Οι μικροαστοί
φιλοδοξούν να κυβερνήσουν, αλλά για εξουσία είναι ανίκανοι. Όλοι είναι
καλεσμένοι στο τραπέζι τους, αλλά μόνο το δικό τους σκύλο θέλουν χορτάτο
διατηρώντας μόνο την δική τους πίτα ολόκληρη. Το ξέρουν ήδη οι ταγοί τους ότι
οι υψηλότερα ιστάμενοι δεν θα τους αφήσουν.
Να ρωτήσω όμως: αν
εμείς δεν καταφέραμε να τους μιλήσουμε πειστικά, η «μέση λύση» που υιοθετούν είναι
δική τους, μα καταδική τους πλάνη; Ναι! Απολύτως! Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε
και να καταδικάζουμε την εργατική τάξη για εγκλήματα που δεν έχει διαπράξει.
Η
μη αποτροπή του λάθους ή του κρίματος άλλων, δεν γίνεται αυτόματα λάθος και κρίμα δικό σου.
Μα αν το τμήμα της
εργασίας που όντως έχει την εμπειρική καθαρότητα στην σκέψη δεν τους την
μεταφέρει, άν όχι «τώρα αμέσως» που δεν γίνεται, αμέσως μετά την επερχόμενη μάχη
(βρίσκοντας νέα κανάλια, διαύλους και τρόπους, μιας και με την πεπατημένη δεν
το έχει καταφέρει) για να τους αποδείξει την πλάνη τους, τότε – «όταν αρχίσει η
αγέλη τους να καλπάζει ξέφρενα προς το γκρεμό ποιους δεν θα παρασύρει κάτω απο
τις οπλές της...»
(αναθεωρημενο αποσπασμα απο κειμενο που δημοσιετηκε εδω στις 28 του Μαη 2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου