Μια ακόμη επικίνδυνη αντιπυρική περίοδος



Για άλλη μια χρονιά η έναρξη της αντιπυρικής περιόδου επιβεβαιώνει τις συνέπειες της διαχρονικής αντιλαϊκής - αντιδασικής πολιτικής. Παράλληλα αξιοποιείται από την κυβέρνηση για να συγκαλύψει την πολιτική της εγκατάλειψης των δασών με την εκχώρηση αρμοδιοτήτων για τη διαχείρισή τους στα μεγάλα μονοπωλιακά συμφέροντα.

εμπρηστής για να έρθουν …επενδύσεις!

ΔΑΣΗ Νομοσχέδιο 

Νικος Περπερας • 17 Ιουνιου 2014, 

Σα να μην έφταναν οι πυρκαγιές, που άρχισαν ήδη να ρημάζουν και το φετινό καλοκαίρι το δασικό πλούτο της χώρας, η κυβέρνηση επιχειρεί να βάλει μπουρλότο στα δάση και τις δημόσιες δασικές εκτάσεις με ένα νέο νομοσχέδιο – εμπρηστή με τίτλο «Δασικά οικοσυστήματα: Ορισμοί, μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρισης» το οποίο σκοπεύει να φέρει για ψήφιση σε κάποιο από τα θερινά τμήματα της Βουλής! Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που είχε θέσει σε δημόσια διαβούλευση το υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (ΥΠΕΚΑ) τον περασμένο Σεπτέμβρη και είχε δεχθεί επικρίσεις από το σύνολο των οικολογικών οργανώσεων.

Επανάσταση;

