Χτες τ' απόγευμα έγινε η κηδεία του Σιδερή, στις Ράχες Ικαρίας, στην οποία παρευρέθηκαν σχεδόν όλοι οι συγχωριανοί του.
Ο Σιδερής είχε βγει σε σύνταξη πρόσφατα, κι επέστρεψε στην Ικαρία όπου γεννήθηκε και πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Ήταν ένας καλότατος άνθρωπος, που δεν είχε βλάψει ποτέ κανέναν. Υπόδειγμα οικογενειάρχη, τίμιος, γνήσιος, συντρεχτικός κοινωνικός, με πολύ χιούμορ, και "καλοπαρέα". Τον αγαπούσαν όλοι στην περιοχή... Και τον έκλαψαν όλοι...
Ο Σιδερής έπαθε ένα μοιραίο ατύχημα κόβοντας ξύλα.
Είναι γνωστό ότι δεν υπάρχει δημόσια ή ιδιωτική υπηρεσία ΚΤΕΟ στην Ικαρία και τους Φούρνους και, για περάσουν τα αυτοκίνητα στα νησιά αυτά από τον σχετικο έλεγχο, οι ιδιοκτήτες τους είναι αναγκασμένοι να υφίστανται δυσβάσταχτα για τους περισσότερους έξοδα μεταφοράς στο πλησιέστερο ιδιωτικό ΚΤΕΟ στην Σάμο, εκτός της ταλαιπωρίας (ταξίδι, διανυκτερεύσεις - μιας και δεν είναι πάντα δυνατόν οι κάτοικοι των νησιών αυτών να μεταβούν στη Σαμο, να κάνουν τον έλεγχο, και να επιστρέψουν αυθημερόν στον τόπο τους - κτλ)
"H EΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΪΚΑΝΟ ΕΞΑΡΤΗΜΑ ΟΥΤΕ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ"
Ουάου!!!
Ποιος το είπε αυτό, ρε;
Σιγά! Θα μας ακούσουν οι εταίροι μας και θα φάει κι άλλες μάπες ο Γιάνης.
Αλλά δεν πολυπειράζει τον Παναγιώτη που έκανε την παλικαρίσια (όχι παίζουμε) δήλωση. Στην θεατρική σκηνή, και σε ρόλο καρπαζοεισπρακτόρων παίζουν άλλοι για την ώρα, κι αυτός μπορεί να έχει την πολυτέλεια να λέει πιο λεβέντικα λόγια απο το καμαρίνι όπου συνεχίζεται το μακιγιάζ στην πρωτη φάτσα του αριστερού ριζοσπαστισμού.
Εγώ όμως θέλω να ρωτήσω τον Παναγιώτη κάτι πιο πεζό:
how am I supposed to get any riding done (bob dylan)
Από προχτές το βράδυ είχαμε νεροποντές στην Ικαρία.
Ο Δίας ήταν πολύ απασχολημένος με τα αστραπόβροντα του και,
εξ αιτίας αυτού, είχα κλείσει και αποσυνδέσει όλες τις ηλεκτρονικές συσκευές
στο σπίτι, διότι σε τέτοιες περιπτώσεις κινδυνεύουν να καούν από κεραυνό. Έτσι δεν
είχα πρόσβαση στο διαδικτυο. Αναρωτιόμουν αν «έτρεξε κάτι» τραγικό, ή τουλάχιστον
κωμικό, έστω και καθυστερημένα…
Τίποτε.
Στην πολιτική, αλίμονο, κυριάρχησε πάλι η παντελής έλλειψη αίσθησης
δράματος ή χιούμορ: ούτε τραγωδία, μήτε φάρσα.
Μόνο μια επανάληψη μικροεπεισοδίων ρουτίνας από αντιεξουσιαστές. Η επικείμενη «εξέγερση»,
ο «χαμός», με αφορμή την απεργία πείνας του Ρωμανού, που θα συνέπιπτε με την επέτειο
της δολοφονίας του φίλου του, κατέληξε «αποπληκτη» και σαν ιδεα…
Τα αναρχίδια, αποδείχτηκε πάλι πως μόνο παρασιτικά
μπορούν να λειτουργήσουν στο κίνημα. Η σοβαρότητα ή το μέγεθος της οποιασδήποτε
παρέμβασης τους εξαρτάται πάντα από το μέγεθος μιας αντίστοιχης κινητοποίησης της εργατικής τάξης, την οποία, σε συνεργασία με το κράτος
(το μεγάλο εχθρό τους), κάποιες φορές καταφέρνουν να μετατρέψουν σε μπάχαλο.
«Νηνεμία γενικά, παρά
το γεγονός ότι ο λαός βράζει», είπε η Αλέκα.
Όπου κάτσεις σε παρέα κι ανοίξει μια συζήτηση,
καταλήγει στην πολιτική.
Θα νόμιζες ότι στην Ελλάδα ο κόσμος που τόσο πολύ ενδιαφέρεται για το πολιτικό
του γίγνεσθαι είναι κι έτοιμος να κάνει κάτι γι αυτό. Είναι όμως;
Η εντύπωση μου είναι (μπορεί και να είναι μια
λαθεμένη αντανάκλαση της πραγματικότητας, η να έχει περιορισμένη ισχύ) ότι γίνεται
πολύ κουβέντα εδώ πέρα αλλά υπάρχει λίγη
όρεξη για δράση.
Από μια πλευρά αυτό το φαινόμενο θα μπορούσε
να χαρακτηριστεί σαν πολική ακηδία., μια κατάσταση πολιτικής «νωθρότηταςήνάρκης». Εδώ
το άτομο (αυτό ιδιαίτερα ταιριάζει στους νέους ανθρώπους που φυσιολογικά θα έπρεπε
να είναι έτοιμοι να εκραγούν, ή να επιφέρουν την έκρηξη της επανάστασης) μιλάει
με απέχθεια για την κατάντια της χώρας, αλλά λειτουργεί πολιτικά σαν να
μην ενδιαφέρεται, σαν να μην θέλει ν’ ασχολείται πρακτικά με την
αφόρητη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί γι αυτόν στον
κόσμο. Φαίνεται να ζει σ’ έναν άλλο κόσμο, «στον κόσμο του», φαίνεται ανίκανο
να ασκήσει το βασικότερο από τα καθήκοντα που επηρεάζουν την ζωή
του: την συμμετοχή του στο πολιτικό γίγνεσθαι.
Ίσως φταίει ότι πολλοί (νέοι κυρίως), εκτός από
κρασί καταναλώνουν και πολύ «χόρτο» εδώ πέρα…
Και βρίσκομαι σ΄ ένα νησί, πραγματικά νησί από
πολλές απόψεις, το μόνο νησί στον πλανήτη υποθέτω, όπου οι κομμουνιστές στηρίζονται
από πανω απο το μισό του πληθυσμού, και όπου οι φιλοκαπιταλίστες είναι η μειοψηφία.
Ανεκδοτικά να πω ότι κάποιοι απο αυτούς, για να αποφύγουν διανυκτέρευση
εκεί και περαιτέρω έξοδα και σπάταλη χρόνου, γύρισαν χτες από την Σάμο με ένα… φουσκωτό.
Ο καιρός δεν ήταν ιδανικός. Ο σύντροφος που μου περιέγραψε το «ταξίδι», αστειευόμενος μου είπε ότι το μόνο που
έπαθε ήταν ότι «του πιάστηκαν τα γόνατα» (γιατί τα χρησιμοποιούσε σαν αμορτισέρ
για να αποφύγει τα τραντάγματα) κι ότι βράχηκε λίγο η καράφλα του. «Τι να πουν οι
δυο κοπέλες που κάθονταν στην πρύμνη… έμπαινε η θάλασσα και τις έκανε μούσκεμα», είπε.
Χωρίς καλαμπούρι, ένας από τους σκοπούς των δικαστικών διώξεων
είναι να ταλαιπωρούν τα μέλη της πρώην δημοτικής αρχής και τουλάχιστον αυτό το πετυχαίνουν.
Το μόνο που πετυχαίνουν.
Με αφορμή συνέντευξη του δήμαρχου Φούρνων στον ραδιοσταθμό Σάμου «αρμονία» την Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014 και τα όσα δήλωσε σε σχέση με τα προβλήματα Υγείας στα νησιά των Φούρνων και τη στάση των κομμουνιστών η Τ.Ε. Ικαρίας και Φούρνων έχει να δηλώσει τα παρακάτω:
Ο δήμαρχος Φούρνων που στηρίζεται από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, ψεύδεται συνειδητά και διαστρεβλώνει τις δηλώσεις του γ.γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα, κατά την επίσκεψη του στους Φούρνους τον Ιούλιο του 2013. Ουδέποτε ο γ.γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ έκανε τις δηλώσεις που υποστηρίζει ο κ. Μαρούσης ότι έκανε (ότι δήθεν υποσχέθηκε, ότι θα έστελνε Κνίτες γιατρούς που θα κάλυπταν τις ανάγκες του νησιού) Και επειδή το ψέμα έχει κοντά ποδάρια τον προτρέπουμε να δει και να ακούσει προσεχτικά τα σχετικά βίντεο εκείνης της επίσκεψης, γιατί φαίνεται πως δεν τον ενδιαφέρει η αλήθεια αλλά η διαστρέβλωση των δηλώσεων του γ.γ. του ΚΚΕ, τα ψέματα, ο αντικομουνισμός.
Η Κομματική Οργάνωση των Φούρνων, η Τ.Ε. Ικαρίας και Φούρνων, οι κομμουνιστές αγωνίζονται διαχρονικά για τα λαϊκά προβλήματα, για τα προβλήματα των Ικαριωτών και των Φουρνιωτών. Και τα ζητήματα της Υγείας ήταν και είναι πρώτης προτεραιότητας, γιατί έχουν να κάνουν με την ίδια τη ζωή μας. Ας κάνει τον κόπο ο κ. Μαρούσης, αλλά και η δημοτική πλειοψηφία, να αναζητήσει τις πάρα πολλές ανακοινώσεις τα τελευταία χρόνια, τις παρεμβάσεις και τις ερωτήσεις στη Βουλή για τα προβλήματα Υγείας και στους Φούρνους, να ενημερωθεί για τις κινητοποιήσεις που έχουν γίνει.
Οι κομμουνιστές αγωνίζονται ενάντια στην διαχρονικά αντιλαϊκή πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που μετά από δεκαετίες εναλλαγής τους στην κυβερνητική εξουσία, κα σήμερα με την συγκυβέρνηση τους, έχουν οδηγήσει στην εξαθλίωση και στον γκρεμό χιλιάδες και χιλιάδες εργαζομένων, με τα χωρίς τελειωμό άγρια αντιλαϊκά μέτρα, με τις λαϊκές οικογένειες να μετράνε συντρίμμια από τα εργασιακά και κοινωνικά τους δικαιώματα. Κατεδαφίζουν το δημόσιο σύστημα Υγείας, έχουν αποκλείσει χιλιάδες εργαζόμενους, συνταξιούχους, ανασφάλιστους, άνεργους, από την πρόσβαση σε φροντίδες Υγείας, στο νοσοκομείο, στα φάρμακα, διέλυσαν την πρωτοβάθμια φροντίδα Υγείας, χαρατσώνουν άγρια, οι ζωές χιλιάδων φτωχών ανθρώπων που δεν μπορούν να πληρώσουν βρίσκονται σε κίνδυνο. Αυτή η πολιτική την οποία δεν έχει αμφισβητήσει, η δημοτική πλειοψηφία των Φούρνων και ο ίδιος ο δήμαρχος προσωπικά, είναι η αιτία που μένουν τα νησιά χωρίς γιατρούς, χωρίς νοσηλευτικό προσωπικό, χωρίς εξοπλισμό, αυτή την πολιτική δεν έχει καταγγείλει ούτε μια φορά, δεν έχει εκδώσει ούτε ένα ψήφισμα διαμαρτυρίας.
Τα προβλήματα της Υγείας στα νησιά των Φούρνων δεν λύνονται με έναν γιατρό που θα υπηρετήσει για ορισμένους μήνες σαν αγροτικός. Οι ανάγκες των Φουρνιωτών πάνε πολύ πιο πέρα από αυτό και κανείς δεν μπορεί να δηλώνει ικανοποιημένος με έναν και μόνο γιατρό να καλύπτει δυο νησιά και τρεις οικισμούς.
Ο δήμαρχος των Φούρνων καταφεύγει στην ψευδολογία, τη διαστρέβλωση, τον αντικομουνισμό, γιατί αυτό που ενοχλεί δεν είναι άλλο από την εναλλακτική πρόταση του ΚΚΕ για την έξοδο από την κρίση, από την αγωνιστική στάση των κομμουνιστών παντού και στους Φούρνους.
Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους κάθε λαϊκή άνθρωπο, τους Φουρνιώτες και τις Φουρνιωτίνες να καταδικάσουν τα ψέματα, τις διαστρεβλώσεις, τον αντικομουνισμό, να καταδικάσουν τους μοναδικούς υπεύθυνους για την κατάσταση στον τομέα της Υγείας και στους Φούρνους, για όλα τους τα βάσανα και τα προβλήματα.
Να τους καταδικάσουν και με την ψήφο τους, μέχρι να ανατρέψουν τη βάρβαρη πολιτική τους με τον αγώνα τους για τη λαϊκή εξουσία.
Από την ζωή των 120 μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Ικαρίας
Το 1947 και χωρίς προφανή αιτία, διατάχτηκε τηλεγραφικά από το νομάρχη
Σάμου Κούσουλα, η σύλληψη όλων των στελεχών του ΕΑΜ και του ΚΚΕ στην
Ικαρία. Το τηλεγράφημα αυτό του νομάρχη δόθηκε μυστικά στην Κομματική
Οργάνωση της Ικαρίας από τον τηλεγραφητή Θεολόγο Φάκαρη, με πολύ κίνδυνο
για τον ίδιο και την οικογένειά του. Μέσα σε μία μόνο νύχτα η Κομματική
Οργάνωση Ικαρίας κατόρθωσε να ενημερώσει όλα τα μέλη της. Έτσι
κατόρθωσαν περίπου 200 κομμουνιστές να αποφύγουν τη σύλληψη και να
εγκαταλείψουν με διάφορα μέσα και πολλούς κινδύνους το νησί, με
προορισμό την Αθήνα, τη Χίο και την Εύβοια, για να ενταχθούν στον ΔΣΕ.
Οι υπόλοιποι που έμειναν στο νησί συγκρότησαν το αντάρτικο της Ικαρίας,
το οποίο αρχικά έφτανε τους 120 μαχητές. Τελικά μετά την υποχώρηση του
ΔΣΕ, παρέμειναν στο νησί καταδιωκόμενοι οκτώ κομμουνιστές, που όπως
αναφέρεται στην από 22-5-1952 ανακοίνωση του Ταγματάρχη Χωροφυλακής Π.
Κοσμόπουλου "Επικηρυχθέντες ως λησταί αντί του ποσού των δραχμών
15.000.000 δια τον φόνον η σύλληψιν και δραχμών 10.000.000 δια την
αποτελεσματικήν καταδίωξιν εκάστου τούτων:
Ιωάννη Τσερεμέγκα
Φίλιππο Μαυρίκη
Ευστράτιο Τσαμπή
Στέφανο Παπαγεωργάκη
Αντώνιο Καλαμπόγια
Βασίλειο Φρουζέ
Κωνσταντίνο Λίτσα
Δημήτριο Μπάφα
Η ομάδα των οκτώ καταδιωκόμενων την περίοδο 1950-1955 κατόρθωνε να
κυκλοφορεί 100 αντίτυπα του παράνομου Δελτίου Ειδήσεων στα χωράφια της
Ικαρίας. Αργότερα με πρόταση του Μπάμπη Γκότζιου στο δελτίο δόθηκε ο
τίτλος Χωρίς Λογοκρισία και τυπώνονταν σε χειροκίνητο πολύγραφο που
είχαν κατασκευάσει οι ίδιοι οι καταδιωκόμενοι και λειτουργούσε σε
διάφορα κρησφύγετα και θαλασσοσπηλιές. Υπεύθυνοι της έκδοσης ήταν ο
Στρατής Τσαμπής και ο Κώστας Λίτσας. Βασική πηγή των ειδήσεων ήταν ο
ραδιοφωνικός σταθμός του εξωτερικού Φωνή της Αλήθειας, τις εκπομπές του
οποίου, παρακολουθούσαν κάθε μέρα από ένα παλιό ραδιόφωνο, που
λειτουργούσε με μπαταρίες που τις φόρτιζαν με τα πόδια. Αργότερα
κατόρθωσαν να προμηθευτούν ένα Tesla με φορητές μπαταρίες εξασφαλίζοντας
καλύτερη ακρόαση.
Δυστυχώς έως σήμερα δεν έχει εντοπιστεί έντυπο υλικό της ομάδας ανταρτών
της Ικαρίας. Στο νησί λέγεται ότι κατά τη διάρκεια εξόρυξης σχιστόλιθων
το 1970 στον παλιό δρόμο από Τσουδερό προς Μαυράτο βρέθηκε ένα
σιδερένιο δοχείο με κατεστραμένο από την υγρασία έντυπο υλικό της
ομάδας.
Ο αγωνιστής Αντώνης Καλαμπόγιας αναφέρει για την δραστηριότητα των οκτώ:
" Με ένα πολύ πυκνό δίχτυ καταφυγίων μέσα στα χωριά και στα βουνά
δημιουργήσαμε τις προϋποθέσεις για να σ΄τησουμε ένα γερό κομματικό
μηχανισμό. Προμηθευτήκαμε δύο ραδιόφωνα, δύο γραφομηχανές, πολυγράφους,
χαρτί και ότι άλλο χρειαζούμενο και στήσαμε το "εκδοτικό" μας σε ένα
καταφύγιο. Άρχισε όλο το νησί να έχει και το παράνομο δελτίο και τα άλλα
παράνομα έντυπά του. Ο κάθε αγωνιστής διάβαζε προσεκτικά το γραφτό που
έπαιρνε στα χέρια του. Κι ο καθένας καταλάβαινε σε ποιες συνθήκες
τυπώνονταν και με τι δυσκολίες και κινδύνους έφθανε στα χέρια του κάθε
έντυπο της οργάνωσης."
Η ενημέρωση των κατοίκων της Ικαρίας από τα παράνομα έντυπα των οκτώ
συνεχίστηκε παρά τα δρακόντεια τρομοκρατικά μέτρα των αστυνομικών αρχών
του νησιού. μέχρι το Σάββατο 15 Ιούλη 1955, όταν κατόρθωσαν να
αποδράσουν με καΐκι, στέλνοντας από το πέλαγος το μήνυμα:
Χτες το βράδυ πήγα στην προβολή της ταινίας «Ερνστ Τέλμαν, Ο
Γιος Της Τάξης Του», στον Χριστό, Ικαρίας, που έκανε η τοπική οργάνωση του ΚΚΕ
με αφορμή την 28η Οκτωβρίου.
