Προχτές διάβαζα Ριζοσπάστη, μόνος μου στο τραίνο
Κάθεται δίπλα μου ένα μούτρο άγνωστο, τελείως ξένο
Το θεωρεί δικαίωμα να πει "μην εμπιστεύεσαι προδότες
Οι Κουκουέδες θα προδώσουν πάλι, όπως κάναν τότες"
Τι να του πω που να μην πάει χαμένο, όπως πήγε αυτός;
Μια ξεπουπουλιασμένη κότα που θαρρεί πως είναι αετός...
Να πω πως πρόδωσαν μονάχα των αστών ρουφιάνοι, καταδότες;
Ασ' τον... Όποιος σκαλίζει πίτουρο τον τρων οι κότες...
Άμα μιλάς μ' ένα μυαλό στενό
Ήτοι μ' έναν μαλάκα, είναι σαν μια χειραψία...
Πρέπει μετά να πλύνεις απ' το χέρι σου εκείνη την ουσία
Η οποία άφησε στον μυελό του ένα κενό
Που λέγεται ανοησία
***
Image borrowed from here (safety of travels by rail...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου