Η χαρά της ζωής

Max Ernst, Η χαρά της ζωής, 1936

Αυτή η πικρά ειρωνική Σουρεαλιστική εικόνα μόνο στον τίτλο συγγενεύει με την κατηγορία έργων από σύγχρονους του Max Ernst  (όπως ο Πικάσο, κι ο Ματίς) τα  οποία γιορτάζουν τη χαρά της ζωής. Δεν προσποιείται πως είναι παράθυρο με θέα ένα σαγηνευτικό κήπο του Εδέμ…. Δεν μας κάνει τη χάρη να προσφέρει ανέμελη, ηδονιστική θέαση μιας  σκηνής χαράς.. Υπονομεύοντας την ψευδή εικόνα του παραδείσιου ονειρικού κήπου, εδώ εκφράζεται κάτι πολύ πιο αντιφατικό, που βρίσκεις εκεί όπου η καλλιέργεια δίνει τη θέση της στην αγριότητα της φύσης.

Το σκηνικό είναι από μια ζούγκλα στην οποία διαδραματίζεται ένας πολυδιάστατος αγώνας ζωής και θανάτου. Χαμηλά στη βλάστηση, κινείται το φρικτό Mantis Religioza (Η «Θρησκόληπτη Μάντις» όπως θα μετονόμαζα το λεγόμενο «Αλογάκι της Παναγίας» ) - ένας από τους πιο αιμοβόρους φονιάδες της φύσης. Με τα δυο άκρα του, που χρησιμοποιεί  σαν φονικά όπλα, υψωμένα απειλητικά, βρίσκεται σε θέση μάχης. Από κάτω του κείτονται διαμελισμένα απομεινάρια ενός άλλου Μάντις - κι εδώ είναι αναπόφευκτη η εικασία ότι πρόκειται για πλοκή όπου το αρσενικό έχει μετατραπεί σε τροφή για το θηλυκό κατά την συνουσία τους που καταλήγει σε σεξουαλικό κανιβαλισμό.   Η «Θρησκόληπτη Μάντις»  κατευθύνεται προς ένα χιμαιρικό πλάσμα καμουφλαρισμένο σαν φυλλωσιά – το αριστερό άκρο του οποίου, σαν χέρι, σφίγγει έναν ανθό που μαραίνεται.  Δεν ξέρεις αν ο καρπός του φυτού που μοιάζει με Crambe maritima (φυτό που φυτρώνει κοντά στη θάλασσα, προς την βόρεια Ευρώπη) είναι δηλητηριώδης. Μήτε αν εκεί όπου το πράσινο της χλωρίδας σκουραίνει, στο βάθος της φυλλωσιάς,  ελλοχεύει κάποιος απροσδιόριστος κίνδυνος.  

Το πράσινο χρώμα, που μπορεί να συμβολίζει ζωή, είναι και το χρώμα της παρακμής (στο στάδιο αποσύνθεσης της χλωρίδας και πανίδας όπου βασιλεύει ο μύκητας, η μούχλα). Σε τούτη την εικόνα δεν ωραιοποιείται, δεν ρομαντικοποιείται..

Μάλλον μια θέση έξω από τη μάχη (ενδεχομένως και σε ασφαλέστερο τόπο, με φόντο τον ουρανό «κοντά στο θεό») διεκδικούν οι χλωμές φιγούρες της γυμνής γυναίκας και του αιλουροειδούς ζώου που την συντροφεύει συμβιωτικά στην κορυφή του υψώματος (ψηλά, δεξιά στην εικόνα). Οι δυο υπάρξεις ανήκουν μεν στο ίδιο ενδιαίτημα, αλλά τοποθετούνται στο μεταίχμιο του, κι ίσως εκεί που ο αγώνας επιβίωσης παίρνει τον χαρακτήρα αγώνα μεταξύ έρωτα και θανάτου, σε τόπο όπου ο εφιάλτης  προοπτικά ανοίγεται προς το όνειρο ως εκπλήρωση επιθυμίας, κάπου βαθύτερα από την επιφάνεια του συνειδητού όπου τα ένστικτα μας ενώνουν αντί να μας οδηγούν σε αλληλοσπαραγμό..

Το 1936,  την χρονιά που δημιουργήθηκε αυτό το αριστούργημα,  ο Αδόλφος Χίτλερ είναι στην εξουσία, έχει ξεκινήσει ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος… η ανθρωπότητα έχει μπει  σε μια εφιαλτική φάση,

κι ο Μαξ Έρνστ δεν το παραβλέπει.    

τι αξία έχει το γιατρικό χωρίς πατέντα;

 

Μαθαίνουμε από τους Financial Times ότι

"Οι ΗΠΑ αποστασιοποιούνται από την κίνηση του ΠΟΥ που αφορά τις πατέντες φαρμάκων για τον Covid-19.

Ετοιμάζονται να διαχωρίσουν την θέση τους δημόσια από το περιεχόμενο ενός ψηφίσματος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας που θα υποστηρίξει το δικαίωμα των φτωχών χωρών να αγνοήσουν τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας προκειμένου να αποκτήσουν πρόσβαση σε εμβόλιο ή θεραπεία του Covid-19. 

Πολλές κυβερνήσεις, ιδίως στην Αφρική, φοβούνται ότι θα παραγκωνιστούν από τις πλουσιότερες χώρες, εκτός εάν μπορούν να αναγκάσουν τις εταιρείες που θ' ανακαλύψουν θεραπείες του Κορονοϊού να μοιραστούν την πνευματική τους ιδιοκτησία με κατασκευαστές που μπορούν να τις παράγουν φθηνά σε ευρεία κλίμακα". 

Εκεί που γράφει "να μοιραστούν την πνευματική τους ιδιοκτησία" τα μονοπωλια φαρμάκων, διαβαζε "να μην αποκομίσουν όλα τα λύτρα τους..."     

Λίγο αργότερα η ίδια εφημερίδα μας πληροφορεί ότι

"Ο Ντόναλντ Τραμπ, σε κλιμάκωση της επίθεσης του, απειλεί ότι θα αποσυρθεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, εκτός εάν αποδείξει την ανεξαρτησία του από την Κίνα.

Σε μια επιστολή προς τον Τ. A. Ghebreyesus, γενικό διευθυντή του ΠΟΥ, ο κ. Τραμπ δήλωσε ότι θα προβεί σε μια από πολλές σημαντικές ενέργειες, εκτός εάν ο οργανισμός δεσμευτεί να κάνει μεταρρυθμίσεις εντός 30 ημερών"

τι αξία έχει το γιατρικό χωρίς πατέντα;...

***
η φωτο από την ίδια πηγή

για να μην παλαβώσουμε με τον κορονoϊό...

Όλα δείχνουν πως σε λίγο καιρό, στην Ελλάδα τουλάχιστον, κάποια περιοριστικά μέτρα θα χαλαρώσουν. Αλλά ως ένα βαθμό! Η κοινωνική και φυσική επαφή μετά τον Κορονoϊό δεν θα είναι ποτέ όπως ήταν πριν. 

Αναρτώ το παρακάτω [*] γιατί μεταφέρει απαντήσεις επιστημόνων σε καθημερινά ερωτήματα που βοηθούν, θαρρώ, στο να μην αποτρελαθούμε με τον Κορονoϊό . Αλλά πάλι η φράση του λαού "φύλαγε τα ρούχα σου..." δεν παύει να είναι σοφή...


***

Μήπως έχω τον ιό στα ρούχα μου; Τα παπούτσια μου; Τα μαλλιά μου; στην εφημερίδα μου;" 

 Όταν ζητήσαμε από τους αναγνώστες να στείλουν τις ερωτήσεις τους σχετικά με τον Κορονoϊό, ένα κοινό θέμα προέκυψε: Πολλοί άνθρωποι φοβούνται μήπως τους ακολουθεί ο ιός στα σπίτια τους, πάνω στα ρούχα τους, τα παπούτσια τους, στην αλληλογραφία, ακόμη και στην εφημερίδα.