Το διήμερο 25 και 26
Ιουλίου 2013,
πρόκειται να επισκεφθεί την Ικαρία ο Δημήτρης
Κουτσούμπας, γ.γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ.
Την Πέμπτη 25 Ιουλίου στις
9:30 το βράδυ θα μιλήσει σε μεγάλη πανικάρια πολιτική συγκέντρωση στον
Εύδηλο.
Η Τομεακή Επιτροπή Ικαρίας και Φούρνων του ΚΚΕ, καλεί τους
εργαζόμενους, τους αγρότες, τους συνταξιούχους, τις γυναίκες, τους νέους και
τις νέες του τόπου μας να πάρουν μέρος μαζικά, δυναμικά στην συγκέντρωση το
βράδυ της Πέμπτης 25 Ιουλίου, στον Εύδηλο, να αποτελέσει σταθμό στην πολιτική
ζωή του τόπου μας.
Βιομηχανία
διώξεων εναντίον εκλεγμένων της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στην Ικαρία στήνουν
μηχανισμοί του αστικού κράτους επειδή οι αγωνιστές αιρετοί αρνήθηκαν να χαρατσώσουν
το λαό, να στρώσουν χαλί σε ιδιωτικά συμφέροντα. Κατηγορούνται ότι ως δημοτική
αρχή του τότε Δήμου Ραχών δεν εφάρμοσαν κυβερνητική απόφαση, δεν εκμίσθωσαν σε
επιχειρηματίες τις παραλίες της περιοχής, τις άφησαν ελεύθερες και δωρεάν για
το λαό, εμπόδισαν τη ...δραστηριότητα σε ιδιώτη, αποστέρησαν έσοδα από το
Δημόσιο!
Στο εδώλιο
σύρονται οι Φανούρης Καρούτσος, πρώην δήμαρχος Ραχών, νυν δημοτικός
σύμβουλος της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στο Δήμο Ικαρίας, Λευτέρης Φλυτζάνης,
πρώην αντιδήμαρχος του Δήμου Ραχών, Ευγενία Τσαντίρη, πρώην δημοτική
σύμβουλος στο Δήμο Ραχών. Η δίκη της Πέμπτης αναβλήθηκε, αλλά έρχεται μπροστά
νέα δικάσιμος.
Σύμφωνα με
το κλητήριο θέσπισμα από τον εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Σάμου καλούνται να
δικαστούν επειδή «στην παραλία Μεσαχτής Ικαρίας, κατά το μήνα Ιούλιο 2009,
από κοινού ενεργούντες, έχοντας κοινό δόλο μετά από συναπόφαση (...) με πρόθεση
παρέβησαν τα καθήκοντα της υπηρεσίας τους με σκοπό να προσπορίσουν σε άλλους
παράνομο όφελος και να βλάψουν κάποιους άλλους». Ότι οι κατηγορούμενοι «αν
και σύμφωνα με την υπ' αριθ. 1038460/2439/Β0010/15-4-2009 ΚΥΑ των
Υφυπουργών Οικονομικών και Εσωτερικών παραχωρήθηκε με αντάλλαγμα το δικαίωμα
απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας στους ΟΤΑ Α' Βαθμού με σκοπό (...) εκμίσθωση
θαλασσίων μέσων αναψυχής, καθισμάτων, ομπρελών, λειτουργία τροχήλατου
αναψυκτηρίου κ.λπ. και με το άρθρο 6 ορίστηκε αντάλλαγμα 20% επί των
εσόδων που πραγματοποιεί ο ΟΤΑ από την άσκηση δραστηριοτήτων στον αιγιαλό
και την παραλία εντούτοις το 2009 ο Δήμος Ραχών δεν εκμίσθωσε χώρους
αιγιαλού και παραλίας και τοποθέτησε δικές του ομπρέλες και ξαπλώστρες δωρεάν,
αποστερώντας από το Δημόσιο το αντάλλαγμα που θα απεκόμιζε από τη μίσθωση».
Γι' αυτό
τους κατηγορούν με τόσο βαριές εκφράσεις λες και είναι εγκληματίες! Διότι αν
και υπήρχε κυβερνητική απόφαση οι δήμοι να μισθώνουν σε επιχειρηματίες
παραλίες, αυτοί να κονομάνε από την τσέπη όποιου καίγεται για ένα μπάνιο, και
να δίνουν ένα ποσό στο δήμο κι ένα ποσοστό στην κεντρική διοίκηση ώστε όλοι
(αστικό κράτος, συμβιβασμένοι δημαρχαίοι και επιχειρηματίες) να είναι
ικανοποιημένοι, η τότε δημοτική αρχή Ραχών αρνήθηκε να χαρατσώσει το λαό.
Αντιθέτως, έστησε υποδομές ώστε οι εργαζόμενοι να απολαμβάνουν το δικαίωμα στην
παραλία δωρεάν.
Παρακάτω: «Κατόπιν
παράπονων που έγιναν στην Κτηματική Υπηρεσία Σάμου από τους μέχρι πρότινος
εκμισθωτές - επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται στις παραλίες του
συγκεκριμένου δήμου και ενόψει της νέας θερινής περιόδου, δηλαδή του 2010,
απεστάλη στο Δήμο Ραχών (...) έγγραφο της άνω υπηρεσίας, με το οποίο του
γνωστοποιούσαν στον ανωτέρω δήμο ότι θα πρέπει να μισθώσει τις παραλίες
Μεσακτής και Λιβαδίου, άλλως θα ανακαλούσαν την παραχώρηση του δικαιώματος
επί της παραλίας προς το δήμο. Ο Δήμος Ραχών απάντησε ότι δεν πρόκειται να
μισθώσει ούτε κατά το έτος 2010 παραλίες (...) Αποφασίσθηκε τον Ιούνιο του
2009 από το Δημοτικό Συμβούλιο του άνω δήμου, η μη ενοικίαση της άνω παραλίας
καθώς και όλων των παραλίων του δήμου σε ιδιώτες». Επίσης,
κατηγορούνται γιατί εφαρμόζοντας απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου απομάκρυναν
καντίνα και «εγκαταστάσεις» επιχειρηματία από την παραλία «με
αποτέλεσμα να βλάψουν τον (σ.σ. επιχειρηματία) εγκαλούντα».
