για να καταπολεμήσεις τη διαφθορά

σκίτσο: κώστας κουφογιώργος

για να καταπολεμήσεις τη διαφθορά:

• πρώτο, θα πρέπει να διακρίνεις και να ξεχωρίζεις την διεφθαρμένη από το αγνή πρόθεση στην πολιτική, και αυτό είναι δύσκολο όταν αυτοί που έχουν ακόμα αγνές προθέσεις είναι μια μειονόμενη  μειοψηφία 

• δεύτερο, πρέπει να θέλεις να το κάνεις, κι αυτό είναι πολύ δύσκολο εάν αρνείσαι να δεις και να αντιμετωπίσεις τη διαφθορά σαν συστημικό γνώρισμα της κεφαλαιοκρατίας   

• τρίτο, πρέπει να μπορείς να το κάνεις αποτελεσματικά, κι αυτό είναι απίθανο αν δεν αναθέσεις  το καθήκον στα θύματα της διαφθοράς. Σε αυτούς που συμβαίνει να είναι οι φτωχότεροι της κοινωνίας (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και διεφθαρμένοι φτωχοί), που συμβαίνει συχνότερα να πέφτουν θύματα διαφθοράς, που συμβαίνει να έχουν τη μικρότερη πιθανότητα να επωφεληθούν σ' ένα φαύλο κράτος διαφθοράς - δηλαδή το καθήκον πρέπει να ανατεθεί στους εργάτες.    

• Τέλος, ακόμα και σε συνθήκες ιδανικότερες από αυτές στο εδώ και τώρα μας, πρέπει να μην παραβλέψεις και το γεγονός ότι δεν έχουμε όλοι το ίδιο d.n.a και το ανθρώπινο είδος πάντα (ή για μεγάλο διάστημα στα βάθη του μέλλοντος) θα αναπαράγει δείγματα ατόμων που θα προσπαθούν να εκμεταλλευτούν το οποιοδήποτε σύστημα θυσιάζοντας το κοινό καλό για ιδιοτελή οφέλη.

**********

σκέψη με αφορμή την παρακάτω είδηση

 Έναν ακόμα θεσμό απέκτησε το αστικό κράτος, αυτόν του «Εθνικού Συντονιστή για την καταπολέμηση 

της Διαφθοράς» και την περασμένη Πέμπτη η Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας Μέσων Ενημέρωσης διοργάνωσε εκδήλωση για να τον συστήσει στα μέσα ενημέρωσης και «να ξεκινήσει η προσπάθεια για ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση των πολιτών κατά της διαφθοράς».Από τις συστάσεις γίνεται φανερό ότι στόχος του νεότευκτου θεσμού είναι να συνδράμει τη γενικότερη προσπάθεια του αστικού πολιτικού συστήματος να καλλιεργήσει αυταπάτες ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί ένα σάπιο φαινόμενο που παράγεται και αναπαράγεται από το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, που λειτουργεί με γνώμονα το κέρδος, άρα τον πλουτισμό, με κάθε μέσο, αυτή είναι η υπέρτατη αξία του. Ταυτόχρονα, επιδιώκει να φορτώσει στη «διαφθορά» τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής που διαχρονικά εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις, αλλά και το γεγονός ότι αυτό το σάπιο σύστημα μπορεί να καθαρίσει τη σαπίλα του και αν την καθαρίσει θα είναι σε όφελος του λαού. Στάχτη στα μάτια του λαού και αποπροσανατολισμός από το πραγματικό πρόβλημα, που είναι η εκμετάλλευση, δηλαδή η νόμιμη κλοπή του πλούτου που παράγουν η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, από τους μεγαλοεπιχειρηματίες. 'Η από το γεγονός ότι η κρίση είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό και δεν οφείλεται «στα λαμόγια και στους κλέφτες πολιτικούς». Ριζοσπάστης

υγ

Για το πόσο δύσκολο είναι να αντιμετωπιστεί η διαφθορά σε τούτο το φαύλο κράτος, η παρακάτω είδηση είναι ένα παράδειγμα. 

«Ενα απόλυτα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα είναι επόμενο να στελεχώνεται από ανάλογης ποιότητας άτομα», τιτλοφορούσαμε την ανάρτησή μας στην οποία σχολιάζαμε ότι ο υφυπουργός Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας Νότης Μηταράκης, αρμόδιος μεταξύ άλλων και για τις επενδύσεις χρυσού στη χώρα, υπήρξε στο πρόσφατο παρελθόν και για μεγάλο χρονικό διάστημα υψηλόβαθμο στέλεχος της αμερικανικής κοινοπραξίας Fidelity, της εταιρείας που πρόσφατα εξασφάλισε -μέσω της συμμετοχής της στον επιχειρηματικό όμιλο «Eldorado Gold»- άδειες για την εκμετάλλευση των χρυσωρυχείων στη Χαλκιδική και στον Έβρο.

Τώρα που δόθηκαν στην δημοσιότητα τα πόθεν έσχες των πολιτικών ο Μηταράκης εμφανίζεται να αγόρασε στο Λονδίνο ακίνητο αξίας 1.319.023,92 ευρώ.  Να σημειώσουμε επίσης ότι ο Μηταράκης δηλώνει ότι να κατέχει τίτλους αξίας άνω των 155.000 λιρών Αγγλίας, της εταιρείας Fil UK Pension Plan, θυγατρική του ομίλου Fidelity. 

Γενικότερα αν και το πόθεν έσχες δεν είναι παρά ένα αίσχος, οπότε δεν έχει νόημα να σχολιάσουμε τι δηλώνουν οι πολιτικοί, στην συγκεκριμένη περίπτωση ο Μηταράκης δεν είχε περιθώριο να μην δηλώσει αυτές τις «επενδύσεις» που επέλεξε να κάνει και αυτό μας δίνει μια «εικόνα» για το πόσο «προσοδοφόρα», είναι τα κυβερνητικά πόστα.  

Βαθύ Κόκκινο

***
το σκίτσο το δανείστηκα από εδώ 

θέμα για γραπτή εργασία πρωτοετών της Παντείου

“Θεωρώ ότι ορισμένα στελέχη, μεγάλων αριστερών κομμάτων αν βγαίνανε στην κοινωνία σε ένα ευρύτερο μέτωπο, θα ήταν ένα τίποτα. Μέσα στο μικρομάγαζο του γραφειοκρατικού μηχανισμού στον οποίο βρίσκονται είναι κάποιοι. Και αυτό το στηρίζουνε με νύχια και με δόντια”.

[...]

”Το ΚΚΕ έχει τρία αρνητικά κατά την γνώμη μου. Λέει ότι οραματίζεται τον σοσιαλισμό αλλά βλέπει προς τα πίσω. Δηλαδή κάνει αυτό  με το οποίο διαφωνούσε  ο Μαρξ, δηλαδή να αντλούμε την ποίηση μας  από το παρελθόν και όχι από το μέλλον. Δηλαδή η εικόνα για τον σοσιαλισμό την οποία οραματίζεται , είναι να επαναφέρουμε τον υπαρκτό σοσιαλισμό και μάλιστα την πιο σκοτεινή πλευρά του, τον σταλινισμό.
Το δεύτερο είναι ότι έχει την λογική ¨το μοναστήρι να’ ναι καλά”. Θεωρεί ότι το κύριο είναι να διατηρηθεί το μαγαζί του έτσι λειτουργεί σαν σέχτα . Και αυτό στην εποχή μας είναι καταστροφικό για το λαϊκό κίνημα .
Τρίτο και χειρότερο. Στο όνομα να είναι μια αντιπολίτευση αποδεκτή από το σύστημα υποχωρεί σε όλα τα μέτωπα και αντί να λειτουργεί σαν προσάναμμα και πρωτοπωρία λειτουργεί πυροσβεστικά.  Αυτό επιβεβαιώθηκε πρόσφατα  στις απεργίες των καθηγητών, των  διοικητικών των πανεπιστημίων,  και γενικά σε όλες τις κινητοποιήσεις. Θεωρώ ότι το ΚΚΕ έχει πλήρως απωλέσει την όποια επαναστατικότητα είχε.”
[...]