Επικοινωνήσαμε με ειδικούς μολυσματικών ασθενειών, επιστήμονες αεροζόλ και μικροβιολόγους για να απαντήσουμε σε ερωτήσεις αναγνωστών σχετικά με τους κινδύνους που ενέχει ο ιός κατά τη διάρκεια εξόδων απ΄το σπίτι και από παραλαβή αντικειμένων στο σπίτι. Ενώ πρέπει ακόμα να παίρνουμε προφυλάξεις, οι απαντήσεις τους ήταν καθησυχαστικές.

Να αλλάζω ρούχα και να κάνω ντους όταν γυρίσω σπίτι από το μπακάλικο;

Για τους περισσότερους από εσάς που ασκείτε κοινωνική αποστασιοποίηση και κάνοντας μόνο περιστασιακές εξόδους στο μπακάλικο ή φαρμακείο, οι ειδικοί συμφωνούν ότι δεν είναι απαραίτητο να αλλάξετε ρούχα ή να κάνετε ένα ντους όταν επιστρέψετε στο σπίτι. Θα πρέπει, ωστόσο, να πλένετε πάντα τα χέρια σας. Ενώ είναι αλήθεια ότι ένα φτάρνισμα ή βήξιμο από ένα μολυσμένο άτομο μπορεί να ωθήσει ιογενή σταγονίδια και μικρότερα σωματίδια μέσω του αέρα, τα περισσότερα από αυτά θα πέσουν στο έδαφος. Μελέτες δείχνουν ότι μερικά μικρά ιικά σωματίδια θα μπορούσαν να περιφέρονται  στον αέρα για περίπου μισή ώρα (κάπως σαν σκνίπες), όμως είναι απίθανο να συγκρουστούν με τα ρούχα σας. «Ένα σταγονίδιο που είναι τόσο μικρό ώστε να παραμένει για λίγο στον αέρα, είναι επίσης απίθανο να κολλήσει σε ρούχα, λόγω της αεροδυναμικής», δήλωσε ο Linsey Marr, ένας επιστήμονας ειδικευμένος σε τεχνολογια αεροζόλ στο Virginia Tech. «Αν τα σταγονίδια είναι τόσο μικρά, τείνουν να κινούνται στον αέρα γύρω από το σώμα και τα ρούχα σας».

Γιατί τα μικρά σταγονίδια και τα ιικά σωματίδια συνήθως δεν προσγειώνονται στα ρούχα μας;

Ζήτησα από τον Δρ Μαρ να εξηγήσει περαιτέρω, δίνοντάς μας  ένα μίνι μάθημα αεροδυναμικής.

«Ο καλύτερος τρόπος να το περιγράψουμε είναι ότι ακολουθούν τις γραμμές, ή τη ροή του αέρα γύρω από ένα άτομο, επειδή κινούμαστε σχετικά αργά. Είναι περίπου όπως τα μικρά έντομα και τα μόρια σκόνης που ρέουν στις γραμμές αέρα γύρω από ένα αυτοκίνητο σε αργή κίνηση, αλλά ενδεχομένως να χτυπήσουν στο παρμπρίζ εάν το αυτοκίνητο κινηθεί με αυξημένη ταχύτητα» λέει ο Δρ Marr. «Οι άνθρωποι συνήθως δεν κινούνται τόσο γρήγορα για να συμβεί αυτό. Ενώ κινούμαστε, εκτοπίζουμε τον αέρα έξω από το δρόμο μας - τα περισσότερα από τα σταγονίδια και τα σωματίδια θα απωθηθούν καθώς βαδίζουμε. Θα πρέπει να ψεκάσει κάποιος μεγάλα σταγονίδια μέσω της ομιλίας (αν μιλα και φτύνει…) με βήχα ή φτάρνισμα για να προσγειωθούν στα ρούχα μας. Τα σταγονίδια πρέπει να είναι αρκετά μεγάλα ώστε να μην ακολουθούν τις αεροδυναμικές γραμμές που δημιουργεί η κίνηση μας."

Έτσι, αν είστε έξω για ψώνια και κάποιος φτερνίζεται πάνω σας, τότε δικαιολογημένα θέλετε να πάτε γρήγορα στο σπίτι για αλλαγή ρούχων και ντους. Αλλιως, ανακουφιστείτε στην ιδεα ότι το αργά κινούμενο σώμα σας ωθεί τον αέρα, και τα ιικά μόρια που ίσως περιέχει, μακριά από τα ενδύματά σας - είναι αποτέλεσμα της απλής φυσικής.

Υπάρχει κίνδυνος ο ιός να είναι στα μαλλιά ή στα γένια μου;

Για όλους τους λόγους που περιγράφονται παραπάνω, δεν πρέπει να ανησυχείτε για ιογενή μόλυνση των μαλλιών ή της γενειάδας σας, αν ασκείτε την κοινωνική αποστασιοποίηση. Ακόμα κι αν κάποιος φτερνίστηκε στο πίσω μέρος του κεφαλιού σας, οποιαδήποτε σταγονίδια προσγειώθηκαν στα μαλλιά σας θα ήταν μια απίθανη πηγή μόλυνσης.

«Πρέπει να σκεφτείτε όλη τη διαδικασία του τι θα έπρεπε να συμβεί για να μολυνθεί κάποιος» λέει ο Δρ Andrew Janowski, εκπαιδευτικός των παιδιατρικών μολυσματικών ασθενειών στο πανεπιστημιακό σχολείο της Ουάσιγκτον του νοσοκομείου των παιδιών του ST Louis. «Έχετε κάποιον που φτερνίζεται, ο οποίος καταρχήν πρέπει να έχει X ποσότητα του ιού στο φτάρνισμα. Τότε πρέπει να υπάρχουν τόσες πολλές σταγόνες που να προσγειωθούν πάνω σου… Στη συνέχεια, θα πρέπει να αγγίξεις το μέρος των μαλλιών ή των ενδυμάτων σου που έχει αυτά τα σταγονίδια, τα οποία μέχρι τότε μπορεί να έχουν ήδη υποστεί σημαντική μείωση των ιογενών σωματιδίων στη σύσταση των», είπε ο Δρ Janowski. «μετά θα πρέπει να αγγίξεις το προσωπό σου μεταφέροντας τον ιό σ’ αυτό. Όταν αναλογιστείτε τη σειρά των γεγονότων, δηλαδη ένα εκτεταμένο αριθμό γεγονότων που πρέπει να συμβούν με ακριβή συνέπεια,, το ρίσκο φαίνεται πολύ χαμηλό».

Να ανησυχώ όταν χειρίζομαι ρούχα για το πλυντήριο; Μπορώ να αποτινάξω ιογενή σωματίδια από τα ρούχα και να τα στείλω στον αέρα;

Η απάντηση εξαρτάται από εάν κάνετε το κοινότυπο πλυντήριο ή καθαρίζετε γύρω από ένα άρρωστο πρόσωπο.

Το κοινό πλυντήριο δεν πρέπει να προκαλέσει ανησυχία. Πλύνετέ τα όπως θα κάνατε κανονικά. Ενώ ορισμένοι τύποι ιών μπορεί να είναι δύσκολο να καθαριστούν, ο νέος κορονoϊός, όπως κι ο ιός της γρίπης, περιβάλλεται από μια λιπαρή μεμβράνη που είναι ευάλωτη σε σαπούνι. Το πλύσιμο των ρούχων σας σε κανονικό απορρυπαντικό πλυντηρίου ρούχων, ακολουθώντας τις οδηγίες για το ύφασμα, ακολουθούμενο από ένα χρονικό όριο στο στεγνωτήριο είναι περισσότερο από αρκετό για να αφαιρέσετε τον ιό - αν ήταν ακόμη ήδη εκεί, εξυπακούεται.

