"Πήγαινε πιο πέρα"

βινιέτες από την γηραιά Αλβιώνα

 

 Περιμένοντας το λεωφορείο για να πάω  στο κέντρο της πόλης, στεκόμουν κάτω  από το στέγαστρο της στάσης, στον ίσκιο - κείνη τη μέρα έκανε ζέστη ασυνήθιστη και για Ιούλιο εδώ. Λίγο πιο πέρα, ένας μελαμψός τύπος, τριαντάρης περίπου, μοιραζόταν τον ίδιο ίσκιο με μένα ενώ στεκόταν λίγο έξω από την στάση, καπνίζοντας. Δίπλα μου και λίγο πιο εξω ήταν μια νεαρή κοπέλα, με το προσώπό της εκτεθημένο στον ήλιο.

Η φωτεινή επιγραφή που δείχνει την ώρα άφιξης του λεωφορείου , λέει πως έχουμε τρία  λεπτά αναμονής ακόμα. Σκέφτομαι τι μπορεί να συμβεί μετά από δεκαπέντε λεπτά ανίας στη στάση του λεωφορείου (σε μια ήσυχη συνοικία στα περίγυρα του Brighton που κατοικείται σχεδόν αποκλειστικά  από μικροαστούς αγγλοσάξονες ), ώστε να κάνει την αναμονή ενδιαφέρουσα στα τρία λεπτά που απομένουν... Την ίδια στιγμή, δίνει απάντηση στο ερώτημα μου μια  κυρία που φτάνει στη στάση και στέκεται κοντά στον νεαρό. Δεν θα έλεγα πως ήταν άξια  παρατήρησης αν δεν έκανε την παρουσία της αισθητή με την συμπεριφορά της. Λεπτή, προχωρημένης ηλικίας, ξανθιά (με εμφανώς άσπρες τις  ρίζες των μαλλιών της) και κακοντυμένη - μάλλον ιθαγενής, Εγγλέζα. Το πρόσωπό  της ζαρωμένο, της δίνει η μια πικρόχολη έκφραση, μάλλον από κακουχία και κατάχρηση... ή  έτσι υπέθεσα.

Σχεδόν αμέσως μετά την άφιξή της εκεί, λοιπόν, η κυρία απευθύνεται  προς τον νεαρό, που κοιτάει αλλού, και να του πετάει ένα επιθετικό "excuse me", με έμφαση στον τόνο της φωνής της. Αυτός γυρίζει και την βλέπει παραξενεμένος. H ιθαγενής κυρία δεν του λέει  τίποτε άλλο, κι απλά του δείχνει την ταμπέλα στην στάση που γράφει το απαγορευτικό "No Smoking". Αυτός την αγνοεί και συνεχίζει να καπνίζει. Η κυρία, σε πιο υψηλό τόνο τώρα, του τονίζει πως την ενοχλεί ο καπνός του και, κάνοντας  μια απωθητική χειρονομία  με το χέρι της, του λέει να πάει πιο πέρα απ' τη στάση να καπνίσει... Κι αυτός της λέει πως στέκεται ήδη έξω  απ' την στάση (κι όντως έτσι είναι ...  επιπρόσθετα, ο καπνός του δεν την φτάνει ούτε κατά προσέγγιση) κι αν έχει πρόβλημα, τότε να πάει εκείνη πιο πέρα. Παρεμπιπτόντως, ο νεαρός μιλάει αγγλικά με Λονδρέζικη προφορά (cockney), και μάλλον είναι "γέννημα - θρέμμα" Βρετανός. Κι αυτή του λέει: "Αν δεν σ' αρέσουν οι νόμοι αυτής της χώρας, πήγαινε πίσω στην δική σου!"...

Εντωμεταξύ, το λεωφορείο που περιμένουμε έχει φτάσει, επιτέλους... Καθώς πλησιάζουμε να μπούμε  μέσα, η νεαρή κοπέλα που στεκόταν δίπλα μου με κοιτάει και, χαμογελώντας κάπως συνωμοτικά, μου λέει χαμηλόφωνα : "it's the heat..."  (φταίει η  ζέστη)...

Επιβιβαζόμαστε στο λεωφορείο όλοι, εκτός από τον νεαρό καπνιστή.

Λίγες στάσεις  πιο πέρα, παρατηρώ πως η ιθαγενής κυρία ετοιμάζεται να κατέβει. Μόλις βγαίνει στο πεζοδρόμιο βγάζει  ένα πακέτο τσιγάρα απ' την τσάντα της, ανάβει  ένα και αρχίζει να βαδίζει βιαστικά -  σαν να ξέρει καλά ποια είναι και πού θέλει να πάει..