Θρύλος ή σκουλίκι;

Παραθέτω πιο κάτω εκτεταμένη περίληψη ενός ρεπορτάζ από το Reuters, το οποίο αναφέρεται στην ύπαρξη ντοκουμέντων που θέτουν υπό αμφισβήτηση τον θρύλο του Λεχ Βαλέσα, ενός από τους σημανικότερους "μαχητές" κατά του"κομμουνιστικού καθεστώτος" της Πολωνίας, όπως μας λένε, και "σύμβολο" γενικά του "αγώνα" για την ανατροπή του σοσιαλισμού. 

Άσκηση Πολιτικής Προστασίας «Μeteor 2013» στην Κούβα

Πηγή: vanguardia.co.cu 

Στα ελληνικά απο CUBA DE CORAZON 

 Aβάνα, 18 Μαΐου (ΑΙΝ) –  Η πρώτη μέρα της  Άσκησης Πολιτικής Προστασίας «Μeteor 2013» στοχεύει να διαπιστώσει την ετοιμότητα ή όχι  των  οργάνων διοίκησης σε όλα τα επίπεδα και την ικανότητά τους αντιμετώπισης των φυσικών καταστροφών.

Η εποχή των τυφώνων στο αρχιπέλαγος  αρχίζει την 1η Ιουνίου και λήγει στις 30 Νοεμβρίου, αλλά από το 1986 που πραγματοποιείται η συγκεκριμένη άσκηση η εκαπαίδευση και οι μέθοδοι αντιμετώπισης έχουν τελειοποιηθεί και η προετοιμασία αρχίζει εβδομάδες νωρίτερα.

Λαμβάνεται επίσης υπόψη η απειλή της ξηρασίας σε πολλές περιοχές, και το πρόγραμμα της άσκησης   περιλαμβάνει τη μελέτη  μέτρων για τον περιορισμό του φαινομένου, την ποιότητα του νερού, διαδικασίες απομόνωσης μολυσμένων πηγών, και συνολικά  τις εμπειρίες του Εθνικού Ινστιτούτου Υδάτινων Πόρων, ειδικά  μετά  το πέρασμα του τυφώνα Sandy  στις ανατολικές επαρχίες.

Στην Αβάνα, η Mercedes Lopez Acea, μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας (PCC) και πρόεδρος του Επαρχιακού Συμβουλίου Άμυνας,  επιδιώκει να  είναι σε ετοιμότητα και καλά εκπαιδευμένος  ο μηχανισμός της Πολιτικής Αμυνας για να περιορίσουν στο ελάχιστο τις επιπτώσεις φυσικές και τεχνολογικές  από τους  κυκλώνες, τυφώνες κ.α.

Το Δημοτικό Συμβούλιο  του νησιού  Isla de la Juventud   ετοίμασε σχέδια αντιμετώπισης   πιθανής διείσδυση της θάλασσας από τον ποταμό Las Casas.

Στο  Σιενφουέγκος  υπάρχει μεγάλη δυνατότητα υποδοχής στις έξι δεξαμενές νερού από τις λεκάνες  που βρίσκονται στο Ματάνσας και στη Βίγια Κλάρα και  υδροδοτούνται  από τους ποταμούς που υπάρχουν νότια.

Την επαρχία Σάντι Σπίριτους  επισκέφθηκε ο Στρατηγός Leopoldo Cintra Frias, μέλος του Πολιτικού Γραφείου και ο υπουργός Άμυνας, ο οποίος επιβεβαίωσε την ετοιμότητα της επαρχίας για την ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων από τα φυσικά φαινόμενα.

Στην επαρχία Σιέγο ντε Αβιλα  ρίχνουν βάρος στην αποδοτικότητα  των  μηχανισμών και του ανθρώπινου δυναμικού  στο  έργο της περιβαλλοντικής  αποκατάστασης, και  αναζητήσουν τρόπους για να αποφύγουν  ζημιές στο τηλεφωνικό δίκτυο ,ιδιαίτερα στις βόρειες ακτές, βρίσκεται ο τουριστικός προορισμός  Jardines del Rey.

Στην επαρχία Καμαγκουέι  εστιάζουν σε ενέργειες πρόληψης υδρομετεωρολογικών  απειλών, δασικές πυρκαγιές, διαρροές πετρελαίου και μείωση βροχοπτώσεων.

Στην επαρχία Λας Τούνας  λαμβάνουν υπ’ όψιν  υπόψη την επιδημιολογική κατάσταση του εδάφους, προκειμένου να επιτύχουν  την πρόληψη των ασθενειών και τη μείωση των κρουσμάτων από το τσίμπημα του κουνουπιού Aedes aegypti, που είναι  ο κύριος φορέας του δάγκειου πυρετού.

Τέλος, στην επαρχία Γκράνμα  δραστηριοποιούνται  οι  μηχανισμοί σε κάθε δήμο  για την αντιμετώπιση των εστιών που μπορούν να προκαλέσουν επιδημία χολέρας .

Ευρεία διεθνής αναγνώριση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κούβα

Η μεγάλη πλειοψηφία των ομιλητών κατά τη διάρκεια της Οικουμενικής Περιοδικής Εξέτασης της Κούβας (Universal Periodic Review  UPR) αναγνώρισε τις εγγυήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που παρέχονται στη χώρα, παρά την ζημιά που προκαλεί ο αποκλεισμός που επιβάλλουν οι ΗΠΑ.

Εκπρόσωποι από χώρες της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικής και της Ασίας στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ χαιρέτησαν και συνεχάρησαν τις προσπάθειες της Κούβας για την προστασία όλων των ατόμων, χωρίς διάκριση απολύτως, σύμφωνα με το Prensa Latina.

Ο εκπρόσωπος της Νικαράγουας είπε ότι η χώρα του θα μπορούσε να επιβεβαιώσει τη δέσμευση της  Κούβας να εγγυάται την ευημερία και την ασφάλεια όλων των πολιτών της, παρά τη συνεχή επιθετικότητα από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

«Η Κούβα αντιμετωπίζει τις ίδιες προκλήσεις, παρούσες σε οποιαδήποτε αναπτυσσόμενη χώρα, και αυτές οι προκλήσεις επιδεινώνεται από τον οικονομικό αποκλεισμό, ο οποίος είναι ασυμβίβαστος με την προώθηση και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων", δήλωσε ο εκπρόσωπος από τη Βραζιλία.

Η κυβέρνηση της Βραζιλίας, πρόσθεσε, αναγνωρίζει και υπογραμμίζει τα μέτρα που έχουν ληφθεί στην Κούβα για την καταπολέμηση των διακρίσεων για λόγους σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου, και την ύπαρξη ενός νομικού πλαισίου για την προώθηση και προστασία των δικαιωμάτων των γυναικών.

Κατά τη συζήτηση, η Βενεζουέλα εξέφρασε την ελπίδα ότι η Κούβα θα συνεχίσει τον αγώνα ενάντια στις αρνητικές συνέπειες του αποκλεισμού και θα συνεχίσει επίσης να προωθεί το δικαίωμα των λαών στην αυτοδιάθεση σε διεθνείς φορείς.

Το Περού τόνισε τον υψηλό δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης που έχει επιτευχθεί στην Κούβα, ενώ ο Παναμάς χαιρέτισε το έργο για την προστασία των γυναικών και των παιδιών, καθώς και την έγκαιρη εκπλήρωση των διαφόρων αναπτυξιακών στόχων της Χιλιετίας.

Η δραστήρια αλληλεγγύη που προσφέρεται από την Κούβα προς τις αναπτυσσόμενες χώρες, όπως η συνεργασία στους τομείς της υγείας και της εκπαίδευσης, τονίστηκε από πολλούς ομιλητές.

Περισσότερες από 130 εθνικές αντιπροσωπείες μίλησαν κατά τη διάρκεια της επανεξέτασης και η πλέον κοινή άποψη που εκφράσανε είχε να κάνει με την ενθάρρυνση της Κούβας να διατηρήσει τον προσανατολισμό των σημερινών  προσπαθειών της.

Παρά την ευρεία διεθνή υποστήριξη, ορισμένοι εκπρόσωποι, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που προέρχονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, επανέλαβαν τις συνήθεις επιθέσεις τους προς το κουβανικό κοινωνικό και πολιτικό σύστημα.

