Με «άλαλα τα χείλη των ασεβών»...

Ρίξε στο δρόμο μια ματιά

Σαν σαύρες φορτηγά, καμιόνια

Το βούτυρο σου εργατιά

Το καταβρόχθισαν κανόνια -

Πάει το ψωμί, πάει κι ο λαπάς

Δουλειά δεν βρίσκεις και με σφαίρες!

Και τώρα που πεινάς θα φας

Κινδύνων εθνικών φοβέρες...

Πλεόνασμα σε αναμονή

Είσαι σε μόνιμη αργία

Θα πας λοιπόν πρώτη γραμμή

Μόλις αρχίσει η αιμορραγία

___________________

[...] "Μεγαλώνουν οι κίνδυνοι, στην ευρύτερη περιοχή, για γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο και άμεση εμπλοκή της Ελλάδας". (θέση 8 για το19ο συνέδριο του ΚΚΕ). 

Οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλστικές αντιθέσεις και η ενδοαστική διαπάλη στο εσωτερικό κάθε αστικού κράτους (Θέση 2 για το 20ο συνέδριο του ΚΚΕ). 
Οι ταξικές ανισότητες σε παγκόσμια κλίμακα διευρύνονται διαρκώς. Η ανισοκατανομή του παγκόσμιου πλούτου διευρύνθηκε περαιτέρω μετά τη διεθνή συγχρονισμένη καπιταλιστική κρίση. Σύμφωνα με την ετήσια έρευνα για τον παγκόσμιο πλούτο (από την Credit Suisse), το 90% του πληθυσμού κατέχει περίπου το 10% του πλούτου, με το φτωχότερο 75% να κατέχει λιγότερο από 3% του πλούτου. Μάλιστα, από το 10% του πληθυσμού που κατέχει το 90% του πλούτου, μόνο το 1% κατέχει σχεδόν το 50% του πλούτου. Την ίδια στιγμή, το 71% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει με λιγότερα από τα αντίστοιχα των 8 ευρώ ημερησίως. (Θέση 7 για το 20ο συνέδριο του ΚΚΕ).  

Οι οξύτατοι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και οι μεγάλες αντιθέσεις ισχυρών καπιταλιστικών κρατών και συμφερόντων οδηγούν σήμερα σε συνεχείς ανακατατάξεις συμμαχιών, σε συνεχόμενα φαινόμενα δημιουργίας αξόνων και αντιαξόνων διεθνώς.(Θέση 8 για το 20ο συνέδριο του ΚΚΕ).   

Η όξυνση των αντιθέσεων μεταξύ ελληνικής και τουρκικής αστικής τάξης επηρεάζεται άμεσα από τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής, της Βόρειας Αφρικής και μπορεί να αποτελέσει βασικό παράγοντα πυροδότησης της άμεσης πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας.(Θέση 8 για το 20ο συνέδριο του ΚΚΕ). 

Το ζήτημα του πολέμου στην εποχή του ιμπεριαλισμού και η διαπάλη ώστε το κομμουνιστικό κίνημα να μη συρθεί στο πλευρό της μιας ή της άλλης ιμπεριαλιστικής δύναμης, να υπερασπιστεί με συνέπεια τα ταξικά συμφέροντα της εργατικής τάξης σε σύγκρουση με την αστική τάξη, να μην επιλέξει «ξένη σημαία» κάτω από την πίεση μικροαστικών δυνάμεων αλλά κι εθνικιστικών πιέσεων στις εργατικές δυνάμεις.(Θέση 78 για το 20ο συνέδριο του ΚΚΕ) 

✳✳✳

Red rock views: 

Να σκεφτώ «φωναχτά»; 

Η θέση 8 έπρεπε να προηγείται της θέσης 7 και η φρικωδία των κοινωνικών ανισοτήτων έπρεπε να  ερμηνεύται όχι μόνο σαν εκμετάλλευση διεθνώς της εργασίας από το κεφάλαιο  - πράγμα που αληθεύει μεν, αλλά είναι λειψή αλήθεια αν δεν πεις επίσης πως οι «οξύτατοι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί» γίνονται τελικά για την καταλήστευση της περιφέρειας από το ιμπεριαλιστικό κέντρο. Κάποιες χώρες ληστεύονται από το «διεθνές» κεφάλαιο μεν  (που διατηρεί «εθνοκρατική συγκρότηση», όπως παρατηρείται στη θέση 2), και πάντα βέβαια με συνέργεια της ντόπιας αστικής τάξης που επωφελείται..., αλλά με κραυγαλέα εμφανές αποτέλεσμα οι χώρες αυτές να υφίστανται εντονότερη εκμετάλλευση... Αλλιώς ο μακαρίτης ο Λένιν... δεν ήξερε τι έλεγε... για τον ιμπεριαλισμό... Βέβαια, για να μην παρεξηγηθούμε εντελώς, εκτός από το σκυλοφάγωμα μεταξύ ιμπεριαλιστών αναγνωρίζουμε και την ύπαρξη «ανισόμετρης ανάπτυξης του καπιταλισμού», ήτοι κάποιες χώρες μένουν πίσω... Αλλά αντικαθιστούμε τον όρο «εξάρτηση» με τον πιο «ψαγμένο» ευφημισμό... «αλληλοεξάρτηση». Φυσικά κι ο θύτης εξαρτάται από το θύμα του για να επιβιώσει, ή ανάλογα (φευ)  ο ιμπεριαλιστής εξαρτάται από την χώρα που καταληστεύει για τη λεία του... 

