Δίχως αίσθηση αναλογίας

Δίχως αίσθηση αναλογίας, το τοπίο γεμίζει χάος κι η αταξία δεσπόζει. Στο κενό της έλλειψης, οι βαρόνοι χτίζουν το κάστρο και επιβάλλουν νόμο και τάξη

Και πώς να μην φαίνεται άταχτο ό,τι εχει φτερά και μπορεί να πετάξει;


Δίχως αίσθηση προοπτικής, ο χώρος αλείφεται σαν μαλακό βούτυρο, επίπεδα στο ψωμί της καθημερινότητας που αγνοεί και τον χρόνο

Και δουλεύουν κι οι δύο  για ένα κώλο φαρδύ που ζεσταίνει σαν κλώσσα το θρόνο

Δίχως αίσθηση προοπτικής, ο άνθρωπος μειώνεται σε μυρμήγκι, το μυρμήγκι γίνεται τεράστιο τέρας

Μα τι να προφτάσει να φέρει σε πέρας;

Και είναι γιατι λείπει η αίσθηση αναλογίας, που η κραυγή γίνεται ψίθυρος κι ο ψίθυρος κραυγή...

Και ποιός τώρα και πώς να της εξηγεί...

Θρύλος ή σκουλίκι;

Παραθέτω πιο κάτω εκτεταμένη περίληψη ενός ρεπορτάζ από το Reuters, το οποίο αναφέρεται στην ύπαρξη ντοκουμέντων που θέτουν υπό αμφισβήτηση τον θρύλο του Λεχ Βαλέσα, ενός από τους σημανικότερους "μαχητές" κατά του"κομμουνιστικού καθεστώτος" της Πολωνίας, όπως μας λένε, και "σύμβολο" γενικά του "αγώνα" για την ανατροπή του σοσιαλισμού. 

σε ιπτάμενη κίνηση

Άργησα. Κι έπρεπε τώρα να φύγω από ουρανό
(Μακριά από ακίνητους μάρτυρες τακτοποιημένους σε κόγχες
Ή υπερ-κινητικούς σε χακί που τρυπούν τον αέρα με τις ξιφολόγχες) -
Είμαι σε ιπτάμενη κίνηση πάνω απ' τον ωκεανό

Μα απ' τα άκρα μου αντί για νύχια
(Νύχτα πια, και  επίγεια η λεία των αρπακτικών σαν φωτεινή αμοιβάδα -
Κάτω απο τα φτερά που με  απομακρύνουν μ'  εκλάμψεις  - η Ελλάδα) 

Κρέμονται ρίζες βγαλμένες από χώματα μύχια 

Των μπουραντάδων η ηχώ

Χρειάζεται πράγματι ιδιαίτερο ταλέντο για να στριμώξει κάποιος τόση πολιτική αθλιότητα σε τέσσερεις  σύντομους παράγραφους, όπως κάνει ο Θανάσης Καρτερός στο αριστοτέχνημά του, "Των μπουραντάδων τ’ άτιμα μπλα-μπλα"(Αυγή 14.02.2016). Σχολιάζω το συγκεκριμένο άρθρο, γιατί η εν λόγω αθλιότητα δεν αφορά βέβαια, κι ούτε χαρακτηρίζει αποκλειστικά τον συγγραφέα του. Εκφράζει ολόκληρο το φάσμα των κυβερνώντων και την κουλτούρα της πολιτικής σαπίλας που έχει διαβρώσει τα πολιτικά τεκτενόμενα στη χώρα μας, η οποία σαπίλα ανακυκλώνεται από τη σύσταση του ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα. Αυτή η σήψη είναι που ενώνει την ιδιοτέλεια του μικροαστού καταφερτζή με το συμφέρον του μεγαλοαστού κομπραδόρου, την κοινή φιλοσοφία ζωής του μπακάλη με το καπετάνιο της βιομηχανίας,

τί να πλησιάζει;

Ακούς κι εσύ τους λύκους μακρυά;
Σκοτάδι  η άγρια πείνα τους, με ανατριχιάζει
Αλυχτά κι ο αγέρας, μου σβήνει με μιά τα κεριά

Ίχνη δεν φαίνονται στο μαύρο χιόνι... τί να πλησιάζει;

Μαδάει τα πέταλα

Μαδάει τα πέταλα των λουλουδιών
Με μανία. Γεμίζει σακουλες, τσουβάλια
Συσσωρεύει, στοιβάζει, σοδειά επί σοδειών
Σαν  σωρό με κρανία από  μύρια βουβάλια

Και φτιάχνει βουνό για να βγει στην κορφή
Να χει κάτω απ' τα πόδια έναν κόσμο να κείται
Στερημένο απο άρωμα, χρώμα ή  μορφή
Μαθημένο βουβά  με τα λίγα ν' αρκείται

Δίχως αίσθηση μέτρου ή σύνορα πια
Αγνοεί πώς αυτός λειτουργεί σαν καρκίνος
Έχει χάσει την φύση, δεν έχει ανθρωπιά
Βλέπει ανθρώπους σαν ζώα, αυτός που έγινε κτήνος

Κλάσμα Ουράνιου τόξου

Watergaw

με χαρακτηριστικά εφιαλτικής γελοιότητας και μίγματος ηλιθιότητας και τρέλας

Φανταστείτε ένα δισεκατομμυριούχο, σε μια πολιτική συγκέντρωση να λέει
«Έχω παρατάξει τα πλουσιότερα και εξυπνότερα άτομα στη χώρα. Αν εκλεγώ πρόεδρος, αυτά θα διαπραγματευτούν για την Αμερική».

Αυτό είπε ο Ντόναλντ Τραμπ,στο MANCHESTER, Ν.Η. όπου την Τρίτη κέρδισε την ψηφοφορία Ρεπουμπλικανών οπαδών για επιλογή υποψηφίου Προέδρου των ΗΠΑ! Θυμίζει κάτι σαν εγκώμιο αριστοκρατίας, που στερείται έντεχνης ρητορικής ή, αλίμονο, απέχει απο την κομψότητα ενός πλατωνικού λόγου; Αν άριστοι είναι οι κατέχοντες χρήμα, τότε ναι.

Θα μου πεις: Δηλαδή τώρα ποιοί διαπραγματεύονται για την Αμερική; Οι πολλοί μικροαστοί μαλάκες που ψηφίζουν republican, μέρος του πλήθους , γύρω στις 3000 που χτες επευφημούσαν άγρια. Ή οι φτωχοί Αμερικανοί που αυξάνονται και πληθύνονται, αρκετοί από τους οποίους (εξωφρενικά παραδόξως!) ψηφίζουν republican; Όχι. Αυτό που μας λέει ο Ντόναλντ είναι πως η ελίτ των δισεκατομμυριούχων θα κυβερνά άμεσα! Όχι έμμεσα, ως συνήθως, χρηματοδοτώντας τα πολιτικά της ανδρείκελα που λειτουργούν σαν νοικιασμένοι κώλοι.

Αντιφατικός κι αλλοπρόσαλλος, ο Τραμπ έχει κριτικάρει έντονα τους πολιτικούς που δουλεύουν σαν υπηρέτες, φευ, των δισεκατομμυριούχων χορηγών τους και οι οποίοι αρνούνται να προβούν  σε οποιαδήποτε ενέργεια βλάψει τους χορηγούς αυτούς (και, το πιο σημαντικό, τις χορηγίες τους), χαρακτηρίζοντάς τους  «ανίκανους» και «αδύναμους».

Τί το επαναστατικό προτείνει σαν λύση, λοιπόν; Να σχηματίσει κυβέρνηση με μερικούς δισεκατομμυριούχους από τη παρέα του... Όπως το έθεσε, μερικοί από τους φίλους του «είναι καλοί άνθρωποι, κάποιοι όχι και τόσο καλοί, και κάποιοι είναι τέτοιοι που δεν θα ήθελες να πιεις καφέ μαζί τους...».

Ναι αλλά «.... θα κάνουν την Αμερική και πάλι μεγάλη!»

Ο Τραμπ και οι οικονομικά πανίσχυροι υποστηριχτές του, κρύβουν την πραγματική πολιτική τους ατζέντα, μέρος της οποίας είναι η μετεξέλιξη του ισχυρότερου κράτους που γνώρισε ο πλανήτης εγγύτερα προς τον φασισμό.
Θυμίζοντας λίγο Χίτλερ και λίγο Μουσολίνι, ο Τραμπ δήλωσε ότι ο αμερικανικός λαός έχει ξεκινήσει ένα κίνημα του οποίου η μοναδική προσωποποίηση είναι αυτός!

Κάθε φορά που, σε παρατεταμένη οικονομική και πολιτική κρίση, το μεγάλο κεφάλαιο, και δη το χρηματιστικό, αναδεικνύει ως πολιτικό του  εκπρόσωπο ένα κλοουν με χαρακτηριστικά εφιαλτικής γελοιότητας και μίγματος ηλιθιότητας και τρέλας, η ανθρωπότητα πρέπει να νιώθει λίγο εντονότερο φόβο... 

***
Η φωτο απο την people's world

Φοβάμαι τους πάγους που λιώνουν

Ψηλά, τα παγόβουνα λιώνουν την ακεραιότητα του ύπνου αφελών, ενώ οι δίκαιοι πίνουν αγρύπνια. Και στην επιφάνεια προβάλλουν νεκρά φύλλα, ίσκιος από φυλλωσιές μύρια χρόνια στον πάγο, και ζώα νεκρά τώρα εξαφανισμένα μαζί με βιότοπους, κι ούτε με θρύλους με φτάνει η ανύπαρκτη επιθυμία και η ηδονή, σε ακίνητες χειρονομίες. Σε αιώνιο μηδέν, το λευκό κι ανεξίτηλα στείρο με θάμπωσε. Μα να που άναυδα ακούω του ήλιου το γέλιο, πρωί. Είμαι στο δρόμο.

Φοβάμαι τους πάγους που λιώνουν και μου αποκαλύπτουν μακάβριες αλήθειες. Δεν θα 'ταν καλύτερα να παραμείνουν απείραχτοι, όπως ο όγκος του  γυάλινου κύβου σε έκθεση  τέχνης  - με τον αετό που πετάει ακίνητος, ενσωματωμένος στο στέρεο κενό; Απ' αυτό το μουσείο απερισκεψίας, βγαίνω έξω με βιάση. Πέντε η ώρα; Δεν πρέπει ν' αργήσω. Και παίρνω το τρένο να φύγω βολίδα, μα τί να προλάβω;  Κουφός στ' ανελέητα γέλια του ήλιου που δύει εκεί πίσω...

Image borrowed from the telegraph

Το πιο απεχθές έγκλημα κατά της "δημοκρατίας"

Ο Julian Assange είναι ο διαβόητος δημιουργός του Wikileaks το οποίο ενέχεται, όπως κι αυτός, σ'  ένα από τα μεγαλύτερα και πλέον σκανδαλώδη εγκλήματα που μπορεί κανείς να διαπράξει κατά της "δημοκρατίας" γενικά, ή ειδικά κατά της κυρίαρχης ιδεολογικής προκατάληψης που θεωρεί το δημοκρατικό αστικό καθεστώς ανώτατη και αξεπέραστη βαθμίδα πολιτικής εξέλιξης. Τουτέστιν,  το έγκλημά του είναι να έχει αποκαλύψει με αδιάσειστα στοιχεία πόσο εξωφρενικά εγκληματικό και σάπιο είναι το αστικό "δημοκρατικό" κράτος. 

Ο τρόπος με τον οποίο το "δημοκρατικό" κράτος αντιμετωπίζει τον "εγκληματία" Αssange είναι ήπιο παράδειγμα αυτής της εγκληματικότητας που το χαρακτηρίζει. Ο αστικός διεθνισμός και αλληλεγγύη φαίνεται από το πως αντιδρούν διάφορα κράτη, που σπεύδουν να συνεργαστούν και να συνεργήσουν, διαπράττοντας ό,τι αυθαιρεσία ή έγκλημα θεωρούν αναγκαίο για την υπεράσπιση του κράτους. Και φυσικά, η υπεράσπιση του κράτους περνά από το πεδίο υπεράσπισης της έννοιας που οι λαοί έχουν για την δημοκρατικότητα του. 