Σύμφωνα με το DPA, εκπρόσωπος των ΗΠΑ Eileen Donahoe κατηγόρησε την Κούβα oτι πλέκει έναν «ευρύ, περίπλοκο ιστό» ρυθμιστικών και συνταγματικών μέτρων που παρακωλύουν το έργο της «ειρηνικών  Ακτιβιστών" που υπερασπίζονται την δημοκρατία.

Κάνοντας τις τελικές παρατηρήσεις του, ο Κουβανός υπουργός Εξωτερικών Μπρούνο Rodríguez Parrilla δήλωσε ότι υπάρχει "μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δράσεων που αναλαμβάνονται από πράκτορες ξένων δυνάμεων".

«Η Κούβα δεν πρόκειται ποτέ να δεχτεί αλλαγή καθεστώτος? Έτσι με μερικές από τις προτάσεις που έγιναν σε αυτή την αίθουσα, στο πνεύμα αυτό, προφανώς, δεν θα συμμορφωθούμε», πρόσθεσε ο Υπουργός.

Σε σχέση με άλλες δηλώσεις σχετικά με εικαζόμενες παραβιάσεις της ελευθερίας της έκφρασης στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ο Rodríguez Parrilla σχολίασε ότι η πιο σημαντική προστασία που η Κούβα παρέχει προς την ελευθερία του Τύπου είναι ότι τα μέσα επικοινωνίας της είναι «κοινωνική ιδιοκτησία» και κατά συνέπεια δεν, "υπηρετούν τα ειδικά συμφέροντα της ιδιωτικής ιδιοκτησίας".

Σε μια επόμενη συνάντηση με τον Τύπο, ο Κουβανός υπουργός επανέλαβε ότι η χώρα διατηρεί στενή, ευέλικτη, και συστηματική συνεργασία με όλους τους φορείς του ΟΗΕ που ασχολούνται με το θέμα αυτό, ανταποκρινόμενος σε προτάσεις από συμμετέχοντες να  επισκεφθεί την Κούβα ένας ειδικός απεσταλμένος του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ή κάποιο άλλο διεθνές όργανο.

 απο την granma
translation red rock views
images borrowed from here 

Η ΚΡΙΣΗ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ (κρίση τροφίμων)

Συζητώντας πέρσι το καλοκαίρι με Κουβανούς συντρόφους για τον χαρακτήρα και την πιθανή εξέλιξη της οικονομικής κρίσης, εκτιμούσαν ότι η λεγόμενη κρίση χρέους θα εξελιχθεί σε επισιτιστική κρίση (κρίση τροφίμων), όπως ακριβώς εκδηλώθηκε σε κάποιες χώρες (Αϊτή κ.α) όταν ακρίβυναν απότομα τα τρόφιμα στην παγκόσμια αγορά. 

Γι' αυτό οι Κουβανοί θεωρούν "κορυφαία μάχη" την προσπάθεια που καταβάλουν στο νησί για αύξηση της παραγωγικότητας στη γεωργία και σε αυτήν την κατεύθυνση προχώρησαν -μεταξύ άλλων- στις τελευταίες μεταρρυθμίσεις και στην γεωργία, παραχωρώντας κομμάτια κρατικής γης για καλλιέργεια σε μεμονωμένους αγρότες παράλληλα με την εισαγωγή νέων καλλιεργειών (πατάτα κ.α). 

Δεδομένου ότι η Κούβα, εξάγει μεν κάποια τρόφιμα (π.χ αστακούς) , δεν έχει καμμιά εξάρτηση από την παγκόσμια αγορά σε επίπεδο σπόρων, λιπασμάτων κλπ  για τις δικές της καλλιέργειες ,αλλά εισάγει το 80% των τροφίμων που καταναλώνει. Η μάχη για την επάρκεια   και την σχετική αυτάρκεια τροφίμων  λοιπόν, είναι πράγματι "κορυφαία". 

Από την άλλη, για το σύνολο της Λατινικής Αμερικής, η επισιτιστική κρίση είναι ήδη υπαρκτή εξ αιτίας της ακραίας φτώχειας της πλειοψηφίας του πληθυσμού σε πολλές χώρες. Δεν είναι τυχαίο, πως το ζήτημα απασχόλησε έντονα την τελευταία Σύνοδο Κορυφής της "Κοινότητας Λατινικής Αμερικής και Καραιβικής" (CELAC),που φέτος είναι προεδρεύουσα χώρα η Κούβα.   

πηγή - http://cubaniagriega.blogspot.gr/2013/03/blog-post.html

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Δείτε την ταινία του Γιώργου Αυγερόπουλου "ΠΕΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΦΘΟΝΙΑ" (2008-2009)

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΜΠΑΝΤΙΟΥ Το κριτήριο που αυτές οι εμπειρίες είχαν ορίσει για τις ίδιες ήταν εντελώς διαφορετικό.

Ωστόσο, ο απολογισμός των κομμουνιστικών καθεστώτων είναι καταστροφικός...

«Ας υπενθυμίσουμε πως αυτά τα καθεστώτα δεν έπεσαν ύστερα από κάποιον λαϊκό ξεσηκωμό, από μια μεγάλη εξέγερση, αλλά με την απόφαση των ανθρώπων που βρίσκονταν στον μηχανισμό αυτών των καθεστώτων, των κυβερνήσεων. Η βούληση των λαών δεν ήταν καθοριστική. Καλύτερα θα ήταν να υπήρχαν λαϊκές εξεγέρσεις: θα προέκυπταν από ιδέες ως μια διεκδίκηση εσωτερικής μεταμόρφωσης του κομμουνιστικού κόμματος. Οσο για τον απολογισμό, αν κρίνετε τις κομμουνιστικές εμπειρίες σύμφωνα με δύο κριτήρια, της οικονομικής αποτελεσματικότητας και των πολιτικών ελευθεριών, τότε έχουν χάσει εξ αρχής, γιατί πρόκειται για κριτήρια αξιολόγησης του δυτικού κόσμου. Το κριτήριο που αυτές οι εμπειρίες είχαν ορίσει για τις ίδιες ήταν εντελώς διαφορετικό. Επιζητούσαν να εφεύρουν και να αναπτύξουν μια συλλογική πραγματικότητα που δεν θα βασιζόταν στην ιδιωτική ιδιοκτησία. Είναι σαφές πως τα μέσα που μεταχειρίστηκαν ήταν καταστροφικά. Πρέπει όμως να απορρίψουμε το ίδιο το σχέδιο; Αντιθέτως! Θα πρέπει οπωσδήποτε να κρατήσουμε την ιδέα μιας κοινωνίας η μηχανή της οποίας δεν είναι η προσωπική ιδιοκτησία, ο εγωισμός και η απληστία. Σήμερα κάνουμε δήθεν σαν να ανακαλύπτουμε πως οι διοικητές των τραπεζών και οι μεγαλύτεροι πελάτες τους έχουν εμμονή με τα κέρδη. Ωστόσο, το κέρδος ως κινητήρια μηχανή της κοινωνικής ζωής είναι ακριβώς αυτό που το κομμουνιστικό σχέδιο θέλει να εξαφανίσει από την ανθρωπότητα».

Ολες οι προσπάθειες απέτυχαν, στοιχίζοντας τη ζωή πολλών ανθρώπων...

«Περισσότερο από την οικονομική αποτυχία, αυτό που θεωρώ σημαντικό είναι ο πολιτικός απολογισμός. Μετά την αιματηρή καταστολή των εργατικών εξεγέρσεων, τον 19ο αιώνα, οι επαναστάτες των αρχών του 20ού είχαν την εμμονή της νίκης. Μια επανάσταση μπορεί να θριαμβεύσει τελικά; Ο Λένιν απάντησε μιλώντας για οργάνωση, σιδηρά πειθαρχία, κόμμα. Πράγματι, η Κομμούνα απέτυχε, αλλά η Σοβιετική Ενωση διατηρήθηκε. Μόνο που οι αποτελεσματικές μορφές οργάνωσης για να καταλάβεις την εξουσία φάνηκαν ακατάλληλες για τη διαχείριση μιας χώρας σε καιρό ειρήνης. Δεν μπορούμε να διαχειριζόμαστε τη γεωργία ή τη βιομηχανία με στρατιωτικές μεθόδους. Δεν μπορούμε να αποκαταστήσουμε την ειρήνη σε μια κολεκτιβίστικη κοινωνία με την κρατική βία. Επομένως, αυτό που πρέπει να καταγγείλουμε είναι η επιλογή της οργάνωσης μέσα από το κόμμα».

