Περί αθυροστομίας

Ένα γνώρισμα της Σχιζοφρένειας είναι ότι ο ατυχής που πάσχει από αυτήν την ασθένεια-κόλαση δεν μπορεί να ξεχωρίσει το μεταφορικό από το κυριολεκτικό, το αστείο από το σοβαρό, (κι αυτό, πριν μιλήσουμε για ικανότητα να διακρίνει σοβαρότητα στον αστεϊσμό...)

Πιστεύω πως χυδαιότητα είναι η συμπεριφορά αυτού που δεν ενδιαφέρεται αν η πράξη και τα λόγια του προσβάλουν άλλους... Και αυτό, η χυδαιότητα, μπορεί να υφίσταται και τότε που η πράξη και τα λόγια ντύνονται με αμφίεση καθωσπρεπισμού και «πολιτικής ορθότητας», ενώ συνιστούν έως και κραυγαλέα αισχρότητα και προσβολή!

Αυτά, για κείνους που με κριτικάρουν από την «απέναντι όχθη» όταν μιλάω «χυδαία» η υβριστικά εδώ... (Τους έχω γραμμένους...).

Η περιγραφή του χυδαίου με "χυδαίες" λέξεις είναι απελευθερωτική γι αυτόν που περιγράφει... Κι είναι κάθαρση (άρνησή της άρνησης με τα ίδια μέσα, εργαλεία, όπλα), φτάνει αυτός στον οποίο απευθύνεται ο «αθυρόστομος» να συμφωνεί μαζί του ότι μιλά χυδαία, περιγράφοντας μια χυδαιότητα...