«Γνωρίζουμε ότι οι ιοί μπορούν να καθίσουν σε ρούχα (σε σταγονίδια) και στη συνέχεια να αποκολληθούν στον αέρα με κίνηση, αλλά θα χρειαστούν πολλοί για να είναι αυτό ανησυχητικό, πολύ περισσότεροι από όσους θα συναντήσετε σε μια βόλτα σε εξωτερικούς χώρους ή ένα μπακάλικο», είπε ο Δρ Marr.

Η εξαίρεση είναι εάν είστε σε στενή επαφή με έναν άρρωστο. Τα κέντρα ελέγχου και πρόληψης ασθενειών συστήνουν να φοράτε τουλάχιστον γάντια κατά τον καθαρισμό ρούχων κάποιου που είναι άρρωστος, γενικά, και να προσέχετε απότομες μετακινήσεις άπλυτων κλινοστρωμνής. Χρησιμοποιήστε τη θερμότερη ρύθμιση νερού πιθανή και στεγνώστε τα πλήρως . Μπορείτε και να αναμίξετε τα άπλυτα από ένα άρρωστο πρόσωπο με το υπόλοιπο του οικιακού φορτίου. Αλλά αφού πλυθούν, αν τα αφήνετε αχρησιμοποίητα θα μειώσετε επίσης τον κίνδυνο, επειδή ο ιός θα στεγνώσει και θα αποσυντεθεί. «Ξέρουμε ότι αυτοί οι τύποι ιών τείνουν να αποσυντεθούν γρηγορότερα στο ύφασμα απ' ό, τι στις σκληρές, στερεές επιφάνειες όπως ο χάλυβας ή το πλαστικό», λέει ο Δρ Marr. 

Έτσι πόσο καιρό μπορεί ο ιός να παραμείνει ζωντανός στο ύφασμα και άλλες επιφάνειες;

Από αυτά που γνωρίζουμε για το πόσο καιρό ο Νέος Κορονoϊός  ζει στις επιφάνειες τα περισσότερα προέρχεται από μια σημαντική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο The New England Journal of Medicine το Μάρτιο. Η μελέτη διαπίστωσε ότι ο ιός μπορεί να επιβιώσει, υπό ιδανικές συνθήκες, έως και τρεις ημέρες σε σκληρές μεταλλικές επιφάνειες και πλαστικό και έως 24 ώρες σε χαρτόνι.

Αλλά η μελέτη δεν εξέτασε το ύφασμα. Ακόμα, οι περισσότεροι ειδικοί του ιού πιστεύουν ότι η έρευνα από χαρτόνι προσφέρει ενδείξεις για το πώς ο ιός συμπεριφέρεται πιθανώς σε ύφασμα. Οι απορροφητικές, φυσικές ίνες στο χαρτόνι φάνηκε να προκαλούν τον ιό να στεγνώσει γρηγορότερα από ό, τι σε σκληρές επιφάνειες. Οι ίνες στο ύφασμα θα ήταν πιθανό να παράγουν ένα παρόμοιο αποτέλεσμα.

Μια μελέτη του 2005 του ιού που προκαλεί SARS, μια άλλη μορφή κορονοϊού παρέχει περαιτέρω διαβεβαίωση. Σε αυτή τη μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν όλο και μεγάλες ποσότητες ιικών δειγμάτων σε χαρτί και σε ένα βαμβακερό φόρεμα. Ανάλογα με τη συγκέντρωση του ιού, χρειάστηκαν από πέντε λεπτά, τρεις ώρες, έως 24 ώρες για να γίνει ανενεργός. «Ακόμη και με ένα σχετικά υψηλό φορτίο ιών στο σταγονίδιο, παρατηρήθηκε ταχεία απώλεια μολυσματικότητας πάνω στο υλικό χαρτιού και βαμβακιού», κατέληξαν οι ερευνητές.

Θα έπρεπε να ανησυχώ για ταχυδρομικούς  φάκελους και πακέτα ή την εφημερίδα;

Ο κίνδυνος να αρρωστήσετε από το χειρισμό αλληλογραφίας ή πακέτων είναι εξαιρετικά χαμηλός και, μέχρι στιγμής, μόνο θεωρητικός. Δεν υπάρχουν τεκμηριωμένες περιπτώσεις που να αρρωσταίνουν από το άνοιγμα ενός πακέτου ή την ανάγνωση μιας εφημερίδας. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να παίρνεις προφυλάξεις. Αφού χειριστείτε φάκελους ή πακέτα ταχυδρομείου ή διαβάσετε την εφημερίδα, πετάξτε τη συσκευασία και πλύνετε τα χέρια σας. Εάν αισθάνεστε ακόμα ιδιαίτερα ανήσυχοι για αυτό, πάρτε την καθοδήγηση από τη μελέτη περιοδικών της Νέας Αγγλίας και αφήστε τις συσκευασίες ταχυδρομείου να καθίσουν για 24 ώρες πριν τις χειριστείτε.

Πόσο πρέπει να ανησυχώ για τη μόλυνση εάν βγαίνω έξω για να περπατήσω το σκυλί ή για άσκηση;

Οι πιθανότητές σας να κολλήσετε τον ιό όταν πηγαίνετε σε εξωτερικούς χώρους είναι εξαιρετικά χαμηλές, υπό την προϋπόθεση ότι διατηρείτε μια ασφαλή απόσταση από τους άλλους.

«Υπαίθρια είναι ασφαλής, και δεν υπάρχει βεβαίως κανένα σύννεφο σταγονιδίων φορτωμένων με τον ιό που κρέμεται γύρω» λέει η Lidia Morawska, καθηγήτρια και διευθύντρια του διεθνούς εργαστηρίου για την ποιότητα και την υγεία αέρα στο πανεπιστήμιο queensland της τεχνολογίας στο Μπρίσμπεϊν, Αυστραλία.

«Πρώτον, οποιαδήποτε μολυσματικά σταγονίδια που εκπνέονται έξω θα αραιωθούν γρήγορα σε υπαίθριο αέρα, έτσι ώστε η συγκέντρωση τους γρήγορα να γίνει ασήμαντη», είπε η Δρ Morawska. «Επιπλέον, η σταθερότητα του ιού έξω είναι σημαντικά μικρότερη από ό, τι στο εσωτερικό. Έτσι, έξω δεν είναι πραγματικά ένα πρόβλημα, αν δεν είμαστε σε ένα πολύ συνωστισμένο μέρος - το οποίο δεν επιτρέπεται τώρα ούτως ή άλλως. Είναι ασφαλές να πάτε για μια βόλτα και τζόκινγκ και να μην ανησυχείτε για τον ιό στον αέρα, και δεν υπάρχει καμία ανάγκη για άμεση πλύσιμο των ρούχων».

Έχω διαβάσει ότι όταν γυρνώ  σπίτι από έξω θα πρέπει να βγάλω  τα παπούτσια μου και να τα σκουπίσω από κάτω. Να σπαταλήσω τα δυσεύρετα απολυμαντικά μαντηλάκια μου στα παπούτσια μου;

Τα παπούτσια μπορεί να είναι λιμάνι για βακτήρια και ιούς, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι μια κοινή πηγή μόλυνσης. Μια μελέτη του 2008 που ανατέθηκε από το Rockport έδειξε πως στα παπούτσια βρέθηκαν πολλά ακάθαρτα πράγματα, συμπεριλαμβανομένων βακτηρίων από κόπρανα στις σόλες των παπουτσιών μας. Μια πρόσφατη μελέτη από την Κίνα διαπίστωσε ότι μεταξύ των εργαζομένων στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης, οι μισοί απ’ αυτούς είχαν  κορονoϊό στα παπούτσια τους, πράγμα διόλου απροσδόκητο, δεδομένου ότι εργάζονταν σε νοσοκομεία με μολυσμένους ασθενείς. Τι να κάνουμε με τα παπούτσια μας; Αν τα παπούτσια σου πλένονται, μπορείς να τα απολυμάνεις. Ενα σκούπισμα δεν συνιστάται - όχι μόνο σπαταλά απολυμαντικά υλικά (που μπορεί να είναι ακόμα δύσκολο να ανεφοδιαστούμε), αλλά φέρνει άμεσα στα χέρια μας τα μικρόβια που θα έμεναν στο πέλμα του παπουτσιού μας ή στο έδαφος. 