Απόσπασμα από δημοσίευση στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ μέρους μιας συνέντευξής του ΑΛΕΝ ΜΠΑΝΤΙΟΥ στην εφημερίδα «Λιμπερασιόν»

Αποκατάσταση της αλήθειας: Ομοφυλόφιλοι στην Κούβα και “στρατόπεδα συγκέντρωσης”

 

Παρακάτω ακολουθούν απαντήσεις, προς αποκατάσταση της αλήθειας που δίνει η Μαριέλα Κάστρο, σε διάφορα ερωτήματα που έχουν τεθεί κατά καιρούς γύρω από το θέμα των ομοφυλόφιλων στην Κούβα, της αντιμετώπισης τους και των λεγόμενων “στρατοπέδων συγκέντρωσης”.

 Η Μαριέλα Κάστρο Εσπίν έχει χειραφετηθεί από την κληρονομιά της οικογένειάς της. Ανιψιά του Φιντέλ Κάστρο, ιστορικού ηγέτη της κουβανικής επανάστασης, και κόρη του Ραούλ Κάστρο, σημερινού προέδρου της Κούβας, η Μαριέλα δεν έχει κερδίσει την διεθνή αναγνώριση χάρη στο όνομά της, αλλά από τη δράση της υπέρ του δικαιώματος στη σεξουαλική διαφορετικότητα.

 Διευθύντρια του Κέντρου Σεξουαλικής Εκπαίδευσης (CENESEX), κάτοχος Πτυχίου Ψυχολογίας και Παιδαγωγικής και μεταπτυχιακού διπλώματος στη σεξουαλικότητα, η Μαριέλα Κάστρο ανέλαβε την προστασία των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων, των αμφιφυλόφιλων, των τρανσέξουαλ και των λεσβιών και επέτρεψε τη κοινότητα αυτή από το να βρίσκεται στο περιθώριο, στο οποίο η κοινωνία την είχε τοποθετήσει.

 Η δράση του CENESEX έχει στεφθεί με επιτυχία. Από το 2007, η Κούβα γιορτάζει κάθε χρόνο στις 17 Μαΐου την ημέρα κατά της ομοφοβίας. Το κράτος προσφέρει δωρεάν τις επεμβάσεις για αλλαγή φύλου. Η Ομοφοβία έχει μειωθεί στο ελάχιστο. Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κούβας και το Υπουργείο Πολιτισμού είναι πλέον πρώτης τάξεως σύμμαχοι στον αγώνα για τα δικαιώματα όλων.

 Η Μαριέλα Κάστρο είναι σαν τη μητέρα της, Βίλμα Εσπίν. Έχει κληρονομήσει τόσο τη φυσική ομορφιά της αλλά και τον χαρακτήρα της. Πράγματι, όπως φαίνεται από συζητήσεις, δεν διστάζει σε καμία περίπτωση να επισημάνει τις αδικίες που διαπράχθηκαν στην Κούβα κατά το παρελθόν, ούτε να καταγγείλει θεσμικά εμπόδια που εξακολουθούν να υπάρχουν στην κοινωνία. Δεν αποφεύγει καμία ερώτηση και δεν επιβάλλει προϋποθέσεις για τον διάλογο.

Μαριέλα Κάστρο, ποια ήταν η κατάσταση των σεξουαλικών μειονοτήτων το 1959, μετά τη νίκη της Κουβανικής Επανάστασης;

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, η κουβανική κοινωνία ήταν μια αντανάκλαση της πολιτιστικής τους κληρονομιάς, κυρίως από τους ισπανούς. Η Κούβα είχε μια κουλτούρα, εξ ορισμού τότε, πατριαρχική, ομοφοβική, όπως όλες οι πατριαρχικές κοινωνίες. Εκείνη την εποχή, γενικά ο κόσμος ήταν πατριαρχικός και ομοφοβικός, χωρίς διάκριση, τόσο στις αναπτυγμένες όσο και στις αναπτυσσόμενες χώρες του Τρίτου Κόσμου.

 Ωστόσο, είναι περίεργο το γεγονός ότι η διαδικασία χειραφέτησης της Κουβανικής Επανάστασης, που σύμφωνα με το πολιτικό της πρόγραμμα για καταπολέμηση των ανισοτήτων, των διαφόρων μορφών διακρίσεων κατά των γυναικών, το ρατσισμό, και γενικά τη προσπάθεια της να εξαλείψει τις αδικίες,  φαίνεται να μην ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για την τύχη των ομοφυλοφίλων και δεν τους θεωρούσε θύματα διακρίσεων κάθε είδους.

Για ποιους λόγους;

Η ομοφοβία ήταν κανόνας, ακόμη και μετά το θρίαμβο της Επανάστασης. ‘Επιρροή’ από δυτικές κουλτούρες με βάση την κυρίαρχη καθολική θρησκεία. Ιδρύθηκε με βάση τους πολιτιστικούς κώδικες άνδρας / γυναίκα.

 Η επανάσταση επέτρεψε ο λαός της Κούβας να επιτύχει την εθνική κυριαρχία και να θέσει υπό αμφισβήτηση πολλά, όπως την απαραίτητη προϋπόθεση παρθενίας των γυναικών για τον γάμο, την δυνατότητα διαζυγίου, τον αποκλεισμό των μονογονεϊκών οικογενειών και των ανύπαντρων γυναικών, και πολλά ακόμη, αλλά δεν υπήρξε ενδιαφέρον για την αντιμετώπιση του προβλήματος της σεξουαλικής διαφορετικότητας.

Οπότε το να είσαι ομοφοβικός ήταν κάτι “φυσιολογικό”;

Η ομοφοβία ήταν ο κανόνας. Αυτό που θεωρούταν ως μη φυσιολογικό ήταν ο σεβασμός για όσους είχαν επιλέξει έναν διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό. Αλλά και πάλι, δεν υπήρξε κάτι συγκεκριμένο στην Κούβα. Ήταν το ίδιο όπως και στον υπόλοιπο κόσμο. Η θεσμοθετημένη ομοφοβία στα πρώτα χρόνια της Επανάστασης αντανακλούσε την πραγματικότητα της τότε εποχής σύμφωνα με την κουλτούρα. Η περιθωριοποίηση των ομοφυλοφίλων, η περιφρόνηση και η δυσφήμηση τους ήρθε φυσικά. Ήταν φυσιολογικό φαινόμενο τότε παντού το να υπάρχουν, για παράδειγμα, διακρίσεις στην αγορά εργασίας.

Στρατιωτικές Μονάδες για την ενίσχυση στην παραγωγή (UMAP)

Στη δεκαετία του 1960, μεταξύ 1965 και 1968, η κουβανική κυβέρνηση ανέπτυξε τις Στρατιωτικές Μονάδες για την ενίσχυση στην παραγωγή, UMAP, όπου οι ομοφυλόφιλοι είχαν ενσωματωθεί με τη βία. Θα μπορούσατε να μας μιλήσετε σχετικά με αυτό το σκοτεινό επεισόδιο της κουβανικής επανάστασης;

Πρώτον, πρέπει να σημειωθεί ότι οι UMAP απευθυνόταν σε όλο τον κόσμο, δηλαδή σε όλους τους άνδρες ηλικίας κατάλληλης για τη στρατιωτική τους θητεία, όχι μόνο για τους ομοφυλόφιλους. Η στρατιωτική θητεία ήταν υποχρεωτική για όλους τους νέους ενήλικες. Για κανέναν λόγω δεν ήταν αποκλειστικά για ομοφυλόφιλους. Κάποιοι μάλιστα μίλησαν και για στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους ομοφυλόφιλους. Δεν νομίζω ότι πρέπει να υπερβάλλουμε. Θα πρέπει να είμαστε πιστοί στην ιστορική αλήθεια. Επαναλαμβάνω, οι UMAP απευθυνόταν στους πάντες, εκτός από αυτούς που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν μια σταθερή δουλειά. Οι φοιτητές έπρεπε να βάλουν μια παρένθεση στην φοιτητική τους σταδιοδρομία για την στρατιωτική τους θητεία στις UMAP.

