πριν φέξει ακόμα

Πώς να γεμίσει το κενό στον θώρακα του χρόνου μου;
Μονάχα με καπνό και ρόγχο;
Δεν θα το επιτρέψω!

Βγαίνω πριν φέξει ακόμα

Και πριν ανοίξουν τα μελιά σου μάτια αγουροξυπνημένα, όταν μια ηλιαχτίδα, μέσα απ' την τρυπούλα που άνοιξε στην κουρτίνα σου η καύτρα του τσιγάρου μου, θα δραπετεύσει απ' το φως στο σκοτεινό το δώμα σου, καρφώνοντας με το κεντρί της την ουρά του ονείρου σου...

Βγαίνω και πριν φανούν οι μέλισσες  που δεν γνωρίζουν τι θα πει αργία

Να πάρω δύο βαθιές ανάσες
Έξω, και στον αέρα του ανοιξιάτικου Σαββάτου
Να σε μυρίσω διάχυτη παντού, κι ας μη σε βλέπω πουθενά...
Κι ας μη μπορώ να ξέρω την πλοκή του πρωινού σου ονείρου
Κι ας μην θέλω να ξέρω αν ξενύχτισες εχτές το βράδυ και γιατί...