Παρασκευή 31 Μαΐου 2013

Hunger

 by Robert Laurence Binyon

I come among the peoples like a shadow.
I sit down by each man's side.
None sees me, but they look on one another,
And know that I am there.
My silence is like the silence of the tide
That buries the playground of children;
Like the deepening of frost in the slow night,
When birds are dead in the morning.
Armies trample, invade, destroy,
With guns roaring from earth and air.
I am more terrible than armies,
I am more feared than the cannon.
Kings and chancellors give commands;
I give no command to any;
But I am listened to more than kings
And more than passionate orators.
I unswear words, and undo deeds.
Naked things know me.
I am first and last to be felt of the living.
I am Hunger



κάποιοι πεινάνε είπατε;


Αδύνατον! Ειναι καθαρά ψυχολογικό - απλως ειναι διατροφικά ανασφαλείς...

 




















Έκρηξη της πείνας




Red Rock Views: Είχα αναφερθεί στο θέμα αυτό σε παλιότερη ανάρτηση. Παρακάτω μεταφράζω την σούμα από μια πρόσφατη έκθεση της  Oxfam η οποία (ανεξάρτητα από το πώς κρίνεται ο ρόλος της οποιασδήποτε Oxfam) είναι ενδεικτική για την κατάσταση στην Βρετανία σήμερα. 

Από το κείμενο φαίνεται ότι η κυβέρνηση βασίζεται 'πέραν του δέοντος' σε μη κερδοσκοπικές και φιλανθρωπικές οργανώσεις, δηλαδή σ’ αυτό που στην Βρετανία ονομάζουν Voluntary Sector (εθελοντικός τομέας), για να μπαλώσει κάπως την χασματώδη τρύπα που αφήνει η πολιτική της στο έδαφος της πρόνοιας. Οι φωνές που ακούγονται από αυτό τον τομέα είναι «δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε. Δεν είναι αυτός ο ρόλος μας»…

*****

Η έκρηξη της  επισιτιστικής φτώχειας και η χρήση των τραπεζών τροφίμων είναι μια εθνική ντροπή, και υπονομεύει τη δέσμευση του Ηνωμένου Βασιλείου να εξασφαλίσει ότι όλοι οι πολίτες του έχουν πρόσβαση σε τρόφιμα - το βασικότερο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Εκτιμούμε ότι πάνω από 500.000 άνθρωποι πλέον εξαρτώνται από την επισιτιστική βοήθεια, τη χρήση των τραπεζών τροφίμων και την παραλαβή δεμάτων με τρόφιμα, και ο αριθμός αυτός είναι πιθανό να κλιμακωθεί περαιτέρω κατά τους επόμενους μήνες. [..].

Η  αύξηση του αριθμού των ανθρώπων που χρησιμοποιούν τράπεζες τροφίμων προκαλείται εν μέρει από την ανεργία, την αύξηση των επιπέδων της υποαπασχόλησης, το χαμηλό και μειωνόμενο εισόδημα, και την αύξηση τιμών των τροφίμων και των καυσίμων. [..]

Πιο ανησυχητικά, μέχρι το ήμισυ του συνόλου των ανθρώπων που στρέφονται προς τις τράπεζες τροφίμων το κάνουν ως άμεσο αποτέλεσμα των καθυστερήσεων, μειώσεων, ή και της πλήρους απόσυρσης των επιδομάτων τους. [...] 

Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι το καθεστώς των κυρώσεων [σ.σ. στα επιδόματα - κάτι που έχει ενταθεί με πρόσφατη νομοθεσία της κυβέρνησης] υπερβαίνει τα όρια, και οδηγεί σε ένδεια, κακουχίες και πείνα σε μεγάλη κλίμακα.

Υπάρχει πραγματικός κίνδυνος οι περικοπές των παροχών και η εισαγωγή του Universal Credit [σ.σ. οικουμενικο επιδωμα], η οποία θα απαιτήσει πρόσβαση στο διαδίκτυο και θα κάνει τις πληρωμές λιγότερο συχνές, θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερους αριθμούς ανθρώπων, αναγκαστικά, να στραφούν σε τράπεζες τροφίμων. Οι τράπεζες τροφίμων μπορεί να μην έχουν την ικανότητα να αντιμετωπίσουν το αυξημένο επίπεδο της ζήτησης.

Η αύξηση της επισιτιστικής βοήθειας αποδεικνύει ότι το κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας αποτυγχάνει στο βασικό καθήκον του να εξασφαλίσει πρόσβαση των οικογενειών σε επαρκές εισόδημα για να τραφούν επαρκώς. Η επιταχυνόμενη αύξηση στη δημιουργία των τραπεζών τροφίμων αντικατοπτρίζει ένα διογκούμενο πρόβλημα και αποτελεί  μόνο μια μετρίαση του. Οι τράπεζες τροφίμων παρέχουν μια ζωτικής σημασίας υπηρεσία έκτακτης ανάγκης για τα άτομα που υποστηρίζουν, αλλά δεν αντιμετωπίζουν τα διαρθρωτικά αίτια για την αύξηση της επισιτιστικής φτώχειας. Οι τράπεζες τροφίμων δεν πρέπει να αντικαταστήσουν την «κανονικό» δίχτυ ασφαλείας που παρέχεται από το κράτος, με τη μορφή του κράτους προνοίας.

Η διεθνής πρακτική δείχνει πλέον την προτίμησή για πληρωμές σε μετρητά αντί για τις ελεημοσύνες των τροφίμων, κυρίως διότι στρεβλώνουν τις τοπικές αγορές και δεν αποτελούν μέρος μιας μακροπρόθεσμης ανάπτυξης και της στρατηγικής για την καταπολέμηση της φτώχειας.

Είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι χιλιάδες αναγκάζονται να στραφούν σε τράπεζες τροφίμων και εκατομμύρια δεν είναι σε θέση να καλύψουν το αυξανόμενο κόστος ζωής, ως αποτέλεσμα του προγράμματος λιτότητας της κυβέρνησης, ενώ οι πλούσιοι, ιδιώτες και επιχειρήσεις, συνεχίζουν να αποφεύγουν την υποχρέωσή τους να πληρώσουν το δικό τους μερίδιο των φόρων.

Μ

Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

Μα τι αδικία Κύριε Ευάγγελε...

Κύριε Βενιζέλε, μας κακομαθαίνετε... 
 του Νίκου ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

Αναρωτήθηκε ο Ευ. Βενιζέλος μιλώντας στη ΝΕΤ:
«Νομίζετε ότι μου προσφέρει τίποτα εμένα να είμαι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ή πριν υπουργός Οικονομικών;»!
Μα φυσικά και δε σας προσφέρει τίποτα κ. Βενιζέλε. Είναι σε όλους μας σαφές: Από αυτή τη θυσία σας, να μας κυβερνάτε και να μας συγκυβερνάτε (περί θυσίας πρόκειται...), ο μοναδικός που κερδίζει είναι ο ελληνικός λαός...
Αλλωστε χάρη (και) σε εσάς κύριε Βενιζέλε, ο ελληνικός λαός βιώνει το «κέρδος» αυτής της ανεπανάληπτης «εμπειρίας»: Των τριών μνημονίων και δανειακών συμβάσεων, των χαρατσιών, των περικοπών μισθών και συντάξεων και των άλλων ων ουκ έστιν αριθμός «προσφορών», στις οποίες πρωταγωνιστείτε κύριε Βενιζέλε...
Μόνο που θα πρέπει να ελαττώσετε κάπως τις «προσφορές» σας στον τόπο. Είναι τόσα τα «κομφόρ» και οι «ανέσεις» που μας έχετε παράσχει (εις βάρος ενίοτε του εαυτού σας), που αρχίζετε να μας κακομαθαίνετε...



***

red rock views: Το προβλημα του Ευάγγελου είναι ότι, ενώ αυτός κι ο κολλητός του της συγκυβέρνησης τρώνε από «χοιροκουμά» τα αποφάγια, ο Αντώνης τρώει από πιάτο πορσελάνης το εκλεκτότερο της τροφής... 

Το τι τρώει ο λαός εξ' αιτίας τους δεν τον αφορά και πολύ - όπως δεν θα αφορούσε και τους τροφίμους της Κίρκης.
 

Tο κρυφό κόστος της λιτότητας



 
Η λιτότητα δεν είναι απλώς ένα πείραμα με τον πλούτο των εθνών. Είναι επίσης ένα πείραμα με την υγεία τους.

Ακολουθεί απόδοση ενός άρθρου από το περιοδικό new scientist 
το οποίο εμφανίστηκε σε έντυπη μορφή, υπό τον τίτλο "The true cost of cuts"

(Το πραγματικό κόστος των περικοπών).


****



Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ λιτότητα φαίνεται πως ήρθε για να μείνει - τουλάχιστον για το ορατό μέλλον. Κάθε ελπίδα ότι μια απότομη δόση σφιξίματος του ζωναριού θα ανοίξει γρήγορα το δρόμο προς αναζωπύρωση της ευημερίας έχει διαλυθεί. 
Κι όπως μια αγενής μουσαφίρισσα που δεν φεύγει πριν γίνει βάρος, οι απαιτήσεις της γίνονται όλο και πιο μεγάλες όσο περνάει ο καιρός.

Όσο περισσότερο διαρκεί η λιτότητα – και μόλις έχει αρχίσει να επηρεάζει για τα καλά μερικές χώρες, τόσο μεγαλύτερος είναι ο αντίκτυπος της στους πιο ευάλωτους των πολιτών μας. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι επηρεάζεται η υγεία τους.

Οι χώρες της Ευρωζώνης έχουν ήδη προσφέρει αντικειμενικά μαθήματα ως προς το πόσο σοβαρά είναι τα αποτελέσματα της λιτότητας: η συχνότητα εμφάνισης της ψυχικής ασθένειας έχει ανέβει αλματωδώς, επιστρέφουν προ πολλού ηττημένες μολυσματικές ασθένειες - οι άνθρωποι έχουν οδηγηθεί σε πρωτόγνωρες δυσκολίες στην λήψη βασικών ιατρικών παροχών από συστήματα υγειονομικής περίθαλψης που χειροτερεύουν (New Scientist, 26 Μάιος 2012, σ. 6).

Ακόμη και στις συγκρατημένα αισιόδοξες ΗΠΑ, οι ερευνητές από το Κέντρο για τον Προϋπολογισμό και τις Προτεραιότητες Πολιτικής στην Ουάσιγκτον (Center on Budget and Policy Priorities in Washington DC) έχουν προειδοποιήσει ότι οι περικοπές στον προϋπολογισμό σημαίνουν ότι έως 750.000 άνθρωποι που ζουν σε συνθήκες φτώχειας θα μπορούσαν να χάσουν την πρόσβαση σε ένα ζωτικό συμπληρωματικό πρόγραμμα διατροφής.

 Και όπως έχουμε αναφέρει στο "Κόστος των περικοπών: Η τοξική γενετική κληρονομιά της λιτότητας", οι άμεσες επιπτώσεις της λιτότητας μπορεί να δώσουν τη θέση τους σε πιο διαρκείς και ύπουλες συνέπειες για την υγεία. Είναι εύλογο ότι η παρατεταμένη οικονομική δυσπραγία θα οδηγήσει σε αύξηση των καρδιακών προσβολών, των εγκεφαλικών επεισοδίων και της κατάθλιψης. Οι ορμόνες του στρες είναι γνωστό ότι προκαλούν ή επιδεινώνουν τις περιπτώσεις αυτές, και είναι δύσκολο να υποστηρίξει κανείς ότι όσοι ανησυχούν για την ασφάλεια των θέσεων εργασίας, τα σπίτια τους, τις οικογένειες και τα οικονομικά τους δεν βιώνουν υψηλά επίπεδα στρες.

Οι μελέτες του στρες που έχουν διεξαχθεί μέχρι στιγμής αφορούν κυρίως άτομα που πάσχουν από μοναξιά και κοινωνικό αποκλεισμό. Δείχνουν ότι προκαλεί γενικό επαναπρογραμματισμό των γονιδίων στα λευκά αιμοκύτταρα, ο οποίος με τη σειρά του οδηγεί σε χρόνιες φλεγμονώδεις καταστάσεις. Γνωρίζουμε επίσης ότι μεγαλώνοντας σε υποβαθμισμένες συνθήκες αναμορφώνει τα γονίδια  εφόρου ζωής, και υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι στρεσογόνα γεγονότα νωρίς - ίσως ακόμη και πριν τη γέννηση - μπορεί να καταστούν "βιολογικά ενσωματωμένα" μέσω αλλοιωμένης γονιδιακής δραστηριότητας.

Αν μπορούσαμε να βρούμε ψυχολογικούς (συμπεριφορικους) ή φαρμακολογικούς τρόπους για να «αποσοβήσουμε» τον αρνητικό γονιδιακό προγραμματισμό, θα  ήμασταν σε θέση να μετριάσουμε τη ζημιά. Αλλά η έρευνα είναι ακόμα σε πρώιμο στάδιο, καθώς ορισμένα από τα βασικά μέχρι στιγμής ευρήματα σχετίζονται με τα ζώα και όχι με τους ανθρώπους.

Επίσης, δεν ξέρουμε αν τα ευρήματα ισχύουν για τα είδη των στρεσογόνων καταστάσεων που υποφέρουμε. Είναι κατανοητό ότι οι επικρατούσες κοινωνικές συνθήκες επηρεάζουν την ανταπόκριση των ανθρώπων: το άγχος του πολέμου ενάντια σε έναν κοινό εχθρό μπορεί να είναι πολύ διαφορετικό από αυτό μιας κοινωνικά διχαστικής οικονομικής κρίσης, για παράδειγμα.

Πολύ μελάνι έχει χυθεί σε αντιλογίες για τα φορολογικά πλεονεκτήματα της λιτότητας. Οι επιδράσεις της στην υγεία, από την άλλη πλευρά, έχουν περάσει σχεδόν ασυζήτητες, και η εικασία είναι ότι θα εξαφανιστούν όπως και η λιτότητα.

Αλλά αν οι γενετικές επιπτώσεις του στρες είναι μακροπρόθεσμες, και ίσως να διαρκούν για πολλές γενιές, οι πολιτικοί πρέπει να επανεξετάσουν τις λύσεις σε αυτό που βλέπουν ως μια καθαρά οικονομική κρίση. Επειδή η λιτότητα δεν είναι απλώς ένα πείραμα με τον πλούτο των εθνών. Είναι επίσης ένα πείραμα με την υγεία τους..
image borrowed from here 
M


Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

εξελίξεις στην Κίνα;




Την ώρα που οι αστοί εδώ, με φερέφωνο τον πρωθυπουργό της χώρας, μας πλασάρουν την μετατροπή της Ελλάδας σε προπύργιο του Κινεζικού ιμπεριαλισμού σαν εκμοντερνισμό του ελληνικού καπιταλισμού, εκμοντερνίζεται κι η Κίνα. Είναι γεγονός ότι οι εξελίξεις στην οικονομία αλληλεπιδρούν με τις πολιτικές εξελίξεις στην Κίνα, αλλά όχι μόνο. Το πώς θα εξελιχτεί η Κίνα θα επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό την εξέλιξη του πλανήτη. Ας μην κρατήσουμε την ανάσα μας όμως για το τι προτείνει τώρα η κινεζική γραφειοκρατία  για την χώρα της.

Η πρόσφατη ομιλία του πρωθυπουργού της χώρας, Λι Κετσιάνγκ, σε στελέχη του κόμματος σηματοδοτεί στροφή της γραφειοκρατίας  προς ενδυνάμωση της αγοράς. Η επιλογή δεν αφορά κάποιο δίλημμα για περισσότερο ή λιγότερο σοσιαλισμό αλλά μάλλον ένα προβληματισμό ότι το συγκεκριμένο μοντέλο ανάπτυξης βρίσκεται κάτω από διπλή πίεση. Απ’ την μια πλευρά, έχει γίνει φανερό ότι οι ρυθμοί ανάπτυξης επιβραδύνονται, πράγμα που αποδίδεται στον υπέρβαρο ρόλο που παίζει το κράτος στην οικονομία.  Από την άλλη, οι ξένοι επενδυτές, κυρίως τράπεζες και χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί, για χρόνια πασχίζουν να βρούν τροπο, αλλά αδυνατούν, για να επενδύσουν στον τραπεζικό τομέα, στον τομέα της υλικοτεχνικής υποδομής, της υγειονομικής περίθαλψης στις υπηρεσίες και σε άλλους τομείς και καταγελούν ότι η κυβέρνηση της Κίνας εμποδίζει τις ξένες επενδύσεις, παρά την υπόσχεση να άρει τους περιορισμούς.

Η κινεζική κυβέρνηση τώρα θέτει στόχους για μείωση της κρατικής παρέμβασης στην αγορά που ενισχύουν τον ανταγωνισμό μεταξύ των ιδιωτικών επιχειρήσεων και τον ρόλο τους στη λήψη επενδυτικών αποφάσεων και στον καθορισμό των τιμών. Επίσης προτείνεται χαλάρωση των συναλλαγματικών ελέγχων. Οι γενικές προτάσεις δίνουν την δυνατότητα στις δυνάμεις της αγοράς να καθορίζουν τα επιτόκια των τραπεζών και  να προωθούν την αποτελεσματική είσοδο ιδιωτικών κεφαλαίων στην χρηματοδότηση, στην ενέργεια, στους σιδηροδρόμους,  τηλεπικοινωνίες και άλλους τομείς. Όλ’ αυτά δικαιολογούνται με το σκεπτικό ότι θα μειωθούν οι στρεβλώσεις στην διαδικασία διαμόρφωσης των τιμών στην οικονομία και ότι θα επιτραπεί επίσης στην αγορά να καθορίζει την αξία του κινεζικού νομίσματος.