 Αξίζει να θυμηθούμε εδώ το πλαίσιο της εποχής. Η χώρα μας ήταν συνεχώς κάτω από την επίθεση από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Υπήρξε ο Κόλπος των Χοίρων τον Απρίλιο του 1961, η κρίση των πυραύλων το 1962, και οι ομάδες της CIA που πλήρωναν Κουβανούς εξόριστους να πολλαπλασιάζουν τις τρομοκρατικές επιθέσεις τους. Βόμβες που εκρήγνυνται κάθε μέρα στην Κούβα. Σαμποτάζ σε σιδηροδρόμους. Επιθέσεις σε θέατρα με μπαζούκας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε την πραγματικότητα. Ζούσαμε σε μια κατάσταση πολιορκίας. Παραστρατιωτικές ομάδες ήταν στα βουνά της επαρχίας Escambray και δολοφονούσαν αγρότες που υποστήριζαν την Επανάσταση, βασάνιζαν και εκτελούσαν νέους καθηγητές που είχαν προσχωρήσει στην εκστρατεία κατά του αναλφαβητισμού. Συνολικά, 3.478 Κουβανοί έχασαν τη ζωή τους λόγω της τρομοκρατίας κατά εκείνη τη χρονική στιγμή. Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος, ήμασταν συνεχώς κάτω από διαρκείς επιθέσεις και η ταξική πάλη ήταν στο αποκορύφωμά της. Οι γαιοκτήμονες είχαν αντιδράσει πολύ βίαια για την εφαρμογή της αγροτικής μεταρρύθμισης και δεν ήταν διατεθειμένοι να χάσουν τη θέση τους, την εξουσία τους στην κοινωνία. Στη συνέχεια, υπήρξε μια γενική κινητοποίηση στην Κούβα γύρω από την υπεράσπιση του έθνους και οι UMAP γεννήθηκαν στο πλαίσιο αυτό, μέσω της στρατιωτικής θητείας.

Γιατί τότε λένε ότι στις UMAP υπήρχαν αυθαιρεσίες και διακρίσεις;

Υπάρχει ένας λόγος γι ‘αυτό. Επειδή όλοι πρέπει να συμμετάσχουν στην άμυνα της χώρας, περιθωριοποιημένες ομάδες, όπως οι χίπις, που έπρεπε να ενσωματωθούν στις UMAP, αλλά και τα παιδιά της αστικής τάξης που είχαν συνηθίσει σε μια ζωή με ελεύθερο χρόνο χωρίς εργασία, επειδή είχαν πόρους. Οπότε, ακόμη και ομάδες που ήταν αφοσιωμένες στη διαδικασία του κοινωνικού μετασχηματισμού που ξεκίνησε το 1959, οι οποίες όμως δεν συμμετείχαν και προτίμησαν τον ρόλο του παρατηρητή, οι UMAP έπρεπε να τις ενσωματώσουν και να εργαστούν σε εργοστάσια ή στη γεωργία. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καλή εικόνα για την κουβανική κοινωνία που τους απέρριψε για την έλλειψη συμμετοχής τους στην κατασκευή του νέου επαναστατικού έθνους, και θεωρούνται παράσιτα.

 Θυμάμαι στα νιάτα μου που είχα ακούσει κάποιες δυσάρεστες σκέψεις για μένα, για την σχέση της οικογένειά μου με τον Φιντέλ Κάστρο, για τον θείο μου, και τον Ραούλ Κάστρο, τον πατέρα μου. Κάποιοι είπαν: «Πρόκειται για μια Bitonga», δηλαδή «κόρη του μπαμπά», ένα πρόσωπο που απολαμβάνει μια προνομιακή θέση, η οποία δεν είχε τον ίδιο τρόπο ζωής με το υπόλοιπο της νεολαίας, με τους οικογενειακούς δεσμούς τους. Με έπιανε μια φοβερή οργή κάθε φορά που συνέβαινε αυτό και προσπάθούσα να κάνω ό, τι έκαναν οι άλλοι και απέρριπτα κάθε είδους προνόμια ή ευνοιοκρατία. Ποτέ δεν υπήρξα “Bitonga“, ήταν πολύ υποτιμητικό.

 Ο στρατός τότε UMAP δημιουργήθηκε για να υποστηρίξει τις διαδικασίες παραγωγής. Αλλά η πραγματικότητα ήταν διαφορετική. Το Υπουργείο Εσωτερικών είχε το καθήκον να ασχολείται με τις περιθωριοποιημένες ομάδες και τα «παράσιτα», να τους αναγνωρίζει και να τους εντάσσει στις UMAP με τη βία, επειδή η υπηρεσία ήταν υποχρεωτική. Η μέθοδος αυτή ήταν πολύ αυθαίρετη.

 Να θυμάστε ότι ο δρόμος προς τα εμπρός είχε αυθαιρεσίες και διακρίσεις. Υπήρχαν φωνές στην κουβανική κοινωνία που αντιτάχθηκαν σε αυτά τα μέτρα, συμπεριλαμβανομένης και της Ομοσπονδίας Γυναικών της Κούβας και πολλές άλλες προσωπικότητες.

Τι γίνεται με τους ομοφυλόφιλους; Πολλοί ήταν θύματα κακοποίησης στις UMAP.

Σε αυτή την ομοφοβική κοινωνία, στο πλαίσιο αυτό, τα ανδροπρεπή αρσενικά στην ηγεμονία, οι αρχές, δεν βρήκαν κανένα επάγγελμα στο οποίο θα μπορούσαν να ενσωματώσουν τους ομοφυλόφιλους και έτσι τους ενσωμάτωναν στις στρατιωτικές μονάδες UMAP για να γίνουν πραγματικοί “άνδρες”. Σε ορισμένες μονάδες UMAP, αυτοί οι άνθρωποι αντιμετωπίζονταν όπως όλοι οι άλλοι και δεν ήταν θύματα διακρίσεων ενώ σε άλλες, που υπήρξε αυθαιρεσία, οι ομοφυλόφιλοι χωρίστηκαν άδικα από τους συνομηλίκους τους. Υπήρχε τότε η ομάδα των ομοφυλόφιλων και τραβεστί, η ομάδα των θρησκευτικών πιστών, η ομάδα των χίπις, κλπ. Δεχόταν σε καθημερινή βάση πειράγματα, δημόσια ταπείνωση, κλπ.. Με μια λέξη, η διάκριση που υπήρχε στην κουβανική κοινωνία έγινε πιο ζωντανή, πιο πικρή στις στρατιωτικές μονάδες UMAP, στον στρατό στην ουσία.

 Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η διαδικασία της δημιουργίας αυτών των ξεχωριστών ομάδων ήταν αυθαίρετη. Συνεπώς, αυτές οι μονάδες έκλεισαν τρία χρόνια αργότερα. Αλλά, επαναλαμβάνω για μια ακόμη φορά, η κατάσταση των ομοφυλοφίλων στον κόσμο ήταν παντού παρόμοια, σε μερικά μέρη πολύ χειρότερη. Αυτό προφανώς δεν δικαιολογεί τις διακρίσεις, σε όλες της περιπτώσεις, που οι ομοφυλόφιλοι έπεσαν θύματα.

Ποια ήταν η κατάσταση των σεξουαλικών μειονοτήτων στον υπόλοιπο κόσμο;

Υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη από έναν Αμερικανό ερευνητή που ονομάζεται Ντέιβιντ Κάρτερ για τα LGBT κινήματα στη Λατινική Αμερική και στον υπόλοιπο κόσμο.

Ποια ήταν η ευθύνη του Φιντέλ Κάστρο στη δημιουργία των UMAP;

 Ο Φιντέλ Κάστρο είναι σαν τον Δον Κιχώτη. Λάμβανε πάντα τις ευθύνες του ως ηγέτη της επαναστατικής διαδικασίας. Προς ενημέρωση σας, θεωρεί ότι θα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για ό, τι συνέβη στην Κούβα, τόσο για τις θετικές όσο και για τις αρνητικές πλευρές. Είναι μια πολύ ειλικρινής στάση από μέρους του, αλλά νομίζω ότι δεν είναι δίκαιο, να αποδώσουμε την αποκλειστική ευθύνη σε αυτόν για τα αίσχη αυτά.

 Από την άλλη πλευρά, δεν είναι καν δίκαιο καθώς δεν προσεγγίζει την ιστορική αλήθεια. Ήταν μια εποχή που μια νέα κοινωνία προέκυψε με τη δημιουργία νέων θεσμών, στη μέση της επιθετικότητας, της προδοσίας, των απειλών, του θανάτου. Ο Φιντέλ Κάστρο ήταν θύμα περισσότερων από εξακοσίων αποπειρών δολοφονίας. Δεν θα μπορούσε να χειριστεί τα πάντα ο ίδιος αυτοπροσώπως, και ως εκ τούτου, είχε ήδη αναλάβει πολλά παραπάνω καθήκοντα.

