Τι γίνεται;

Του ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΧΟΛΕΒΑ

Πηγή: Ημεροδρόμος [http://www.imerodromos.gr/pethenoun-anthroipi-re/]

 Οι πρόσφυγες πεθαίνουν στους καταυλισμούς και είναι σαν να καταγράφονται μόνο στο αστυνομικό δελτίο.

Τρίτος πρόσφυγας, μέσα σε λίγες μέρες, έχασε τη ζωή του στον καταυλισμό της Μόριας. Νέος άνθρωπος (18-20 ετών) βρέθηκε νεκρός δίπλα στη σκηνή του (εκτιμάται πως ήταν Πακιστανος). Είχε προηγηθεί, το Σάββατο, ο θάνατος 45χρονου Σύρου και την περασμένη Τρίτη ο θάνατος 22χρονου από την Αίγυπτο.

Είναι αξιοσημείωτο πως και στις δύο τελευταίες περιπτώσεις στην αρχική ιατροδικαστική έρευνα δεν εξακριβώθηκαν οι αιτίες που έχασαν τη ζωή τους. Ζητήθηκε  περαιτέρω ιστολογική και τοξικολογική εξέταση.

Στον κατάλογο θανάτου των τελευταίων ημερών προστίθεται καi ο πρόσφυγας, κουρδικής καταγωγής, που έχασε τη ζωή του, την περασμένη Τετάρτη, στο νοσοκομείο της Σάμου, αφού μεταφέρθηκε από ιατρείο του Κέντρου, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Εφημερίδας των Συντακτών. Επίσης, έχουν καταγραφεί τέσσερις απόπειρες αυτοκτονίες στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης του νησιού.

Οι τραγικές ειδήσεις έρχονται η μία μετά την άλλη κι ενώ είχαμε όλοι δει τις απάνθρωπες συνθήκες που ζούσαν οι πρόσφυγες, με τις σκηνές τους «θαμμένες» στο χιόνι. Και το κρύο συνεχίζεται.

Οι θάνατοι των προσφύγων δεν συνδέονται, επίσημα, με την κατάσταση που επικρατεί στους καταυλισμούς και με τον τρόπο που υποχρεώνονται να επιβιώνουν.  Είναι, όμως, αυτονόητο πως προκύπτουν πολλά ερωτήματα για τις γενικότερες συνθήκες ζωής τους και κατά πόσο αυτές συνδέονται με τις απώλειες των τελευταίων ημερών. Οι απαντήσεις δεν μπορούν να περιμένουν.

Τέσσερις ανθρώπινες ζωές και τέσσερις απόπειρες αυτοκτονίας, σε λίγες μέρες. Τι γίνεται;  Είναι αδύνατον να μένουμε άπραγοι, περιμένοντας τους χρόνους των «διαδικασιών».

Δεν κινδυνεύουν, πια, πεθαίνουν οι πρόσφυγες στους καταυλισμούς.

Τα λεγόμενα Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης είναι στρατόπεδα συγκέντρωσης και κράτησης προσφύγων, που οι άνθρωποι δεν ξέρουν αν θα ζήσουν την επόμενη μέρα, αν θα επιβιώσουν από το κρύο και την έλλειψη στοιχειωδών υποδομών, σε πολλές περιπτώσεις.

Ποιος απ’ όλους μας, άραγε, θα άντεχε να ζει όπως οι πρόσφυγες στους καταυλισμούς;

Οι άνθρωποι, όταν αγωνίζονται να επιβιώσουν σε τόσο σκληρή καθημερινότητα, με τον θάνατο να παραμονεύει, εξαγριώνονται, απελπίζονται. Δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη ευφυΐα και κοινωνιολογική ανάλυση, για να γίνει αντιληπτό αυτό, από τους «υπεύθυνους» και τους ανεύθυνους, που  υπογράφουν κι εφαρμόζουν συμφωνίες κράτησης των προσφύγων, «προσφέροντας» κτηνώδες περιβάλλον.

Κι έρχονται μετά οι διάφοροι πρόθυμοι έμποροι του ρατσισμού και του φασισμού και μας «προειδοποιούν»: Θα μας φάνε, θα μας σκοτώνουν στους δρόμους!

Ποιος από όλους εσάς «Ελληναράδες» θα μπορούσατε, έστω και λίγες ώρες, να ζήσετε όπως οι πρόσφυγες στους καταυλισμούς; Μήπως θα αγαπούσατε ιδιαίτερα τους «δεσμοφύλακες» σας και θα λέγατε κι ευχαριστώ;

Πεθαίνουν άνθρωποι, ρε! Οι πρόσφυγες είναι άνθρωποι, δεν είναι μια ειδική κατηγορία ανθρώπων.  Οι ευθύνες για όσους χάνουν τη ζωή τους δεν είναι δυνατόν να αποδίδονται στην «κακιά τη μοίρα». 

Οι δηλώσεις του υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γιάννη Μουζάλα, δεν φτάνουν («οφείλουμε να διερευνήσουμε γρήγορα τα αίτια που προκάλεσαν του θανάτους στην Μόρια και να προβούμε σε κινήσεις που θα κάνουν την κατάσταση πιο ελέγξιμη»).

Άμεσες και πειστικές απαντήσεις, από την κυβέρνηση, για τις συνθήκες θανάτου των προσφύγων, άμεσα μέτρα για να ζουν ως άνθρωποι. Αυτό απαιτείται, διεκδικείται, επιβάλλεται να γίνει πράξη τώρα. Όχι, αύριο. Τώρα. Είναι το αυτονόητο, το αυτονόητο για  ανθρώπους.

✳✳✳

Η φωτό από AP Photo/Muhammed Muheisen μέσω http://www.efsyn.gr/arthro/nekros-prosfygas-kai-sti-samo