Παρ’ όλ’ αυτά, θεωρείται αμφίβολο ακόμα αν το Πεκίνο μπορεί να αναδιαρθρώσει μια οικονομία σε τέτοιου είδους αγοραία βάση αν παραμείνει, όπως είναι, πλήρως εξαρτημένη από την πίστωση του κράτους. Επίσης, δυτικοί αναλυτές θεωρούν ότι είναι απίθανο το Κομμουνιστικό Κόμμα να εγκαταλείψει το μοντέλο του κρατικού καπιταλισμού, και να σπάσει τεράστια, κρατικά ολιγοπώλια, ιδιωτικοποιώντας μέγιστους τομείς της οικονομίας, τους οποίους το κόμμα θεωρεί στρατηγικής σημασίας, όπως οι τράπεζες, η ενέργεια και οι τηλεπικοινωνίες.

Η Κίνα αντιμετωπίζει επίσης σημαντικές δημογραφικές αλλαγές που επιδρούν στην οικονομική ανάπτυξη. Ο πληθυσμός γερνάει ραγδαία, και ο αριθμός των νέων που εισέρχονται στο εργατικό δυναμικό έχει αρχίσει να μειώνεται. Η Κίνα πρέπει άμεσα να αναβαθμίσει βιομηχανικές δραστηριότητες της και να ανταγωνιστεί με κάτι άλλο εκτός από φθηνά προϊόντα και χαμηλό εργατικό κόστος, λένε οι δυτικοί αναλυτές.

Τροχοπέδη θεωρείται επίσης η διαφθορά μιας πανίσχυρης γραφειοκρατίας με αξιωματούχους οι οποίοι έχουν συνηθίσει να χρησιμοποιούν την πολιτική τους δύναμη για να πλουτίσουν αυτοί και οι   οικογένειές τους, με δωροδοκίες και μυστικές συμμετοχές σε εταιρείες. Είναι ειρωνικό όμως ότι η προηγούμενη διοίκηση, με επικεφαλής τον Πρόεδρο Χου Ζιντάο και τον πρωθυπουργό Γουέν Ζιαμπάο, (με τους ίδιους ή μέλη των οικογενειών τους να έχουν βρεθεί με αστρονομικές περιουσίες) είναι αυτοί που έδωσαν έναυσμα στην προτροπή για εμβάθυνση οικονομικών μεταρρυθμίσεων με ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα.
(είδηση αρχικά στους New York Times)
***
Δυστυχώς το μήνυμα από τις εξελίξεις στην Κίνα παραμένει να είναι το εξής:  Ότι και να γίνει, δεν θ’ αλλάξει η μοίρα των κινέζων και, συνακόλουθα, της υπόλοιπης ανθρωπότητας προς το καλύτερο απο μια γραφειοκρατία χωμένη "ως το λαιμό" στην σαπίλα του καπιταλισμού, η οποία αποτελεί την κεφαλή ενός παράλυτου "κομμουνιστικού" κόμματος. Ούτε απο την καλή θέληση κάποιας πεφωτισμένης δεσποτείας που θα αναδειχτεί μέσα ή έξω από ένα τέτοιο κόμμα.

Το ερώτημα επίσης παραμένει: πως είναι δυνατόν οι μάζες, που μόνο στην βάση ανάδειξης της κολοσσιαίας δύναμης τους μπορούν να καλλιεργήσουν οποιαδήποτε ελπίδα, να οργανωθούν χωρίς να δημιουργήσουν ένα τέτοια έκτρωμα στην οργάνωση τους;


M

Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

ένα μικρό και μάλλον ασήμαντο συμβάν






Αφηγούμαι ένα μικρό και μάλλον ασήμαντο συμβάν.  

Γύρισα το απόγεμα στο σπίτι, μετά από ένα γεύμα με φίλους που με είχαν καλέσει στο σπιτικό τους. Αυτό, το να με καλέσουν φίλοι για φαγητό, συμβαίνει τώρα συχνότερα από το σύνηθες, επειδή η σύντροφος μου λείπει στο εξωτερικό και είμαι μόνος στο σπίτι – «μπεκιάρης» όπως λένε. Να πω παρενθετικά ότι συνήθως, σε μερικά πράγματα ρουτίνας, ευτυχώς όχι σε όλα, δεν είμαι ιδιαίτερα παρατηρητικός – και οι φίλοι το ξέρουν. Πριν μπω στο σπίτι, λοιπόν, προχωρώντας σ’ ένα μικρό μονοπάτι που διασχίζει τον κήπο και οδηγεί στην είσοδο, είδα ευδηλα σημάδια που με προϊδέασαν ότι κάποιος είχε περάσει από εκεί. Φτάνονται στο πλατύσκαλο, δεν μπορούσα να μην προσέξω κάτι αστείο και περίεργο: ένα κάθισμα της βεράντας μπροστά στην είσοδο είχε τοποθετηθεί μπροστά στην πόρτα της εισόδου, και πίσω από το κάθισμα είχε τοποθετηθεί ένα καλάμι, έτσι που να μην μπορώ ν’ ανοίξω την πόρτα χωρίς να μετακινήσω τα «εμπόδια». Επάνω στο κάθισμα ήταν η γάτα μου που προσπαθούσε να φτάσει χωρίς επιτυχία, ευτυχώς, μια σακούλα που κρεμόταν στο φωτιστικό, ψηλά και στο πλάι της εισόδου.

