Δευτέρα 11 Ιουλίου 2016

χλιμίντρισμα αλόγου






Αύριο θα φύγω
Και φουρτούνιασε. Άσε με να σε δω για  λίγο
Nα πω σε σένα μόνο δύο λέξεις,  πριν σιγήσω
Γιατί ο θεός σου μόνο ξερει εάν και πότε θα γυρίσω...

Και πώς να ξέρω πια αν αυτή η Οδύσσεια έχει Ιθάκη
Αν η πλοκή είναι στη φαντασία μόνο - μία φενάκη;
Είναι μεσάνυχτα, κι απέναντι στα μαύρα ο βράχος
Ώρα μηδέν, κι έμεινα άναυδος, μονάχος

Στο κάστρο μου  - η ίδια φλόγα το κερί δεν έχει λιώσει
Μα κάπου μακριά πια η παράσταση έχει τελειώσει
Γιατί αίφνης άδειασε κι η τελευταία  κερκίδα

Ηθοποιοί και θεατές, άσχετοι, άφαντοι πριν την καταιγίδα...
Ο αγέρας  φέρνει ύστερες κραυγές από το θέατρο παραλόγου
Τώρα, που τις ακούς, μα σαν χλιμίντρισμα αλόγου...
















2 σχόλια:

  1. Μου αρέσει! Πολύ.
    Είναι αυτοβιογραφικό; pardon my indiscression!

    E

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σ' ευχαριστώ. No indiscression to pardon... Για το αν είναι αυτοβιογραφικό, έχω ήδη απαντήσει σε παρόμοιες περιπτώσεις: αν κάθε φορά που γράφω σε πρώτο πρόσωπο μιλούσα για άμμεσα δική μου εμπειρία θα είχα πολλά να απολογηθώ στον τελικό κριτή μου...

    Και btw, συγγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή