Το μάτι του, το ένα που του απόμεινε,
Βιτρίνα σε κατάστημα κλειστό και άδειο,
Δεν καθρεφτίζει την αναπαράσταση απ’ έξω
Με τον εαυτό του πρωταγωνιστή
Τη βλέπει ακόμα: Μια γυναίκα μπορεί και θεότητα
Να κείται στο πίλαστρο δίπλα κι απάνω στις πλάκες
Με τα χέρια δεμένα στην πλάτη
Γυμνή και αιμόφυρτη
Κι ο φαντάρος σκοπιά να καπνίζει παρέκει
Πίσω απο μια ταμπέλα πεταμένη
Σ’ ένα λόφο απο παλιοσίδερα
Για να κρύβει την στύση του
Ο μονόφθαλμος αποτέλειωνε την δουλειά
Δίχως να νιώθει σημάδι πως ήταν δικό του το κρίμα
Μα μόνο την σκανδάλη στην χαριστική βολή
Να αντιστέκεται στο δάκτυλο του
Οι άλλοι πέρασαν τα σύνορα ποδοπατώντας τα ηλιοτρόπια
Νύχτα σε διωγμό κι έκαναν τόπο σε χυδαία απληστία
Που έγινε πίστη, μένος, μισαλλοδοξία
Αγέρας σε φλόγες πολέμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου