το τέλος των παραλόγου

Την αποκαλυπτική στιγμή που ο πάγος
Καθρεφτίζει λιωμένη σιωπή στο κάλεσμα της φύσης
Και ν'  ακυρώνεται η  συνάντηση  επιθυμιών;
Πώς γίνεται;

Η  ακόρεστη απελπισία
κεντημένη με πείνα
Να φτάνει με πλήρη ματαίωση των οργασμών;
Πώς γίνεται;

Mε τον ίλιγγο δύο κορμιών σε σπασμούς  αθωότητας
H μανία σεισμών φθοράς και κατάρρευσης
Σαν  αντίστιξη, σε μία φούγκα ευχής και κατάρας;
Πώς γίνεται;

Η μνήμη άκρατης ηδονής
Που θέλει τη γλώσσα καμίνι
Και να ξεδιπλώνεται το συμβάν σαν αποβολή σε αφασία;
Πώς γίνεται;




Αντί να ξεχειλίζουν σιωπή με υπόκωφα κύματα απώλειας
Τα στόματα να ανοίξουν - παράθυρα πόθου -
Δεν υπάρχει φυσικός  λόγος για να κλείσουν.
Κι εγώ, ο  ντελάλης, να προκηρύσσω το τέλος των παραλόγου