ποτέ δεν ξέρεις...

Κατά τους Financial Times (online), ο Τσίπρας ζήτησε από τις αρχές της ευρωζώνης ένα νέο, τρίτο "πακέτο διάσωσης" σε μια δραματική προσπάθεια αναζήτησης σανίδας σωτηρίας, ώρες πριν από τη λήξη της τρέχουσας συμφωνίας "διάσωσης" της χώρας.

Γιατί πουλί μ' δεν κελαηδείς

Σαβίνα Γιαννάτου - Γιατί πουλί μ' δεν κελαηδείς 

savina yannatou - 

why don't you sing, my little bird?

(With subtitles, for friends in England!)

μάχη μεταξύ placebo και nocebo".

Μου δίνουν από ένα χάπι. Ο ένας λέει το χάπι του άλλου είναι δηλητήριο, κι ο άλλος λέει πως μόνο το δικό του είναι φάρμακο. Ξεχνώ ποιανού είναι ποιο απ' τα δυό. Είν' ίδια κι απαράλλακτα.

Συμφώνησαν πως είμαι καταδικασμένος αν δεν πιω το χάπι. Έτσι κι αλλιώς χαμένος είμαι, σκέφτομαι. Και παίρνω απόφαση να παίξω Ρωσική Ρουλέτα παίρνοντας το ένα στα τυφλά.

Τότε μια κρύα φρίκη με καταλαμβάνει. Πήρα το χάπι το μοιραίο, λέω.  Ξαπλώνω κάτω με φρικτούς πόνους. Μετά μου έρχεται ή θεία έμπνευση να πάρω τ' άλλο γρήγορα, θα είναι το αντίδοτο.

Το παίρνω πανικόβλητος, και αρχίζει ο πόνος να υποχωρεί. Λέω, ένας απ' τους δύο ήθελε να με ξαποστείλει, μα ποιος νά 'ναι; Και ποιον να εμπιστευτώ, αν χρειαστώ να πάρω κι άλλη δόση;

Δεν είχα ιδέα πως τα χάπια τους δεν είχαν δραστικότητα. Μετά, τους άκουσα τυχαία να γελούν με κάποιο άλλο θύμα, λέγοντας οτι "η μάχη, ως συνήθως, θα δοθεί μεταξύ των placebo και nocebo".

☕☕

Image borrowed from here

Θα πεις "ναι στην ΕΕ"; Ναι! Θα πεις " όχι στην ΕΕ "; Ναι'! Πας καλά;

Όπως και να περιτυλίγουν το Όχι, εκτός αν του δώσουν τη σημασία που του προσάπτει το ΚΚΕ, τελικά "Ναι" στους νταβατζήδες τους μας καλούν να πούμε...

Εντούτοις, το Όχι θα τους τσούξει και πολύ μάλιστα! Θα περάσει το "ως εδώ και μη παρέκει" μήνυμα του λαού και επίσημα.

Τι ζητάει τώρα από τον λαό.

Τους είπα:

"Τι ζητάτε τώρα από τον λαό. 
Να πει όχι με την ψήφο του;Το ότι θα πει όχι είναι εξίσου σίγουρο με το ότι έχει ήδη πει όχι, όταν σας ψήφισε να "σχίσετε" το μνημόνιο.
Ωραία! Στις πέντε του Ιούλη θα φανεί: Ή τεράστια πλειοψηφία θα πει εκκωφαντικά όχι!
Μετά τι;
"Ξεκινάτε πάλι διαπραγματεύσεις με τους εταίρους" για να επιτύχετε τι;
Την δική σας πρόταση των  47 και βάλε σελίδων...
Βρε, δεν πάτε να  γ@μ#8€1+€,  λέω εγώ;"

Για ποια Ελλάδα δεν υπογράφεις;

Ο Τσίπρας λάλησε και είπε  «Δεν υπογράφω το θάνατο της Ελλάδας», μας ενημέρωσε με περισσή εθνική περηφάνια η χτεσινή «Αυγή».

- Κι αυτό που ετοιμάζετε επί πέντε μήνες ψευτοδιαπραγμάτευσης τι είναι, ρε λεχρίτες;  

Τους έχω εμπιστοσύνη. Πατάνε γερά στον αέρα!

Ο Αρκάς είπε επίσης, ότι. 

"Σ' αυτή τη χώρα έχει γίνει πολύ επικίνδυνο 

να είσαι με τους άλλους... όποιοι κι αν είναι αυτοί".

Είναι έτσι όμως;

Ο κόσμος είναι χωρισμένος.

Και για να παραμείνει χωρισμένος, πράγμα για το οποίο κάποιοι έχουν συμφέρον, χρειάζεται τον φανατισμό. 

Τον φανατισμό τους οι κάποιοι που έχουν συμφέρον - αλλά και μυαλό - τον μοιράζονται και με αυτούς που δεν έχουν συμφέρον και, άρα, ούτε και μυαλό.

γαργάρα για το τελεσίγραφο...

Ή είδηση των Financial Times, στην οποια αναφέρεται το προηγούμενο post, και την οποία έκαναν γαργάρα κυβέρνηση και ΜΜΕ είναι εδώ,  και το link ολογράφως: http://www.ft.com/intl/cms/s/0/b54f3bba-1b12-11e5-a130-2e7db721f996.html#axzz3e2E7d3LZ.

Αυτή ή μεγαλοαστική φυλλάδα δεν συνηθίζει να δημοσιεύει αστοιχείωτες ειδήσεις. Την διαβάζουν χρηματιστές και καπετάνιοι της βιομηχανίας, και πρέπει να είναι έγκυρη - δεν παίζει με την ενημέρωση τους.

"Take it or leave it" - δώθηκε στην Ελλάδα τελεσίγραφο απ' τους πιστωτές

Τα κανάλια το μεσημέρι είπαν οτι οι διαπραγμάτευση θα συνεχιστεί.

Όμως, στις 9.36 π.μ. οι Financial Times αποκάλυψαν ότι δώθηκε στην Ελλάδα τελεσίγραφο απ' τους πιστωτές ότι μέχρι τις 11.00 π.μ.  ώρα Βρυξελλών ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να καταλήξει σε ένα εφαρμόσιμο σχέδιο οικονομικών μεταρρυθμίσεων για να απελευθερώσουν το "πακετο αδιάσωσης" των € 7,2 δισ.
Αν ο Τσίπρας δεν καταλήξει σε συμφωνία - το πλέον πιθανό μετά από άκαρπες συνομιλίες όλη τη νύχτα - η προσφορά των πιστωτών θα παρουσιαστεί στους υπουργούς Οικονομικών της ευρωζώνης ως "take it or leave it" [παρ' το ή ασ' το] "επιλογή για την Αθήνα.

X Marks The Spot

Ghostpoet

ερωτευμένος με τον λαό, είπες;

Ο Άδωνις λέει "μας πάνε για εμφύλιο".

Αυτό που εννοεί είναι πως  αυτός και ή πάστα του έχουν ήδη έτοιμες τις κινητοποιήσεις κατσαρόλας, και όχι μόνο. Είναι διατεθημένοι να μας πάνε και για εμφύλιο, αν τολμήσει ο λαός να επιλέξει ρήξη, και απειλούν!

αυτός που λέει "μην εμπιστεύεσαι κανέναν απολύτως"

Μπορούμε να μάθουμε κάτι από τους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές σε σχέση με το αν πρέπει να εμπιστευόμαστε τους πολιτικούς, ποίους, πότε, πώς και πού;

Ή απάντηση τους θα ήταν κατηγορηματική: μην εμπιστεύεται κανένα (πολιτικό ή όχι), ποτέ, πουθενά και καθ' οιονδήποτε τρόπο.

Με δοσμένο ότι έχτισαν την πιο ισχυρή αυτοκρατορία στην ιστορία της ανθρωπότητας, ίσως κάτι να ξέρουν ακόμα κι αν δεν το λένε, εφόσον πράττουν σάν να είναι  αρχή τους η παραπάνω απάντηση .

Βέβαια, αυτός που λέει "μην εμπιστεύεσαι κανέναν απολύτως", δεν εμπιστεύεται ούτε τον εαυτό του που του χαμογελά πονηρά στον καθρέπτη...

Και το ερώτημα είναι, ποιός τρελός εμπιστεύεται την τύχη του σ' αυτόν;

Ας είναι...

