Είναι όμως έτσι; [...]  

- Αν είσαι καθηγητής στο πανεπιστήμιο, απόφυγε να υπερασπίσεις όχι τον νόμο αλλά ούτε τις απόψεις σου. Χθες ήταν ένα γιαούρτι, σήμερα ίσως είναι μια γροθιά, κάθε ημέρα ένα πηλοφόρι κι ένα μυστρί θα περιμένουν να σε χτίσουν στο στενό γραφείο σου.

[...]

Ωστε βία, λοιπόν. Ωστε ο Στάθης Παναγούλης δεν εκπροσωπούσε τις προάλλες στη Βουλή την υπερβολή αλλά την κανονικότητα. Αν το πολιτικό σύστημα ήταν ώριμο, ήδη οι πολιτικές δυνάμεις, έστω αυτές που κινούνται εντός συνταγματικού τόξου, θα είχαν συνεννοηθεί και θα είχαν καταδικάσει τη βία. Η πολιτική διαφωνία είναι εξίσου απαραίτητη με την ανάγκη νηφαλιότητας και επιχειρημάτων στον διάλογο".

http://www.tanea.gr/gnomes/?aid=4768265

"Πλήγμα στην καρδιά της δημοκρατίας

 Μόνιμο φαινόμενο της πολιτικοοικονομικής καθημερινότητάς μας τείνει να καταστεί η βία. Και δεν πρέπει να μας ξενίζει το γεγονός. Αναπόφευκτη είναι η κλιμάκωση την οποία παρακολουθούμε, από τη στιγμή που δεν εκφράστηκε έγκαιρα και με την επιβαλλόμενη αποφασιστικότητα η αποδοκιμασία του συνόλου του πολιτικού κόσμου για πράξεις ξένες για μια δημοκρατική κοινωνία.

Τα νέα χθεσινά κρούσματα είναι αποκαλυπτικά της πραγματικότητας που έχει διαμορφωθεί. [...]

Κι εδώ είναι που εντοπίζεται η ευθύνη του πολιτικού κόσμου. Ή τουλάχιστον της συντριπτικής πλειονότητάς του, που δηλώνει ότι δεν έχει και δεν θέλει να έχει την οποιαδήποτε σχέση με πράξεις βίας.

Μισόλογα και υπεκφυγές -το έχουμε ξαναπεί- δεν έχουν θέση σε τέτοιες περιπτώσεις. Γεγονότα όπως τα χθεσινά δεν έχουν θέση στη δημοκρατία. Αντίθετα την υπονομεύουν αφού χτυπούν την καρδιά της δημοκρατίας. Κι ο καθένας οφείλει να τοποθετηθεί υπεύθυνα απέναντί τους".

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22786&subid=2&pubid=63738752

Να κάνω μια ρητορική ερώτηση τώρα; Γιατί τόσοι εξορκισμοί κατά της βίας, ειδικά σήμερα, στην επέτειο της εξέγερσης του πολυτεχνείου; Φοβόσαστε, φίλτατοι αστοί; Προς το παρόν, όχι και τόσο... Αλλά ισχύει και το "φύλαγε τα ρούχα σου", έτσι;