Σε αγαστή συνέργεια, το Ηνωμένο Βασίλειο η Σουηδία και πίσω τους οι ΗΠΑ έχουν δημιουργήσει συνθήκες αναγκαστικού περιορισμού, φυλάκισης του Assange" στο κτίριο της πρεσβείας του Εκουαδόρ. Το βρετανικό κράτος "πολιορκεί" το κτίριο. Αν ο "δράστης" του εγκλήματος βγει από εκεί, θα συλληφθεί και θα παραδοθεί στην Σουηδία για να αντιμετωπίσει την κατηγορία του κοινού βιαστή. Κι αν αποδείξει εκεί πως δεν είναι ελέφαντας, τότε τον περιμένει παράδοση στις ΗΠΑ για να αντιμετωπίσει σοβαρότερες κατηγορίες σαν εχθρού της εθνικής (και όχι μόνο) ασφάλειας της χώρας και άλλες. Δηλαδή το αστικό κράτος έχει προδιαγράψει μια ζωή σε καταδίωξη, νομική δίωξη, αυθαίρετη κατάργηση της ελευθερίας κίνησης του ατόμου, κράτηση χωρίς δίκη, καταδίκη, και φυλάκιση, ενώ η ζωή του δεν έπαψε να απειλείται με πολιτική δολοφονία. 

Πρόσφατη δημοσιοποιήθηκε η απόφαση του OΗΕ που πάρθηκε μετά από προσφυγή του Assange  από τον Σεπτέμβρη του 2014, με την διαμαρτυρία του εναντίον της Μ. Βρετανίας και της Σουηδίας ότι υφίσταται αυθαίρετη κράτηση από αυτές και στέρηση της ελευθερίας του για "ένα απαράδεκτα μεγάλο χρονικό διάστημα". Ή επιτροπή του ΟΗΕ, εκδίκασε την προσφυγή του και αποφάνθηκε υπέρ του Assange. Μεταφράζω μέρος ενός ρεπορτάζ από το ΒΒC.

Ο υπουργός Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου χαρακτήρισε ως "γελοία" την  απόφαση της επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών που λέει πως πρέπει να  επιτραπεί στον Julian Assange να φύγει ελεύθερα, ενώ ο ιδρυτής του Wikileaks απαίτησε να γίνει σεβαστή η απόφαση.

Ο κ Assange - ο οποίος αντιμετωπίζει την έκδοσή του στη Σουηδία όπου κατηγορείται για βιασμό - μια κατηγορία την  οποία αρνείται - κατέφυγε συτην  πρεσβεία του Εκουαδόρ, στο Λονδίνο, ζητώντας άσυλο το 2012.
Η επιτροπή είπε ότι διατέλεσε «υπό κράτηση αυθαίρετα" και θα πρέπει να πάρει αποζημίωση.
Ο Philip Hammond απέρριψε την απόφαση, κατηγορώντας τον κ Assange για φυγοδικία. Ο κ Assange χαιρέτησε την απόφαση  ως «σημαντική νίκη», αλλά η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου επέμεινε ότι η απόφαση δεν είναι νομικά δεσμευτική και η έκθεση «δεν αλλάζει τίποτα».
Ο 44χρονος Αυστραλός είχε αρχικά συλληφθεί στο Λονδίνο το 2010, στο πλαίσιο ενός ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης που εκδόθηκε από τη Σουηδία για βιασμό και κατηγορίες σεξουαλικής κακοποίησης.
Δύο χρόνια αργότερα, ενώ με εγγύηση, ζήτησε άσυλο μέσα στην πρεσβεία του Εκουαδόρ στο Knightsbridge.
«Ιστορικής σημασίας»
Διαβάζοντας μια δήλωση μέσω σύνδεσης βίντεο από την πρεσβεία, ο κ Assange είπε ότι η γνωμοδότηση της επιτροπής ήταν «δικαίωση», προσθέτοντας: "Η νομιμότητα της κράτησής μου είναι τώρα ένα προαποφασισμένο θέμα νομολογίας"
Αργότερα μίλησε σε πλήθος από το μπαλκόνι της  πρεσβείας του Εκουαδόρ, χαρακτηρίζοντας την απόφαση ως «νίκη ιστορικής σημασίας".