Πήρα την τσάντα, μπήκα στο σπίτι και βγήκα αμέσως με γατοτροφή για τον τετράποδο φιλο που φάνηκε παραπονούμενος. Μετά άνοιξα την τσάντα, και εξέτασα το περιεχόμενα. Μελιτζάνες «ιμάμ μπαϊλντί» σε τάπεργουεαρ, τυρί χωριάτικο, ψωμί σπιτικό και κρασί κόκκινο σε μικρό μπουκάλι του νερού! Παρότι είχα μόλις φάει, και μάλιστα περισσότερο του δέοντος, δοκίμασα το φαγητό και, χωρίς υπερβολή, το βρήκα πεντανόστιμο. Το φύλαξα για δείπνο.

Αυτή η χειρονομία είναι ριζωμένη σε μια παράδοση που επιβιώνει ακόμα στο χωριό: να δίνεις στον γείτονα ένα πιάτο από το φαΐ που μαγείρεψες κάπου-κάπου. Και συνήθως συμβαίνει μέσα σε μια σχέση γειτονίας που εκφράζεται εν μέρει και με τέτοιες χειρονομίες. Φυσικά, και όπως πάντα συμβαίνει, μου προξένησε έντονη χαρά. Όχι γιατί χρειαζόμουν το φαγητό, ούτε επειδή μου χρειάζεται ο χρόνος που μου παίρνει το μαγείρεμα ενός μεσημεριανού. Αλλά γιατί κάποιος με σκέφτηκε και μου το έδειξε με τον τρόπο αυτό.


Την ώρα που, είδη χορτάτος, έβαζα το φαγητό στο ψυγείο, αναρωτήθηκα πως θα αισθανόμουν αν πεινούσα κι είχα ανάγκη από αυτό το φαΐ. Πόσο εύθραυστη μπορεί να είναι αυτή η ισορροπία στις ανθρώπινες σχέσεις, η οποία υποστυλώνεται από άλλες ισορροπίες που καθορίζουν το τρόπο με τον οποίο μορφοποιείται αυτό το είδος του «δούναι και λαβείν», άλλα και άλλα είδη, συχνά ριζικά διαφορετικά από αυτό.  Παλιότερα, οι άνθρωποι καλούσαν και εντελώς άγνωστους διαβάτες να κάτσουν να ξαποστάσουν, να τους φιλέψουν και συχνά να φάνε και να πιουν μαζί τους. Κάτι που τώρα σπανίζει ή έχει σχεδόν εξαλειφθεί – για λόγους που θα ήταν μέρος μιας άλλης ιστορίας…

Ίσως φανεί ανιαρό να στρέψω πάλι την συζήτηση προς τα πολιτικά, αλλά είναι αλήθεια ότι εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα τους Σύριους πρόσφυγες που πρόσφατα βρέθηκαν «ξέμπαρκοι» σε μίαν ακτή του νησιού, ταλαιπωρημένοι, κουρασμένοι και ένας θεός ξέρει με τι άλλα συναισθήματα… και πως οι χωρικοί, όταν έμαθαν σε τι κατάσταση βρίσκονταν, τους μαγείρεψαν και τους πήγαν φαγητό, κι όταν οι πρόσφυγες το είδαν, ξέσπασαν σε κλάματα. 

Και αναρωτιέμαι: απο που, απο ποια παράδοση προικίζονται μ’ αυτή την βαθιά κι απροσποίητη ευγένεια οι «χωριάτες» εδώ πέρα, οι οποίοι δεν νομίζω ότι αποτελούν εξαίρεση – είναι δείγμα της ανθρωπιάς των στρωμάτων του λαού με τα μηδενικά ή φτωχά «αποθεματικά», των οποίων οι καταβολές περιέχουν βιώματα φτώχιας, πείνας και κατατρεγμών.

Κι αναρωτιέμαι: είναι δυνατόν να καταντήσουμε όλοι και πάντοτε άρπαγες, άπληστοι, ανθρωποφάγοι και μισαλλόδοξοι – όσο και αν σαπίσει αυτό το σύστημα; Όχι! Όσο κι αν αυτό το σύστημα καλλιεργεί και προβάλει ότι χειρότερο μπορεί να εμφανίσει η κτηνώδης σκοτεινή πλευρά μιας φύσης που μας ανήκει και της ανήκουμε, δεν μπορεί να εξαφανίσει την άλλη, την φωτεινή πλευρά της η οποία είναι και η πλευρά με την οποία αρεσκόμαστε να ταυτίζουμε την έννοια «άνθρωπος». Δεν μπορεί η φιλαυτία, η απληστία, η επιθετικότητα, η ανταγωνιστικότητα και η βία να είναι αποκλειστικά αυτά που χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο. Το είδος δεν θα είχε εξελιχθεί χωρίς την ικανότητα του ανθρώπου να μοιράζεται – θα είχε εξαφανιστεί χωρίς αλληλεγγύη και συνεργατικότητα. Και δεν θα πάει μακριά σ’ ένα καθεστώς που υπονομεύει την ικανότητα του, σαν είδος, όχι μόνο να εξελίσσεται βελτιώνοντας την ενδοανθρώπινες σχέσεις και τη σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον, αλλά απλά να επιβιώνει...

Ζούμε σ’ ένα πολιτισμό παρακμής, σ’ ένα καθεστώς που εμπνέεται από το δόγμα «η ζωή σου ο θάνατός μου», στο οποίο κυριαρχεί ο δυνατότερος αλλά όχι ο σοφότερος. Αλλά δεν είμαστε κατ’ ανάγκη και αποκλειστικά τα άγρια θηρία που αυτό το καθεστώς, ο καπιταλισμός, μας ωθεί να γίνουμε …  


 image borrowed from here

Σάββατο 25 Μαΐου 2013

Quechua Song

Jan Garbarek & The Hilliard Ensemble - Quechua Song (HQ)