Συγκεκριμένα, ποια είναι η σχέση μεταξύ Φιντέλ Κάστρο και UMAP;

Ο Φιντέλ Κάστρο δεν έπαιξε ρόλο στη δημιουργία των UMAP. Στην πραγματικότητα, ο μόνος δεσμός του Φιντέλ Κάστρο με τις UMAP ήταν όταν αποφάσισε να τις κλείσει, μετά από πολλές διαμαρτυρίες που προέρχονταν από την κοινωνία των πολιτών, και κατά την έρευνα που διεξήγαγε η διεύθυνση της πολιτικής των Ενόπλων Δυνάμεων. Αυτή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πολλές καταχρήσεις διαπράχθηκαν. Από εκείνη τη στιγμή, αποφασίστηκε να μην περιληφθούν οι ομοφυλόφιλοι στο στρατό για την πρόληψη των διακρίσεων σε ένα σώμα που χαρακτηρίζεται παντού σε όλο τον κόσμο από ομοφοβία, όχι μόνο στην Κούβα. Μπορείτε επίσης να απαντήσετε αυτό μετά ήταν μια νέα διάκριση απέναντί ​​τους, αλλά η προκατάληψη που υπήρχε, τον έκανε να πάρει την εν λόγω απόφαση.

Ποια ήταν η άποψη του πατέρα σας, Ραούλ Κάστρο;

 Έχω μιλήσει πολλές φορές για το θέμα αυτό με τον πατέρα μου και μου εξήγησε ότι ήταν εξαιρετικά δύσκολο να εξαλειφθεί, χωρίς να θίγει την εκπαιδευτική πολιτική. Επιπλέον, το στρατιωτικό σύμπαν εξακολουθεί να είναι πολύ “ανδροπρεπές” στην Κούβα σήμερα. Δυστυχώς, αξίζει να σημειωθεί ότι ακόμα και σήμερα, οι κοινωνίες ανά τον κόσμο απορρίπτουν κάθε τι το διαφορετικό. Φανταστείτε λοιπόν το πλαίσιο της δεκαετίας του 1960.

 Σε αυτό το πλαίσιο, το CENESEX ξεκίνησε ένα ερευνητικό πρόγραμμα για τις UMAP και συλλέγουμε μαρτυρίες από ανθρώπους που υπέστησαν αυτή την πολιτική.

  Salim Lamrani 

 Πηγή:  Sierra Maestra   / no borders society

Ο Χίτλερ είναι παλι εδω

Μπορείτε να φαντασθείτε κάτι αφάνταστο; Μια φάρσα ιστορικών διαστάσεων: Ο Χίτλερ, ζωντανός σήμερα στο Βερολίνο. Όπως στο παραμύθι της Ωραίας Κοιμωμένης, μετά από χρόνια ύπνου, ξυπνά με πονοκέφαλο, έχοντας χάσει την μνήμη της Εύας Μπράουν, και των ρώσων στρατιωτών στα ερείπια της πόλης. Το πριγκιπικό φιλί που τον ξυπνά είναι η σύγχρονη Γερμανία με την αρρωστημένη εμμονή της για το πρόσωπο του, το πρόσωπο του μεγαλύτερου πολιτικού τέρατος της ιστορίας της. Η σύγχρονη Γερμανία του ανερχόμενου νεο-ναζισμού, της πτώσης του βιοτικού επιπέδου των μη προνομιούχων, λόγω της καπιταλιστικής κρίσης και όχι μόνο. Μια Γερμανία με κάποια εμφανή κοινά χαρακτηριστικά της περιόδου που σημαδεύτηκε απο την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία.

Την νεκρανάσταση του αστείου Αδόλφου τη φαντάζεται ο συγγραφέας Timur Vermes, στο σατυρικό πρώτο βιβλίο του Er Ist Wieder Da (εδώ είναι πάλι).  Στην φαρσοκωμωδία του Vermes, ο Χίτλερ γίνεται δημοφιλής προσωπικότητα στα μέσα ενημέρωσης, και καταλήγει στην πολιτική με μια καμπάνια κατά των σκυλιών που κοπρίζουν στα πεζοδρόμια, μεταξύ άλλων παρομοίων. 

Το μυθιστόρημα έχει εκπληκτική εμπορική επιτυχία στη Γερμανία και αλλού (μέχρι σήμερα έχει πουλήσει πάνω από 400.000 αντίτυπα), ενώ η μετάφραση του προγραμματίζεται για μια σειρά χώρες, όπως και τα δικαιώματα κινηματογράφησης του.

Ο Vermes δήλωσε ότι ο Χίτλερ "Είναι πάντα το τέρας, και μπορούμε να παρηγορηθούμε από το γεγονός ότι είμαστε διαφορετικοί από αυτόν. Όμως, στην πραγματικότητα συνεχίζει να πυροδοτεί πραγματική γοητεία στους ανθρώπους, όπως ακριβώς έκανε τότε που άρεσε αρκετά σε ανθρώπους ώστε να τον βοηθήσουν να διαπράξει εγκλήματα."… "Θέλω να δείξω ότι ο Χίτλερ θα είχε την ευκαιρία να πετύχει σήμερα ακριβώς όπως έκανε και τότε, απλώς με άλλο τρόπο»…

Οι πωλήσεις του συμπίπτουν  με ένα κύμα εορτασμών για την 80η επέτειο από την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία...

Θα έλεγα, κλείνοντας, ότι μια παράπλευρη ζημιά της οικονομικής κρίσης είναι η αύξηση της έντασης και της ευρύτητας της ήδη υπάρχουσας τρέλας στην σύγχρονη κοινωνία μας. 

Μ

μια χυδαία πρακτική ιδεολογικής χειραγώγησης (τεχνητή αναπηρία)

Η εξομοίωση του κομμουνισμού με τον φασισμό είναι μια χυδαία πρακτική ιδεολογικής χειραγώγησης. Θελημένα παραβλέπει το οικονομικό υπόβαθρο του φασισμού το οποίο ήταν και είναι ο καπιταλισμός. Σκυλεύει την εικόνα ενός σοσιαλισμού νεκρού κι ανύπαρκτου (με εξαίρεση την Κούβα) για να καταστήσει πιο ανεκτή την διεστραμμένη και ολοκληρωτικά απολυταρχική φύση του καπιταλισμού την οποία ταυτίζει με την αστική ψευτοδημοκρατία. Αυτή η χυδαία μορφή αντικομουνισμού απευθύνεται σε χυδαία σκεπτόμενους, δηλαδή σε ανιστόρητους οι οποίοι πάσχουν από παντελή έλλειψη πολιτικού κριτηρίου. Η απεύθυνση αυτή έρχεται από τα πλέον χυδαία και άθλια δείγματα πολιτικού αμοραλισμού. Όπως τα ανδρείκελα που έστησαν οι ιμπεριαλιστές στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες όπου, την ώρα που γκρεμίζουν τα μνημεία του κομμουνιστικού «ολοκληρωτισμού», αναγάγουν σε εθνικούς ήρωες τους συνεργάτες των Ναζί – κι όλα στο όνομα της «δημοκρατίας».