Άλλη μια
περίπτωση που το αστικό κράτος, μηχανισμοί και «λειτουργοί» του δείχνουν για
ποιανού το συμφέρον δουλεύουν. Όχι για το λαό της περιοχής και τους επισκέπτες
που απολάμβαναν τις παραλίες της ελεύθερες από κόστος, είχαν σκιά και ξαπλώστρα
χωρίς να πληρώνουν. «Εξανέστησαν» γιατί η δημοτική αρχή δεν επέτρεψε την έμμεση
ιδιωτικοποίηση των παραλιών, την κερδοσκοπία ακόμα και πάνω στην άμμο, τον ήλιο
και τη θάλασσα.
Στις
1.15 μετά τα μεσάνυχτα τα Λιμεναρχεία Ικαρίας δέχτηκαν τηλεφωνήματα για
την παρουσία μεταναστών στην Ν.Δ. Ικαρία στις 7.30 Tο πρωί
εντοπίστηκαν από προσωπικό της Λιμενικής Αρχής Ευδήλου, στο
ρέμα Κισσσέ κοντά στο Αμάλου 33 άνθρωποι χωρίς έγγραφα από την Συρία
(12 άντρες 11 γυναίκες 10 παιδιά). Οι κάτοικοι του Αμάλου τους πήγαν
αμέσως τρόφιμα και νερό για να καλυφούν οι πρώτες ανάγκες.
Αυτή την στιγμή, Τρίτη
μεσημέρι, βρίσκονται στο Λιμεναρχείο Ευδήλου, στην συνέχεια, γύρω στις
5, θα μεταφερθούν στο Νοσοκομείο Ικαρίας για εξετάσεις και έπειτα θα
φιλοξενηθούν από το δήμο Ικαρίας στις πηγές του Ασκληπιού. Όσοι μπορούν
να βοηθήσουν σε είδη ρουχισμού, ας σπεύσουν.
Νέα ενημέρωση:Οι
33 μετανάστες παρέμειναν όλο το βράδυ στο Νοσοκομείο Ικαρίας και σήμερα
(Τετάρτη) το πρωί αναχώρησαν για το Κέντρο Μεταναστών στην Σάμο για τα
περαιτέρω. Η βοήθεια του δήμου Ικαρίας, των κατοίκων του νησιού από το Αμάλου που τους πηγαν φαγητο και νερό αμέσως μόλις εντοπίστηκαν, της ευρύτερης περιοχής του Ευδήλου και του Αγ. Κήρυκου (μεταφορά τους, διατροφή, ρουχισμός) ήταν άμεση και συγκινητική.
Κάτι δραματικά σημαντικό για μερικούς
ανθρώπους συνέβη, ζήτημα ζωής ή θανάτου για αυτούς, για το οποίο
δεν πήρε το μάτι μου κάποια είδηση στα ΜΜΕ. Άκουσα ότι προχτές, σε μια βραχώδη ακτή
της Ικαρίας, πλησίασε ένα τούρκικο σκάφος και άφησε γύρω στους τριάντα Σύριους πρόσφυγες,
πριν εξαφανιστεί. Μεταξύ τους ήταν μωρά και μικρά παιδιά. Από το σημείο που τους
άφησε, σ΄ ένα μικρό κολπίσκο στην περιοχή Μαυριάνου, είναι πολύ δύσκολο την ημέρα
να ανέβει κάποιος που ξέρει τα κατατόπια. Πόσο μάλλον την νύχτα που έτυχε να βρέχει
ασυνήθιστα για την εποχή.
Οι άνθρωποι έμειναν εκει κάτω, ανάμεσα στα βράχια και τα κύματα,
και βρέχονταν όλη την νύχτα. Το πρωί κατάφεραν να ανέβουν και να βγουν στο περιφερειακό
δρόμο, όπου τους αντιλήφθηκαν. Λίγο αργότερα, βρέθηκαν σε λεωφορείο και μεταφέρθηκαν
συνοδεία στο νοσοκομείο.
Παραδόξως ήταν όλοι καλά.
Λέγεται πως το «ταξίδι» τους
στοίχισε 3000 ευρω το κεφάλι και 1500 για τα μωρά.
Λέγεται πως οι άνθρωποι φαίνονταν
αξιοπρεπείς, παρότι ταλαιπωρημένοι.
Λέγεται πως όταν τους έδωσαν
να φάνε οι περισσότεροι ξέσπασαν σε κλάματα...
Όπως
είναι γνωστό, το νησί της Ικαρίας αλλά και οι γειτονικοί φούρνοι (ή Κορσοί),
χρησιμοποιήθηκαν από τις μεταδεκεμβριανές κυβερνήσεις της αγγλοκρατίας και του
Εμφυλίου Πολέμου σαν τόποι εκτόπισης των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης.
Στους Φούρνους, μάλιστα όπως και αλλού έχουμε γράψει, βρέθηκε νεκρός το 1946, ο
συνταγματάρχης Ευρ. Μπακιρτζής. Οι αρχές τότε δήλωσαν ότι ο εκτοπισμένος είχε
αυτοκτονήσει ...
Την άνοιξη του 1947, η Ικαρία ήταν ένα κόκκινο νησί με 14.000 εκτοπισμένους
αγωνιστές. Όπως ήταν λογικό έπρεπε πάση θυσία να διατηρηθεί έξω από τη
σύγκρουση που ξεκινούσε τότε στην Σάμο. Ο Γιάννης Σαλάς, πολιτικός επίτροπος
του ΔΣΕ Σάμου που κατάγονταν από το Φραντάτο Ικαρίας, ταξιδεύοντας στις αρχές
του 1947 στην Αθήνα, πέρασε από το νησί και ζήτησε βοήθεια σε τρόφιμα για τον
νεοσύστατο τότε ΔΣΕ Σάμου.
Η βοήθεια αυτή έφθασε, όμως όταν ο Εμφύλιος άναψε στη Σάμο, δύο- τρία
πολεμικά σκάφη του Βασιλικού Ναυτικού περιπολούσαν καθημερινά το πέρασμα προς
την Ικαρία, κάνοντας κάθε δυνατότητα εφοδιασμού από εκεί αδύνατη. Ωστόσο, τον
βαρύ χειμώνα του 1947, μια ομάδα 48-49 μαχητικοί Σαμιώτες και Ικαριώτες
σύντροφοι κατάφεραν να σπάσουν αρκετές φορές τον αποκλεισμό δημιουργώντας μια
κάποια επαφή ανάμεσα στον ΔΣΕ Σάμου και την Ικαρία. Με βάρκες που
κατασκευάστηκαν στο όρος Κέρκης, πέρασαν στο γειτονικό νησί οι αντάρτες του ΔΣΕ
Σάμου Μανώλης Τζιώτης, Κώστας Κυριακού και Αριστείδης Ζάγκας.