O Edward Snowden, τον οποίο καταδιωκει επίσης η κυβέρνηση των ΗΠΑ με την κατηγορία της κατασκοπίας, έγραψε στο tweeter πως η απόκριση του Η.Β  και της Σουηδίας στην απόφαση του ΟΗΕ "συντάσσει άδεια σε κάθε δικτατορία να απορρίπτει αποφάσεις του ΟΗΕ". Το πρόβλημα είναι πως, είτε δημοκρατικό είτε δικτατορικό, το αστικό κράτος θυμάται τις αποφάσεις του ΟΗΕ μόνον όταν το συμφέρει.  Στη σημερινή φάση πολιτικής εξέλιξης της ανθρωπότητας, το αστικό κράτος στην ιμπεριαλιστική εκδοχή του, που σημαίνει οικονομική εκμετάλλευση και πολιτική επικυριαρχία άλλων κρατών, δικτατορικών και "δημοκρατικών ", γράφει το διεθνή νόμο εκεί που δεν πιάνει μελάνι... 

Και αυτή η κατάφωρη απαξίωση του διεθνούς νόμου από τον ιμπεριαλισμό είναι αναγκαίο και πολύ αποτελεσματικότερο να γίνεται από μια χώρα με μακρά, αδιάκοπη, και δοκιμασμένη "δημοκρατική" παράδοση. Πως αλλιώς θα μπορούσε να ονομάζει τις σύγχρονες σταυροφορίες του ο ιμπεριαλισμός, αν όχι πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, ή πόλεμο υπέρ της δημοκρατίας και για υπεράσπιση των δικαιωμάτων που αυτή υποτίθεται παρέχει; 

Αυτό που έκανε ο Assange είναι να τσακίσει ή να κάνει ζημιά στο άλλοθι του ιμπεριαλισμού, ή στην αξίωση του να θεωρούν όλοι ανώτατη βαθμίδα πολιτισμού την κοινοβουλευτική του δημοκρατία. Υπονόμευσε την κυρίαρχη ιδεολογική παραίσθηση που βλέπει την δημοκρατία ως a priori αθώα.

Τέλος, όχι! Δεν καταφέρομαι κατά της δημοκρατίας γενικά κι αόριστα εδώ. Επισημαίνω μόνο πως η έννοια "δημοκρατία" έχει πάψει να μπορεί να ανέχεται την προσθήκη "αστική"...

... για να είναι γνήσια.

όπως ένα καναπέ

Tον έχεις συνηθίσει όπως ένα καναπέ. Δεν τον αγγίζεις παθιασμένα, κι ας σε ανακουφίζει. Ξαπλώνεις τα λαγόνια σου απάνω του, μα δεν σε διεγείρει. Είναι το καταφύγιο στο φευγιό σου, όχι το αντικείμενο επιθυμίας σου. Τα στόμιά σου που ρουφάνε ή αναβλύζουν ηδονή ειναι αφασικά μ' αυτόν. Δεν του μιλούν, μήτε και τον ακούνε.

✴✴✴

Ανάμεσα στα έπιπλα,  μια μυρωδιά περνάει απαρατήρητη πάνω από το χαλί, φεύγει απ' τις χαραμάδες παραθύρων, η αύρα νοτισμένη με εξουθένωση και δηλητήριο, για τη θάλασσα που σας ενώνει, νησί με νησί, σε αγεφύρωτες αποστάσεις. Ανάμεσα στα έπιπλα η αναπνοή του απόμακρη: από στεναγμό σε ρόγχο. Άραγε άκουγες;

Κάπου έξω, αίφνης χτυπάει το τηλέφωνο.  Παράξενη έκφραση! Χτυπάει τί, άλλο από τον αμέτοχο αέρα που, σχεδόν ακίνητος, συγκρίνει την δική του άπνοια μ' αυτού που κείται... Ζωντανός, νεκρός, πια δεν σε αφορά! Ασφυξιογόνα ατμόσφαιρα. Ανάσες πεινασμένων, και αίμα νωθεμένο με όπιο, οινόπνευμα, φορμόλη... Μα τι άκουγες;

Με το φως της λάμπας, δείχνει βουνό η σκιά απ' την κορφή του καναπέ στον τοίχο. Και πού ειν' οι καβαλάρηδες της νύχτας με φυσιγγιοθήκες χιαστί στο στήθος να κατηφορίζουν προς τους πρόποδες; Στο βάθος μιας υπόγειας λίμνης στάσιμος ο χρόνος. Τον ήλιο, βουτηγμένο  μέσα εκεί, δεν φτάνει ο απόηχος των σειρήνων. Πώς κι εσυ ν' ακούσεις;

Κουφά ειν' όλα: ντουβάρια - τούβλα και επίχρισμα - ταβάνι, πάτωμα (και ο,τι άλλο χτίζεται για vα κρατά υπό αυστηρούς περιορισμούς την καύλα μας σε κύκλο ίσων διαστάσεων μ' αυτόν του δίσκου εκκλησιαστικής μεταλειτούργιας ζητιανιάς, ή αλλιώς, περιορισμένη σε διατεταγμένες που ορίζει το λουρί μιας σκύλας). Φωνάζεις τι;  βοήθεια; Μα ποιος ακούει...

Η ένταση του Μεσημεριού τυφλώνει κι ενοχλεί τον ιατροδικαστή.  Και με το φως της ώρας, σβήνει την ηλεκτρογενή σκιά του καναπέ από τον τοίχο, που στη μέθη της νύχτας στάθηκεν αντί βουνού, πλαγιάς και πεδιάδας κοντινά  στο πτώμα. Η κορυφογραμμή που εχάθη, ήταν ο ίσκιος που, έτσι κι αλλιώς, ήταν και είναι πάντοτε αδύνατον ν' ακούσεις.

✴✴✴

Να σου απολογηθω τώρα  αν δεν σου αρέσει, ή δεν σε αγγίζει ή δεν σε διαφωτίζει η παραπάνω ιστορία; Να πω "ούτε κι εμένα";  Αλήθεια θα 'ναι. Και θα προτιμούσα να 'χα φάει το πρωϊνό μου γράφοντας ή κάνοντας κάτι άλλο. Τέλος πάντων, εσύ αν θέλεις,  άλλαξε το σκηνικό, και  την πλοκή ακόμα, ξαναγράψε την. Πιο καλά έτσι... Ακούς?

Working class hero

Άκου μερικές ερμηνείες του από άλλους

Τον δείχνει καθισμένο σε σκαμνί

(Για τον σύντροφο το Μήτσο τον Κουτσούμπα)

Ξερω, αντί για κάποιον που καλεί σε αγώνα
Θα προτιμούσες ένα πυροσβέστη με τουλούμπα
Που να μπορείς ν'  αποκαλέσεις " πούστη" ή "κωλοτούμπα"
Κάποιον αλλεργικό στην κάπνα από δακρυγόνα - 

 Τον δείχνεις σε σκαμνί, με φόντο τις λειψανοθήκες
 Μα αν ήξερες η καθεμιά τους ποσες κλείνει καταδίκες....

Δεν θα έφτανε της Αλικαρνασσού το μαυσωλείο
Για να χωρέσουν των μαρτύρων μας τα λείψανα...
Και ποιος δεν θα 'βλεπε ετούτη τη χοντράδα αμήχανα;
Μονον ο βλάκας που δεν ξεχωρίζει αστείο από γελοίο!

Το βάθος τ’ άσωτου Κενού.

Περί αποκαλύψεων Κωνσταντοπούλου

Οι οστεοθραυστικές και άκρως ψυχαγωγικές αποκαλύψεις της Ζωής Κωνσταντοπούλου είναι ομολογίες πλευρών μιας αλήθειας που ήταν φανερή για μας, τους λίγους δυστυχώς, που μπορούσαμε να δούμε το άθλιο θέατρο που παίχτηκε εις βάρος της πλειονότητας του ελληνικού λαού με πρωταγωνιστές στελέχη αυτής της κλίκας των πιο αδίστακτων αρχολίπαρων που γνώρισε η θλιβερή πολιτική μας σκηνή, από την ίδρυση του ελληνικού κράτους κι εδώθε. Και μπορούσαμε να το δούμε, όχι γιατί είμαστε πολύ πιο οξυδερκείς και διορατικοί, μα γιατί δεν θέλαμε, δεν είχαμε ίδιον συμφέρον να το παραβλέπουμε...

✴✴✴✴✴

Το "λούσιμο" του Τσίπρα είναι καταρρακτώδες μεν, αλλά ο τύπος είναι εντελώς "αδιάβροχος". Χαμπάρι δεν παίρνει, όπως λένε.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, σίγουρα, για το μόνο που ποτέ δεν θα μπορούσε να κατηγορηθεί  είναι ότι "δεν ξέρει τι λέει", όπως υπονοεί μια παχύσαρκη κυβερνητική προβιά... Το τι λέει λοιπόν έχει ένα βάρος.

Το σημαντικότερο είναι η αποκάλυψή της ότι από το βράδυ της 9ης Ιουλίου ο πρωθυπουργός έβλεπε επιλογές μεταξύ των δυο: «ή κυβέρνηση εθνικού σκοπού ή δικτατορία». Πρώτα απ' όλα: Αυτό βγάζει στην επιφάνεια την βαθύτερη πολιτική αγωγή του Τσίπρα, ο οποίος κάποια στιγμή θα μπορούσε να γίνει αντικείμενο ψυχολογικής έρευνας με το βασικό ερώτημα:

Πώς διαμορφώνεται η προσωπικότητα ενός ανθρώπου που έχει μεγαλώσει σε ένα οικογενειακό περιβάλλον σχέσης και διαπλοκής μεταξύ ιδιωτικών οικονομικών συμφερόντων και φασιστικού κράτους. 

Το πόρισμα μιας τέτοιας έρευνας μπορεί να ρίξει φως ως προς το πώς, ως "εκ θαύματος", αναρριχάται στην ηγεσία ενός σοσιαλδημοκρατικού μορφώματος μια τέτοια προσωπικότητα και, μεταξύ άλλων, δημαγωγώντας κατά της διαπλοκής που τον ανέθρεψε οδηγείται στους θαλάμους εξουσίας.

 Είναι μεγάλο πρόβλημα για ένα λαό να κυβερνάται από τέτοιους ανθρώπους...

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου είπε πως «Η κυβέρνηση και ο Τσίπρας επέλεξαν αντί να διαπραγματευτούν το χρέος να το πληρώσει ο λαός». Αυτο το ξέρουμε όλοι! Κείνο  που δεν κατάλαβα είναι γιατί την «καταπλήσσει που μιλάμε για τις συνέπειες της μη αποπληρωμής και δεν μιλάμε όμως για τις καταστροφικές δολοφονικές συνέπειες πληρωμής του χρέους». Και σαν  ήταν μόνο το χρέος το πρόβλημα... Μήπως αυτοί, οι πρώην σύντροφοί της,  δεν συνεχίζουν "εφ' όλης της ύλης" την ανθρωποφαγία που εκτέλεσαν κι οι προηγούμενοι για να ικανοποιήσουν την παθολογική γαστριμαργία των κεφαλαιοκρατών αφεντικών τους (και την δική τους);

Με δεδομένη την προσωπική του εικόνα που σχημάτιζε ο Τσίπρας στα παρασκήνια, ο οποίος στον πανικό του δεν έβλεπε τίποτε άλλο από κυβέρνηση "εθνικού σκοπού" (τι θα πει αυτό αν δεν σημαίνει επείγουσα συγκόλληση πολιτικών σχημάτων με σκοπό την συντήρηση της καθεστηκυίας τάξης;) ή δικτατορία των αστών, για ποιό λόγο ένας οποιοσδήποτε Τσίπρας με τέτοια ιδεολογία να ενημερώσει τον λαό πότε πήρε απόφαση να τον πουλήσει σε σκλαβοπάζαρο; Χέστηκε ο κάθε τέτοιος Τσίπρας για τον λαό...

Σχετικά με το δημοψήφισμα είπε πως το "ΝΑΙ" ήταν αυτό που τους βόλευε και πρόσθεσε πως «ο Τσίπρας πήγε στο δημοψήφισμα γιατί πίστευε ότι θα το χάσει και πως την επόμενη μέρα θα κρυβόταν πίσω από την απόφαση του ΝΑΙ».
Και φυσικά, το ότι παρακαλούσαν να ψηφίσει "Ναι" ο λαός στο δημοψήφισμα, κι ενώ γινόταν χαμός εκβιασμών και τρομοκρατίας σε βάρος του λαού, αυτό το τσόλι από τις εξέδρες τσίριζε "όχι", δείχνει σε τι βάθος αθλιότητας μπορεί να πέσει ο άνθρωπος... Απύθμενο!

