Μην
με καλείς να παίξω μια παρτίδα σκάκι μαζί σου, 'φίλε' μου παλιέ.
Θα
χάσω.
Κι
όσο καλύτερος και να σαι, ξέρω πως ουδέποτε θα μου χαρίσεις τη βασίλισσα σου, παρότι
δεν είχες ποτέ σου ιδιαίτερη αγάπη για αυτήν ή οποιαδήποτε άλλη. Ούτε και δίχως
πύργους ή άλογα μπορεί να κάνεις. Ούτε και χωρίς αξιωματικούς, λευκούς ή μαύρους…
Δεν
πρόκειται. Μα κι αν μου χαριζόσουνα, πάλι δεν θα έπαιζα το ρόλο του αδύναμου στη
σχέση μας.
Άστο
καλύτερα.
Δεν
θα σε παίξω ώσπου να μάθω το παιχνίδι πιο καλά – στρατηγική και τακτική, πόλεμο
θέσεων και κινήσεων, όλ’ αυτά που τα ’χω ακουστά μα που ακόμα μου είναι κάτι σαν μυστήριο.
***
Παραλλαγή από ‘Το Σκάκι’
του Μανόλη Αναγνωστάκη
Όμορφο. Η μόνη μου ένσταση είναι πως η ζωή, όχι το σκάκι, απαιτεί συχνά να παίξουμε όπως μπορούμε, ας ξέρουμε πως είμαστε ανέτοιμοι. Και για όσο μπορούμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήgdmn1973
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, όντως! Δε μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς στην ζωή. Όπως μπορούμε το παλεύουμε.
ΔιαγραφήΑπ΄ την άλλη, στην πολιτική ή στην ταξική σκακιέρα είναι φρονιμότερο να μη συγκρουστείς όταν σε προκαλεί ο αντίπαλος ξέροντας ότι στην συγκεκριμένη φάση είναι δυνατότερος και θα σε συντρίψει. Μην του κάνεις τη χάρη. Μάζεψε δυνάμεις και όταν είσαι έτοιμος, δώσ’ του να καταλάβει…..