Νικος Μπογιοπουλος

 Οι καθαρίστριες είναι παράνομες. Το δικαίωμά τους στη δουλειά είναι παράνομο. Έτσι απεφάνθη ο Άρειος Πάγος. Έτσι αποφάσισε η Δικαιοσύνη. Που είναι ανεξάρτητη. Αλλά οι νόμοι βάσει των οποίων δικάζει η Δικαιοσύνη δεν είναι ανεξάρτητοι. Κουβαλούν επάνω τους όλη την εξάρτηση – και όλη την εξάρτυση – εκείνων που τους φτιάχνουν.  Είναι οι νόμοι του αστικού κράτους. Είναι οι νόμοι των αστικών κυβερνήσεων. Είναι οι νόμοι του αστικού καθεστώτος. Και οι δικαστές την δικαιοσύνη αυτού του καθεστώτος, του αστικού, απονέμουν.
Οι καθαρίστριες είναι παράνομες. Αλλά ο κ.Λάτσης είναι νόμιμος. Το μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης, το Mall του κ.Λάτση είναι νόμιμο. Έτσι αποφάσισε η κυβέρνηση. Έτσι ερμήνευσε το νόμο η κυβέρνηση. Το δικό της νόμο. Το νόμο του αστικού κράτους. Σύμφωνα με το νόμο του αστικού κράτους το αυθαίρετο του κ.Λάτση δεν είναι παρανομία. Είναι επένδυση. Σύμφωνα με το νόμο του αστικού κράτους στο αυθαίρετο του κ.Λάτση δεν θα επιβληθούν πρόστιμα. Αντίθετα. Θα δοθούν ενισχύσεις και αναπτυξιακά κίνητρα…
   Οι εργαζόμενοι της Χαλυβουργίας απολύθηκαν. Ομαδικά. Έτσι αποφάσισε η κυβέρνηση. Η κυβέρνηση έκρινε ως νόμιμη την απειλή του βιομήχανου Μάνεση ότι ή θα απολυθούν (ομαδικά) οι εργαζόμενοι ή θα κλείσει το εργοστάσιο. Δυο χρόνια πριν, η πρώτη πράξη της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη ήταν να στείλει τα ΜΑΤ ενάντια στους απεργούς της Χαλυβουργίας. Στείλαμε τα ΜΑΤ γιατί οι εργάτες είναι παράνομοι. Είναι παράνομο να κρατούν οι εργαζόμενοι κλειστό το εργοστάσιο, είπε τότε ο Δένδιας. Σύμφωνα με τους νόμους του αστικού κράτους είναι παράνομο να απεργούν οι εργάτες. Ειδικά μάλιστα όταν απεργούν γιατί θέλουν τα εργοστάσια να είναι ανοιχτά για να δουλεύουν και όχι για να  τους απολύουν.
Λίγες βδομάδες αργότερα από την επιδρομή των ΜΑΤ, που ο Δένδιας τα είχε στείλει για να ανοίξουν το εργοστάσιο από τους απεργούς – που το κρατούσαν δήθεν «κλειστό» – εκείνος που έκλεισε το εργοστάσιο ήταν ο Μάνεσης. Και δυο χρόνια αργότερα εκείνος που απείλησε ότι θα ξανακλείσει το εργοστάσιο ήταν πάλι ο Μάνεσης. Αλλά η κυβέρνηση δεν έστειλε τα ΜΑΤ εναντίον του. Η κυβέρνηση δεν έστειλε εισαγγελείς εναντίον του για να κρατήσει ανοιχτό το εργοστάσιο. Βλέπετε, σύμφωνα με τους νόμους του αστικού κράτους, τα εργοστάσια είναι νόμιμο να τα κλείνουν οι βιομήχανοι. Σύμφωνα με τους νόμους του αστικού κράτους οι βιομήχανοι είναι νόμιμοι  και όταν απολύουν εργαζόμενους με πρόσχημα «να μην κλείσει το εργοστάσιο» και όταν απειλούν να κλείνουν το εργοστάσιο για να απολύσουν εργαζόμενους…
   Αλλά αν αυτή είναι η δικαιοσύνη του αστικού κράτους, κι αν αυτή η δικαιοσύνη απορρέει  από νόμους που είναι τέτοιοι επειδή ακριβώς το κράτος είναι αστικό, τότε δεν αρκεί να θέλουμε να αλλάξουμε τους νόμους. Πρέπει να γίνει σωστά.  Δεν μπορεί να έχεις άλλους νόμους σε ένα ίδιο κράτος.
   Και τότε τι να κάνουμε, να αλλάξουμε, μήπως, το κράτος; Ε, προφανώς. Πώς αλλιώς; Αν θες άλλη δικαιοσύνη, τότε μόνο σε ένα άλλο κράτος θα παράγονται άλλοι νόμοι που θα απονέμουν άλλη δικαιοσύνη.
   Και πως να το κάνουμε, δηλαδή, το κράτος; Τι πάει να πει «από αστικό να το κάνουμε εργατικό»; Αν υποθέσουμε ότι αυτό είναι κράτος του Λάτση και του Μάνεση, ε, τότε πως θα το μετατρέψουμε σε κράτος των καθαριστριών και των χαλυβουργών;. Τουτέστιν, να καταργηθεί ό,τι υπάρχει, να συντριβεί ό,τι ξέραμε και στη θέση του να οικοδομηθεί  τί; Ένα κράτος που την εξουσία να φτιάχνουν νόμους και να εφαρμόζουν νόμους αντί για τους ανθρώπους του Λάτση και του Μάνεση, θα την έχουν οι άνθρωποι των χαλυβουργών και των καθαριστριών; Μα γίνονται αυτά τα πράγματα; Και πώς θα γίνουν;

   Υστερόγραφο 1: Στο πρώτο ερώτημα, αν «γίνονται αυτά τα πράγματα;», υπάρχει ασφαλής απάντηση (αλλά από την ανάποδη). Ιδού η απάντηση: Να περιμένει κανείς ότι το δίκιο τους οι καθαρίστριες και οι χαλυβουργοί θα το βρουν στο κράτος που κάνουν κουμάντο ο Λάτσης και ο Μάνεσης, ε, μα  ετούτο είναι από εκείνα τα πράγματα που – σίγουρα – δε γίνονται. Για όλα τα άλλα, σαν αυτά που κουβεντιάζουμε, υπάρχει και μια ελπίδα να γίνουν.
   Υστερόγραφο 2:Στο δεύτερο ερώτημα, δηλαδή στο ερώτημα και «πως θα γίνουν;» αυτά, «πώς» θα αλλάξει τα κράτος, η απάντηση, ομολογουμένως, είναι κάπως πιο δύσκολη. Δεν λείπουν, όμως, οι καλές ιδέες. Να μια, για παράδειγμα. Την είχε διατυπώσει ο λόρδος Μπάιρον: «Η επανάσταση – έλεγε - σε μερικούς μπορεί να μην αρέσει/ μα είναι ο μόνος σίγουρος και δίκαιος τρόπος/ να καθαρίσεις απ’ το ρίπος τους ανθρώπους». 
   Υστερόγραφο 3: Οι ισχυρισμοί των υστερόγραφων 1 και 2 ισχύουν υπό μια προϋπόθεση: Ότι μόνο σαν ο λαός το θελήσει, τότε – και μόνο τότε – το πεπρωμένο θα προσκυνήσει.

imerodromos.gr

αγοράζουν ποδοσφαιρικές ομάδες, νησιά, πουτάνες και…

Αφού τα σκουλήκια, οι μαυραγορίτες, έφαγαν ύπουλα από τα εντόσθια της Σοβιετικής Ένωσης, στο τέλος, σε συμμαχία με την νομενκλατούρα, την διέλυσαν, αρπάζοντας τον κοινωνικό πλούτο, ληστεύοντας το αποτέλεσμα κοινωνικής εργασίας δεκαετιών.

Έρχονται τώρα τα καριόλια, σαν αστική τάξη, σαν ιμπεριαλιστές, κι αγοράζουν μέσα παραγωγής εδώ πέρα, και αλλού, αγοράζουν ποδοσφαιρικές ομάδες, νησιά, πουτάνες και... το μ.... της μάνας τους….

…και τώρα μαθαίνουμε ότι χρηματοδοτούν και τους Ναζιστές μας.

Ε, άι στο δίαολο...

χωρίς να νιώθεις την ανάσα μας στον σβέρκο σου

Σου ρουφάμε το αίμα, τον ιδρώτα και τα δάκρυα

Για να τα πουλήσουμε σχεδόν τζάμπα στα φιλαρόνια μας

Σου αρέσει;

Όχι;

Τι όχι ρε μαλάκα,

Αφού δεν τολμάς να κοιτάξεις αλλού και να σκεφτείς κάτι άλλο

Αφού, τελικά, δεν κάνεις χωρίς να νιώθεις την ανάσα μας στον σβέρκο σου.

Τι όχι…

ο ΣΥΡΙΖΑ σε Σημείο Καμπής;

Υπάρχει ένα σημαντικό δυναμικό στην αριστερή πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ το οποίο επικρίνει την ολοένα-και-δεξιότερα μετατόπιση του στις πολιτικές διατεταγμένες μας,  ή προσπαθεί να αποτρέψει το περαιτέρω γλίστρημα του με την πλάτη πάνω στη γλοιώδη επιφάνεια του σοσιαλδημοκρατικού κέντρου.

Αυτό δεν πρέπει να το παραβλέπουν οι κομμουνιστές.

Ωστόσο...

... μερικά παραδείγματα πρώτα: 

Σκανδαλώδες έγκλημα, είπατε; Tι να κάνουμε, «έτσι είν’ η ζωή»

«Το ΚΚΕ θα δώσει και το επόμενο διάστημα όλες του τις δυνάμεις για να επαναπροσληφθούν όλοι οι απολυμένοι εργαζόμενοι της ΕΡΤ», είπε ο Δημήτρης Κουτσούμπας στον χαιρετισμό του στη συγκέντρωση για τον ένα χρόνο απο το κλείσιμο της ΕΡΤ. Είπε επίσης ότι «το ΚΚΕ πολλές φορές στο παρελθόν είχε ασκήσει κριτική στην ΕΡΤ, γιατί ως κρατική ραδιοτηλεόραση, στο πλαίσιο του σημερινού συστήματος, ήταν η φωνή αντιλαϊκών κυβερνήσεων, αντιλαϊκών διοικήσεων, ήταν η φωνή της κυρίαρχης ιδεολογίας, η φωνή της ΕΕ. Κι αυτό παρά τις προσπάθειες των ίδιων των εργαζομένων της, δηλαδή των δημοσιογράφων, των τεχνικών, του διοικητικού και άλλου προσωπικού».

Μέρος αυτής της ιδεολογίας ήταν και είναι η σιωπηρή ή χαμηλόφωνη συναίνεση και με την πολιτική ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου αντι πινακίων φακής , για την οποία ενέχεται η ΕΡΤ και της οποίας έπεσε θύμα και η ίδια.

Γκ.Χαρδούβελης: “Πιστεύω εις μία τρόικα, μητέρα, παντοκράτειρα…”

Τον Γενάρη του 2010, πριν από την εφαρμογή του πρώτου Μνημονίου, από το βήμα του συνεδρίου των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», το τότε στέλεχος της «Eurobank», ο κ.Γκίκας Χαρδούβελης, είχε δηλώσει ότι έβλεπε θετικά την προδιαγραφόμενη – τότε – εξέλιξη να τεθεί η χώρα υπό καθεστώς «επιτήρησης». Ανέφερε χαρακτηριστικά: «(…) είναι θετικό για την χώρα να μπει σε επιτήρηση για να γίνουν αυτά που έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και χρόνια»(capital.gr, 21/1/2010).
Συμπέρασμα: Ο νέος υπουργός Οικονομικών ήταν υπέρ των Μνημονίων και της επιτήρησης, πριν ακόμα να υπάρξουν τα Μνημόνια και η επιτήρηση…

Φασισμός και βιομήχανοι - Πόσο πονάει το σύστημα από την άνοδο του φασισμού;

Του Γιώργου Σαρρή [902]

Το έχουμε ακούσει σε όλα τα πάνελ που "μελετούν" δήθεν το "φαινόμενο της Χρυσής Αυγής".
Το έχουμε διαβάσει σε τόσα και τόσα "έγκυρα" και "ουδέτερα" συστημικά site, το έχουμε δει να λέγεται από αγνώστους (και γνωστούς) στις συζητήσεις καφενείου του fb.
"Δεν είμαι φασίστας, απλά ψήφισα Χ.Α. γιατί αυτό πονάει το σύστημα!"

Η απάντηση στην περιβαλλοντική στρατηγική της ΕΕ

Η περιβαλλοντική πολιτική της ΕΕ καθορίζεται από την κεντρική επιδίωξή της, ως διακρατικής ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, στη διασφάλιση της εξουσίας και της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων της. Κάθε διαφορετική προσπάθεια εξέτασης της σχέσης της ΕΕ με το περιβάλλον, είναι τελικά λαθεμένη και αποπροσανατολιστική.

Παραπέτασμα Σκόνης

Από σκόνη έρχομαι 
Και σε σκόνη γυρίζω

Έχει σηκωθεί σύννεφο 
Κι έχει καταπνίξει την ορατότητα μου

Έχει κατακάτσει στο βάθος του αναστεναγμού μου

Όλα τα είδωλα μου σκεπασμένα με σκόνη

Σε σκόνη διαλύεται  το δέρμα μου που έκαψαν

Και σε σκόνη αφανίζεται ο ναός μου που γκρέμισαν

Και κρύβει στο βάθος το κάτεργο

Κρύβει το ύψωμα με τους σταυρούς

Δεν λένε όλη την αλήθεια (για το «δυτικό μέτωπο»)