Για να μην σκεφτόσαστε τι παραμονεύει στα παπούτσια σας - μπορείτε να κάνετε μια συμφωνία με την οικογένειά σας για ένα νοικοκυριό χωρίς θέμα παπουτσιού….  Δηλαδή θα πρέπει να πάρετε τα παπούτσια σας έξω από το σπίτι; Εάν έχετε ένα μωρό παιδί που μπουσουλά  ή παίζει στο πάτωμα, ένα οικογενειακό μέλος με αλλεργίες, ή κάποιον με επιβαρημένο ανοσοποιητικό σύστημα, τότε ένα σπίτι χωρίς  παπούτσια να φαίνονται πουθενά είναι μια καλή ιδέα για τη γενική υγιεινή. Ο Δρ Janowski είπε, «τα παπούτσια δεν είναι τόσο μεγάλη ανησυχία για τον κορονoϊό, αλλά θα μπορούσε να σας αηδιάσει  αν σκεφτείτε τι μεταφέρετε φορωντας τα. Αν θέλετε να μιλήσετε για βακτήρια, γνωρίζουμε ότι λατρεύουν σαν τόπο κατοικίας τα παπούτσια σας» είπε  ο Δρ Janowski, «Ποτέ δεν ξέρεις πάνω σε τι πατάς»

* μετάφραση του αρθρου "ιs the Virus on MyClothes? My Shoes? My Hair? My Newspaper?"   (της Tara Parker-Pope, New York times, April 18, 2020) απο Red Rock Views

Αμερικανική εταιρεία αγοράζει προμηθευτές αναπνευστήρων και στη συνέχεια ακυρώνει αποστολές στην Κούβα

Ένας άνδρας που φοράει μάσκα περπατά παράλληλα με μια τοιχογραφία του Ernesto "Che" Guevara καθώς άλλοι πεζοί αντικατοπτρίζονται στον καθρέφτη ενός αυτοκινήτου στην Αβάνα της Κούβας, την Τρίτη 7 Απριλίου 2020. Οι κουβανικές αρχές απαιτούν από τους πολίτες να χρησιμοποιούν μάσκες έξω από τα σπίτια τους ως μέτρο για να βοηθήσουν στον περιορισμό της εξάπλωσης του νέου κορονοϊού. | Ραμόν Εσπινόζα / AP



ΑΒΆΝΑ (Granma)- Ενώ η κουβανική ιατρική συνεργασία επεκτείνεται σε όλο τον κόσμο βοηθώντας περιοριστεί η πανδημία COVID-19, ο αποκλεισμό που επιβάλλεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες στην Κούβα πρόσφατα στερησε στο δημόσιο σύστημα υγείας της την πρόσβαση σε δύο τακτικούς προμηθευτές αναπνευστήρων, κλειδί στη φροντίδα των σοβαρότερων περιπτώσεων της ασθένειας.

Οι κατασκευαστές IMTMedical AG και Acutronic ανακοίνωσαν το τέλος των εμπορικών σχέσεων με την Κούβα μετά την εξαγορά των εταιρειών από την αμερικανική εταιρεία Vyaire Medical Inc.

"Δυστυχώς, η εταιρική κατευθυντήρια γραμμή που έχουμε σήμερα είναι να αναστείλουμε όλες τις εμπορικές σχέσεις με MediCuba,"  δήλωσαν και οι δύο, σύμφωνα με ανακοίνωση στο Twitter του Eugenio Martínez Enríquez, διευθυντή του τμήματος για τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική στο Υπουργείο Εξωτερικών της Κούβας (MINREX), ,.

Ο Κουβανός διπλωμάτης κατήγγειλε επίσης το γεγονός ότι ο αποκλεισμός εμποδίζει την Κούβα να αγοράσει φάρμακα από αμερικανικές εταιρείες, όπως επιβεβαίωσε πρόσφατα ο Lázaro Silva, αντιπρόεδρος της MediCuba, οργανισμού που εισάγει φάρμακα, εξοπλισμό και ιατρικές προμήθειες για το δημόσιο σύστημα υγείας της χώρας.

Αυτό το νέο χτύπημα, που προωθείται από την κυβέρνηση Trump, έρχεται λίγες ώρες αφότου ο διευθυντής της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, Tedros Adhanom Ghebreyesus, κάλεσε να μπει  "σε καραντίνα", η επιβολή κυρώσεων καθώς "διακυβεύονται χιλιάδες ζωές", υπαινισσόμενος τον κίνδυνο που εγκυμονεί ο νέος κορονoϊός.

Δυστυχώς, αυτή είναι μόνο η τελευταία ενέργεια από την κυβέρνηση των ΗΠΑ να σαμποτάρουν προσπάθειες της Κούβας κατά του κορονοϊού.

Μόλις πριν από λίγες ημέρες, η κουβανική κυβέρνηση κατήγγειλε την απώλεια μιας δωρεάς ιατρικών προμηθειών για την καταπολέμηση της COVID-19 από το κινεζικό ίδρυμα Alibaba, η οποία δεν παραδόθηκε επειδή η αμερικανική εταιρεία που είχε αναλάβει να το διεκπεραιώσει υποχώρησε την τελευταία στιγμή, επικαλούμενη κανονισμούς αποκλεισμού.

Κατά το τελευταίο έτος, η Κούβα έχει υποστεί ζημίες 160 εκατομμυρίων δολαρίων ως αποτέλεσμα αποκλειστικά των αμερικανικών κυρώσεων στον τομέα της υγείας, που την υποχρεώνουν να κάνει αγορές από μακρινές χώρες και, συνεπώς, να επιβαρύνεται με υψηλότερα έξοδα αποστολής.

πηγή: https://peoplesworld.org/article/u-s-company-buys-ventilator-suppliers-and-then-cancels-shipments-to-cuba/

κλεισμένος στο σπίτι μου

Γράφω τα παρακάτω κλεισμένος στο σπίτι μου στην Αγγλία, κι απέξω κατά εκατοντάδες πέφτουν οι άνθρωποι νεκροί, σαν μύγες που τους έχουν ψεκάσει με φλιτ…


Αν καταστώ «στατιστικό» κρούσμα, δεν έχω κανέναν λόγο σε αποφάσεις που με αφορούν προσωπικά: αν θα μου γίνει εξέταση (το περιζήτητο ‘test’) και διάγνωση, πότε θα νοσηλευτώ, πώς και με τι αγωγή, από ποιους και πού, αν (σε περίπτωση που το χρειαστώ επειγόντως) θα θεωρηθώ κατάλληλος για εντατική περίθαλψη, ή θα αφεθώ στην μοίρα μου… Καμία πρόσβαση στα πρωτόκολλά τους…. Η μόνη απόφαση που μπορώ να πάρω για να μην νοσήσω, είναι να πλένω τα χέρια μου συχνά (!) - αν και ούτε αυτό είναι σίγουρο, με δοσμένο ότι οι αστάθμητοι παράγοντες της αγοράς αποφασίζουν και το αν θα προμηθευτώ σαπούνι... 


Η βρετανική Financial Times σήμερα μας πληροφορεί ότι 

«Οι γιατροί που αντιμετωπίζουν την έκρηξη  της επιδημίας του κορονοϊού θα πρέπει εφεξής  να «βαθμολογούν» χιλιάδες ασθενείς για να αποφασίσουν ποιος είναι κατάλληλος για εντατική θεραπεία χρησιμοποιώντας ένα εργαλείο απόφασης Covid-19 που εκπονήθηκε από την NHS (Εθνική Υπηρεσία Υγείας).
Με περίπου 5.000 περιστατικά κοροναϊού που παρουσιάζονται καθημερινά και κάποια τμήματα εντατικής θεραπείας που πλησιάζουν ήδη την πληρότητα, οι γιατροί θα βαθμολογούν τους ασθενείς σε τρεις μετρήσεις - την ηλικία, την ανυμπόρια τους και το αν ήδη πάσχουν από σοβαρά προβλήματα υγείας [ευπάθεια] - αυτά σύμφωνα με ένα διάγραμμα που κυκλοφορεί στους νοσοκομειακούς γιατρούς». 


Αποφασίζοντας οι γιατροί σε ποιον από τους πάσχοντες θα αρνηθούν νοσοκομειακή  περίθαλψη, καθίστανται εκτελεστές αυτοί τόσο, όσο δήμιοι είμαστε όλοι εμείς με τη στάση ανοχής μας στο σύστημα που τους φέρνει σε αυτή τη φρικτή θέση. Κάποιοι αποκαλούν αυτή τη διαδικασία «ευθανασία». Είναι ευφημισμός… Βασικό χαρακτηριστικό της ευθανασίας είναι ότι την αποφασίζει ο άνθρωπος που θανατώνεται. Έκτος κι αν μιλάμε για ζώα. Αυτό που συμβαίνει τώρα - το πόσοι, πότε και πώς πεθαίνουν - είναι απόρροια αποφάσεων. Ευθύνη πρώτιστα έχουν αυτοί που παίρνουν πολιτικές αποφάσεις, και μάλιστα τέτοιες αποφάσεις που τους καθιστούν εγκληματίες πολέμου, αλλά δεν είναι άμοιροι ευθύνης κι αυτοί που τις ανέχονται. 


Καθημερινά ακούμε για εκατοντάδας χιλιάδες νεκρούς στον πλανήτη από πολέμους, λιμούς και φτώχια. Με την προϋπόθεση ότι συμβαίνουν γεωγραφικά αλλού, δεν μας νοιάζει αρκετά ώστε να εναντιωθούμε με λόγια και πράξεις. Δεν αντιδρούμε ούτε στην άγρια επέλαση του νέο-φιλελευθερισμού που, μεταξύ άλλων, έχει υποβαθμίσει τα συστήματα υγείας παντού στο κόσμο. Οι αμέτρητοι που πεθαίνουν εξαιτίας αυτής της υποβάθμισης δεν είναι παράπλευρες απώλειες, Πρόκειται για πόλεμο από μια πλουτοκρατική ελίτ με εχθρό κυριολεκτικά τον άμαχο πληθυσμό του πλανήτη, που θα γεμίζει κατακόμβες και ομαδικούς τάφους όσο παραμένει πολιτικά «άμαχος» και κοινωνικά «θύμα»… 


Ήρθε ο κορονoϊός για να δείξει κραυγαλέα ότι είμαστε απολίτικα κι ακοινώνητα  στα χέρια τους κι ότι η ζωή μας, το αν θα ζήσουμε ή θα πεθάνουμε, εξαρτάται άμεσα και ανά πάσα στιγμή από τις αποφάσεις τους. 


Κάποιοι λένε ότι με το τρομακτικό σοκ του ιού, που ήδη έχει διαταράξει συθέμελα την ισορροπία του συστήματος με απρόβλεπτες γεωπολιτικές προεκτάσεις, θα αλλάξουν πολλά… Αυτό είναι σίγουρο κι ήδη συμβαίνει. Άλλα δεν θ’ αλλάξουν προς το καλύτερο αν δεν αλλάξει η στάση του πληθυσμού απέναντι στην ελίτ που τον καθιστά αγέλη ζώων. Κι η αλλαγή στάσης ξεκινά από το νούμερο ένα: Ο καθένας μας από τον εαυτό του.    

Μ

Με το έμπα της άνοιξης

Με το έμπα της άνοιξης ήθελα να 'μαι κοντά σου
Όχι για να εξουσιάσω τον χώρο σου
Μα για να μοιραστούμε το αναζωογονημένο φως...

Εκείνο  που ξυπνά τα χώματα για να καρπίσουν

Μα η φύση που δεν μας χρωστά την άνθησή της 

Τώρα διαχέεται από μιαν αύρα θανάτου

Κι άραγε ποιός θα πει πως έχει φυσικότητα

Το καθεστώς που θέλει να την καταστείλει;

Με το έμπα της άνοιξης ήθελα να 'μαι κοντά σου
Δεν θα μονοπωλούσα τον χρόνο σου
Τόσοι ανθοί, αρώματα και χρώματα  κι εγώ σε ειρκτή

Να μην παίρνω μια βαθιά ανάσα ούτε γι αναστεναγμό 

Έξω, ανάμεσα στους ζωντανούς, οι μέλισσες

Με την αβίαστη επιθυμία να παράγουν

Αμόλυντο αυτό που κάνει τη ζωή γλυκιά

Και που κανένα κράτος δεν μπορεί να καταστείλει

για να μη τρελαθούμε με τον κορονoϊό

Η πανδημία έχει δημιουργήσει συνθήκες πανικού παντού - στον πληθυσμό αλλά και στις κυβερνήσεις που παίρνουν μέτρα, ενίοτε δρακόντεια, για την αναχαίτιση του ιού. Σίγουρα η σοβαρότητα της κατάστασης δεν πρέπει να υποτιμάται. Ωστόσο, σε μιαν ατμόσφαιρα εμμονής και υστερίας στα μέσα ενημέρωσης, το αν η ψυχολογία του κόσμου και  τα μέτρα πρόληψης καθρεπτίζουν τη σοβαρότητα της κατάστασης,  ας το κρίνει ο καθένας μας. Άραγε αξίζει να θυμηθούμε τη ρήση του Μαντείου των Δελφών «Μηδέν Άγαν» [μην υπερβάλλεις σε τίποτε];  

Όπως και να 'χει, ας μην ξεχνάμε ότι η πιο ευπαθής κατηγορία του πληθυσμού είναι οι φτωχοί, η εργατική τάξη που ήδη ταλαιπωρείται περισσότερο σ’ ένα πλημμελές σύστημα υγείας, για τις ελλείψεις του όποιου καλείται να πληρώσει… Είναι αυτή που βιώνει το «μεροδούλι μεροφάι» και δεν μπορεί να «μείνει σπίτι». Αναγκαστικά θα εκτεθεί στο χώρο δουλειάς, θα εκτεθεί στη συγκοινωνία (στο σταθμό, στο τραίνο κτλ) όπου δεν μπορεί να αποφύγει τον συνωστισμό  πηγαίνοντας και γυρίζοντας από τη δουλειά, θα υποφέρει περισσότερο αν χάσει το μεροκάματο όταν η επιχείρηση θα βάλει λουκέτο. Και για τη ζημιά του Κεφαλαίου, πάλι η Εργασία  θα κληθεί (άμεσα ή έμμεσα) να πληρώσει την αποζημίωση…    

Το παρακάτω, είναι απόδοση από τα αγγλικά ενός άρθρου ‘coronavirus: nine reasons to be reassured΄, του Jon Henley στον Guardian, στο οποίο επισημαίνονται μερικές αλήθειες για το ιό που είναι, ως ένα βαθμό, καθησυχαστικές.  

***

Η επιδημία του κορονoϊού θέτει ξεκάθαρα ένα εξαιρετικά σοβαρό παγκόσμιο πρόβλημα: σε λίγες σύντομες εβδομάδες, έχει εξαπλωθεί από την Κίνα σε περισσότερες από 80 χώρες, μολύνοντας μέχρι σήμερα περισσότερους από 100.000 ανθρώπους και προκαλώντας περισσότερους από 3.400 θανάτους. Αλλά καθώς μας κτυπούν ανά λεπτό ενημερώσεις από όλο τον κόσμο, που αφορούν την πρόοδο του Covid-19 σε πραγματικό χρόνο - κοινοποιήσεις ειδήσεων, τεράστιες επικεφαλίδες, υστερία των κοινωνικών μέσων - υπάρχει ο κίνδυνος να χάσουμε κάποια ουσία της κατάστασης. Ναι, αυτός ο ιός είναι προφανώς μια τεράστια πρόκληση: ιατρική, πολιτική και - ίσως πιο εντυπωσιακά σήμερα - κοινωνική και οικονομική. Αλλά αξίζει να θυμηθούμε ότι ο κόσμος δεν είχε ποτέ καλύτερα εργαλεία για την καταπολέμησή του και ότι εάν μολυνθούμε, είναι σχεδόν απίθανο να πεθάνουμε από αυτό. Εδώ, με την άδεια πολλών επιστημόνων, αλλά κυρίως του Ignacio López-Goñi, καθηγητή μικροβιολογίας και ιολογίας στο πανεπιστήμιο της Ναβάρας στην Ισπανία, ελπίζουμε να δείξουμε μερικά καθησυχαστικά γεγονότα για τον νέο κορονoϊό:

1.     Ξέρουμε τι είναι. Όπως έγραψε ο López-Goñi στο Conversation France, ο ιός που προκαλεί περιπτώσεις βαριάς πνευμονίας στο Wuhan εντοπίστηκε εντός επτά ημερών από την επίσημη ανακοίνωση στις 31 Δεκεμβρίου και, τρεις ημέρες μετά, η αλληλουχίας γονιδιώματος ήταν διαθέσιμη. Ο HIV, αντίθετα, χρειάστηκε δύο χρόνια για να ταυτοποιηθεί μετά την πρώτη εμφάνισή του στα μέσα του 1981, σημείωσε ο López-Goni. Γνωρίζουμε επίσης ότι ο ιός είναι φυσικός, ότι σχετίζεται με έναν ιό που βρίσκεται σε νυχτερίδες και ότι μπορεί να μεταλλαχθεί, αλλά δεν φαίνεται να το κάνει πολύ συχνά.

2.     Μπορούμε να τον διαγνώσουμε. Στις 13 Ιανουαρίου - τρεις ημέρες μετά τη δημοσίευση της αλληλουχίας γονιδιώματος - διατέθηκε αξιόπιστη εξέταση, που αναπτύχθηκε από επιστήμονες στο τμήμα ιολογίας του πανεπιστημιακού νοσοκομείου Charité του Βερολίνου με τη βοήθεια εμπειρογνωμόνων του Ρότερνταμ, του Λονδίνου και του Χονγκ Κονγκ.

3.     Ξέρουμε ότι μπορεί να περιοριστεί (αν και με σημαντικό κόστος). Τα δρακόντεια μέτρα περιορισμού και καραντίνας της Κίνας φαίνεται να λειτουργούν. Την Πέμπτη, 120 νέες περιπτώσεις αναφέρθηκαν στο Wuhan, το χαμηλότερο ποσοστό για έξι εβδομάδες, και, για πρώτη φορά μετά την έναρξη της επιδημίας, και δεν υπήρχαν καθόλου νέες περιπτώσεις στην υπόλοιπη επαρχία Hubei. Πολλές κινεζικές επαρχίες δεν είχαν νέες περιπτώσεις για ένα δεκαπενθήμερο και περισσότερες ξανανοίγουν τα σχολεία τους. Σε πολλές χώρες, οι μολύνσεις εντοπίζονται σε συγκεκριμένες ομάδες, οι οποίες επιτρέπουν τον πιο εύκολο περιορισμό τους.

4.     Η μετάδοση  δεν είναι τόσο εύκολη (αν είμαστε προσεκτικοί) και μπορούμε να τον σκοτώσουμε αρκετά εύκολα (υπό την προϋπόθεση ότι προσπαθούμε). Το συχνό, προσεκτικό πλύσιμο των χεριών, όπως γνωρίζουμε τώρα, είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να σταματήσουμε τη μετάδοση του ιού, ενώ ένα διάλυμα αιθανόλης,  υπεροξειδίου του υδρογόνου ή χλωρίνης θα απολυμάνει τις επιφάνειες. Για να κριθεί ότι φέρετε υψηλό ρίσκο να μεταδώσετε  τον κορονoϊό πρέπει να ζείτε ή να έχετε άμεση φυσική επαφή με κάποιον που έχει μολυνθεί, να έχει βήξει ή φταρνιστεί κοντά σας (ή να έχετε πιάσει  ένα μεταχειρισμένο χαρτομάντιλο) ή να είστε σε επαφή πρόσωπο με πρόσωπο, μέσα σε δύο μέτρα, για περισσότερο από 15 λεπτά. Δεν μιλάμε για περίπτωση που θα περάσουμε δίπλα από κάποιον στο δρόμο.

5.     Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα συμπτώματα είναι ήπια και οι νέοι βρίσκονται σε πολύ χαμηλό κίνδυνο. Σύμφωνα με μια μελέτη 45.000 επιβεβαιωμένων λοιμώξεων στην Κίνα, το 81% των περιπτώσεων προκάλεσε μόνο ασήμαντη ασθένεια, το 14% των ασθενών είχαν συμπτώματα που χαρακτηρίστηκαν ως «σοβαρά», και μόνο το 5% θεωρήθηκε "κρίσιμο", με περίπου το ήμισυ αυτών που οδήγησαν σε θάνατο. Μόνο το 3% των περιπτώσεων αφορά άτομα ηλικίας κάτω των 20 ετών, τα παιδιά φαίνεται να επηρεάζονται ελάχιστα από τον ιό και το ποσοστό θνησιμότητας για τα άτομα κάτω των 40 ετών είναι περίπου 0,2%. Ο ρυθμός αυξάνεται στα άτομα άνω των 65 ετών, φθάνοντας σχεδόν το 15% στην ηλικία των άνω των 80 ετών, ειδικά εκείνων με προϋπάρχουσες καρδιακές ή πνευμονικές παθήσεις. Ο υπολογισμός των ποσοστών θνησιμότητας κατά τη διάρκεια μίας συνεχιζόμενης επιδημίας είναι δύσκολος γιατί δεν είναι σαφές πόσες από τις ήπιες ή συμπτωματικές περιπτώσεις έχουν εξεταστεί, αλλά η καλύτερη εκτίμηση που έχουμε για τον κορονoϊό μέχρι στιγμής είναι 1,4% - κάπου μεταξύ 1918 Ισπανικής γρίπης και 2009 γρίπης των χοίρων.

6.     Οι άνθρωποι αναρρώνουν από αυτό. Όπως δείχνουν οι ημερήσιες μετρήσεις που υποστηρίζει η έκθεση Johns Hopkins CSSE, χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο κάνουν επιβεβαιωμένες αναρρώσεις από τον κορονoϊό κάθε μέρα.

7.     Έχουν ήδη γραφτεί εκατοντάδες επιστημονικά άρθρα γι 'αυτό. Πληκτρολογήστε Covid-19 ή Sars-19 στην μηχανή αναζήτησης της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ιατρικής PubMed της Ιαπωνίας και θα βρείτε, μόλις πέντε εβδομάδες μετά την εμφάνιση του ιού, 539 αναφορές σε έγγραφα σχετικά με αυτό, που ασχολούνται με εμβόλια, θεραπείες, επιδημιολογία, διάγνωση και κλινική πρακτική. Αυτός είναι ένας κατά πολύ  ταχύτερος ρυθμός δημοσίευσης απ' ό, τι κατά την επιδημία Sars, οι σημειώσεις López-Goñi – η πρόσβαση στα κείμενα  των περισσότερων δημοσιεύσεων σχετικά με το κορονoϊό είναι ελεύθερη.

8.     Υπάρχουν πρωτότυπα εμβολίων. Εμπορικά φαρμακευτικά και βιοτεχνολογικά εργαστήρια όπως η Moderna, η Inovio, η Sanofi και η Novavax, καθώς και ακαδημαϊκές ομάδες όπως το Πανεπιστήμιο Queensland στην Αυστραλία - πολλοί από τους οποίους ήδη εργάζονταν σε εμβόλια για παρόμοιους ιογενείς ιούς - έχουν προληπτικά πρωτότυπα εμβολίων στην ανάπτυξη, μερικά από τα οποία σύντομα θα είναι έτοιμα για ανθρώπινη δοκιμή (αν και η αποτελεσματικότητά τους και η ασφάλειά τους φυσικά θα χρειαστούν χρόνο για να καθιερωθούν).