παραλλαγή του μύθου του Λυκάονα

Γιός του Πελασγού και της νύμφης Κυλλήνης, ο Λυκάων ήταν  ο πρώτος και πλέον φημισμένος βασιλιάς της Αρκαδίας. Ο Λυκάων, παρότι ικανός βασιλιάς, δεν ήταν ποτέ  δίκαιος, γιατί σαν βασιλιάς δεν μπορούσε να είναι. Ήταν ψευδολόγος και αλαζονικός προς τους υπηκόους του, θεωρόντας τους ηλίθιους που τον προσκυνούσαν. Του άρεσε η καλή ζωή, τα συμπόσια ιδιαίτερα, όπου κατανάλωνε με τους ευγενείς καλεσμένους του μεγάλες ποσότητες κρέατος, το οποίο, μεταξύ άλλων, του παρείχαν οι υπήκοοι του, θέλοντας και μη.  Η παροιμιώδης σπατάλη, η χλιδή και η συνεχής κραιπάλη του είχαν εξαθλιώσει τους υπηκόους του, τους οποίους ανάγκαζε να δανείζονται αργύρια από τον ίδιο -  αν δεν είχαν να του παρέχουν αυτά που απαιτούσε απ' αυτούς. Και φυσικά, όταν δεν είχαν να πληρώσουν τα χρέη τους, τους υποδούλωνε, πουλώντας τους σε αγορές.

Άφησε το νερό να κυλάει...

Βαδίζοντας σ' ένα μονοπάτι προς το κτήμα ενός φίλου, όπου κανονίσαμε να βρεθούμε από κοντά για λίγο, περνώ δίπλα από μια στέρνα. Την θυμάμαι από πιτσιρικάς, όταν εγώ με τον φίλο μου κόβαμε φύλλα από κολοκάσι, τα τυλίγαμε σε κωνικό σχήμα και το χρησιμοποιούσαμε σαν κούπα για να πιούμε νερό απ' αυτήν την στέρνα.  Το νερό ήταν πεντακάθαρο, καθώς ανανεωνόταν από μια πηγή κάτω απ' την επιφάνειά του στη στέρνα, κι η υπερχείλιση του έρεε σ' ένα μικρό ρυάκι που κατέληγε στον ποταμό. Εμείς δεν κάναμε κάτι διαφορετικό απ' αυτό που έκαναν ο παππούδες μας  κι ο προπάππους των πατεράδων τους. Τώρα, κι έχοντας διανύσει απόσταση μιας γενιάς από τότε, από το μειωμένο νερό που έχει απομείνει στη στέρνα θα δίσταζε να πιει και νερόφιδο.

Ναι μεν συνθηκολόγηση, αλλά με δημιουργικό "στύλ "...

Λέει η Ολυμπία: "Με κάλεσαν να πάω στην διαδήλωση! 

Να πάρω και τη μαύρη γατούλα μου;"

Τα προκαταρκτικά συμπεράσματα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους που δόθηκαν στη δημοσιότητα, επιβεβαιώνουν αυτό που ήταν γνωστό, αλλά στοιχειοθετημένα, πράγμα που είναι σημαντικό, παρότι δεν αμφισβητείται ολόκληρο το χρέος.

«Η Επιτροπή θεωρεί ότι η Ελλάδα ήταν και είναι το θύμα μιας επίθεσης που προετοιμάστηκε και οργανώθηκε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Αυτή η βίαιη, παράνομη και ανήθικη αποστολή είχε σκοπό αποκλειστικά τη μεταφορά του ιδιωτικού χρέους στο δημόσιο τομέα».

Η Κούβα αναπτύσσει τέσσερα εμβόλια, αγνοούμενα απ' τα Μέσα Ενημέρωσης

Μετάφραση του "Cuba Develops Four Cancer Vaccines, Ignored by the Media" στο global research

❇❇❇

Το γεγονός ότι η Κούβα έχει αναπτύξει ήδη τέσσερα εμβόλια για τον καρκίνο αναμφίβολα είναι μεγάλη είδηση ​​για την ανθρωπότητα, αν λάβουμε υπόψη ότι, σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (ΠΟΥ) περίπου 8.000.000 άνθρωποι πεθαίνουν από τη νόσο κάθε χρόνο. Ωστόσο, τα μονοπωλιακά μέσα ενημέρωσης αγνόησαν εντελώς αυτή την πραγματικότητα.

Άρη...

Θα σε κλαίμε όσο κλαίμε για την κατάντια μας

Για τις χαμένες ευκαιρίες μας

Για τον χαμένο χρόνο μας

Γα τον χαμένο κόπο μας

Για την χαμένη ακεραιότητα  μας

Για το ξεχασμένο και περασμένο αμάρτημα μας που ήταν πιο γλυκό κι απ' το προπατορικό

Με τα δόντια σπασμένα που κάνουν το χαμόγελο να μοιάζει με  γελοία γκριμάτσα 

Δεν θα σε κλαίμε 

Με το ένα μάγουλο μελανιασμένο απ' το χαστούκι και γυρνώντας το άλλο

Δεν θα σε κλαίμε 

Με τα καπούλια γεμάτα μώλωπες απ' τις κλωτσιές κι ακόμα σκυφτοί

Δεν θα σε κλαίμε 

Με τα λουριά να μας γδερνουν τον σβέρκο κι ακόμα πειθήνιοι

Δεν θα σε κλαίμε

Χαμένοι σε ανελέητους δρόμους και μη θέλοντας να πιστέψουμε πως χάθηκες, 

Δεν θα σε ψάχνουμε 

Χαμένοι στον εαυτό μας 

Δεν θα σε βρούμε

Μιλώντας για φίδια

Αυτόν το χαρακτήρα τον βρίσκω πολύ πιο συμπαθητικό, 

απ' τους σοσιαλ-πραματευτάδες μας

Είμαι στην Ικαρία, μετά από απουσία αρκετή ώστε το περιβόλι μου να δείχνει παραμελημένο. Το χορτάρι, ζούγκλα ανάμεσα στα δέντρα. Τα λουλούδια σε δυό στρώματα γης στα πλάγια του ντουσεμέ που οδηγεί στην είσοδο του σπιτιού, πνιγμένα σε παραφυάδες που έχουν ξεραθεί.

Επιδόθηκα με ζήλο να τα καθαρίζω, κι ένας λόγος είναι ότι φοβάμαι τα φίδια που (ομολογουμένως πολύ σπάνια) καμιά φορά μπορεί και να κρύβονται σε πυκνές φυλλωσιές στον κήπο. Πριν ξεκινήσω να καθαρίζω τα χορτάρια (συχνά στα γόνατα και ξεριζώνοντάς τα με τα χέρια, εκει που δεν μπαίνει χορτοκοπτικό εργαλείο), χτυπάω επιμελώς το χώμα μ' ένα ραβδί, σαν προειδοποίηση σε τυχόν φίδι ότι είμαι κοντά,  αν και οι διακυμάνσεις στο χώμα  απ' τα πατήματα μου είναι επαρκείς για να περάσει το μύνημα και να απομακρυνθούν.

Δεύτερες Σκέψεις

Δεν διαθέτει ερωτογενές σπέος στο ανεπαίσθητα δονούμενο σώμα της, μα αναγνωρίζει την επαφή μας, υπακούει στην λέξη που είναι κοινό μυστικό μας και σύνθημα, και μου ανοίγεται προσφέροντας σαν δέλεαρ επιλογές άλλων σε αμφίεση αντικειμένου ενδογενούς επιθυμίας - και είναι αυτή  η συσκευή στα χέρια μου, που με γειώνει σαν πολίτη της μητρόπολης. Στο επίπεδο των ματιών μου, η οθόνη που είναι και κάμερα με παρακολουθεί κι όταν δοκιμάζω να κοιτάξω αλλού, κι όταν βγαίνω στο δρόμο για να επιβεβαιώσω πώς έχω ήδη  υποκύψει σε άρρητη απαγόρευση, και με σακατεμένη τη ματιά μου δεν αναζητώ αυτό που έχω χάσει στα μάτια άλλων. Είμαι ορατός μα κανείς δεν με βλέπει εκτός απ' την μηχανή με μάτια παντού που ανανεώνει την ανόργανη μνήμη της με δεδομένα μου, χρήσιμα μόνο σαν εγγύηση του πόσο αδιάφορο της είναι το πώς ή αν διατηρούμαι  εν ζωή.  