«Ημέρα μνήμης η 6η Ιούνη για όλη την ανθρωπότητα καθώς το 1944 στις ακτές της Νορμανδίας άλλαξε ο ρους της Ιστορίας. Η απόβαση των συμμάχων επιτάχυνε την ήττα της Γερμανίας». Αυτά έγραψαν αστικές εφημερίδες, αποσιωπώντας ολόκληρη την ιστορική αλήθεια. Σου λέει, Σοβιετική Ενωση δεν υπάρχει σήμερα, μπορούμε όλα να τα φέρνουμε στα μέτρα μας. Τι αποσιωπούν; Οτι ήδη είχε αρχίσει να αλλάζει πιο πριν «ο ρους της Ιστορίας». Το άνοιγμα του δεύτερου μετώπου είχε ζητηθεί από τη Σοβιετική Ενωση στις συνομιλίες με ΗΠΑ και Μ. Βρετανία από το 1942. Παρά τις σχετικές «δεσμεύσεις» των Βρετανών, άργησε σχεδόν δύο χρόνια, αφήνοντας την ΕΣΣΔ να αντιμετωπίσει ουσιαστικά μόνη της τις δυνάμεις του Αξονα στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Ηθελαν την εξασθένιση της ΕΣΣΔ, πιστεύοντας πως στην πορεία θα μπορούσαν να τη «βάλουν στο χέρι». Το δεύτερο μέτωπο λοιπόν πραγματοποιήθηκε αφού είχαν προηγηθεί οι εποποιίες του Στάλινγκραντ, του Κουρσκ, ενώ τα σοβιετικά στρατεύματα είχαν σχεδόν απελευθερώσει όλα τα σοβιετικά εδάφη και ξεκινούσαν την προέλασή τους στην Ανατολική Ευρώπη κ.α. Γεγονότα που σήμαναν την αλλαγή του ρου του πολέμου κατά της Γερμανίας και του Αξονα συνολικά. Οι αστικές τάξεις των ΗΠΑ - Βρετανίας άνοιξαν το «δυτικό μέτωπο», βλέποντας την προέλαση του Κόκκινου Στρατού και δικαιολογημένα με ανησυχία για την αστική εξουσία στην Ευρώπη.

rizospastis

    

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΤΟΝ  ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ

6/6/2014

 -- ΑΤΙΤΛΟ

26/2/2012

 -- Η μάχη του Στάλινγκραντ

12/2/2012

 -- ΓΙΑΛΤΑ: ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ - ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

30/4/2005

 -- Η ΕΣΣΔ και η έκβαση του πολέμου

13/6/2004

 -- Γιατί καθυστέρησε το άνοιγμα του δεύτερου μετώπου

Έλα να σου δείξω την συλλογή μου με τις …Μισιρλούδες

 

 

“Έλα να σου δείξω την συλλογή μου με τις …Μισιρλούδες. 

Τι να γίνει. Δεν μαζεύω πεταλούδες,

τις προτιμώ ζωντανές.”

Allu Fun Marx

 

‘θέι θάμθινγκ’, μας παρότρυνες,

μα ποιος θα μπορούσε να πει κάτι με τον δικό σου τρόπο, φίλε;

 

Ο Οπορτουνισμός και η 'Φυσικότητα' του Καπιταλισμού (β. μερος)

Σε προηγούμενη ανάρτηση έγραψα ότι η αντίθεση μεταξύ καπιταλισμού και κομμουνισμού πρέπει να γίνει, όχι αυτή μεταξύ μιας πραγματικότητας και ενός ονείρου, άλλα μια αντίθεση μεταξύ εφιάλτη και ονείρου. Στην ανάδειξη όμως του κομμουνισμού σε όραμα λύτρωσης της ανθρωπότητας υπάρχει μεταξύ πολλών άλλων  ένα πανίσχυρο  εμπόδιο.

πολική ακηδία

Όπου κάτσεις σε παρέα κι ανοίξει μια συζήτηση, καταλήγει στην πολιτική.

Θα νόμιζες ότι στην Ελλάδα  ο κόσμος που τόσο πολύ ενδιαφέρεται για το πολιτικό του γίγνεσθαι είναι κι έτοιμος να κάνει κάτι γι αυτό. Είναι όμως;

Η εντύπωση μου είναι (μπορεί και να είναι μια λαθεμένη αντανάκλαση της πραγματικότητας, η να έχει περιορισμένη ισχύ) ότι γίνεται πολύ κουβέντα εδώ πέρα αλλά υπάρχει  λίγη όρεξη για δράση.