Αυτά λέει ο Γιώργος Ρούσης για το ΚΚΕ  σε συνέντευξη του.

Κατά τ' άλλα, στο ερώτημα “με ποια πρακτικά βήματα θα αντιμετωπίζατε την σημερινή κατάσταση;” με ανταρσυακούς όρους απαντά:

”Παύση πληρωμών κατάργηση όλων των δανειακών συμβάσεων. Κατάργηση όχι μόνο των μνημονίων, αλλά και έξοδο από το ευρώ, έξοδο και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Εθνικοποίηση των τραπεζών, αλλά και των στρατηγικών τομέων χωρίς καμία αποζημίωση. Αναδιάρθρωση της οικονομίας έτσι ώστε να μπορέσει η χώρα να μειώσει το εμπορικό της έλλειμμα και να εισάγει λιγότερο και τέλος διεύρυνση της δημοκρατίας. Αυτά που λέω δεν είναι σοσιαλισμός, είναι μέτρα που μπορείς να πάρεις αύριο το πρωί ή τουλάχιστον να τα ξεκινήσεις, όπως είναι η διαγραφή του χρέους”.

***

Ενα θέμα για γραπτή εργασία πρωτοετών της Παντείου:

Είναι δυνατόν να είσαι κομμουνιστής χωρίς ν' ανήκεις στο ΚΚΕ, αλλά αδύνατον να είσαι κομμουνιστής και ταυτόχρονα αντι-ΚΚΕ [αναπτύξτε το].

 

Ο Μαρξισμός και το Μεταβολικό Ρήγμα

Πρόσφατα διάβασα κάπου τα αποτελέσματα μιας  δημοσκόπησης που δίνει  σε κάποιο πρώην γκρουπούσκουλο οικολόγων μεγαλύτερο ποσοστό απ' ότι στο ΚΚΕ.

Θα κάνω έναν αφορισμό:
Πιστεύω ότι ο προβληματισμός για το περιβάλλον αφορά  την σχέση του ανθρώπου με τη φύση και πρέπει να βρίσκεται στην καρδιά της σύγχρονης μαρξιστιστικής σκέψης. Αν αυτό δεν συμβαίνει τότε δεν πρόκειται για μαρξιστιστική ή για σύγχρονη σκέψη.

  
Σε όσους αναγνώστες διαβάζουν αγγλικά θα συνιστούσα το παρακάτω άρθρο. Marx and the Rift in the Universal Metabolism of Nature by John Bellamy Foster [Ελπίζω να γράψω μια σύνοψη του σύντομα]:

Διαβάστε επίσης ένα σχετικό άρθρο εδω

 

''This article is an expanded and slightly altered version of a keynote address under the same title presented to the Marxism 2013 Conference in Stockholm on October 20, 2013. That address built on ideas introduced in the author’s Rosa Luxemburg Lecture, “The Great Rift,” presented to the Rosa Luxemburg Stiftung in Berlin on May 28, 2013.

The rediscovery over the last decade and a half of Marx’s theory of metabolic rift has come to be seen by many on the left as offering a powerful critique of the relation between nature and contemporary capitalist society. The result has been the development of a more unified ecological world view transcending the divisions between natural and social science, and allowing us to perceive the concrete ways in which the contradictions of capital accumulation are generating ecological crises and catastrophes.
Yet, this recovery of Marx’s ecological argument has given rise to further questions and criticisms. How is his analysis of the metabolism of nature and society related to the issue of the “dialectics of nature,” traditionally considered a fault line within Marxist theory? Does the metabolic rift theory—as a number of left critics have recently charged—violate dialectical logic, falling prey to a simplistic Cartesian dualism?1 Is it really conceivable, as some have asked, that Marx, writing in the nineteenth century, could have provided ecological insights that are of significance to us today in understanding the human relation to ecosystems and ecological complexity? Does it not rather stand to reason that his nineteenth-century ruminations on the metabolism of nature and society would be “outmoded” in our more developed technological and scientific age?2
In the following discussion I shall attempt briefly to answer each of these questions. In the process I shall also seek to highlight what I consider to be the crucial importance of Marx’s ecological materialism in helping us to comprehend the emerging Great Rift in the earth system, and the resulting necessity of an epochal transformation in the existing nature-society metabolism''.