9.     Δεκάδες θεραπείες έχουν ήδη δοκιμαστεί. Μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου, διεξήχθησαν περισσότερες από 80 κλινικές δοκιμές για αντιιικές θεραπείες, σύμφωνα με το περιοδικό Nature και οι περισσότεροι έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί με επιτυχία στη θεραπεία άλλων ασθενειών. Τα φάρμακα όπως το remdesivir (Ebola, Sars), η χλωροκίνη (ελονοσία), η λοπιναβίρη και η ριτοναβίρη (HIV) και το baricitinib (ρευματοειδής πολυαρθρίτιδα) δοκιμάζονται όλα σε ασθενείς που έχουν προσβληθεί από τον κορονoϊό, κάποια ως αποτέλεσμα εφαρμογής της τεχνητής νοημοσύνης.

Σχέδιο Αγάπης

"For Simone de Beauvoir, authentic love is an ethical undertaking: it can be spoilt by devotion as much as by selfishness"

Kate Kirkpatrick

Οι επιθυμίες να αγαπήσεις και να αγαπηθείς είναι, κατά τη γνώμη της Simone de Beauvoir, μέρος της δομής της ανθρώπινης ύπαρξης. Συχνά, πάνε στραβά. Αλλά ακόμα κι έτσι, η αυθεντική αγάπη δεν είναι μόνο δυνατή αλλά κι ένα από τα πιο ισχυρά εργαλεία που διατίθενται σε άτομα που θέλουν να είναι ελεύθερα. Τι ακριβώς είναι αυτή η αυθεντική αγάπη; [...] Για την Beauvoir, για να είναι η αγάπη αυθεντική, πρέπει να είναι αμοιβαία και μη-εκμεταλλευτική. Αλλά θα ήταν δύσκολο να επιτευχθεί αυτό, όσο η κοινωνία διαιωνίζει μύθους της αγάπης που εξιδανικεύουν ανήθικες σχέσεις μεταξύ των φύλων. [...]

Στα από το 1926 φοιτητικά σημειώματα της Beauvoir, η ηθική διαπροσωπική αγάπη περιγράφεται σε αντίθεση με δύο μορφές αποτυχημένης αγάπης - δυο «αμαρτίες» που κατονομάζει ως ναρκισσισμό (εγωισμό, ή ιδιοτέλεια, σε κάποιες αγγλικές μεταφράσεις) και αφοσίωση. Στις πρώτες διατυπώσεις της, ως ναρκισσισμός ορίστηκε «το να αγαπάς τον εαυτό σου και μόνο την αγάπη που έχει ο άλλος για σένα». Η αποτυχία του ναρκισσισμού είναι ότι ξεχνά πως υπάρχουν δύο ερωτευμένοι: ο ναρκισσιστής δεν θυμάται ότι η αγάπη πρέπει να αποζητά το καλό για τον άλλο. Ο εραστής (του Νάρκισσου) είναι ένας μικρός χαρακτήρας στο μεγάλο σχήμα της δικής του ιστορίας. Η αφοσίωση, αντίθετα, είναι ένα «απόλυτο δώρο» της ερωτευμένης στον εραστή, με μια «αυταπάρνηση» όπου η ίδια η συνείδηση ​​της  είναι εξουδετερωμένη για χάρη του άλλου. Η αφοσιωμένη εράστρια δεν θέλει καμιά πλοκή, εκτός από αυτήν που ο αγαπημένος της γράφει. Είτε δεν θέλει είτε δεν μπορεί να κρατήσει τη δική της πένα. Ξεχνώντας τον εαυτό της, η αγάπη της αδυνατεί επίσης να φιλοξενήσει δύο – Κατά τα λόγια της νεαρής Beauvoir, είναι μια μορφή «ηθικής αυτοκτονίας». [...] Η σαγήνη στην αφοσίωση έγκειται στο ότι υπόσχεται απαλλαγη από υποχρεώσεις: Το αφοσιωμένο άτομο πιστεύει ότι η ζωή του αποκτά νόημα  επειδή ικανοποιεί τις ανάγκες κάποιου άλλου κι εκτιμάται γι αυτό. [...] προβληματικά, το αφοσιωμένο άτομο παίρνει τον σκοπό του άλλου ως μέσο για την επίτευξη του δικού του σκοπού - και το θέλει «χωρίς αυτόν και εναντίον του». Η αφοσίωση μπορεί να είναι τυραννική – ενώ ισχυρίζεται ότι θέλει το καλό του άλλου, στην πραγματικότητα επιβάλλει μιαν αξία στον άλλον που μπορεί να μην είναι της επιλογής του. [...]

 Αυτό που είναι πραγματικά αναγκαίο, σύμφωνα με την άποψη της Beauvoir, είναι  να γίνει ο άλλος σεβαστός ως «ελευθερία»: ως άτομο σε ένα συνεχές γίγνεσθαι, με σχέδια για τη ζωή του που πρέπει να είναι της επιλογής του. Είτε είναι φιλική, οικογενειακή η αγάπη αυτή, είτε ερωτική, για να είναι ηθική πρέπει να υπάρχουν δύο ελευθερίες και ο καθένας απ’ τους δύο συμβαλλόμενους να σέβεται την αξία της ελευθερίας του άλλου, έτσι ώστε κανένας από αυτούς να μην υποφέρει από τον ακρωτηριασμό σε υποταγή. Είναι ασυνεπές, ισχυρίστηκε, να εκτιμά κάποιος την ατομική του ελευθερία χωρίς να εκτιμά τις ελευθερίες των άλλων. Όπως το έθεσε στο έργο της  "The Ethics of Ambiguity" (1947): «το να θέλεις να είσαι  ελεύθερος είναι επίσης να θέλεις  ελεύθερους τους άλλους». Η ηθική αγάπη συνίσταται σε αυτό που η Beauvoir ονομάζει «ισορροπία» και «αμοιβαιότητα». Σε ισορροπία υπάρχει αυτο-προσφορά χωρίς αυτο-απώλεια: ο εραστής και η αγαπημένη «απλά βαδίζουν δίπλα-δίπλα, βοηθώντας ο ένας τον άλλον». Επειδή οι άνθρωποι δεν αισθάνονται μεταξύ τους πάντα ίσοι ή εξίσου άξιοι αγάπης, η Beauvoir συζητά τη δυναμική που απειλεί αυτή την ισορροπία - δυναμική στην οποία το ένα άτομο βλέπει τον εαυτό του ως κατώτερο ή ανώτερο. Ο "πιο παραγωγικός" τύπος αγάπης, δήλωσε ο Beauvoir, ήταν «όχι υποταγή», αλλά μάλλον μια σχέση στην οποία κάθε άτομο στηρίζει το άλλο στην αναζήτηση μιας ανεξάρτητης, ατομικής ζωής. [...] 

Ο Beauvoir περιγράφει ως «κακή πίστη» ένα είδος κάλυψης πίσω από κάποιο άλλοθι - ένα ψεύτικο άλλοθι. Για παράδειγμα, αυτοί που ισχυρίζονται ότι η συμφεροντολογία είναι «ανθρώπινη», ή ότι «η ανθρώπινη φύση δεν θα αλλάξει», κατά την άποψή της, θα μπορούσαν «να αποκηρύξουν κάθε προσδοκία γενναιοδωρίας ή μεγαλοσύνης από τον άνθρωπο». Θα μπορούσαν να περιγελάσουν το είδος της αμοιβαίας αγάπης χαρακτηρίζοντας την ως «παραίσθηση της νεότητας» ή «ενοχλητική ψευδαίσθηση», αντί να το βλέπουν ως κάτι που είναι μεν δύσκολο αλλά κι εφικτό.  [...] 