Το Σεπτέμβρη του 1948 έφθασε στο Βάλσαμο Σάμου η πρώτη αποστολή 5 εθελοντών που
είχαν δραπετεύσει από τα στρατόπεδα εκτοπισμένων της Ικαρίας. Αργότερα, στα
μέσα του χειμώνα κατέφθασαν ακόμα 6 εθελοντές και στα μέσα του Απρίλη 1949,
ακόμα 15 εθελοντές Ικαριώτες μαζί με τον δραπέτη εξόριστο, παλαιστή Κώστα
Μακρή. Επικεφαλής στην τελευταία αποστολή ήταν ο παλαίμαχος Ικαριώτης αγωνιστής
Σίμος Γεράκης. Ο παλαίμαχος ΕΛΑΣίτης Γιάννης Κοτρωνιάς της πρώτης αποστολής
εθελοντών πλαισίωσε την υγειονομική υπηρεσία του ΔΣΕ Σάμου σαν νοσοκόμος.
Με την πρώτη αποστολή ήρθε στο όρος Κέρκης και ο Γιάννης Τσερεμέγκας που όμως
επέστρεψε στην οργάνωσή του στην Ικαρία, όπου ήταν στρατιωτικός υπεύθυνος στις
ομάδες των ανυπότακτων Ικαριωτών που κυνηγούσαν οι κυβερνητικοί κι ήταν
οργανωμένες στρατιωτικά.
Οι αγωνιστές της τελευταίας αποστολής έπεσαν αμέσως στις συγκρούσεις που το
1949 είχαν λάβει διαστάσεις μαμούθ στη Σάμο. Εντάχθηκαν χωρίς ουτέ καν λίγες
ημέρες ξεκούρασης στα μάχιμα τμήματα του ΔΣΕ Σάμου.
Από τους Ικαριώτες αγωνιστές που πέρασαν στη δράση του ΔΣΕ Σάμου έδωσαν τη ζωή
τους 13, ενώ ακόμα 6 από αυτούς σκοτώθηκαν στην Ικαρία σε μικροσυμπλοκές με
τους κυβερνητικούς. Αυτοί οι ήρωες είναι οι:
Μόσχος
Μάζαρης
Γεώργιος
Βελετάκης
Νέστορας
Νιαπάς
Ηλίας
Ξηρός
Νίκος
Πίτακας
Νίκος
Παπαζαχαρουδάκης
Μαζί
τους έπεσε κι ένας εξόριστος ΕΛΑΣίτης από την ηπειρωτική Ελλάδα το όνομα του
οποίου δυστυχώς δεν έχουμε.
Με την κατάρρευση και την ήττα του ΔΣΕ στην Ελλάδα, οι δυνάμεις των
καταδιωκόμενων της Ικαρίας χωρίστηκαν. Μια ομάδα με επικεφαλής τον Χρίστο
Μαυρογεώργη, γραμματέα της Κ.Ο. του ΚΚΕ στο νησί παραδόθηκε στις αρχές με τα
όπλα της. Μερικοί με επικεφαλής τον Γιάννη Τσερεμέγκα έμειναν κρυμμένοι στο
νησί και παρά το γεγονός ότι κυνηγήθηκαν άγρια από αποσπάσματα, επιβίωσαν έως
το 1955 οπότε και έφυγαν με καΐκι για
τις λαϊκές δημοκρατίες. Οι αγωνιστές αυτοί ήταν οι:
Πριν από τέσσερις μέρες σε ραδιοφωνική εκπομπή της ΕΡΑ
βορείου Αιγαίου (2/4/2013), στέλεχος
του ΣΥΡΙΖΑ- υποψήφια βουλευτής του στις εκλογές του 2009- «κατήγγειλε τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ στην Ικαρία ότι δεν κάνουν
ανακύκλωση για να τιμωρήσουν τον δήμο Ικαρίας»!!!!!
Πέρσι η Νομαρχιακή Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ είχε
εκδώσει ένα εμπαθές και ψευδέστατο λιβελλογράφημα,όπου κατήγγειλε τους κομμουνιστές δημάρχους και καταδίκαζετις δικαιολογημένες αντιδράσεις των κατοίκων
για την μεταφορά των απορριμμάτων στον ΧΑΔΑ Ευδήλου.
Δεν μας κάνει εντύπωση η στάση και του ΠΑΣΟΚ και
των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή η πολιτική τους τοποθέτηση για τα οξύτατα λαϊκά
προβλήματα στην Ικαρία, εν προκειμένω για τη διαχείριση των απορριμμάτων να
κινούνται στα όρια της πιο άθλιας συκοφαντίας και αντικομμουνισμού.
Ας θυμηθούμε: Ο ΣΥΡΙΖΑ όπως και το ΠΑΣΟΚ ήταν βασικοί εταίροι του αντι-ΚΚΕ μπλοκ (ΛΑΟΣ-
ΝΔ- ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ- εφοπλιστών- συγκροτημάτων τύπου) προκειμένου να «απελευθερωθεί» η Ικαρία από τους
κομμουνιστές, και «επιτέλους να μπει σε
τροχιά ανάπτυξης ο τόπος».
Η τροχιά ανάπτυξης
σήμανε πολύ γρήγορα σωροί σκουπιδιών στους δρόμους, στα χωριά, περιστασιακή
ανακύκλωση, μετάθεση του προβλήματος της διαχείρισης των απορριμμάτων από τη
δημοτική ενότητα Αγίου Κηρύκου στις άλλες δημοτικές ενότητες της Ικαρίας, μετατροπή
του ΧΑΔΑ Ευδήλου στον κεντρικό σκουπιδότοπο της Ικαρίας, όταν είχε με κάθε
επισημότητα δηλωθεί ότι οι ΧΑΔΑ θα έκλειναν μέχρι το καλοκαίρι του 2011,ποινικοποίηση κινητοποιήσεων. Όσο για τον ΧΥΤΥ
Ικαρίας, ένα χρόνο σχεδόν μετά την δραματικά καθυστερημένη ένταξη του έργου,
δεν έχουν ολοκληρωθεί απαραίτητες ενέργειες προκειμένου να δημοπρατηθεί και να
αρχίσουν επιτέλους οι εργασίες κατασκευής του.
