Τρελός Μουσώνας

βινιέτες από την γηραιά Αλβιώνα

 

Τρελός Μουσώνας ράγισε μεσονυχτίς τα ρέλια.
Στο χέρι σου χλωρό κλαρί, χαρτί κι ένα φτερό.
Τέσσεροι κάμανε καιροί τα ρούχα σου κουρέλια.
Να σε σκεπάσω θέλησα, γλιστράς και δεν μπορώ.

(Από το ποίημα "Μουσώνας" του Ν. Καββαδία)

Η ατμόσφαιρα βάρυνε από χτες. Άρχισε να φυσάει και να βρέχει τερματίζοντας μια περίοδο  θερινής λιακάδας που κράτησε πάνω  από πέντε βδομάδες.

Εβρεχε όταν ξεκίνησα για να βρώ ένα  φίλο μου στην πόλη. Λίγο πριν συναντηθούμε σταμάτησεη βροχή, κι ο  ήλιος, ξεπροβαλοντας αδύναμα ανάμεσα στα σύννεφα, έκανε μπορετό να πιούμε τσάι στο "Meeting Place" - ένα αίθριο Cafe, με τραπεζάκια έξω, στην παραλία του Βrighton.

Έχω βραχεί πηγαίνοντας προς τα εκεί, και το σχολιάζει με το αγγλικό κλισέ: "Ωραίος καιρός  για πάπιες"...

Του λέω: "Έφερες τη βροχή από την Ελλάδα εδώ ... καλά περνούσαμε μέχρι  να έρθεις ..."

Μου "απολογείται", πληροφορώντας με ότι οι ασυνήθιστοι μουσώνες κι οι νεροποντές βαστάξαν μέχρι τον Ιούνη στην Ελλάδα, αλλά το ζεστό και λιόλουστο καλοκαίρι έφτασε εκεί αρκετές μέρες πριν ο ίδιος γυρίσει στην Αγγλία. "Παραδέχεται" μεν πως βρέχει εξαιτίας του εδώ, αλλά μόνο για να μου προσφέρει μιαν εντελώς "προσωπική ερμηνεία" του φαινομένου: βρέχει, μου εκμυστηρεύεται, διότι ενίοτε  η φύση εκφράζει αυτό που νιώθει εκείνος.

Τον κοιτάω χαμογελώντας, μάλλον  εξεταστικά  ... κι αποκρίνεται λέγοντας: "συμβαίνει..".  
Η ατμόσφαιρα άλλαξε εδώ, μου λέει, όταν εκείνος έλαβε κάποιο  δυσάρεστο μαντάτο από την Ελλάδα. Σκέφτομαι πως δεν είναι και τόσο ασυνήθιστο αυτό - όπου και να βρεθεί ο σημερινός  Έλληνας που δεν  είναι "άνοσος" από οικονομική άποψη, το πιθανότερο είναι να λάβει άσχημα μαντάτα από την Ελλάδα...

Η "περί ανέμων και υδάτων" κουβέντα συνεχίζεται όχι πια σαν προοίμιο στο "θέμα" που τον απασχολεί. Μου λέει πως πριν χαλάσει ο καιρός, καθημερινά περπατούσε στην παραλία της πόλης και δελεαζόταν να κολυμπήσει, αλλά  τον απωθούσε  η πράσινη θολούρα της θάλασσας εκεί. Προχτές, και πριν πάρει το μαντάτο (που "εκφράστηκε" και με την αλλαγή του καιρού...), είχε πάει στο Cuckmere Haven  - ένας κόλπος που σχηματίζεται στο δέλτα του ποταμού Cuckmere, Sussex - απ' όπου αρχίζει η σειρά των γκρεμών γνωστών με το όνομα Seven Sisters, κι είναι ένα από τα σημεία της ακτής στα οποία η θάλασσα "τρώει" τη στεριά.

Περπάτησε με την άμπωτη της παλίρροιας στους  πρόποδες της πρώτης από τις "Επτά Αδελφές" και κολύμπησε σε καθαρά νερά. Η πλημμυρίδα επέστρεψε κι η στάθμη της θάλασσας άρχισε ν' ανεβαίνει με απειλητική ταχύτητα. Εκείνος βγήκε βιαστικά αλλά το έδαφος στο οποίο πριν λίγη ώρα περπάτησε,  έγινε βυθός, κι έπρεπε να κολυμπήσει κρατώντας το πορτοφόλι του και το κινητό του πάνω απ' την επιφάνεια του νερού, για να φτάσει σαν  ναυαγός στον γιαλό! Τα ρούχα του τα πήρε ο ωκεανός ...  Ευτυχώς που η θάλασσα ήταν ήρεμη, ... γιατί, αν είχε κύμα και τον χτυπούσε πάνω στα  βράχια, μπορεί  και να πνιγόταν εκεί... Οι Επτά Αδελφές πρέπει να είναι στοιχειωμένες, μου λέει.   Εκτός  από πολλούς  που έχουν αυτοκτονήσει σαλτάροντας από την κορυφή του γκρεμού, αρκετοί πρέπει να έχουν πνιγεί από άγνοια ή  αμέλεια εκεί...

"Η ειρωνεία θα ήταν να πνιγώ πριν πάρω το κακό μαντάτο... κανείς δεν θα πίστευε πως πνίγηκα (ιδιαίτερα η πηγή του άσχημου μαντάτου, που ξέρει πως "δραπέτευσα" από την Σπιναλόγκα και κολύμπησα ως τη Ελούντα για να την βρω)... Θα πιθανολογούσαν πως αυτοκτόνησα... Κι εσύ, δεν θα ήξερες αν αυτοκτόνησα εξαιτίας ερωτικής ή  πολιτικής απογοήτευσης..."

Η απόκρισή  μου ήταν πως, στο τέλος  της  μέρας, είτε ήταν ερωτική είτε πολιτική η απογοήτευσή του, αν τον  οδηγούσε σε αυτοκτονία δεν θα έκανε καμία διαφορά,  ... ούτως η άλλως σπατάλη θα ήταν...

"... πιο πολύ μου αρέσει το αφήγημα ότι κινδύνεψες  να πνιγείς κάνοντας κάτι που σ' ευχαριστούσε... ό,τι μαντάτο και αν πήρες, στο φινάλε ..."

 

photo borrowed from here