Η κληρονομιά της υποταγής των γυναικών επέζησε σε συμβάσεις του «πολιτισμού» με τρόπους που καθιστούσαν δελεαστική τη συμμετοχή στη διαιώνιση της. Οι πολιτισμικοί μύθοι της ρομαντικής και σεξουαλικής «αγάπης» δόξαζαν την υποταγή των γυναικών και γιόρταζαν παραμορφωμένες επιθυμίες με τρόπους που καθιστούσαν επισφαλές το να τις ξεπεράσουν. Λόγου χάρη, η άνιση πρόσβαση στην κάλπη.  [...] Όσο επιτυχημένη και μορφωμένη και αν καταφέρει να γίνει μια κοπέλα, τελικά θα κριθεί, θα εκτιμηθεί ή θα επιθυμηθεί σε σχέση με το πώς είναι εμφανισιακά". [...]. Ήξεραν ότι δεν ήταν αντικείμενα προς  κατανάλωση - αλλά δεν ενθαρρύνθηκαν να αντιδράσουν ως συνειδητά όντα που θα μπορούσαν να αντικρύσουν τους κυνηγούς τους και να αμφισβητήσουν την ηθική του βλέμματος τους. [...] 

Για τους άνδρες, το χειρότερο άλλοθι ήταν ακριβώς ο ισχυρισμός ότι είναι στη φύση τους να εξουσιάζουν γυναίκες – και στη φύση των γυναικών να υποτάσσονται. Έγραψε ότι: Για τον μέσο δυτικό αρσενικό το ιδανικό είναι μια γυναίκα που υποτάσσεται ελεύθερα στην κυριαρχία του, που δεν δέχεται μεν τις ιδέες του χωρίς κάποια συζήτηση, αλλά που υποχωρεί στη συλλογιστική του, που έξυπνα αντιστέκεται, αλλά στο τέλος υποκύπτει.  [...] Αυτό που ανακάλυψε ήταν μια «πολλαπλότητα ασυμβίβαστων μύθων». Αλλά οι μύθοι εξυπηρετούν πάντα έναν σκοπό και, σύμφωνα με την άποψη της Beauvoir, «κάτω από την πληθώρα των μύθων, ο σκοπός ήταν να δείξουμε στις γυναίκες ότι η αληθινή κλήση τους ήταν η αγάπη ξεχνώντας τον εαυτό τους». [...]

Οι γυναίκες ενθαρρύνθηκαν δυσανάλογα να δουν την αγάπη, όχι την ελευθερία, ως το πεπρωμένο τους - ως καθοριστική αξία της ζωής τους. Είτε στο γάμο, στη μητρότητα, είτε στη θρησκευτική ζωή, η αγάπη παρουσιάστηκε στις γυναίκες ως «προσφορά», ως το «υπέρτατο επίτευγμα» τους, ως «ολική παραίτηση προς όφελος του κύρη τους». Δεδομένου ότι για πολύ οι γυναίκες διδάχθηκαν ότι η αξία τους εξαρτάται από την αγάπη των ανδρών γι αυτές, τα κορίτσια ακόμα ενθαρρύνονται να συλλάβουν τον εαυτό τους «όπως φαίνεται μέσα από τα μάτια του άντρα», να εκπληρώσουν τις φαντασιώσεις των ανδρών και να τους βοηθούν να ακολουθήσουν τα σχέδιά τους αντί να δουν τα δικά τους όνειρα ή να προωθήσουν τα δικά τους πλάνα.

Εδώ, η Beauvoir προσφέρει ένα πορτρέτο της «ερωτευμένης γυναίκας» ως δείγμα της «αφοσίωσης». Η ερωτευμένη γυναίκα προσπαθεί να δει τον εαυτό της  μέσα από τα μάτια τους αγαπημένου της, να διαμορφώσει τον κόσμο της γύρω από τις επιθυμίες του - πχ να διαβάσει αυτό που διαβάζει, να ακούσει αυτό που ακούει και να ενδιαφερθεί για τις ιδέες του, στην τέχνη, την πολιτική, να αποδέχεται τους φίλους του. Στη σεξουαλική ζωή, αντιμετωπίζεται ως μέσο για την ευχαρίστησή του, όχι ως σεξουαλικό υποκείμενο με δικές της επιθυμίες. Η ερωτευμένη γυναίκα ευχαριστιέται  να λέει «εμείς» επειδή της αρέσει η ασφάλεια της ταύτισής της με τον αγαπημένο της. Αυτό που θέλει είναι να τον υπηρετεί, να νιώθει χρήσιμη. Δεν ζητά ποτέ αμοιβαιότητα εξαιτίας των κινδύνων που μπορεί να συνεπάγονται αν γίνει «απαιτητική». Αλλά, όπως λέει η Beauvoir, «αυτή η περίφημη ευτυχία είναι σπάνια σταθερή». Τελικά, θα συνειδητοποιήσει ότι συγχέει την επιθυμία για αγάπη με την ίδια την αγάπη. [...]

Η φιλοσοφικό της θέση ήταν ότι είναι δύσκολο να μάθουμε να αγαπάμε ηθικά όταν υπάρχουν τόσο λίγα παραδείγματα αμοιβαιότητας μεταξύ γυναικών και ανδρών. Η ιστορία και η λογοτεχνία μαρτυρούν μυριάδες τρόπους με τους οποίους οι άνδρες αναμένουν τις γυναίκες να δώσουν τους εαυτούς τους με τρόπους που δεν θα περίμεναν ποτέ να τους δοθούν αντίστοιχα. Και στη ζωή της συνηθισμένης γυναίκας, πίστευε η Beauvoir, η προσδοκία να δώσει χωρίς αμοιβαιότητα πολλάκις την οδηγεί να γίνει «διχασμένο άτομο», σχισμένο ανάμεσα στην επιθυμία να επιβεβαιωθεί η ίδια  και στην επιθυμία να εξαφανιστεί - με την ελπίδα πως θα  είναι πιο αξιαγάπητη. Σε ένα δοκίμιο του 1950, ρώτησε: «Δεν είναι άραγε δυνατόν να συλλάβουμε ένα νέο είδος αγάπης στο οποίο και οι δύο εταίροι να είναι ίσοι – κι ο ένας να μην επιζητεί την υποταγή του άλλου;» [...]

Στην ηθική αγάπη, η Beauvoir υποστήριξε ότι οι γυναίκες θα εξακολουθούσαν να βοηθούν τους εραστές τους να επιτύχουν στα σχέδιά τους - αλλά το ίδιο ιδανικό θα συμμερίζονταν κι οι άντρες: Ο άντρας, αντί να αναζητά ένα είδος ναρκισσιστικής εξύμνησης από την σύντροφό του, θα ανακαλύψει στην αγάπη έναν τρόπο να βγει έξω από τον εαυτό του, να αντιμετωπίσει άλλα προβλήματα εκτός από τα δικά του. Με όλη την φλυαρία σε συγγραφές για το μεγαλείο αυτής της γενναιοδωρίας, γιατί να μην δίνεται στον άντρα η πιθανότητα να συμμετάσχει σε τέτοια αφοσίωση, στην αυταπάρνηση που θεωρείται τόσο αξιοζήλευτο  γνώρισμα των γυναικών; Αν και οι δύο εταίροι αντιλαμβάνονταν την αγάπη ως κοινό σχέδιο, αν και οι δύο σκέπτονταν «ταυτόχρονα τον άλλον και τον εαυτό», υποστήριξε η Beauvoir, θα μπορούσαν να επιτύχουν την «εξεύρεση του κατάλληλου μέσου» μεταξύ ναρκισσισμού και αφοσίωσης. Δεν θα συνιστά λυτρωμό. Αλλά ούτε και επανάπαυση σε έναν ακρωτηριασμό υποταγής αντί για μια σχέση ανθρώπου με άνθρωπο που  κάνει δυνατή την αυθεντική αγάπη.

Το κείμενο ειναι μεταφραση μερους του αρθρου της Kate Kirkpatrick "Love is a Joint Project"  – ολοκληρο στα αγγλικα εδώ 

η εικονα: Προγευμα στη Χλοη Édouard Manet