Το ΚΚΕ από το 2002 είχε απορρίψει το διχαστικό
ερώτημα «που;» και αντ’ αυτού πρότεινε
και διεκδίκησε και συνεχίζει και επιμένει για ολοκληρωμένη διαχείριση των
απορριμμάτων, την μόνη αποδεκτή λύση του προβλήματος για το νησί μας. Δηλαδή:διαλογή στην πηγή, χώρο διαλογής
ανακυκλώσιμων, προώθηση των ανακυκλώσιμων σε κεντρική μονάδα ανακυκλώσιμων
υλικών, ΧΥΤΥ, μονάδα σταθεροποίησης βιολογικών υπολειμμάτων
Το ΚΚΕ
τονίζει ότι η διαχείριση των απορριμμάτων είναι πρώτα απ’ όλα πολιτικό ζήτημα,
όπως άλλωστε και όλα τα προβλήματα της καθημερινότητας των εργαζομένων, όλων
των λαϊκών στρωμάτων.
Οι ευθύνες που βαραίνουν διαχρονικά
όλες τις κυβερνήσεις, των πολιτικών προϊσταμένων όλων εκείνων των «αρμόδιων και συναρμόδιων φορέων» οι
οποίοι υπακούοντας σε τοπικιστικά και μικροκομματικά συμφέροντα καθυστέρησαν τότε
δραματικά τη διαδικασία χωροθέτησης του ΧΥΤΥ, και σήμερα την ολοκλήρωση των
απαραίτητων ενεργειών για να ξεκινήσει η κατασκευή του, είναι τεράστιες.
Σήμερα που αποκαλύπτεται πλήρως ο ρόλος της
δημοτικής αρχής σαν υποστηρικτής της τρικομματικής συγκυβέρνησης, που
υπηρετείτην πιο μαύρη αντιλαϊκή
πολιτική που μόνο δεινά και αδιέξοδα φορτώνει στην εργατική λαϊκή οικογένεια,
και καθώς «τελείωσαν τα ψέματα» τα
στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ καταφεύγουν στον αντικομουνισμό, στην άθλια συκοφαντία την
κατηγοριοποίηση και στοχοποίηση των Ικαριωτών, γιατί αυτό που τους ενοχλεί δεν είναι άλλο από την εναλλακτική πρόταση του ΚΚΕ,
από την αγωνιστική στάση των κομμουνιστών παντού και στην Ικαρία και των
δημάρχων του παλιότερα
Το ΚΚΕ
καλεί τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τους Ικαριώτες και τις
Ικαριώτισσες να καταδικάσουν τον αντικομουνισμό και την συκοφαντία. Τους καλεί
να γυρίσουν την πλάτη στους μοναδικούς υπεύθυνους για όλα τους τα βάσανα και τα
προβλήματα, να μην περιμένουν από τα
κόμματα της συγκυβέρνησης και της ΕΕ, ούτε από τις ψεύτικες ελπίδες που
μοιράζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Να διεκδικήσουν αγωνιστικά τη διαμόρφωση ενός
κεντρικού σχεδίου ασφαλούς διαχείρισης των αποβλήτων από Κρατικό Φορέα, με
βάθρο το δημόσιο κοινωνικό χαρακτήρα της διαχείρισης των αποβλήτων και με
κεντρικούς δημόσιους πόρους.
Είναι καιρός η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι, τα
λαϊκά στρώματα να εμπιστευτούν τη δύναμή τους και να υψώσουν αποφασιστικά το
ανάστημά τους για τα δικαιώματα και το δίκιο τους.
Την περασμένη Κυριακή το βράδυ (22 Οκτώβρη 2012) έγινε προβολή της ταινίας«Καταστρόικα» στην αίθουσα του πολιτιστικού συλλόγου
του Αγ. Δημήτριου, στις Ράχες Ικαρίας. Την εκδήλωση οργάνωσε η «Κίνηση Πολιτών»,
η οποία κατέβηκε με το όνομα ΑΣΠΙ (Ανεξάρτητη Συσπείρωση Πολιτών Ικαρίας) στις τελευταίες
δημοτικές εκλογές που οδήγησαν στην άνοδο του Σταυρινάδη (του εκλεκτού ενός συνοθυλεύματοςστοιχείων απο ΛΑΟΣ έως ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ).
Στην εκδήλωση ήταν καλεσμένος κι ο Λεωνίδας Βατικιώτης, ο οποίος συνείσφερε
στην δημιουργία της ταινίας ως επιστημονικός σύμβουλος, κι ο οποίος μίλησε εκτεταμένα
για την ταινία και το περιεχόμενό της, μετά την προβολή της.
Η ταινία, για όσους δεν την εχουν δει, καταπιάνεται με το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων.
Ο όρος Καταστρόικα, μια παράφραση
του όρου Περεστρόικα,χρησιμοποιήθηκε για
την περιγραφή των τελευταίων οικονομικών μεταρρυθμίσεων στη Σοβιετική Ένωση
του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Η καταστρόικα
στην πορεία σήμανε την επέλαση της αγοράς στη Σοβιετική Ένωση και παρέκει. Η χρήση
του όρου στην ταινία αφορά το τσουνάμι ιδιωτικοποιήσεων που σάρωσε τον πλανήτη
και τις επιπτώσεις του, με έμφαση αναφορικά με την εφαρμογή της στην χώρα μας.
Το ντοκιμαντέρ είναι εντυπωσιακό
και διαφωτίζει πτυχές του φαινομένου. Δείχνει το αίσχος των ιδιωτικοποιήσεων ξεκινώντας
απο την πρώην Σοβιετική Ένωση, όπου ο τεράστιος οικονομικός πλούτος της πουλήθηκε
σχεδόν τσάμπα,σε εξωφρενικά και εξευτελιστικά
«συμβολική τιμή», χωρίς όμως να φαίνεται εξ’ ίσου γλαφυρά ένα σημαντικό παράγωγο
της διαδικασίας που ήταν και η δημιουργία άρον- άρον μιας μπουρζουαζίας απο το
τίποτε, ή μάλλον, θα έλεγα, απο κάτι χειρότερο
απο «τίποτε» - απο κοινωνικά περιττώματα, μαυραγορίτες και γραφειοκράτες. Η ανάδυση
μιας νέας πλουτοκρατίας μέσα απο τον βούρκοτου ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και της ραγδαίας κοινωνικής
εξαθλίωσης. Δείχνει το παιχνίδι που παίζεται παντού. Κουρνιαχτός για τα προβλήματα
διαχείρισης των δημόσιων επιχειρήσεων, εσκεμμένη απαξίωση τους, και πώληση
τους σε κλάσμα της αξίας τους. Όντως ξεσκεπάζει τον ληστρικό χαρακτήρα της πρακτικής
αυτής.