Από μια πλευρά αυτό το φαινόμενο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν πολική ακηδία., μια κατάσταση πολιτικής «νωθρότητας ή νάρκης». Εδώ το άτομο (αυτό ιδιαίτερα ταιριάζει στους νέους ανθρώπους που φυσιολογικά θα έπρεπε να είναι έτοιμοι να εκραγούν, ή να επιφέρουν την έκρηξη της επανάστασης) μιλάει με απέχθεια για την κατάντια της χώρας, αλλά λειτουργεί πολιτικά σαν να μην ενδιαφέρεται, σαν να μην θέλει ν’ ασχολείται πρακτικά με την αφόρητη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί γι αυτόν στον κόσμο. Φαίνεται να ζει σ’ έναν άλλο κόσμο, «στον κόσμο του», φαίνεται ανίκανο να ασκήσει το βασικότερο από τα καθήκοντα που επηρεάζουν την ζωή του: την συμμετοχή του στο πολιτικό γίγνεσθαι.

Ίσως φταίει ότι πολλοί (νέοι κυρίως), εκτός από κρασί καταναλώνουν και πολύ «χόρτο» εδώ πέρα…  

Και βρίσκομαι σ΄ ένα νησί, πραγματικά νησί από πολλές απόψεις, το μόνο νησί στον πλανήτη υποθέτω, όπου οι κομμουνιστές στηρίζονται από πανω απο το μισό  του πληθυσμού, και όπου οι φιλοκαπιταλίστες είναι η μειοψηφία.

γύρισαν από την Σάμο με ένα… φουσκωτό

Οι χτεσινές δίκες, στις οποίες αναφέρεται προηγούμενη ανάρτηση, πήραν αναβολή.

Οι διωκόμενοι τελικά πήγαν στην Σάμο μάταια.

Ανεκδοτικά να πω ότι κάποιοι απο αυτούς, για να αποφύγουν διανυκτέρευση εκεί και περαιτέρω έξοδα και σπάταλη χρόνου, γύρισαν χτες από την Σάμο με ένα… φουσκωτό. Ο καιρός δεν ήταν ιδανικός. Ο σύντροφος που μου περιέγραψε το «ταξίδι», αστειευόμενος μου είπε ότι το μόνο που έπαθε ήταν ότι «του πιάστηκαν τα γόνατα» (γιατί τα χρησιμοποιούσε σαν αμορτισέρ για να αποφύγει τα τραντάγματα) κι ότι βράχηκε λίγο η καράφλα του. «Τι να πουν οι δυο κοπέλες που κάθονταν στην πρύμνη… έμπαινε η θάλασσα και τις έκανε μούσκεμα», είπε.

Χωρίς καλαμπούρι, ένας από τους σκοπούς των δικαστικών διώξεων είναι να ταλαιπωρούν τα μέλη της πρώην δημοτικής αρχής και τουλάχιστον αυτό το πετυχαίνουν. Το μόνο που πετυχαίνουν.

Με το όσχεο καρφωμένο στο πάτωμα

Εχτές έτυχα σ’ ένα ‘πηγαδάκι’ περί (τι μας απασχολεί περισσότερο τάχα;) πολιτικής. Κάποιος έλεγε ότι τον ελληνικό λαό τον «έχουν κάτσει κάτω». Ένας άλλος είπε τότε ότι «φταίει κι αυτός… και ότι ο ίδιος, από μόνος του, κωλόκατσε,». Ένας τρίτος είπε ότι «έχει καθηλωθεί σαν να του έχουν καρφώσει τ’ αρχίδια στο πάτωμα…»

Και θυμήθηκα την εικόνα του Ρώσου καλλιτέχνη Πιότρ Πεβλέσκι που κάρφωσε το όσχεο του στην Κοκκινη Πλατεία, σ΄ ένα πολιτικό δρώμενο, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον μετατροπή της Ρωσίας σε Αστυνομικό Κράτος.

Το δρώμενο αυτό συμβολίζει τον ελληνικό λαό… (imagine)

***

image borrowed from here