read Monthly Review for the rest of this article

 

.

o Τσακαλώτος κι o μισθός του Μάγειρα

''Είναι πολλές και σοβαρές, πράγματι, οι διαφορές ανάμεσα στον δικό μας κομμουνισμό και τον δικό τους'' Ευ. Τσακαλώτος

***

Ευ. Τσακαλώτος : Τα χρήματα είναι του...

Δουλειά του σκοτωμού

Μία νεαρή κοπέλα πεθαίνει μετά από 30 ώρες δουλειάς. Δούλευε ως κειμενογράφος σε διαφημιστική εταιρία. Στις 21 Αυγούστου 2013 ένας 21χρονος Γερμανός φοιτητής του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, που έκανε την πρακτική του άσκηση στην τράπεζα «Bank of America» στο Λονδίνο, βρέθηκε νεκρός μετά από 72 ώρες συνεχούς εργασίας.

Δουλειά κειμενογράφου σε διαφημιστική και πρακτική σε κεντρική τράπεζα στο Λονδίνο. Δουλειές γραφείου. Αλλά τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Είναι αρκετό για να μας δώσει μια ικανοποιητική εικόνα των συνθηκών εργασίας ότι αναφερόμαστε σε τέσσερεις τοίχους ενός γραφείου; Είτε αναφερόμαστε στο 2013 είτε αναφερόμαστε στο 1863 κάποια πράγματα φαίνεται να μην έχουν αλλάξει:

Το «ριφιφί» των αιώνων ήταν «νόμιμο», ίσως και «ηθικό»!

 Ήταν Ιούνιος 1999. Προεκλογική περίοδος. Τους δρόμους της Αθήνας και όλης της χώρας κοσμούσε η… καλαίσθητη αυτή αφίσα – ύμνος στη φούσκα του Χρηματιστηρίου: «1.000.000 ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΟΙ ΜΕΤΟΧΕΣ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΑΞΙΑ – ΠΑΣΟΚ»…   

Ουκρανία: Η αποκατάσταση του ναζισμού, η ΕΕ και το άγαλμα του Λένιν

Γραφει ο
Νικόλαος Μόττας

Οι εικόνες «διαδηλωτών» να γκρεμίζουν το άγαλμα του Λένιν σε κεντρική πλατεία του Κιέβου έκαναν το γύρο του κόσμου. Άλλο που δεν ήθελαν τα δυτικά ΜΜΕ (μαζί μ'αυτά και τα ελληνικά) ώστε να «σερβίρουν» – έτοιμο και συνάμα εντυπωσιακό - στους τηλεθεατές τους το μήνυμα: Οι ουκρανοί «κόβουν» τον ομφάλιο λώρο που τους συνέδεε με το σοβιετικό παρελθόν και στρέφονται προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.

χειρότεροι κι απο μαϊμούδες;

Αυτό το βιντεάκι δείχνει δυο μαϊμούδες που για την ίδια δουλειά παίρνουν άνιση ανταμοιβή – η μία ρόγες από σταφύλι, κι η άλλη φέτες από αγγούρι.

Όταν η αδικημένη παίρνει είδηση τι γίνεται εξεγείρεται.

Η εξέγερση ενάντια στην αδικία είναι φυσική.

Ένας φίλος που μου σύστησε να δω το βίντεο παρατήρησε ότι ο σύγχρονος άνθρωπος έχει υποστεί τέτοια αλλοίωση της φύσης του που μπλοκάρει ο ίδιος την διαδικασία που θα τον οδηγούσε σε εξέγερση, αρνούμενος να δει την αδικία που υποφέρει.

Η ΤΕΧΝΗ ΣΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Ακόμα κι εδώ, όπως πάντοτε, ο Sancho είναι άτυχος στα πρακτικά του παραδείγματα. Σκέφτεται ότι κανένας δε θα μπορούσε «να κάνει στη θέση σου τις μουσικές σου συνθέσεις, να φτιάξει τους πίνακες που σχεδίασες. Κανείς δεν μπορεί ν’ αντικαταστήσει τα έργα του Ραφαήλ». Αλλά ο Sancho θα ’πρεπε να ξέρει ότι κάποιος άλλος, κι όχι ο Μότσαρτ, έγραψε και σύνθεσε το μεγαλύτερο μέρος του Requiem του Μότσαρτ, ότι ο Ραφαήλ «εκτέλεσε» προσω­πικά το μικρότερο μέρος των τοιχογραφιών του.

Αυτός φαντάζεται ότι οι αποκαλούμενοι οργανωτές της εργασίας θέλουν να οργανώσουν την ολική δραστηριότητα του κάθε ατόμου, ενώ ακριβώς αντίθετα αυτοί κάνουν διά­κριση μεταξύ της άμεσα παραγωγικής εργασίας, που οργα­νώνεται, και της μη άμεσα παραγωγικής εργασίας. Αλλά σε τούτα τα έργα αυτοί δε σκέφτονται, όπως φαντάζεται ο Sancho, ότι ο οποιοσδήποτε θα ’πρεπε να εργάζεται στη θέση του Ραφαήλ, αλλά ότι οποιοσδήποτε έχει τα προσόντα του Ραφαήλ πρέπει να μπορέσει ν’ αναπτυχθεί ανεμπόδιστα.
Ο Sancho φαντάζεται ότι ο Ραφαήλ ζωγράφισε τους πίνακές του ανεξάρτητα από τον καταμερισμό της εργασίας που υπήρχε στη Ρώμη στον καιρό του. Αν συγκρίνει τον Ραφαήλ με τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι και τον Τιτσιάνο θα δει ότι τα έργα του πρώτου επηρεάστηκαν από την άν­θιση της Ρώμης εκείνης της εποχής, που γνώρισε μια πλήρη ανάπτυξη χάρη στη φλωρεντινή επιδράση, ότι τα έργα του Λεονάρντο επηρεάστηκαν από την κατάσταση στη Φλωρεν­τία κι εκείνα του Τιτσιάνο, αργότερα, από την καθόλου διαφορετική ανάπτυξη της Βενετίας. Ο Ραφαήλ, όπως κάθε άλλος καλλιτέχνης, επηρεαζόταν από τις τεχνικές προόδους της τέχνης, που επιτεύχθηκαν πριν απ’ αυτόν, από την οργάνωση της κοινωνίας και τον καταμερισμό της εργασίας στην πόλη του και τέλος από τον καταμερισμό της εργασίας σ’ όλες τις χώρες με τις οποίες σχετίζονταν η πόλη του. Τα αν ένα άτομο όπως ο Ραφαήλ μπορεί ν’ αναπτύξει το ταλέντο του εξαρτάται από τον καταμερισμό της εργασίας κι από τις πολιτιστικές συνθήκες των ανθρώπων που προκύπτουν από αυτόν (τον καταμερισμό).
Διακηρύσσοντας τη μοναδικότητα της επιστημονικής και καλλιτεχνικής εργασίας ο Stirner τοποθετείται εδώ σε πολύ χαμηλότερο επίπεδο από την αστική τάξη. Έχει θεωρηθεί ήδη αναγκαίο να οργανωθεί αυτή η «μοναδική» δραστηριότητα. Ο Horace Vernet δε θα είχε τον καιρό να ζωγραφίσει ούτε το δέκατο μέρος των κάδρων του αν τα είχε θεωρήσει εργασίες «που μόνο αυτός ο μοναδικός μπορεί να εκπληρώσει». Στο Παρίσι η μεγάλη ζήτηση vaudevilles και μυθιστορημάτων δημιούργησε μια οργάνωση για την παραγωγή αυτών των ειδών που δίνει πάντα καλύτερα αποτελέσματα από τους «μοναδικούς» ανταγωνιστές της στη Γερμανία. Στο χώρο της αστρονομίας άνθρωποι σαν τον Arago, τον Herschel, τον Encke και τον Bessel θεώρησαν αναγκαίο να οργανωθούν για από κοινού παρατηρήσεις, και μοναχά αφού το έκαναν μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν ένα κάποιο ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Στην ιστοριογραφία είναι εντελώς αδύνατο να κάνει κανείς κάτι για το «μοναδικό» κι εδώ επίσης οι γάλλοι, χάρη στην οργάνωση της εργασίας, έχουν ξεπεράσει εδώ και πολύ καιρό τα άλλα έθνη. Από την άλλη πλευρά, εννοείται ότι όλες αυτές οι οργανώσεις που είναι θεμελιωμένες στο σύγχρονο καταμερισμό της εργασίας δεν οδηγούν ακόμα παρά σε εξαιρετικά περιορισμένα αποτελέσματα κι αντιπροσωπεύουν μια πρόοδο μονάχα σε σχέση με τη στενόχωρη απομόνωση του παρελθόντος.

