να δω το πέλαγος

Βγήκα έξω στο πλατύσκαλο. Πηχτό σκοτάδι πάλι.
Κοιτώ να δω το πέλαγος. Μαύρο. «Βλέπεις ορίζοντα, Μιχάλη»;
Σχεδόν σ' ακούω να μου λες...
Και θα θελα νά 'μαι ο Καββαδίας ή ο Αγκουλές
Για να σου πω μ' ωραίους στίχους: Βλέπω μόνο ένα βαπόρι
Φωταγωγημένο, με ρότα προς τη δύση και θυμάμαι, όταν αγόρι
Μπάρκαρα φεύγοντας απο το νησί για αλλού, και σε άλλην εποχή..
Μα εσύ πρέπει να ήσουνα μωρό, και νιώθω  θλίψη ίσως κι  ενοχή
Που το ταξίδι μας, ο  χρόνος μας, δεν έλαχε να μας ταιριάξει
Κι ενώ άλλα πλοία θέλουν να σαλπάρουν,  άλλα έχουν ήδη αράξει