Πιο εκλεπτυσμένη και «πληροφορημένη», αλλά και πολύ πιο ύπουλη, είναι η εξομοίωση του σταλινισμού με τον φασισμό κατά την οποία ο πρώτος όπως και ο δεύτερος όρος ριζώνουν σε συγγενή πλαίσια αναφοράς μιας, υποτίθεται, οικουμενικά δεκτής έννοιας «καθεστωτικής βίας και περιορισμού της ελευθερίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων». Αυτή η πιο εκλεπτυσμένη μορφή αντικομουνισμού απευθύνεται σε σκεπτόμενους, που δεν είναι ανιστόρητοι, που διακατέχονται από δημοκρατικά αισθήματα κι ως ένα βαθμό, έχουν επηρεαστεί από ψυχροπολεμική ιστοριογραφία. Η απεύθυνση σε μη χυδαία σκεπτόμενους έρχεται από μια άλλη κατηγορία άθλιων δειγμάτων πολιτικού οπορτουνισμού τα οποία διακρίνονται από κάθε άλλο παρά έλλειψη πολιτικού κριτηρίου. Εσκεμμένα υπονοούν επίσης ότι δεν μπορεί να υπάρχει ένας κομμουνισμός χωρίς τα χαρακτηριστικά αυτού που οι εκλεπτυσμένοι εξομοιωτές εννοούν η παρανοούν ως σταλινισμό. Είναι ένα ακόμα «χάπι» της κυρίαρχης ιδεολογίας που βασίζεται σε ένα φαινόμενο που θα ονόμαζα αλληθωρισμό. Δηλαδή σε μια εστίαση σε δυο είδωλα ταυτόχρονα.  Εστιάζει στον παρελθόντα, και ταυτόχρονα στην μελλοντικό κομμουνισμό, για να καταλήξει ότι και οι δυο είναι εκδοχές ουτοπίας ασυμβίβαστες με  την πραγματικότητα. Εκεί που ο αλληθωρισμός τους δεν τους επιτρέπει να εστιάσουν είναι η σημερινή πραγματικότητα; Η αποκρουστική φάτσα του καπιταλισμού που δεν μπορεί πλέον να κρύψει την ολοκληρωτικά φρικτή φύση του, την οποία φάτσα οι εξομοιωτές συχνά ελπίζουν ότι μπορούν να μακιγιάρουν.

Η βρωμιά που απλώνουν οι εξομοιωτές στην εικόνα του παρελθόντος σοσιαλισμού είναι ακριβώς η βρωμιά του παρόντος καπιταλισμού την οποία προβάλουν στην ιδέα του μελλοντικού κομμουνισμού. Όσο προχωρά χωρίς να αναχαιτίζεται η σήψη του συστήματος τόσο εντείνεται και το συστηματικό βρόμισμα με στόχο την καταστροφή ή την αποτροπή ενός οραματισμού ως προς το τι μπορεί να αντικαταστήσει τον φρικώδη καπιταλισμό τους.

Ατενίζοντας την σημερινή πραγματικότητα του καπιταλισμού στις μέρες μας, η φλυαρία για «ελευθερία του ατόμου»  ακούγεται γελοία και καθιστά την εξομοίωση του σταλινισμού με τον φασισμό αηδιαστικά υποκριτική. Τι να τους αντιπαραθέσεις; Ότι ο όρος φασισμός στον καπιταλισμό «βολικά» αντιπαρατίθεται στον όρο δημοκρατία σαν να πρόκειται για δυο ασυμβίβαστα και αλληλοαποκλειόμενα συστήματα; Ή ότι, είναι κραυγαλέα έκδηλο πως στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό οι δικτατορίες σε χώρες του λεγόμενου αναπτυσσομένου καπιταλισμού επιβάλλονται με απαράμιλλο κυνισμό από τους «δημοκρατικά» εκλεγμένους εκπρόσωπους «δημοκρατιών» του αναπτυγμένου καπιταλισμού; Ή ότι πίσω από την επίφαση δημοκρατίας στον καπιταλισμό κρύβονται μηχανισμοί άσκησης εξουσίας πολύ ποιο αποκλειστικοί και απόλυτοι από αυτούς που χαρακτήρισαν τον φασισμό και τον ναζισμό του περασμένου αιώνα και την δικτατορία των ημερών μας;  Τα ξέρουν ήδη…

Και ξέρουν ότι οι μηχανισμοί αυτοί είναι ποιο αποκλειστικοί διότι ο αποκλεισμός των καταπιεσμένων που παραμένουν κάτω και έξω από την εξουσία, υφίσταται όχι τόσο επειδή υπάρχουν εμφανή κατασταλτικά συστήματα σε κάθε είδος καπιταλισμού (που όντως υπάρχουν και σε ώρες ανάγκης χρησιμοποιούνται), όχι τόσο επειδή ο περιορισμός της ελευθερίας είναι θεσμικός, (που είναι – και αυξάνεται) αλλά επειδή ο καθυπότακτος, καταπιεσμένος άνθρωπος στον καπιταλισμό έχει υποστεί μια τεχνητή αναπηρία: έχει καταστεί ανίκανος να διακρίνει τα αίτια, τους όρους και την φύση της καθυπόταξης του. Και αυτό είναι το εκ των ων ουκ άνευ του ολοκληρωτισμού.

