Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

εννοούμε αυτά που λέμε


 
Το κεφάλαιο έχει απλώσει τον κατασταλτικό βραχίονα του πάνω απο τους απεργούς σε επίδειξη δύναμης και αποφασιστικότητας.

Πίσω απο τους αλαλαγμούς των αργυρώνητων θεραπόντων του κεφαλαίου και πίσω απο τον μηχανικό θόρυβο του ανθρωποειδούς ροβοτ που στέκεται πάνοπλο απέναντι απο τους εργάτες, κι ανάμεσα απο τις γραμμές των γραφιάδων αυτουργών του ψεύδους διαβάζουμε το μήνυμα: «εννοούμε αυτά που λέμε».

Δεν το στέλλουν μόνο σ’ εμάς, το στέλλουν και στους Ευρωπαϊκούς πάτρωνες (κοινώς νταβατζήδες) τους. Ε βέβαια! Σ’ αυτόν τον τόπο (ή άλλως, σ’ αυτόν τον οίκο ανοχής) θα βάλουμε μια τάξη. Και ξέρουμε καλά πως εννοούν την τάξη...

Μας λενε λοιπόν πως είναι αποφασισμένοι: αν και ποτέ δεν λένε αυτό που εννοούν, διότι η ψευτιά κι η απάτη είναι ο αέρας που αναπνέουν που βγαίνει στα ανυπόφορα χνώτα τους, τώρα μας λεν πως εννοούν αυτό που δηλώνουν.

Ε λοιπόν  κι εμείς έχουμε νέα γι αυτούς. Ότι και να κάνουν στην χαλυβουργία τους η στάση των εργατών εκεί έχει μπει είδη στις σελίδες της ιστορίας μας σαν ένα απο τα πιο λαμπρά παραδείγματα λεβεντιάς κι αξιοπρέπειας και αδούλωτου πνεύματος ανθρώπων. Είδη μας διδάξαν τι μπορεί  να κάνει άνθρωπος όταν εγκαταλείψει την στάση του υποζυγίου και σηκωθεί όρθιος, όταν πάψει να είναι ραγιάς.

Μας έδειξαν ότι όσο κι αν προσπαθεί το κεφαλαίο να πείσει τους εργάτες ότι είναι ζώα, χωρίς βούληση κι αντίσταση στην χρησιμοποίηση τους σαν ζώα, δεν θα τα καταφέρει...

Μας έδειξαν κι έχουν ακόμα να μας διδάξουν οι χαλυβουργοί!!!  




***********

(Απο πρωτοσέλιδο Ριζοσπάστη)
«Δείξαμε στο προαύλιο της "Χαλυβουργίας" ότι εννοούμε αυτά που λέμε. Μια ομάδα συνδικαλιστών είχε αποκλείσει ένα εργοστάσιο επί επτά μήνες, εμποδίζοντας όσους ήθελαν να πιάσουν δουλειά και οδηγώντας στην ανεργία εκατοντάδες εργαζομένους. Το εργοστάσιο πήγαινε για κλείσιμο. Αυτό το σταματήσαμε», ισχυρίστηκε ξεδιάντροπα χτες ο πρωθυπουργός που παρουσίασε την επίθεση των ΜΑΤ κατά των απεργών χαλυβουργών ως ενέργεια για την προστασία του δικαιώματος στην εργασία... Με το τσάκισμα κάθε διεκδίκησης, κάθε αγώνα θέλουν να δείξουν στους επιχειρηματικούς ομίλους ότι τους εξασφαλίζουν, σε συνδυασμό με τους πάμφθηνους και υποταγμένους εργαζόμενους για να τους υπερεκμεταλλεύονται και να κερδοφορούν. Και ανάγουν σε εχθρούς του δικαιώματος στην εργασία τους πρωτοπόρους για την εξασφάλισή του εργάτες. Αλλά εχθρός των εργαζομένων είναι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του και όχι οι απεργοί χαλυβουργοί - θύματα του καπιταλιστικού κέρδους και της βάρβαρης πολιτικής που το υπηρετεί. Το δικαίωμα στην εργασία το έχουν όλοι οι άνεργοι, όπως και οι απολυμένοι από τον Μάνεση, για τους οποίους ο Αντ. Σαμαράς όχι μόνο δεν είπε λέξη, αλλά τους κατέταξε και στους υπεύθυνους για την ανεργία!

1 σχόλιο:

  1. O αγώνας των χαλυβουργών

    O αγώνας των χαλυβουργών επικαιροποίησε τα πολύτιμα διδάγματα από τη γεμάτη θυσίες ιστορία του εργατικού κινήματος. Κάθε στιγμή του αγώνα τους ήταν ένα μάθημα σημαντικό για την εργατική τάξη προκειμένου να βγάλει συμπεράσματα χρήσιμα για την ταξική πάλη. Δίδαξε ηρωισμό και αυτοθυσία! Δίδαξε το χαρακτήρα της ταξικής αλληλεγγύης! Ανέδειξε το περιεχόμενο της πολύμορφης σύγκρουσης! Φώτισε την ανάγκη της οργανωμένης πάλης! Φανέρωσε την ασίγαστη πάλη που υπάρχει ανάμεσα στο κεφάλαιο και τη μισθωτή εργασία. Ανέδειξε ποιοι είναι οι πραγματικοί παραγωγοί του πλούτου, ζωντάνεψε το σύνθημα «Εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά»! Φανέρωσε τη ζωή που κρύβεται πίσω από την κόλαση των καμινάδων, την παρασιτική ζωή των βιομηχάνων, με τις βίλες και τα κότερα που αποκτώνται από τον ιδρώτα, το αίμα και τις ζωές των εργατών. Επιβεβαίωσε ότι μόνο η γραμμή της ταξικής πάλης, της σύγκρουσης με την εργοδοσία, την κυβέρνηση και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς μπορεί να δώσει τέτοιους αγώνες. Σε αντίθεση με τη γραμμή των κοινωνικών διαλόγων, του κοινωνικού εταιρισμού, του συμβιβασμού και του δήθεν ρεαλισμού, που όχι μόνο δε φρενάρει την επιθετικότητα των καπιταλιστών, απεναντίας μετέτρεψε τα συνδικάτα σε υποχείριά τους. Η νίκη του αγώνα των χαλυβουργών αντανακλάται στην τεράστια παρακαταθήκη που αφήνει για το επόμενο διάστημα. Η σπορά που μπήκε θα ανθίσει στις «νέες Χαλυβουργίες» που θα ξεπηδήσουν το επόμενο διάστημα, γιατί έρχεται νέα καταιγίδα αντεργατικών μέτρων. Η ίδια η ζωή έχει ήδη κατατάξει αυτόν τον αγώνα στις φωτεινές και σκληρές ταξικές αναμετρήσεις, λιθαράκι στον αέναο αγώνα των εργατών απέναντι στους εκμεταλλευτές τους.

    http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=6972247&publDate=31/7/2012

    see also
    http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=6971567&publDate=31/7/2012

    ΑπάντησηΔιαγραφή