Η Ελλάδα σαν χώρα είναι εξαρτημένη; 

Ναι ή όχι; 

Αν όχι, τότε γιατί και η τελευταία απόφαση για την οικονομία της, για τη συγκρότηση του κράτους της, για την άμυνά της, για οτιδήποτε συνιστά κυβερνητική πολιτική εξαρτάται από την έγκριση των νταβατζήδων πρώτιστα του χρηματιστικού κεφαλαίου; Το να είναι η κυβέρνηση ένα άθλιο ανδρείκελο   γενικά του μεγάλου  κεφαλαίου δεν αναιρεί το δέσιμό της χώρας χειροπόδαρα σε θέση εξάρτησης! Γιατί να το παραβλέπουμε αυτό; Μπορεί κάποιος να μου το εξηγήσει χωρίς να μου πει μαλακίες;  

Αναρωτιέμαι μήπως, επειδή πολύ σωστά δεν θέλουμε να γίνουμε νεροκουβαλητές μιας μερίδας αστών με δήθεν πρόταγμα «εθνικής ανεξαρτησίας» (το έχουμε πληρώσει πανάκριβα αυτό και με πολύ αίμα...), φοβόμαστε να πούμε πως όντως η χώρα αυτή είναι έρμαιο ιμπεριαλιστικής καταλήστευσης και με αρωγό την ντόπια αστική τάξη.. και καταλήγουμε να μην μπορούμε να διανοηθούμε αντιιμπεριαλιστικό αγώνα σε τακτική συμμαχία και με δυνάμεις που δεν ασπάζονται μεν αυτούσιο το πρόταγμα του ΚΚΕ, αλλά που θα δέχονταν ένα πρόγραμμα από το οποίο εκ προοιμίου θα αποκλείεται αστική επίδραση,  και με την προϋπόθεση ότι θα μας έφερνε κοντύτερα στον στόχο μας, ανοίγοντας την προοπτική για σοσιαλισμό;  

Η υποτίμηση αντιθέσεων μεταξύ Ιμπεριαλιστικού κέντρου και περιφέρειας, μεταθέτει με δυσανάλογη έμφαση την ουσία της αντίθεσης μεταξύ εργασίας και κεφαλαίου σε διεθνές επίπεδο, και με μαθηματική ακρίβεια αδυνατίζει την θέση ότι η επανάσταση σε μία χώρα είναι εφικτή (κάτι θυμίζει Τρότσκι εδώ;..)

Μετά, τόσος λόγος για πόλεμο, που εκτιμάται ότι είναι επικείμενος, και νουθεσίες ότι πρέπει να μετατραπεί σε αγώνα ανατροπής του συστήματος. Σωστά, αλλά πώς; Με δοσμένο ότι σε τέτοιες συνθήκες ειρήνης όπου διεξάγεται ένας τόσο αδυσώπητος οικονομικός πόλεμος κατά της πλειονότητας του λαού, εμείς, αν δεν οπισθοχωρούμε, βαδίζουμε σημειωτόν, πώς θα το κάνουμε σε κατάσταση θερμού πολέμου; Δεν λέω πως αποκλείεται. Αλλά με τι δεξιότητες τακτικής;  Διακηρύττοντας πως δεν πρέπει να «συρθούμε» πίσω από κανέναν ιμπεριαλισμό; Σωστό κι αυτό! Να μην καταλήξουμε «πρόσκοποι» του ιμπεριαλισμού (σαν τους σημερινούς «αριστερούς  Κάουτσκι») , αλλά πώς στην πράξη υλοποιείται η «εκμετάλλευση ενδοαστικών, ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων»; Μήπως με επανάσταση σε όλες τις χώρες του καπιταλισμού ταυτόχρονα; Πιο συγκεκριμένα, όταν λες «θα γίνει πόλεμος», εντείνοντας το φόβο που καθηλώνει το «πόπολο» ότι «θα μας επιτεθούν οι Τουρκοι», ρωτάω:  τακτική συμμαχία θα κάνεις και μ' έναν ιμπεριαλιστή για να αμυνθείς από τον άλλον αν χρειαστεί;.. Αν όχι... κι επ' ουδενί, τότε ο Στάλιν που συμμάχησε με τρεις ιμπεριαλιστές στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (και συμμάχησε με τους ίδιους οι οποίοι ήταν ενωμένοι, 25 περίπου χρόνια πριν, σε επίθεση με σκοπό την κατάπνιξη της Οχτωβριανής Επανάστασης) τι ήταν; Οπορτουνιστής; Μα κι ο Στάλιν;  

Μήπως τελικά γίναμε Τροτσκιστές και δεν το καταλάβαμε... ή δεν το ομολογούμε; 

Αν ειν' έτσι, αν δεν βιάζομαι να βγάλω συμπεράσματα, και μακάρι να κάνω λάθος, τότε το όλο εγχείρημα επαναστατικών διακηρύξεων δεν σώζει το πετσί μας και μοιάζει σαν μεγαλυνάριο με «άλαλα τα χείλη των ασεβών»...