Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

Η μεγάλη επέτειος έπρεπε να είναι η 12η κι όχι η 28η Οκτώβρη

Δυο λόγια μόνο για την 28η.


Χτες το βράδυ πήγα στην προβολή της ταινίας «Ερνστ Τέλμαν, Ο Γιος Της Τάξης Του», στον Χριστό, Ικαρίας, που έκανε η τοπική οργάνωση του ΚΚΕ με αφορμή την 28η Οκτωβρίου.


Πριν αρχίσει η προβολή, στεκόμουν έξω από την αίθουσα μ’ ένα φίλο. Συζήτησης γενόμενης, είπε ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη όπου δεν γιορτάζεται η επέτειος της απελευθέρωσης από τον Ναζιστικό ζυγό, η μέρα που σηματοδότησε το τέλος της κατοχής, αλλά η επέτειος της έναρξης της Φασιστο-ναζιστικής επίθεσης ενάντια στην χώρα και (ουσιαστικά) η αρχή της κατοχής.

Η μεγάλη επέτειος έπρεπε να είναι η 12η κι όχι η 28η Οκτώβρη. Αλλά τι να γιορτάσουν οι φασίστες και κρυπτο-φασίστες που επέβαλαν αυτό το φαύλο καθεστώς στον λαό. Σ' εναν λαό που ήταν όρθιος και τον γονάτισαν με λυσσαλέα εκδικητικότητα, με κάθε είδους κτηνωδία, με φωτιά και σίδερο; Να γιορτάσουν την μέρα που το ηρωικό ΕΑΜ-ΕΛΑΣ απελευθέρωσε την Αθήνα; Δεν γινότανε… Επέβαλαν σαν γιορτή το ψευτο«όχι» του αρχιφασίστα Μεταξά, για να μην ξεχνάμε, όχι κάθε 28η Οκτώβρη, αλλά κάθε στιγμή της κυρτής ζωής μας την πολιτική (και κάθε άλλου είδους) διαστροφή τους….

Το ότι ο λαός μετέτρεψε το ψευτο«όχι» του αρχιφασίστα Μεταξά, σε ηρωική αντίσταση ενάντια στην επιθετική αρπακτικότητα των τότε δυναστών του, το ότι το ίδιο πρέπει να κάνει με τα σημερινά απροκάλυπτα «ναι» και τα ψευτο«όχι» των ιδίας φύσεως επιθετικών αρπακτικών, είναι έτερον εκάτερον. 

"Κι ύστερα συνέχεια κι άλλοι κι άλλοι αγγελιαφόροι. Οι συνοικισμοί και οι γειτονιές ξεχύθηκαν στο κέντρο. Συγκεντρώνονται πάνδημα στις δικές τους κεντρικές πλατείες, κι από κει ποτάμια κατεβαίνουν μ' ένα πρωτόφαντο ξέσπασμα χαράς. Αγκαλιάζονται, φιλιούνται, τραγουδάνε, χορεύουν, φωνάζουν συνθήματα. Ανεμίζουν κόκκινες κι ελληνικές σημαίες. Σηκώνουν πλακάτ. Ξεπετάγονται φλογεροί ρήτορες. Η Πανεπιστημίου, η Σταδίου, το Σύνταγμα και η Ομόνοια, μια λαοθάλασσα»". (Νέστορας, Σπύρος Κωτσάκης καπετάνιος του Α' Σώματος Στρατού του ΕΛΑΣ)








8 σχόλια:

  1. 28 Οκτώβρη του 1946 είναι η επέτειος ίδρυσης του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, σύντροφε. Ας τον Μεταξά;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ ότι αφορά τον εθνικό-απελευθερωτικό, αντιφασιστικό πόλεμο΄, λέω πως πρέπει να γιορτάζεται η επέτειος της απελευθέρωσης.

      Το αν η 28 Οκτώβρη του 1946 πρέπει να γιορτάζεται ως «επέτειος ίδρυσης του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας», είναι μια άλλη ιστορία.

      Μακάρι, λέω σύντροφε, να δούμε τη μέρα που θα γιορτάζεται η 28η Οκτώβρη, σαν μέρα μνήμης και τιμής στην πιο ηρωική έκφραση κυρίως ταξικής αλλά και αντιφασιστικής και αντιιμπεριαλιστικής πάλης που έχει να επιδείξει η ιστορία του λαού μας.

      Διαγραφή
  2. Σωστό είναι το ζήτημα που θέτεις στην ανάρτηση, πολύ σωστό.

    Αυτό που λέω είναι σιγά-σιγά, ας αρχίσουμε να μιλάμε για μια άλλη 28η Οκτώβρη. Έχει σημασία τούτο. Μη χάσεις Γιανναρά (βλ. LR) στην "Καθημερινή", θα καταλάβεις γιατί. Πρέπει να περάσουμε στην επίθεση για ορισμένα ζητήματα πλέον· η άμυνα έχει πολύ στενά όρια, φροντίζει ο εχθρός για αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι. Το διάβασα το κείμενο σου (Πολύ δυνατό! Θα το αναδημοσιεύσω κι εδώ -αν επιτρέπεις).

      Όταν είδα το εδάφιο του Γ…. που παραθέτεις θυμήθηκα ότι το επίγραμμα:

      «πόρνη κονδυλοφόρα
      πήρες μια κατηφόρα…»

      του πάει γάντι…

      Διαγραφή
  3. Αναδημοσίευση εξ ορισμού ελεύθερη, σφε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=13/10/2013&id=14849

    ΑπάντησηΔιαγραφή