Μ

Αλκης Πάντος, Για τις Θέσεις της ΚΕ

1) Θέση 28 (Βασικά σημεία της ιδεολογικοπολιτικής πάλης), Β) & Δ)
Σχετικά με την επίθεση «φιλίας» στο ΚΚΕ και τα συνθήματα για την «ενότητα της αριστεράς» κ.λπ., το πόσο θα ήταν παράλογη κάθε μορφής συνεργασία/συμμαχία/συγκυβέρνηση του ΚΚΕ με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται κι απ' τις παρακάτω μεγάλες αντιθέσεις:
-- Μάαστριχτ, ΟΝΕ, ευρώ: ΚΚΕ ΟΧΙ, ΣΥΝ ΝΑΙ
-- Στρατηγική της Λισαβόνας: ΚΚΕ ΟΧΙ, ΣΥΝ ΝΑΙ/ΟΧΙ
-- Ευρωσύνταγμα: ΚΚΕ ΟΧΙ, ΣΥΝ ΝΑΙ
-- Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ): ΚΚΕ ΟΧΙ, ΣΥΝ ΝΑΙ
-- Σχέδιο Καποδίστριας 1 & 2/Καλλικράτης: ΚΚΕ ΟΧΙ, ΣΥΝ ΝΑΙ
-- Σχέδιο Ανάν για την Κύπρο: ΚΚΕ ΟΧΙ, ΣΥΝ ΝΑΙ
-- Κοινό ψηφοδέλτιο+ΠΑΣΟΚ+ΝΔ/ΓΣΕΕ: ΚΚΕ ΟΧΙ, ΣΥΝ ΝΑΙ
-- Συνεργασία+ΠΑΣΟΚ/τοπ. αυτοδιοίκηση: ΚΚΕ ΟΧΙ, ΣΥΝ ΝΑΙ
-- Διεύρυνση ΕΕ: ΚΚΕ ΟΧΙ, ΣΥΝ ΝΑΙ
-- Ενταξη Τουρκίας στην ΕΕ: ΚΚΕ ΟΧΙ, ΣΥΝ ΝΑΙ
-- Απελευθέρωση «μαλακών», χασίς: ΚΚΕ ΟΧΙ, ΣΥΝ ΝΑΙ
-- Ιδιωτικές επιχειρήσεις Υγείας: ΚΚΕ ΟΧΙ, ΣΥΝ ΝΑΙ
-- Ιδιωτικά κολέγια ανώτατες σχολές: ΚΚΕ ΟΧΙ, ΣΥΝ ΝΑΙ
-- Βιβλίο ιστορίας 6ης δημοτικού: ΚΚΕ ΟΧΙ, ΣΥΝ ΝΑΙ
-- Μερική απασχόληση: ΚΚΕ ΟΧΙ, ΣΥΝ ΝΑΙ
-- Λιμάνια Ανώνυμες Εταιρείες: ΚΚΕ ΟΧΙ, ΣΥΝ ΝΑΙ
-- Βιοκαύσιμα: ΚΚΕ ΟΧΙ, ΣΥΝ ΝΑΙ
-- Εκτροπή Αχελώου: ΚΚΕ ΝΑΙ, ΣΥΝ ΟΧΙ
-- Δωρεά πολλών δισ. ευρώ στις τράπεζες: ΚΚΕ ΟΧΙ, ΣΥΝ ΝΑΙ
-- Ανατροπή χρόνου εργασίας (65 ώρες/εβδ.): ΚΚΕ ΟΧΙ, ΣΥΝ ΝΑΙ
-- «Κουκουλοφόροι» επαναστ. λαϊκό κίνημα: ΚΚΕ ΟΧΙ, ΣΥΝ ΝΑΙ
-- Σύγκρουση με την ΕΕ: ΚΚΕ ΝΑΙ, ΣΥΝ ΟΧΙ
-- Μονομερής ολική διαγραφή του χρέους: ΚΚΕ ΝΑΙ, ΣΥΝ ΟΧΙ
-- Ανυπακοή στη συμφωνία Δουβλίνο-2 για τους μετανάστες: ΚΚΕ ΝΑΙ, ΣΥΝ ΟΧΙ
2) Θέση 29 (Πορεία της εκλογικής δύναμης του ΚΚΕ)
Το δυσμενές αποτέλεσμα των εκλογών του 2012 μπορεί ν' αποδοθεί μεταξύ άλλων:
α) Στη λουμπενοποίηση μεγάλου τμήματος της εργατικής τάξης και του λαού γενικότερα απ' τον πανίσχυρο μηχανισμό επηρεασμού της κοινής γνώμης, που διαθέτει το κεφάλαιο,
β) στην έντονη δημαγωγική δραστηριότητα των οπορτουνιστικών και των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων,
γ) στη σχετικά μικρή ανάπτυξη των Λαϊκών Επιτροπών,
δ) σε σχετική ανεπάρκεια της επικοινωνιακής πολιτικής,
ε) στη βαριά ιστορική σκιά της ανατροπής της Σοβιετικής Ενωσης και της αστικοποίησης της ΛΔ της Κίνας.
Είναι ανάγκη να καταπολεμηθεί όποια ενδεχόμενη ηττοπάθεια εκδηλωθεί απ' το αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα με σωστή ανάλυση των αιτίων που το προκάλεσαν και με τονισμό της ιστορικής αλήθειας ότι: Οι δίκαιοι αγώνες, ακόμη κι όταν δε φέρνουν άμεσα καλό αποτέλεσμα, τη στιγμή που γίνονται, έχουν μέσα τους τη δικαίωσή τους κι ότι «ο αγώνας τώρα συνεχίζεται...».
3) Θέση 35 (Για τα όργανα και τα στελέχη...)
Η καθοδήγηση μπορεί να γίνει πιο αποτελεσματική, όταν βασίζεται στο προσωπικό παράδειγμα των καθοδηγητών.
4) Θέση 37
Είναι απαραίτητο να ενθαρρυνθεί η ανάπτυξη της Λαϊκής Αυτενέργειας, πάντοτε μέσα στα πλαίσια της επίσημης κομματικής γραμμής, όπως εκφράζεται στα επίσημα έντυπα, «Ριζοσπάστης», ΚΟΜΕΠ, διεθνής ΚΟΜΕΠ κ.λπ.
5) Θέση 45 (Το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα)
Για ν' αντιμετωπισθεί ο αντίκτυπος απ' την ανατροπή της Σοβιετικής Ενωσης, είναι απαραίτητο να γίνει λεπτομερής και σε βάθος ανάλυση των συγκεκριμένων στρεβλώσεων κι εκδηλώσεων αστικοποίησης, αποτέλεσμα της αυτονόμησης του πολιτικού εποικοδομήματος απ' τη λαϊκή βάση, που έφεραν την ανατροπή, και καταδίκη τους, παράλληλα κι εξ ίσου έντονα με την προβολή των μεγάλων επιτευγμάτων του σοσιαλισμού, που έγιναν όλα πριν απ' την οπορτουνιστική στροφή του ΚΚΣΕ και την περεστρόικα, τότε που η Σοβιετική Ενωση, με το ειδικό βάρος της κρατικής δομής της, ήταν το στήριγμα των προοδευτικών ανθρώπων όλου του κόσμου.
Συγχρόνως, πρέπει να εξηγηθεί πώς θ' αποτραπεί μια νέα ανατροπή του σοσιαλισμού στο μέλλον.
6) Θέση 63 (Ο χαρακτήρας της Λαϊκής Συμμαχίας)
Η καπιταλιστική κρίση έφερε παραπέρα όξυνση των οικολογικών προβλημάτων. Για να λειτουργήσει σαν πραγματική επιστήμη, η οικολογία οφείλει να βρίσκεται σε αρμονική σχέση με τον επιστημονικό σοσιαλισμό. Κατά συνέπεια, στα πλαίσια της Λαϊκής Συμμαχίας, όσοι έχουν ενδιαφέρον για τα προβλήματα του περιβάλλοντος πρέπει να αισθάνονται φυσικοί σύμμαχοι της εργατικής τάξης, γιατί, σε τελική ανάλυση, τα οικολογικά προβλήματα οφείλονται κυρίως στην ανάγκη μεγιστοποίησης της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Τώρα, υπάρχουν πολύ ευνοϊκές συνθήκες για ν' αναπτυχθεί ανάμεσα σ' ένα επιστημονικά σωστό οικολογικό κίνημα και τον πολιτικό εκφραστή του επιστημονικού σοσιαλισμού, που είναι το ΚΚΕ, όχι μόνο ένας γόνιμος διάλογος σε μια σχέση αυθόρμητου και συνειδητού, αλλά και μια δραστήρια κι αποτελεσματική σύμπραξη στα πλαίσια της Λαϊκής Συμμαχίας.
7) Θέση 89 (Η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών)
Το σημερινό αστικό κράτος ενδιαφέρεται όλο και λιγότερο να δαπανήσει δημόσια κεφάλαια, τόσο για τη στοιχειώδη, έστω, περίθαλψη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, όσο και για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης. Συγχρόνως, ο χώρος της Υγείας, χάρη στη μεγάλη ανάπτυξη των ιατρικών γνώσεων και της βιοτεχνολογίας, έχει εξελιχθεί σ' ένα εξαιρετικά ελκυστικό χώρο επένδυσης μεγάλου κεφαλαίου.
Ετσι, η κύρια αντίθεση στο χώρο της Υγείας βρίσκεται σήμερα ανάμεσα:
α) Στο Δημόσιο Τομέα Υγείας (ΔΗΤΥ), που πρέπει ν' αντιπροσωπεύει δημόσιες επενδύσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα και να στοχεύει στην εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών δωρεάν και
β) στις Ιδιωτικές Επιχειρήσεις Υγείας (ΙΔΕΠΥ), δηλαδή τα μεγάλα διαγνωστικά και θεραπευτικά «Κέντρα», που εκφράζουν μεγάλες κερδοσκοπικές επενδύσεις με εξαιρετικά υψηλή απόδοση, που προέρχονται απ' την άγρια εκμετάλλευση κυρίως των ασθενών, αλλά και των εργαζομένων.
Οι ΙΔΕΠΥ βρίσκονται σ' επιθετικό ανταγωνισμό με τον ΔΗΤΥ στο επίπεδο της εκμετάλλευσης - αξιοποίησης του υπάρχοντος ιατρικού και παραϊατρικού - νοσηλευτικού δυναμικού, της σύγχρονης τεχνολογίας, της προσέλκυσης - εκμετάλλευσης ασθενών - «πελατών», του δημόσιου χρήματος, της νομοθεσίας και της εφαρμοζόμενης πολιτικής.
Η Υγεία της εργατικής τάξης και του λαού γενικότερα πρέπει να είναι για το ΚΚΕ ένα απ' τα κύρια μέτωπα πάλης, ώστε ο λαός, ως τελικός αποδέκτης των υπηρεσιών του ΔΗΤΥ, αλλά και ως τελικό θύμα άγριας εκμετάλλευσης των ΙΔΕΠΥ, ν' απαιτήσει τη δημιουργία ενός σωστού Δημόσιου Τομέα Υγείας.

Αλκης Πάντος

http://www.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=15/1/2013&columnId=7246

Πλήρης διαλεύκανση, προς τι;

Στο κύριο άρθρο της η Καθημερινή με τίτλο «Πλήρης διαλεύκανση», γράφει

«Η υπόθεση της περίφημης «λίστας Λαγκάρντ» απεικονίζει την πλήρη κατάρρευση των θεσμών στη χώρα. Κανείς εκ των χειριστών της λίστας, σε διαδοχικές μάλιστα φάσεις, δεν τη χειρίσθηκε κατά τρόπο που να προστατεύει και να σέβεται τους θεσμούς. Κάθε άλλο, ο καθένας τη χειριζόταν κατά το δοκούν και σαν να πρόκειται για προσωπική του «περιουσία». Τώρα όμως προκύπτουν ερωτήματα για τον τρόπο που οι δικαστικές αρχές χειρίζονται την υπόθεση. Δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει ένας κοινά αποδεκτός τρόπος να εξετασθούν τα στικάκια και να βρεθεί άκρη με την ηλεκτρονική διαδρομή της λίστας. Ούτε βεβαίως να δημιουργούνται πρόωρα σενάρια και προσδοκίες για τα αποτελέσματα της έρευνας. Η κοινή γνώμη απαιτεί την πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης με ωριμότητα, τάξη και επαγγελματισμό».