Traditionally, Quechua identity is locally oriented and inseparably linked in each case with the established economic system. It is based on agriculture in the lower altitude regions, and on pastoral farming in the higher regions of the Puna. The typical Andean community extends over several altitude ranges and thus includes the cultivation of a variety of arable crops and/or livestock. The land is usually owned by the local community (ayllu) and is either cultivated jointly or redistributed annually.
 [...]
This disrupted traditional Quechua and Aymara culture based on communal ownership
 [...]
Up to the present time Quechuas continue to be victims of political conflicts and ethnic persecution. In the Peruvian civil war of the 1980s between the government and Sendero Luminoso about three quarters of the estimated 70,000 death toll were Quechuas, whereas the war parties were without exception whites and mestizos

Απο wikipedia

I saw the best minds of my generation destroyed by madness

, Allen Ginsberg Reading Howl (Part 1) 





Ένα σχόλιο: δεν ξέρω πια Καριόλα επιχειρεί να μ'εμπδισει να σε συναντώ, μετά την αναχώρησή σου, Allen, αλλά το 'ξέρες πως θα επιμένει με δικαστικές αποφάσεις να σε βλέπω έναντι αντιτίμου το οποίο θα τσεπωνει αυτή;

Τέλος πάντων, συγχωρείται... Τότε δεν είχε και τόση σημασία. 

"Work Song"


  by Charles Mingus

Όταν η φιλοσοφία καταντά γελοιότητα κι η γελοιότητα φιλοσοφία ζωής



Πως μπορείς να γίνεις διάσημος και πλούσιος… και να το παίζεις και ολίγον τι αντικαπιταλιστής;

Δεν ξέρω αν μπορεί να επαναληφτεί, αλλά εδώ έχω μια συνταγή – και τέλος πάντων αξίζει να την δοκιμάσει κάποιος, αν διακαώς επιθυμεί φήμη και λεφτά



  • βαλε λίγο ακαδημαϊκό – αλλά πλήρως νερωμένο και ανώδυνο – μαρξισμό
  •  βαλε λίγη αμάσητη κι αχώνευτη ψυχανάλυση περασμένη από ένα τρυπητό κατασκευής Λακάν
  • βαλε μια γενναία δόση από φιλοσοφικοφανή μπουρδολογία
  • βαλε καμπόσα χωρατά
  • βαλε μούσι και μια συμπαθητική μπάκα και…Bobs your uncle!

Αν δεν μπορείς να το κάνεις, να τολμήσεις δηλαδή  το «έλα στην παράσταση» που είπε ένας άλλος μαλάκας, τότε τουλάχιστον μπορεί να αγοράσεις αυτού του είδους μοδάτο και πιασάρικο "κομμουνισμό" από αυτόν που το τόλμησε, ή άλλους κολλητούς του . Έχουμε και τσάντες για ψώνια με brand name. Αν απλά θέλεις να τον φοράς κάπου-κάπου και να το παίζεις κι εσύ διανόηση (it’s a free country), έχουμε και t-shirts… όλα τα έχει το μαγαζί.  








_____________________________

These are examples of the ways which people have become extended brands, then spread across other people, or at least their clothing, in yet another oddly packaging-based approach to expressing human connections.

_____________

Υγ

Το προβλημα είναι ότι κάθε φορά που μιλάμε γι αυτόν, τον διαφημίζουμε. Η φήμη αυτο-παράγεται και αυτο-αναπτύσσεται. Είναι αναπόφευκτο όμως. Αίφνης, εχτές μιλούσα μ΄ ένα φίλο ο οποίος αναφερόμενος στην πρόσφατη δήλωση του Ζιζεκ, «όσοι δεν υποστηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρώπη, θα πρέπει να πάρουν ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για τα γκουλάγκ στη Σιβηρία», παρατήρησε  πως το κλόουν, ενώ είχε πάμπολλες επιλογές για να αναφερθεί σε στρατόπεδα «αναψυχής» της άλλης, της σκοτεινής πλευράς του ψυχρού πόλεμου, δεν είπε (π.χ.) «θα τους στείλουμε στο Άουσβιτς ή, στο πιο μοντέρνο,  Γκουαντάναμο» - αυτό θα ήταν παραδέ κακόγουστο χιούμορ… θα του άξιζε σαπούνι στο στόμα…

Μια κρύα πλευρά του αστείου είναι ότι έδωσε πάσα σε ανθρώπους που φορούν γκρι κουστούμια, δείχνοντας (φευ) παντελή έλλειψη χιούμορ – να αδράξουν την ευκαιρία, για να εκτοξεύσουν ρουκέτες εμετικού, ψυχροπολεμικού αντικομουνισμού, ετσι, «για να γνωρίζουν» οι νεώτεροι...

Αυτά πάνε μαζί, για να γνωρίζουν οι νεώτεροι... Αλληλοσυμπληρώνονται σαν τα συγκοινωνούντα δοχεία που είναι. Αγοραίος «κομμουνισμός» με λίγο χιούμορ και αγοραίος αντικομουνισμός με πολύ βιτριόλι. 
Μ


Παρασκευή 24 Μαΐου 2013

μια ανατριχιαστική προσπάθεια του κεφαλαίου να επιβάλει «καθεστώτα σκέψης»



File:Telescreen.png



Ακούς φίλε;

Στην Βρετανία , η οποία πολύ συχνά προπορεύεται σε εφαρμογές σαδιστικής διαστροφής των κυβερνώντων αστών στην πλάτη των εργαζομένων, τώρα βάζουν τους άνεργους να κάνουν ψυχομετρικά τεστς (να συμπληρώνουν φόρμες με δηλωσεις όπως «δεν έχω δημιουργήσει τίποτε με αισθητική ομορφιά στην διάρκεια του περασμένου χρόνου» ή «δεν βγαίνω ποτέ από την συνήθη διαδρομή μου για να πάω σ' ένα μουσείο». Τα τεστς, που επιβάλλονται από το Υπουργείο Εργασίας και Συντάξεων (Department of Work and Pensions DWP), χωρίς αστεία, έχουν σκοπό να αναδείξουν, και καλά (…), πέντε προτερήματα-δυνάμεις, μεταξύ των οποίων «αγάπη για μάθηση», «διανοητική περιέργεια» και «πρωτοτυπία».

Η εγκυρότητα και σοβαρότητα των τεστς μπήκε σε δοκιμασία από άγγλους μπλογκερς που απέδειξαν ότι τα αποτελέσματα δεν έχουν σχέση με τις απαντήσεις. 

Δηλαδή πρόκειται για καψόνι που αν αρνηθεί ο άνεργος να το υποστεί, χάνει το επίδομα του.
Οι «επιστήμονες ψυχολόγοι» που επινόησαν τα τεστς (γαμώ την επιστημονική {αγοραία}τιμή τους), ανήκουν σε ένα τμήμα «παρά τω Πρωθυπουργώ» Κάμερον, το λεγόμενο Nudge Unit, οι οποίοι χρυσώνονται (ή σχεδόν χρυσώνονται – αυτά είναι όλα σχετικά) για να σκεφτούν και να εκπονήσουν τρόπους χειραγώγησης των εργαζόμενων. Ο διευθυντής του «Nudge» ήταν σύμβουλος του Τόνυ Βλεαρ. 

Αυτό το άρρωστο αστείο, ιδωμένο από μια άλλη πλευρά, την πολύ σοβαρότερη, δείχνει μια ανατριχιαστική προσπάθεια του κεφαλαίου να επιβάλει «καθεστώτα σκέψης», μέσω αυθυποβολής και πνευματικής χειραγώγησης, στον εργαζόμενο.


H είδηση αρχικά από την Guardian
 

Μ

Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

'Potpourri’ καπιταλιστικής ευμάρειας

It's no surprise that huge numbers of Americans joined the ranks of the poor over the last decade. What's more interesting is where poverty is growing.
The poor population in the nation's suburbs has grown faster than anywhere else in the country, at a rate of 64% since 2000, according to "Confronting Suburban Poverty in America," a new book by the Brookings Institute. 
"For the first time, the number of poor people in major metropolitan suburbs surpassed the number in cities, making suburbia home to the largest and fastest growing poor population in the country," the authors write.

ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ (Ριζοσπαστης)
ΑΝΑΚΑΜΨΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ: «Ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν μέσα στη φτώχεια στα αμερικανικά προάστια ξεπέρασε την τελευταία δεκαετία τον αριθμό των φτωχών που ζουν στις πόλεις (...) Ο αριθμός των φτωχών ανθρώπων που ζουν στα προάστια αυξήθηκε κατά 64% από το 2000 ως το 2011, φτάνοντας τα 16,4 εκατομμύρια. Ο αριθμός των φτωχών που ζουν σε αστικά κέντρα αυξήθηκε κατά 29% στα 13,4 εκατομμύρια» (στο ΚΕΡΔΟΣ/ ηλεκτρονική έκδοση)
ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΣΩΣΕ ΤΟ ΧΡΩΜΑ: «Περίπου 150.000 λευκοί αφρικάνερς ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας (...) Υπολογίζεται ότι περίπου 400.000 λευκοί - οι περισσότεροι αφρικάνερς - ζουν σε παραγκουπόλεις χωρίς καμία κρατική πρόνοια. Συχνά δεν έχουν ηλεκτρικό ρεύμα ούτε εύκολη πρόσβαση σε πόσιμο νερό, εγκατεστημένοι κοντά σε εστίες μόλυνσης και με την καθημερινή σίτισή τους να εξαρτάται από την αγαθή προαίρεση ανθρωπιστικών οργανώσεων» (στο ΒΗΜΑ)
ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΦΤΗΝΑ: «Απογείωση της ανασφάλιστης εργασίας και συνεχιζόμενη πτώση μισθών το πρώτο τρίμηνο του 2013. Αυτά είναι τα στοιχεία τα οποία κατέγραψε το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας για το πρώτο τρίμηνο του 2013» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ: «Η ανεργία στην Ισπανία έχει φτάσει το 27%. Οι νέοι φεύγουν σωρηδόν από την Πορτογαλία και την Ιρλανδία και ένας στους τέσσερις Ελληνες δηλώνει ότι δυσκολεύεται να πληρώσει για το φαγητό του (...) ωστόσο, η Ευρώπη δεν έχει κανένα σχέδιο για την επιστροφή των ανθρώπων στην αγορά εργασίας (...) η πολυπόθητη ανάκαμψη θα πάρει πάνω - κάτω μία δεκαετία» (σε Wall Street Journal / ΕΘΝΟΣ)
ΠΟΙΟΣ ΜΙΛΑΕΙ: «Το γεγονός ότι τίποτα δεν κινείται τον καιρό αυτό στο ευρωπαϊκό μέτωπο, μπορεί και να σημαίνει ότι διανύουμε την περίοδο της νηνεμίας πριν από την καταιγίδα (...) Οι πολιτικές λιτότητας δεν αποδίδουν (...) Εάν δεν επιλυθεί η τρέχουσα κρίση, τότε η όξυνσή της θα γεννήσει νέους ηγέτες με τη βούληση και το όραμα να οδηγήσουν την Ευρώπη στο δρόμο της πραγματικής πολιτικής ένωσης» (ο Δασκαλόπουλος του ΣΕΒ μιλώντας στο Μπρούκλις / στο capital)
ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΟΝΟΜΑ: «20 Ιατρικοί Σύλλογοι, γενετιστές, Σύλλογοι Ασθενών, γυναίκες με καρκίνο του μαστού κατέθεσαν αγωγή με τον ισχυρισμό ότι δύο συγκεκριμένα γονίδια που συνδέονται με κληρονομικό καρκίνο του μαστού και των ωοθηκών (BRCA1 και BRCΑ2) και έχουν πατέντα, είναι παράνομα και αντισυνταγματικά (...) η Ρούνι Λίμαρι, εκδήλωσε καρκίνο του στήθους σε ηλικία 28 ετών (...) τα αποτελέσματα έδειξαν ότι διατρέχει κίνδυνο για άλλους καρκίνους καθώς είχε θετικά γονίδια (BRCA1 και BRCΑ2) (...) Για να μάθει πόσες είναι οι πιθανότητες να εκδηλώσει νέο καρκίνο, θα έπρεπε να απευθυνθεί στην εταιρεία Μίριαντ Τζενέτικς, η οποία κατέχει διπλώματα ευρεσιτεχνίας σε μεμονωμένες μορφές των δύο γονιδίων (...) Η Μίριαντ, η οποία ελέγχει τις πατέντες στις ΗΠΑ για αυτά τα δύο γονίδια, μπορεί να αποκλείσει όποιον θέλει από την εξέταση ή να μην τον συμπεριλάβει σε κάποια έρευνα» (στα ΝΕΑ /ηλεκτρονική έκδοση).
  *********
 *********

Nice fragrance!

Τρίτη 21 Μαΐου 2013

"Η Σίσα" της παρακμής στους δρόμους της Αθηνας










 Ένα βίντεο σοκ του vice.com δείχνει πως οι έλληνες τοξικομανείς στρέφονται στο θανατηφόρο ναρκωτικό «σίσα» (shisha) καθώς η οικονομική κρίση βαθαίνει. 

Ενώ απλώνεται η χρήση της «κοκαΐνης των φτωχών», όπως έχει χαρακτηριστεί  το «σίσα», η ολοσχερής αθλιότητα της κυβέρνησης, σε σχέση με την αντιμετώπιση των ναρκωτικών και γενικότερα η στάση της απέναντι σ’ έναν κουρελιασμένο κοινωνικό ιστό, εκτίθεται ανάγλυφα. 

Οι διαπιστώσεις που κάνουν οι δημιουργοί του βίντεο για την κατάντια της πρωτεύουσας πρέπει να προκαλούν ντροπή.



Τι ειναι το «Σίσα»; Πρόκειται για ένα μίγμα από αμφεταμίνες και άλλα συστατικά, όπως υγρά μπαταρίας, λάδι κινητήρα και σαμπουάν. Το «φαρμάκι» αυτό στέλνει τον χρήστη σε παροξυσμό επιθετικότητας, προκαλώντας ανεπανόρθωτες ζημιές στον οργανισμό του και φέρνοντας τον θάνατο σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Το ονομα του ναρκωτικού όπως μας πληροφορεί το βίντεο, προέρχεται από την περσική λέξη “shishα” (γυαλί) και χρησιμοποιείται αναφορικά με ναργιλέδες σε αραβικές και αφρικάνικες χώρες.

H αφήγηση αρχίζει με περιοδεία στους δρόμους της Αθήνας, κι από ένα σημείο έξω από την βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου, όπου ο αφηγητής λέει:  «Λοιπόν αυτή εδώ είναι η βιβλιοθήκη. Δεν έχουν μαθήματα πια εδώ. Αυτό που έχουν είναι ένα σωρό από πεταμένες σύριγγες, πολύ αίμα. Είναι γελοίο, ακριβώς στο κέντρο της Αθήνας… Αν απεικονίζει κάτι ετούτο, είναι πόσο η Αθήνα έχει πέσει θύμα της κατάχρησης ναρκωτικών. Αυτό είναι ένα επίσημο κέντρο της παιδείας, όπου ακριβώς τώρα βλέπεις εναν αχταρμά απο σύριγγες και ναρκομανείς»

Στο βάθος ακούγονται φωνές που λένε: 
«πεθαίνουν πάρα πολλά παιδιά…

νομίζω πως είναι το χειρότερο ναρκωτικό στον κόσμο, ξέρεις…»

Στο ΚΕΘΕΑ συνομιλούν με το Χαράλαμπο Πουλόπουλο ο οποίος λέει: « Πιστεύω ότι η ο κύριος λόγος της αύξησης χρήσης του σίσα είναι οι αλλαγές της νοοτροπίας των χρηστών κατά την διάρκεια της κρίσης. Είναι περισσότερο αυτοκαταστροφικοί. Έχουμε 27% ανεργία - 62% των νέων κάτω των 25 ετών. Και δεν τελειώσαμε ακόμα με την κρίση. […] Στο μέλλον θα δούμε περισσότερες ουσίες σε χαμηλές τιμές, που θα παράγονται με ευκολότερους τρόπους».
           
Ο αφηγητής μιλά με το Κωνσταντίνο πους ζει στους δρόμους της Αθήνας ο οποίος, «φώναζε σ΄ ένα φανάρι» όταν τον συνάντησε.

Παραδέχεται ότι έχει κάνει χρήση σίσα και λέει
«Μπορείς να σκοτώσεις άνθρωπο  χωρίς να καταλαβαίνεις εκείνη την ώρα τι κάνεις»
 «το σισα είναι σαν την κόκα των φτωχών. Απλώνεται πιο γρήγορα ο θάνατος».

Το βίντεο καταλήγει με την διαπίστωση για το σίσα στους δρόμους της Αθήνας ότι: «Τελικά φαίνεται να είναι το ‘μικρό κερασάκι στην τούρτα’, η οποία είναι η μεγάλη συμφορά με τα ναρκωτικά που πλήττει τους δρόμους της Αθήνας, ακριβώς τώρα, η οποία καθαυτή είναι απλώς μια έκφραση της οικονομικής κατάπτωσης που βιώνουν. Όσο περισσότερο χρόνο περνάμε με τους ανθρώπους εδώ τόσο περισσότερο φαίνεται ότι στρέφονται προς το σισα αντί για τα ναρκωτικά που έπαιρναν, γιατί δεν μπορούν να τ’ αγοράσουν. Και πιθανόν αυτό να είναι το μοντέλο του μέλλοντος για ναρκωτικά του δρόμου. Είναι κακό για τους ανθρώπους, σκοτώνει ανθρώπους. Αλλά περισσότερο απ’ όλα, είναι μια έκφραση αθλιότητας»….
Μ