Πέραν τούτου, αφήνει
τον θεατή με μια γεύση αναλυτικής ανεπάρκειας
- αν ο θεατής θα περίμενε μια βαθύτερη ερμηνεία του φαινομένου των ιδιωτικοποιήσεων,
αν ο θεατής Θα μπορούσε να διακρίνει ότι η επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού
σε διεθνή κλίμακα, όπως και η επέλαση των ιδιωτικοποιήσεων, είναι σύμπτωμα
και όχι αιτία της δυσλειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος, παρότι με την
εφαρμογή τους οξύνεται το πρόβλημά του.
Αφήνει τον θεατή με μια
αίσθηση αναλυτικής ανεπάρκειας, αν ο θεατής θα περίμενε αναφορά στο ότι η δυσλειτουργία
του καπιταλιστικού συστήματος έγκειται στο γεγονός ότι απο την δεκαετία του
70 η οικονομίατων αναπτυγμένων καπιταλιστικών
χωρών πάσχει απο σχετική στασιμότητα, ότι το ξεδίπλωμα των ιδιωτικοποιήσεων είχε
μεν μια ιδεολογική καταβολή κρυμμένη πίσω απο τον Μονεταρισμό του Frιedman (μια έμμονη καπιταλιστική
φοβία ότι η ύπαρξη ενός εκτεταμένου κρατικού τομέα έκανε κοντινότερα τα βήματα προς τον
σοσιαλισμό), αλλά συνάμα και κυρίως έδωσε απάντηση στο πρόβλημα του προοδευτικά
μειωνόμενου ποσοστού κέρδους των μονοπωλίων, γνώρισμα της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου.
Τα δημόσια-κρατικά μονοπώλια έπρεπε να δοθούν βορά στο ιδιωτικό κεφάλαιο για
να διευρυνθεί το φάσμα κερδοφορίας του – παρότι τους ήταν γνωστό πως η λύση αυτή
θα ήταν προσωρινή και πως η κρίση που εγκυμονούσε η συσσώρευση κεφαλαίων θα εκδηλωνόταν,
αναπόφευκτα.
Οι ανεπαρκείς αναλύσεις
καταλήγουν σε ανεπαρκείς λύσεις. Ο Λεωνίδας Βατικιώτης στην ομιλία του κατέληξε
στην προτεινόμενη λύση, η οποία δεν είναι άγνωστη και συνοψίζεται στην ανάγκη
εξόδου της χώρας απο το ευρω και σε «ρήξη» με την ΕΕ, και συνάμα στην αναγκαιότητα
να «διαγραφεί» το χρέος. Αλλά πως; με «νόμιμα μέσα», δηλαδή με την μέθοδο του
λογιστικού έλεγχου.
- Πως παει;
- Δεν παει. Βαράμε μύγες. Όλα τα μαγαζιά άδεια. Δωμάτια, ξενοδοχεία, άστα να
πανε στο διάολο.
- Πως να ‘ρθει ο κόσμος μωρέ; Λεφτά δεν υπάρχουν. Κρίση παντού...
- Τι κρίση ρε (κάποιος αρχίζει να φωνάζει) οι επαναστάτες του ΠΑΜΕ με τις
απεργίες τους διώξανε τους τουρίστες γι αυτό η κίνηση είναι πεσμένη...
- ο τουρισμός είναι πεσμένος και σε άλλες χώρες που δεν έχουν ΠΑΜΕ, (δοκιμάζω
να πω). Μήπως φταιει η κρίση που χτυπάει την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο;
Λεω εγώ τώρα...
- ρε τι κρίση μου λετε εμένα, (φωνάζει ποιο έντονα) που νομίζουν οι δικοί
σου ότι με τις απεργίες θα χρεοκοπήσουν
τους λεφτάδες. Αυτοί δεν παθαίνουν τίποτε ρε, πάρτε το χαμπάρι, στ’ αρχίδια
τους κι άμα φωνάζετε εσείς. Εμείς την πληρώνουμε με τις κωλοαπεργίες.
ένας φίλος που κάθεται δίπλα μου λεει χαμηλόφωνα
- μην χάνεις την αναπνοή σου με τον μαλάκα, είναι Βούδι. Δεν έχει σώβρακο ν’
αλλάξει το ζώον και τα ’χει με το ΠΑΜΕ. Χέσ’ τον…
Στο δρόμο για το σπίτι σκεφτόμουν ότι, πράγματι, δεν είχε νόημα να προσπαθήσει
κάποιος να πείσει τον κάφρο που φωνασκούσε την προκατάληψη του. Το θέμα κουβεντιάστηκε
λίγο ακόμα και μετά άλλαξε.
Παρεμπιπτόντως, λίγες μέρες πριν διάβασα στην Ουμανιτέ στ’ Αγγλικά ένα
ρεπορτάζ(*) που αναφέρεται σε
έρευνα της εταιρίας Ipsos (Πολυεθνική
εταιρία έρευνας αγοράς) κατά την οποία ο ένας Ευρωπαίος στους πέντε (40%)
δηλώνει ότι αδυνατεί να κάνει διακοπές φέτος το καλοκαίρι. Η έρευνα δεν αφορά
κάποιο συγκεκριμένο τόπο προορισμού διακοπών (πχ Ελλάδα) αλλά τον αντίκτυπο που
έχει η παρούσα οικονομική κρίση στα σχέδια διακοπών που κάνουν οι
ευρωπαίοι.
Το εύρημα της Ipsos δεν προκάλεσε έκπληξη.
Δεν ξέρω αν αναφέρει η έρευνα την ταξική σύνθεση αυτών που δηλώνουν ότι δεν έχουν
λεφτά για διακοπές, αλλά δεν χρειάζεται, εννοείται. Για κάποιους, γι αυτό το κοινωνικό
στρώμα που κουράζεται και φθείρεται στην δουλειά περισσότερο απ’ όλα τ’ άλλα, και
χρειάζεται διακοπές περισσότερο απ’ όλα τ’ άλλα, οι διακοπές είναι απλησίαστο είδος πολυτελείας.