Όταν φτάσεις στο τέλος του σχοινιού σoυ

 (ποίηση απόγνωσης)

“When you're at the end of your rope, tie a knot and hold on” Theodore Roosevelt

"Όταν φτάσεις στο τέλος του σχοινιού σoυ, δέσε έναν κόμπο και κρατήσου" είπε ο Θεόδωρος.

Είναι μάταιο, λέω,
αφού ο κόμπος της θηλιάς γύρω απ' το πόδι σου ή τον λαιμό σου έχει ήδη δεθεί.

***

Όταν σου είπαν ότι ο καπιταλίστας θα πουλήσει το σχοινί που θα τον κρεμάσει ξέχασαν να σου πουν ότι όλες οι κρεμάλες είναι ιδιοκτησία του, ότι έχει μπράβους και τις φυλάνε, ότι είναι ο μόνος που μπορεί να μισθώνει δήμiους, και ότι τις κρατά "ρεζερβέ" για σένα. 

 ***

Μπορείς ακόμα να ελπίζεις ότι δεν θα καταλήξεις στην κρεμάλα;

Ο εύκολος τρόπος είναι να πάψεις να ελπίζεις ότι ο καπιταλίστας θα κρεμαστεί και να δεχτείς ότι το σχοινί του υπάρχει μόνο για το δέσιμο ή για το κρέμασμα σου ή και για τα δύο. Δηλαδή να γίνεις εθελούσιος δούλος. 

Ο άλλος τρόπος, ο δύσκολος και επισφαλής, είναι να πάψεις να ελπίζεις ότι ο καπιταλίστας θα κρεμαστεί απο μόνος του, δηλαδή να πάψεις να είσαι τόσο ευκολόπιστος. 

Απο κεί και πέρα... και κατανοώντας ότι η δυσπιστία είναι αναγκαία αλλά όχι επαρκής συνθήκη χειραφέτησης, όχι μόνο η αποφυγή της κρεμάλας αλλά και η απελευθέρωσή σου μπορεί να πιθανολογείται...