Αυτά καλά ακούγονται, παντα στο αστικό πλαίσιο αναφορας. Ας αποδοθούν ποινικές και πολιτικές ευθύνες σε πρόσωπα, για το τρόπο που σαν στελέχη διαδοχικών κυβερνήσεων χειρίστηκαν την υπόθεση. Η ουσία του ζητήματος όμως είναι που βρήκαν τα λεφτά που φυγάδευσαν στο εξωτερικό αυτοί που περιέχει η λίστα. Ακόμα κι αν τα φυγάδευσαν νόμιμα, το ερώτημα είναι που τα βρήκαν. Κι αν κάποιος μου πει ότι προήλθαν από «νόμιμες» δραστηριότητες, το ερώτημα παραμένει: πως μπορεί αυτό να είναι δίκαιο  την στιγμή που ένα μεγάλο ποσοστό αυτού του ταλαίπωρου λαού ζει κάτω από το όριο αθλιότητας, πως μπορεί μια κάστα να έχει αποκομίσει και να αποκομίζει ακόμα τεράστια ποσά που φυγαδεύονται έξω απ’ την χώρα.

Το ερώτημα βέβαια είναι ρητορικό. Και είναι τέτοιο που η καθημερινή κι οι υπόλοιπες αστικές φυλλάδες, μαζί με όλο το τσίρκο των ΜΜΕ ΔΕΝ ΘΑ ΘΕΣΟΥΝ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΠΟΤΕ.

Μακάρι να βρεθούν κλέφτες, μακάρι να αποδειχτεί ποιοι είναι πολιτικοί που τους κάλυψαν, μακάρι να κάτσουν όλοι στο σκαμνί.

Ποιος ποτέ θα κάτσει στο σκαμνί το σύστημα που παράγει αυτά τα φαινόμενα, το σύστημα που βασίζεται στην εξαθλίωση των πολλών ληστεύοντας συστηματικά αλλά και «συστημικά» τον ιδρώτα τους, πίνοντας τους το αίμα; για να πλουτίζουν οι λίγοι, στέλνοντας τα λεφτά όπου στο διάβολο θέλουν ή κάνοντάς τα μασούρι για να το χώσουν στα οπίσθια τους;

Μ

Κούβα - πόσο καλά μια κοινωνία φροντίζει τα παιδιά της

 

Τα τελευταία πέντε συνεχόμενα έτη,  όπως γράφει στην Granma ο Jose A. De La Osa, η Κούβα έχει καταγράψει  ποσοστά  βρεφικής θνησιμότητας κατω του 5, φετος 4.6 ανά 1.000 γεννήσεις.

Αυτή η σαφής επιτυχία εκ μέρους της κουβανικής δημόσιας υπηρεσίας υγείας, το χαμηλότερο ποσοστό στην Αμερική, έχει ουσιαστικά επιτευχθεί μέσω της δέσμευσης και πολιτικής βούλησης της επαναστατικής κυβέρνησης, η οποία έχει δημιουργήσει ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας που είναι προσιτό και δωρεάν για όλους τους  πολίτες, καθώς και μέσω της ανάπτυξης στον τομέα της εκπαίδευσης.

 

Άλλοι παράγοντες που συντελούν είναι η αφοσίωση και η ειδική ιατρική κατάρτιση των εργαζομένων στον τομέα, ενιαία παροχή της πρωτοβάθμιας ιατρικής περίθαλψης και των νοσοκομείων, με ύπαρξη Κέντρων μητρότητας  και διαθέσιμη τεχνολογία για τα νεογνά και τα παιδιατρικά κέντρα εντατικής θεραπείας, ένα πρόγραμμα κοινωνικής ευαισθητοποίησης για την υγεία, καθώς και το δικαίωμα των γυναικών να επιλέγουν ελεύθερα τον αριθμό των παιδιών που επιθυμούν να έχουν.

Τα ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας  βγαίνουν με βάση τον αριθμό των θανάτων βρεφών κατά τον πρώτο χρόνο της ζωής, η πλέον κρίσιμη περίοδος στην επιβίωση του παιδιού, και χρησιμοποιούνται διεθνώς ως ένα μέτρο του πόσο καλά μια κοινωνία φροντίζει τα παιδιά της, την υγεία και την ευημερία τους.

Μ

‘Αληθινά αυτός είναι τρόμος’ είπε σιγανά...

Aποσπασμα  από το πολύ ενδιαφέρον post του σφυροδρέπανου που διαβάζεται σαν παραμύθι, αλλά δεν είναι...

"[..] ένας μεταλλωρύχος ονόματι Σανταμπουντίνοφ ανέβηκε ντροπαλά στο βήμα. ‘Σύντροφοι’ ξεκίνησε νευρικά ‘δεν μπορώ να μιλήσω τόσο καλά όσο οι σύντροφοι που μίλησαν αλλά θα σας παρακαλούσα να με ακούσετε’. Ο Σανταμπουντίνοφ εξήγησε ότι ήθελε να πει ‘ορισμένα λόγια για το λατομείο μου που σήμερα δίνει στη χώρα τόσο πολύ χαλκό’. Ο ίδιος ‘βρέθηκε στην ολομέλεια κατά λάθος’ και μέχρι σήμερα δεν είχε συναντήσει  ποτέ τον επικεφαλής του συνδικάτου του. Οι συνδικαλιστικοί υπεύθυνοι σπάνια επισκέπτονταν τις εγκαταστάσεις του και όταν το έκαναν ποτέ δεν πήγαιναν κάτω στα πηγάδια. Το τοπικό συνδικάτο προσπαθούσε να βοηθήσει τους εργάτες αλλά ‘τα πράγματα δεν γίνονταν πάντα σωστά ειδικά όταν παρέμβαιναν δολιοφθορείς’, Και το 1936 ‘είχαμε πολλές δολιοφθορές’. Δεκαέξι μεταλλωρύχοι είχαν σκοτωθεί, τέσσερις μόνο στους τελευταίους τέσσερις μήνες. Πολύ περισσότεροι είχαν τραυματιστεί, τυφλωθεί και σακατευτεί σε ατυχήματα. ‘Αληθινά αυτός είναι τρόμος’ είπε σιγανά ο Σανταμπουντίνοφ. Ακόμη χειρότερα οι υπεύθυνοι δεν έδειχναν να νοιάζονται. Στα πλαίσια της πολιτικής εκπαίδευσης ο κομματικός οργανωτής δεν έκανε τίποτε άλλο από το να διαβάζει δυνατά την εφημερίδα. ‘Μας λέει παραμυθάκια’ είπε ο Σανταμπουντίνοφ με αποστροφή. ‘Και γι αυτό κερδίζει 400 ρούβλια το μήνα’. Ο διευθυντής του ορυχείου δεν ανταποκρινόταν και είχε στο τσεπάκι του το γραμματέα της ΚΟΒ. Ο διευθυντής του είχε δώσει πρόσφατα 4,000 ρούβλια και μια ωραία γούνα την οποία επιδείκνυε στα παγωμένα λατομεία. Ο Σανταμπουντίνοφ έγραψε επανειλημμένα σε διάφορους υπεύθυνους αλλά κανείς δεν ανταποκρίθηκε. Τελικά μάζεψε όλα τα αντίγραφα από τα γράμματα του τα έβαλε σ’ έναν αυτοσχέδιο φάκελο από παλιές εφημερίδες και έστειλε το πακέτο στον Ν. Γιεζόφ τον επικεφαλής του Επιτροπάτου Εσωτερικών Υποθέσεων (NKVD). ‘Δεν έλαβα κάποια απάντηση αλλά ξαφνικά αισθάνθηκα ότι κάτι γίνεται’ σημείωσε με ικανοποίηση ο Σανταμπουντινοφ. ‘Πριν από πέντε μέρες η Κομματική Εξελεγκτική Επιτροπή απαίτησε να δει τον διευθυντή και τον γραμματέα της ΚΟΒ.’ Η καταγγελία του Σανταμπουντίνοφ ήταν η αφορμή για να ξεκινήσει μια έρευνα για τον διευθυντή και τον γραμματέα της ΚΟΒ. Κατηγορούμενοι για ‘δολιοφθορά’ κατά πάσα πιθανότητα είχαν παρόμοια τύχη με αναρίθμητα άλλα θύματα του τρόμου. Ωστόσο για τον Σανταμπουντίνοφ ποιος αν όχι αυτοί οι ‘δολιοφθορείς’  με τα γούνινα παλτά έπρεπε να λογοδοτήσουν για τους νεκρούς και σακατεμένους μεταλλωρύχους. [...]"