Η Άρτεμις κι ο Σκύλος της

Αγάπη μου, εγώ κι εσύ

Είμαστε και φαινόμαστε το τέλειο ζευγάρι 

Εσύ, η θεά του δάσους και του κυνηγιού η βλαισή 

Κι εγώ το αιμοβόρο σου ζαγάρι 

Μου αρέσει η γεύση το αίματος, πολύ 

Κι εσένα ο οίνος με ρασκά, σαν νέκταρ κι αμβροσία 

Με το στομάχι σου δεν είσαι δα καθόλου φειδωλή 

Ούτε και με το ζέφκι που τελειώνει σε κτηνοβασία... 

Αγάπη μου, άσε να το πιστεύουν οι βροτοί
Πως είσαι η αιώνια, αγνή παρθένα
Σε σπέος του Ολύμπου δεν θα μπουν αυτοί...
Το μυστικό σου είναι ασφαλές με μένα

Εγώ περήφανα φορώ χακί 

Κι εσύ, αγάπη μου, χρωματιστά βελούδα 

Εσύ με ράμφος, πάντα ακόρεστα αρπακτική

Κι εγώ με το αίμα θηραμάτων στη μουσούδα