Η Ζωή, παρότι προς τιμήν της δεν ψήφισε μνημόνιο και διαχώρησε πολιτικά τη θέση της, άργησε πολύ να καταγγείλει την απάτη του Τσίπρα και της κλίκας του, που όπως φαίνεται διαπίστωσε η ίδια αρκετά νωρίς "στο παιχνίδι". Συνέχισε να "παίζει μπάλα" κι εκείνη... Τι περίμενε δηλαδή; Να εκλεγεί και να παραμείνει πρόεδρος της βουλής; Κάτι πρέπει να απαντήσει κι αυτή, περισσότερο από το να δηλώνει σαν μαθητριούλα που την αποπλάνησαν: «ο Αλέξης Τσίπρας μας εξαπάτησε. Δεν διέγνωσα νωρίτερα την πραγματική του στόχευση».

Κλείνω με την πρώτη στροφή από το αριστούργημα του μπαρμπα-Κωστα

Εδώ, π’ ανταμωθήκαμε αδερφοί,
δεν είναι πλατωσιά μηδέ κορφή,
μηδ’ άκρα του πελάου και τ’ ουρανού.
Το βάθος είναι τ’ άσωτου Κενού.

Mysteries of the Macabre

György Ligeti

Σα βγεις στον πηγαιμό για το Σχιστό...

Σα βγεις στον πηγαιμό για το Σχιστό... 

Μην  εύχεσαι να 'ναι μακρύς ο δρόμος...[✴]

Τέτοιες περιπέτειες πιο καλά να λείπουν

Κι αν κάνεις τόπο διαμονής ή κατοικίας το  Σχιστό, 

Κάπου  κοντά  στον Σταθμό Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων,

Κινδυνεύεις από  τις επιδρομές των τρωκτικών... 

"Συ είπας"

 Sanhedrin Trial of Jesus

"Συ είπας...", Μου απάντησες όταν σε ρώτησα αν θαρρείς πως είμαι αδιάφορη. 

Μα ποιός το πρωτοείπε αυτό?  "Συ είπας" αποκρίθηκεν ο  Ιησούς, όταν ο Αρχιεπίσκοπος Καϊάφας (τράγος και γλείφτης της Ρωμαϊκής αρχης και κατοχής) απαίτησε απ' αυτόν να ομολογήσει! Και τι? Πως τάχα ήταν ο υιός του Θεού -  μια ομολογία που σίγουρα θα τον καταδίκαζε στη σταύρωση... που τελικά υπέφερε.

Στην περίπτωσή μας δεν ταιριάζει. Διότι εσύ μου λες "εδώ ο κόσμος καίγεται... ", ζητώντας από μένα να σου πω πού είμαι, τί κάνω, σαν να πρέπει να ομολογήσω ...τί αμαρτία διαπράττω. Μα εγώ σε αγνοώ όχι γιατί έχω αμαρτήσει κάνοντας τα θαύματα που ενοχλούν τους τεχνοκράτες και τ' αφεντικά των, ή εκείνα που  κάνει μιά «εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή...»,  αλλά γιατί δεν σε διαβάζω - ούτε καν φαντάζομαι πως σ' ακούω. Απλά κοιμάμαι! Κι αν αυτό μου πεις πως είναι αμάρτημα, τότε ίσως εγώ θα πρέπει να προφέρω το "Συ είπας" κι όχι εσύ.

Αν το 'πε αυτό, ή το ονειρεύεται, λίγη έχει σημασία... Εγώ σου λέω απλώς: συγχώρεσε τον ύπνο αυτόν της αναμάρτητης! Το να την κρίνεις και να την καταδικάσεις επειδή κοιμάται, αυτό πράγματι είναι αμαρτία. 

Λοιπόν, αν έχεις λόγο αληθινά να πιστεύεις πως θα σ' ευγνωμονεί γι αυτό, και μόνο τότε, αγγιξέ την ελαφριά στον ώμο, και κείνη θα ξυπνήσει. Μπορεί να θέλει να περπατήσει μαζί σου στο δρόμο της ζωής, που λες πως πρέπει να 'ναι  και δρόμος αγώνα... (για να μην είναι πάντα ο αγώνας δρόμου που εκείνη αποφεύγει, κατά την κρίση σου). 

Μπορεί και να θέλει να πάει μαζί σου στα μελίσσια. Μα τότε πρέπει κι εσύ να έχεις δεχτεί ότι μαζί μπορεί να ξαναμάθετε κάτι από την αρχή. Όχι μονάχα για το πώς κοπιάζουν οι μέλισσες για να παράγεται το μέλι, μα και για το πώς μεθούν  μυρίζοντας το άρωμα των ανθών...