Τι να περιμένεις απ’ την πόρνη, τη μαστροπό και τους τσάτσους της... (Πολεμικά χρέη προς Ελλάδα)

Σχετικά με την προηγούμενη ανάρτηση που αφορά την έκθεση για τα πολεμικά χρέη της Γερμανίας προς την Ελλάδα, και την στάση των κυβερνητών μας.

Το περιοδικό Spiegel λέει ότι την εν λόγω έκθεση παράγγειλε το υπουργείο οικονομικών, ότι είναι «άκρως μυστική», και ήδη έχει περάσει απο το υπουργείο στα χέρια  Αβραμόπουλου και Σαμαρά.. 

Και γεννάται το ερώτημα: τί την θέλει την έκθεση η κυβέρνηση τώρα αφού, όπως είπε ανώτατος κυβερνητικός εκπρόσωπος, «δεν είναι τώρα  η κατάλληλη στιγμή να αρχίσει μια διαμάχη με το Βερολίνο»; Έτσι, απλά για να διαρρέει το «μυστικό» και να γίνεται κουβέντα; Δεν κατάλαβα...

Επειδή η απάντηση δεν είναι αυτονόητη, χρειάζεται να κάνουμε πιο λιανά το λόγο για τον οποίο, όπως γράφει ο Ρίζος, είναι «αποπροσανατολιστική η συζήτηση ότι η επιτυχής διεκδίκησή τους από την Ελλάδα θα μπορούσε να συμβάλλει στην αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους». Διότι ναι μεν η κάθε συζήτηση, με τον τρόπο που την κάνουν οι αστοί, δημόσια, για οποιοδήποτε θέμα που αφορά χρωστούμενα στον λαό, απο οποιοδήποτε (ξένο ή ντόπιο), είναι πάντα αποπροσανατολιστική, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να γίνεται. Και μια και γίνεται, ας πούμε και κάποιες αλήθειες που δεν πολυακούγονται...

Όντως, αν το χρέος της Γερμανίας στην Ελλάδα πληρωνόταν, τότε η Ελλάδα θα μπορούσε να πληρώσει το κύριο μέρος του «δικού της» χρέους. Και αν είχαμε και πιο «μάγκες» διαχειριστές, που να μπορούν να κάνουν πιο «ξύπνια» δημοσιονομική δουλειά, πιθανόν να το εξοφλούσαμε κιόλας…. δηλαδή «αν είχε κι η γιαγιά μας…» , τότε θα ζούσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Όμως… (υπάρχουν πολλά «όμως»).

• Όμως, αν διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις δεν λειτουργούσαν σαν πιόνια στα χέρια των «δανειστών», πρώτα απ’ όλα δεν θα είχαμε «προβλημα χρέους» - πράγμα που σημαίνει κυριολεκτικά ληστεία και βιασμό αυτού του σαστισμένου λαού.
• Όμως, για το χρέος είναι υπεύθυνη η ντόπια αστική τάξη που, σε διαπλοκή με τους ξένους εταίρους της, κατέγδαρε την χώρα και δημιούργησε τις συνθήκες για την μετατροπή της σε λεία του χρηματιστικού κεφαλαίου που δεσπόζει στην υφήλιο, και το έκανε γιατί παίρνει μέρος στο πλιάτσικο κι η ίδια..
• Όμως, αυτά που χρωστάει η Γερμανία, τα χρωστάει στον ελληνικό λαό κι όχι στους τραπεζίτες.
• Όμως, ακόμα κι αν μπορούσαν να πληρωθούν οι πολεμικές αποζημιώσεις και συνακόλουθα η Ελλάδα να εξοφλούσε το κύριο μέρος του χρέους της, η ίδια τάξη στην εξουσία θα ξαναδημιουργούσε χρέος, οι τσέπες των αστών θα γέμιζαν πάλι εις βάρος του λαού.

 και το κυριότερο

• Όμως, όταν γραικύλοι κυβερνούν αυτή τη χώρα δεν θα έρθει ποτέ η «κατάλληλη στιγμή» για να αρχίσει μια μάχη διεκδίκησης των χρωστούμενων στο λαό με οποιοδήποτε  Βερολίνο.

Πρέπει συναιπώς να λέγεται και πολύ φωναχτά μάλιστα: αυτή η τάξη που κυβερνούσε, κυβερνάει (και θα κυβερνάει, όσο ο λαός βρίσκεται πεσμένος με χαμένες τις αισθήσεις του σαν πυγμάχος που γρονθοκοπήθηκε ανελέητα) είναι μεν ξεφτιλισμένη, αλλά όχι πουλημένη - πουλημένος φτηνά είναι αυτός ο λαός, ξεπουλημένο είναι ότι έχει και δεν έχει. Αυτή η τάξη είναι μεν δουλοπρεπής στους εταίρους και προστάτες της, αλλά κάνει και τον δουλέμπορο με ζωντανό εμπόρευμα τον λαό.

Δεν είναι μόνο πόρνη η τάξη αυτή, αλλα έχει δώσει προαγωγή στον εαυτό της – είναι και μαστροπός του λαού - με τσάτσες τα ανθρωποειδή που χρησιμοποιεί ως πολιτικούς.  

Μ