Πρέπει ακόμα να υπογραμμιστεί ειδικότερα ότι ο Sancho συγχέει την οργάνωση της εργασίας με τον κομμουνισμό κι έτσι φτάνει να εκπλήσσεται επειδή «ο κομμουνισμός» δεν ανταποκρίνεται στις αμφιβολίες του σχετικά μ’ αυτή την οργάνωση. Με τον ίδιο τρόπο ένα χωρικός από τη Γασκώνη εκπλήσσεται επειδή ο Arago δεν ξέρει να του πει πάνω σε πιο αστέρι έχει στήσει την αυλή του ο καλός Θεός.

Η αποκλειστική συγκέντρωση του καλλιτεχνικού ταλέντου σε μερικά άτομα κι η κατάπνιξή του στη μεγάλη μάζα, με την οποία είναι συνυφασμένο, είναι συνέπεια του καταμερισμού της εργασίας. Ακόμη κι αν σε ορισμένες κοινωνικές συνθήκες ο καθένας μπορούσε να είναι εξαιρετι­κός ζωγράφος, αυτό δε θά απέκλειε το να είναι ο καθένας ένας πρωτότυπος ζωγράφος, έτσι που ακόμα κι εδώ η διά­κριση μεταξύ «ανθρώπινης» εργασίας και «μοναδικής» εργασίας καταλήγει σε καθαρό παραλογισμό. Σε μια κομ­μουνιστική οργάνωση της κοινωνίας παύει σε κάθε περί­πτωση η ταξινόμηση του καλλιτέχνη σε στενά τοπικά κι εθνικά όρια, που απορρέει αποκλειστικά από τον καταμε­ρισμό της εργασίας, και η ταξινόμηση του ατόμου μέσα σε μιά καθορισμένη τέχνη, εξ αιτίας της οποίας αυτός είναι αποκλειστικά ένας ζωγράφος, ένας γλύπτης, κ.λπ.: ονό­ματα που εκφράζουν βέβαια επαρκώς την περιοριστικότητα της επαγγελματικής του ανάπτυξης και την εξάρτησή του από τον καταμερισμό της εργασίας. Σε μια κομμουνιστική κοινωνία δεν υπάρχουν ζωγράφοι, αλλά το πολύ πολύ άν­θρωποι που, κοντά στ’ άλλα, ζωγραφίζουν.

πηγή Κείμενα για τη λογοτεχνία και την τέχνη, Μαρξ-΄Ενγκελς, παρ. C. Salinary, εκδ. Εξάντας

via redfly planet

Όταν φτάσεις στο τέλος του σχοινιού σoυ

 (ποίηση απόγνωσης)

“When you're at the end of your rope, tie a knot and hold on” Theodore Roosevelt

"Όταν φτάσεις στο τέλος του σχοινιού σoυ, δέσε έναν κόμπο και κρατήσου" είπε ο Θεόδωρος.

Είναι μάταιο, λέω,