Σε μια παύλα που παριστάνει την ανάπαυλα,  παρηγορούμαι. 

Προς στιγμήν, καρφωμένος πολλαπλά στην πλάτη, με το υπέρβαρο σώμα μου οριζόντια  ξαπλωμένο σε στρώμα από πρόκες, έχοντας ένα διαβατήριο στην τσέπη που δεν μαρτυρά την πλήρη απώλεια οποιασδήποτε ταυτότητας, εκτός απ' την μείωση μου σε μια γενετική  υπογραφή που μου επιβλήθηκε πριν ακόμα γεννηθώ, έχω δοσμένη την υπόσχεση: μετατρέποντας τον άβολα βιολογικό τόπο που συμπίπτει με την σκιά μου σε μικρότερη απ' την φαντασία ή την ψευδαίσθησή μου  ιπτάμενη προκρούστεια κλίνη, και εισερχόμενος σε άλλο δώμα του παραπραγματικού κόσμου, θα αντικρίσω παρόμοια σημάδια ύπαρξης κοινωνικής ζωής. Απορροφούμαι, λοιπόν, από την πιθανότητα να φορέσω μιά ή περισσότερες μάσκες, καμία από τις οποίες δεν μπορεί ποτέ πραγματικά να μου ανήκει. Κι αυτό δεν το γνωρίζω μονάχα εγώ, αλλά κι οι άλλοι που αντιλαμβάνονται την παρουσία του ομοιώματος μου χωρίς φυσικά ποτέ να με συναντούν  εκεί,  πίσω απ' τις χαμογελαστές ή βλοσυρές μάσκες τους και μέσω ανταλλαγής  ελαφριών ή βαρέων φορτίων λέξεων μεταφερόμενων στην ράχη των ψευδωνύμων μας.  Ο καθένας χρησιμοποιεί σαν πήχη το δικό του δράμα για να υπολογίσει την εγγύτητα που είναι συνάμα κι η αμείωτη απόσταση μας - το αγεφύρωτο χάσμα μέσα στο οποίο κινούμαστε σαν εκκρεμή που νομίζουν ότι δεν υπακούν σε διατεταγμένες εντοπισμού τους. 

Τίποτε δεν είναι πιο νεφελώδες και συνάμα πιο διαφανές απ' αυτό το παίγνιο. Τουλάχιστον μπορώ να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό όταν το κράτος διαπερνά τους  αμφιβληστροειδείς μου χωρίς να μου δίνει λογαριασμό πόσο βαθιά εισβάλει;

 Παραλλαγή από εδάφιο στο  "Identity without the Person," (Nudities) του Giorgio Agamben, 

Image borrowed from here

Η Εκλεκτική Συγγένεια του Άδωνι

Πόσο δρόμο διανύσαμε για να καταλήξουμε πάλι σ' ενα... Γεωργιάδη;

Οι επιστήμονες θα πουν "ελάχιστο", γύρω στο 2℅ διαφορά στο dna!

Δολοφονικοί κηφήνες σε δράση

O Faisal bin Ali Jaber, απ' την Υεμένη,  υπέβαλε μήνυση τη Δευτέρα για τη δολοφονία του δυο  συγγενών του, που σκοτώθηκαν σε επίθεση μη επανδρωμένου αεροσκάφους των ΗΠΑ το 2012. Ζήτησε από το δικαστήριο της Ουάσιγκτον να δηλώσει τους θανάτους τους παράνομους, εκπροσωπούμενος από το δικηγορικό γραφείο McKool Smith, το οποίο ειδικεύεται σε περιπτώσεις κατά της επιβολής και εκτέλεσης θανατικής ποινής, ως μέλος της καμπάνιας Reprieve [χάρη].

Νανοπολιτική - ή "η νέα μέλισσα."

Αναρωτιέμαι αν είναι δυνατόν, στο εγγύς μέλλον να δούμε πραγματοποιημένο το εξης σενάριο επιστημονικής φαντασίας:

Ο πληθυσμός των μελισσών στον πλανήτη μειώνεται σε μια επιταχυνόμενη διαδικασία που απ' ένα σημείο και πέρα είναι και τεχνιτή. Πολυεθνικές εταιρίες, έχοντας προσδέσει ολοκληρωτικά τις πολιτικές και κρατικές δομές του πλανήτη με τρόπο που απροκάλυπτα να λειτουργούν ως υπηρετικός μηχανισμός τους, δημιουργούν συνθήκες για την πλήρη εξαφάνιση της μέλισσας απ' τον πρόσωπο της γης. Μια εξαφανιση, η οποία, ούτως ή άλλως, θα ήταν αναπόφευκτη λόγω της τρομακτικής περιβαλλοντικής καταστροφής που επιφέρει η καπιταλιστική οικονομική δραστηριότητα  σε πλανητική κλίμακα. Επιταχύνουν αυτή την διαδικασία τεχνιτά, έχοντας ήδη εξασφαλίσει μονοπωλιακή διάθεση στην διεθνή αγορά ενος προϊόντος, ως λύση του τρομακτικού πρόβληματος που εμφανίζεται με την εξαφάνιση της μέλισσας - που ειναι η καταστροφή της αγροτικής παραγωγής σε πλανητική κλίμακα. Χωρίς την φυσική μέλισσα, η αγροτική παραγωγή καθίσταται δυνατή μόνο με την χρησιμοποίηση ενός εμπορεύματος υψηλής τεχνολογίας, η παραγωγη και διάθεση του οποίου είναι κάτω απ' τον πληρη ελεγχο των πολυεθνικών μεγαπωλίων. Για να συνεχίσει να παράγεται επι γης ο,τι διατηρει εν ζωή τα έμβια όντα της, όσα διαφεύγουν ακομα την εξαφάνιση τους σε μια επίγεια χλωρίδα και πανίδα που υφίσταται πτώχευση, προϋποθέτει μαζική χρήση αυτού του προϊόντος. 

Και τι είν' αυτό;

ΨΥΧΗ ΑΠΟΥΣΑ

ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ

Δε σε γνωρίζει  ο ταύρος, ούτε η συκιά,

ούτε τα άλογα, ούτε τα μυρμήγκια του σπιτιού σου.

Δε σε γνωρίζει το παιδί ούτε το σούρουπο

γιατί για πάντα έχεις πεθάνει.

Δε σε γνωρίζει η ράχη της πέτρας,

μήτε η μαύρη φορεσιά όπου μέσα της συντρίβεσαι.

Δε σε γνωρίζει η βουβή σου θύμιση

γιατί για πάντα έχεις πεθάνει.

Το Φθινόπωρο θα ‘ρθει με τους σαλίγκαρους,

με της ομίχλης τα σταφύλια και τα σφιχτοδεμένα όρη,

όμως κανείς δε θα θελήσει τα μάτια σου να δεί

γιατί για πάντα έχεις πεθάνει.

Γιατί για πάντα έχεις πεθάνει,

όπως όλοι οι νεκροί της Γης,

όπως όλοι οι νεκροί, που λησμονιούνται

σαν τα ψόφια σκυλιά στοιβαγμένοι.

Κανείς δε σε γνωρίζει. ΌΧι. Κανείς. Όμως εγώ σε τραγουδάω.

Εγώ θα τραγουδώ παντοτινά το ωραίο προφίλ σου και τη χάρη σου.

Τη φημισμένη φρόνηση της γνώσης σου.

Τη δίψα σου για θάνατο, τη γεύση των χειλιών σου.

Τη θλίψη που είχε μέσα της η θαρραλέα χαρά σου.

Θα αργήσει πολύ να γεννηθεί, αν ποτέ γεννηθεί,

ένας τόσο λαμπερός, τόσο πλούσιος σε περιπέτειες, ανδαλουσιανός.

Εγώ θα τραγουδώ τη χάρη του με λέξεις που θρηνούν

και θα θυμάμαι μια θλιμμένη αύρα στα λιόδεντρα.

[Πηγη εδώ]

σε αίθουσα αναμονής ...

Sorry! Λάθος εικόνα. 

Αυτή που είχα κατά νου ήταν σουρεαλιστική μεν,

 αλλά όχι με τόσο ελαφριά αισθαντικότητα...

Η Ελλάδα είπε στο ΔΝΤ πως θα καθυστερήσει την πληρωμή της δόσης των 300 εκατομμυρίων ευρώ, μάθαμε απ' το bbc πριν λίγες ώρες.

Αλλά μην τρομάξεις, δεν πρόκειται για επαναστατική τακτική. Υπάρχει το προηγούμενο από δεκαετίας 1970, με βάση το οποίο μια κυβέρνηση μπορεί να πληρώσει στο τέλος του μήνα μαζεμένες όλες τις δόσεις του μήνα που οφείλει.

Και καλά πάμε! Προοδεύουμε!  Η τελευταία χώρα που έκανε κάτι τέτοιο ήταν η Ζάμπια, πριν  περίπου τριάντα χρόνια.

Ατιμία και αφιλοτιμία

Όταν παίζεις την αξιοπρεπεια σου στα ζάρια, 

την έχεις ήδη χάσει

Η ελληνική λέξη φιλότιμο, λέγεται πως δεν έχει ακριβή μετάφραση σε άλλη γλώσσα. Πιθανόν.  Απ' το λατινικό "integritas",  όμως, έχουν γεννηθεί πολλά παράγωγα, σε πολλές χώρες. Σημαίνει ακεραιότητα, αξιοπρέπεια (συνώνυμο του φιλότιμου). 

Κάποιοι, στην Ελλάδα, παραφράζοντας το γνωστό μας ρητό, λένε ότι "από τότε που βγήκε η πολιτική χάθηκε το φιλότιμο". Ούτε αυτό αληθεύει. Η έλλειψη ακεραιότητας δεν χαρακτηρίσει όλες τις πολιτικές, ούτε η έλλειψη φιλότιμου είναι γνώρισμα όλων  των πολιτικών, τουλάχιστον όχι στον ίδιο βαθμό, ακόμα κι αν μιλάμε για αστούς πολιτικούς . Ο Καραμανλής παραιτήθηκε μετά την ήττα του κόμματος του από το κόμμα του Γ.Α.Π., την ενσάρκωση της αισχρότερης μορφής αφιλοτιμίας. Ο Σαμαράς είναι γαντζωμένος στην κορυφή του κόμματος του, επιδεικνύοντας, για μιαν ακόμα φορά, άκρατη αφιλοτιμία  μετά την ήττα του από ένα ακόμα δείγμα πολιτικής ατιμίας.

Πριν λίγο καιρό, μετά τις εκλογές στη Βρετανία, παραιτήθηκαν κι οι τρεις πολιτικοί ηγέτες κομμάτων που ηττήθηκαν σ' αυτές: Ο Εd Miliband ( Labour Party),  ο Nick Clegg (Liberal Democrats), ακόμα και το κνώδαλο των κνωδάλων της Βρετανικής πολιτικής, ο Nigel Farage (UKIP). 

Κάποιοι, κάπου, κάποτε, στην αστική πολιτική δείχνουν αξιοπρέπεια, έστω κι αν αυτή είναι προσχηματική (με δοσμένο ότι, γενικά, δεν γίνεσαι πολιτικός υπηρέτης των αστών αν δεν πάσχεις από έλλειψη ακεραιότητας). Η έλλειψη πολιτικής ακεραιότητας σημαίνει ότι κάτι πολύ ουσιώδες λείπει από την συγκρότηση του ατόμου που χαρακτηρίζεται απ' αυτήν, κάτι που χωρίς αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί ολοκληρωμένο, σαν άνθρωπος, ή πολιτικός με την πλέον υποφερτή έννοια. Ο ηθικά μισερός παραμένει μισάνθρωπος,  πάσχει από ηθική φτώχεια που τον καθιστά υπάνθρωπο. Αυτό, δεν μπορεί παρά να  χαρακτηρίζει και την συλλογικότητα στην οποία ανήκει. Το μέλος της, όποια θέση κι αν κατέχει στην ιεραρχία της, υποφέρει απ' την ίδια ηθική εξαθλίωση. Αυτό το σύμπτωμα παρακμής, διότι περί αυτού πρόκειται, δεν αγκαλιάζει μόνο τους ηγέτες.  Διαβρώνει και τους θλιβερούς ακόλουθους. Κι όταν ένας λαός ανέχεται μια τέτοια αθλιότητα, τον χαρακτηρίζει η ίδια μιζέρια. Δεν είμαστε μόνο άξιοι της δημοκρατίας που έχουμε, "η δημοκρατια ειναι ενα κατασκεύασμα που εξασφαλίζει οτι οτι δεν κυβερνιόμαστε καλύτερα απ' ότι μας αξιζει", είπε σοφά George Bernard Shaw, είμαστε και άξιοι αυτών των ομοιωμάτων ανθρώπου που αναδεικνύουμε ή αναγνωρίζουμε ως ηγέτες μας. 

