Λεκάνη Τουαλέτας

Λένε πως για ν' απελευθερωθείς
Πρέπει να χειραφετηθούν τα πράγματα -
Δικά σου ή ξένα - και πως για να γίνει αυτό
Πρέπει να δεις σ' αυτά τον εαυτό σου...
Και μάλλον συμφωνώ.

Δες, αίφνης, μια λεκάνη τουαλέτας.
Άραγε να θαυμάζεις την υπομονή της;
Αν είχε αισθητήρια σίγουρα  δεν θά 'θελε
Να νιώθει πώς εκφράζεται ο πολιτισμός μας
Στη χρήση ή κατάχρησή της;

Μπορεί μεν να θαυμάζεις το λευκό της πορσελάνης της
Το σχήμα της, που ίσως  και να φαίνεται σαν άριστο γλυπτό
Και πώς το κυκλοφοριακό της σύστημα στο τέλος  καθαρίζει
Τ' απόβλητα από μεταβολισμούς που πάσχουν ως επί το πλείστον.
Αλλά δεν σε εμπνέει η στάση της! Παραδέξου το.

Και τί δεν θα 'χε  αισθανθεί τόσες φορές
Σε κείνην τη συνεύρεσή της με όργανα βιομορφικά
Που λειτουργούν ανακουφίζοντας  τους χρήστες της -
Ενω η λεκάνη αγνοείται και τον ρόλο ιερόδουλης να παίζει
Σ' αυτό που κάποιοι βλέπουν σαν μια ιεροτελεστία;

Το ίδιο ισχύει και για τον νιπτήρα,
Ή άλλα "αξεσουάρ της τουαλέτας, λίγο ως πολύ...
Εκτός από ένα: τον καθρέπτη! Αυτός κρέμεται και αλλού
Κι έχει τη δυνατότητα, αν σταθεί απέναντι στον εαυτό του,
Να  αντικατοπτρίζει ένα μυστήριο κενό...

Εκεί, σε μια κατά προσέγγιση ανυπαρξία -
Ή στην παρένθεση, που νοητά σβήνει το πάν
Βλέπει μια σχέση υπεράνω σχέσεων που  απελευθερώνει...
Εκεί, όπου το πράγμα γίνεται κάτι άλλο από δούλος
Κι ο δούλος  παύει να θεωρείται πράγμα