Χθες και προχθές  βούιζαν τα μέσα για το γεγονός ότι συναντήθηκαν στην Ευρώπη που τόσο λατρεύουν οι ραγιάδες εδώ,  οι νταβατζήδες των εδώ ομοιωμάτων ανθρώπου που μας κυβερνούν, για να αποφασίσουν για το μέλλον της διαπραγμάτευσης, κεκλεισμένων των θυρών, με "την δική μας κυβέρνηση" να έχει αποβληθεί, και να περιμένει εκ των έξωθεν να μάθει  τι αποφάσισαν. 

Πόσο πρέπει να εξευτελιστεί ένα άτομο, ή μια κυβέρνηση, για να πει "αρκετά" ;

Με δοσμένες τις δεσμεύσεις τους,  θα έπρεπε να παραιτηθούν αμέσως, αν είχαν φιλότιμο. 

Αλλά αν οι δεσμεύσεις τους δεν είναι παρά το άλλο όνομα για τα δεσμά του λαού...

Δεν το θεωρείς ακατανόητη ψύχωση, ότι κάποιοι είναι έτοιμοι να δεχτούν αυτήν την αθλιότητα και μάλιστα να την παρουσιάζουν ως "εθνική υπερηφάνεια";

***

Image borrowed from here

Τι είναι αυτό τώρα;

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, μάθαμε πως προσήλθε στην έκτακτη σύσκεψη που πραγματοποιηθηκε στο Μαξίμου, δηλώνοντας πως δεν έχει ακόμη πληροφορίες για το περιεχόμενο "της συμφωνίας με τους πιστωτές."

Μια λογική απορία τώρα: Αν δεν ξέρει ο υπεύθυνος για τις διαπραγματεύσεις το περιεχόμενο "της συμφωνίας με τους πιστωτές", ποιός ξέρει;

Μήπως δεν ξέρει ούτε ο Τσίπρας, υπό τον οποίο πραγματοποιήθηκε η σύσκεψη; Μήπως δεν ξέρουν κι ο αντιπροέδρος της κυβέρνησης, Γ. Δραγασάκης, ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκης, κι οι υπουργοί Επικρατείας, Ν. Παππάς και Αλ. Φλαμπουράρης, τα συστατικά του πυρήνα της κυβέρνησης, παρουσία των οποίων πραγματοποιήθηκε η σύσκεψη;

Εγώ λέω πως κανείς δεν ξέρει και δεν θα ξέρει.... μέχρι να του υπαγορεύσουν τα αφεντικά τους το περιεχόμενο της συμφωνίας. 

Πλησίασεν η ώρα; Ποιος ξέρει; 

Μετά λέει ο Τσακαλώτος «Ο κόσμος δεν πρέπει να ανησυχεί». 

Ο κόσμος έχει μάθει να μην ξέρει τι άλλο να κάνει απ' το να ανησυχεί. 

Ανησυχεί ήσυχα, όμως, βουβά. Μπορεί να θέλει να κραυγάζει, αλλά ήχος, φωνή δεν βγαίνει. Δεν βγαίνει  ούτε καν αυτό το hiss, ο  παρασιτικός ήχος του ραδιοφώνου που χάλασε ή δεν πιάνει στα μήκη κύματος που εκπέμπουν οι πολιτικοί. 

Τι είναι αυτό τώρα; Βραχνάς εφιάλτη ή επίδραση της μαζικής λοβοτομής που περιγράφεται ως "δημοκρατική επιλογή" (του μικρότερου κακού, της άλλης όψης του οπορτουνισμού");