Et tu, Brute?
Λάθος προσφώνηση, όσον αφορά την σταση του Λαπαβίτσα, αν υπονοείται οτι πρόδωσε τον Καίσαρα του.
Βέβαια στον τελευταίο προεκλογικό λόγο του είπε πως δέχτηκε να μπει στο ψηφοδέλτιο του Σύριζα επειδή τον διαβεβαίωσαν ότι δεν θα κάνουν πίσω και θα τηρήσουν τις υποσχέσεις τους. Δεν ξέρω τι άλλο θα περίμενε να δει για να αποδεχτεί οτι η κυβέρνηση αυτή έχει ήδη δρομολογήσει μια νέα Βάρκιζα, την οποία θα παρατείνει σαδιστικά σαν κινέζικο βασανιστήριο. Απ' αυτήν την άποψη προδίδει τους ψηφοφόρους του κάθε λεπτό που παραμένει στο πόστο του στηρίζοντας την.
Αλλά μάλλον δεν το βλέπει έτσι.
Σε συνέντευξη του στο περιοδικό Jacobin,
αντί για δριμεία κριτική αρκέστηκε να πει οτι ή διαπραγματευτική τακτική του Σύριζα ήταν λάθος που προέκυψε από εσφαλμένη εκτίμηση του τρόπου με τον οποίο ο χειρισμός του χρήματος είναι θεσμοθετημένος στην ΕΕ. Κατά τα άλλα, οι απαντήσεις του ηταν μια άχαρη απολογία που εκλογικεύει με μετριοπαθή γλώσσα το αίσχος του πολιτικού σκηνικού με πρωταγωνιστή τον Σύριζα.
Tο θλιβερό στην συνέντευξη του Λαπαβίτσα δεν είναι τόσο η επανάληψη της ανοησίας ότι για το πάντρεμα Σύριζα-ΑνΕλ φταίει το ΚΚΕ το οποίο, και καλά, έσπρωξε τον Σύριζα προς τα εκεί με την εχθρότητα του προς αυτόν, ή ότι το ΚΚΕ υποφέρει απο ενα βαθύτατο φόβο προς την ευθύνη της εξουσίας και κρύβει την απροθυμία του να κινηθεί με κατεύθυνση την εξουσια πίσω από επαναστατική ρητορική. Το θλιβερό βρίσκεται στην οικονομική σκέψη του και στο μάθημα προς μαρξιστές να μην παραβλέπουν οτι η χρησιμοποίηση κεϋνσιανού μειγματος οικονομικής πολιτικής, φευ, είναι η μονη πραγματιστική λύση στο "εδώ και τώρα μας".
Παραβλέποντας πολιτικούς παράγοντες, πρεσβεύει την πιο ακραιφνώς οικονομίστικη εναλλακτική μιας εξόδου από το ευρώ κατόπιν συμφωνίας κυρίων και πιστεύει οτι αυτό μπορεί να προετοιμαστεί στους σχεδόν τέσσερις μήνες που απομένουν μέχρι το πέρασμα στην άλλη άκρη της γέφυρας.
Το γιατί θα δεχτούν οι "εταίροι" μας έξοδο, πράγμα που προϋποθέτει αμοιβαία επωφελείς όρους, δεν μπαίνει στον κόπο να το εξηγήσει. Το παρουσιάζει σαν μια πράξη πληροφορημένης πίστης.
Πιστεύει ότι πρέπει, με την προϋπόθεση ότι το grexit θα γίνει αμοιβαία δεκτό και με συναίνεση στους όρους από δανειστές και "εταίρους", η έξοδος και επιστροφή στο εθνικό νόμισμα να ακολουθηθεί από άμεση υποτίμηση του, κι ότι αυτό θα αποτελέσει τη βάση αναζωογόνησης της οικονομίας, βάζοντάς σε κίνηση ένα φάσμα παροπλισμένου κεφαλαίου. Στο ερώτημα " με τι κεφάλαια "είναι ασαφής, και μάλλον εννοεί αυτό που είναι οφθαλμοφανές: κεφάλαια με δανεισμό; Απο πού και με τι όρους παλι; Με έκδοση χρήματος και τεχνιτή ρευστότητα; Σε κάθε περιπτωση, δεν μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει πως θα ελεγχθεί ο πληθωρισμός.
Μιλάει για rationing (κουπόνια στα τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης) ισχυριζόμενος ότι αυτό ήδη γίνεται αλλά κεκαλυμμένα, χωρίς να εξηγεί για πόσο.
Μιλά μεν για σταση πληρωμών, για διαγραφή μέρους του δημόσιου χρέους, για έλεγχο του τραπεζικού τομέα και γενικά προτείνει μια πιο ριζοσπαστικά αριστερή πολιτική, αλλά δεν αναφέρεται πουθενά στο συσσωρευμένο κεφάλαιο, ενω στην οικονομία της αγοράς τα μονοπώλια θα ειναι στη θέση τους, χωρίς να μπαίνει στον κόπο ούτε καν να αναλογιστεί για ποιό λόγο τα μονοπώλια να δεχτούν "να τους βάλει τα δυο πόδια σ' ένα παπούτσι" με το μείγμα πολιτικης του χωρίς να αντιδράσουν, σαμποτάροντας την τόσο επαναστατική ΝΕΠ του που θα την ζήλευε ο Λένιν πιο πολύ κι από τον Μπουχάριν.
Αστειεύεται;
Δεν είναι αστείο, αν σκεφτεί κανείς ότι μετά τον πλήρη εκφυλισμό του Σύριζα σε μια κατά πολύ αγριότερη νεοφιλελεύθερη πολιτική, από αυτή που ξέραμε, αυτό θα είναι το νέο πρόταγμα του οπορτουνισμού.
ΚΙ ΟΜΩΣ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΙΑ ΤΑ ΕΙΠΕ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και πιστεύεται ότι ο Καίσαρας είπε τα τελευταία του λόγια στα λατινικά (Et tu Brute? Tu quoque fili! κ.λπ.), σύμφωνα με τον Ρωμαίο ιστορικό Σουητώνιο που είναι αξιόπιστος γιατί είχε πρόσβαση στα κρατικά αρχεία, οι τελευταίες λέξεις του Καίσαρα ειπώθηκαν στα ελληνικά κι ήταν «Καὶ σὺ τέκνον;», πράγμα καθόλου απίθανο δεδομένης της συγκεκριμένης συγκυρίας (ελληνομάθεια των ανώτερων ρωμαϊκών τάξεων, μίμηση ελληνικών δραματικών προτύπων, τάση του Καίσαρα προς αποφθεγματικό λόγο με έντονες τις ελληνικές επιδράσεις, ιδιαίτερα σε κρίσιμες στιγμές). Ακολουθεί για τους και τις λατινομαθείς στο πρωτότυπο το κεφάλαιο που περιγράφει την δολοφονία του Καίσαρα από το σχετικό έργο του Σουητώνιου (Gaius Suetonius Tranquillus, De vita Caesarum libri XII, Vita Divi Iuli, cap. 82) και για τους και τις μη λατινομαθείς η νεοελληνική μετάφρασή του από τον Περικλή Ροδάκη (πρβλ. Γάιος Σουητώνιος, Η ζωή των Καισάρων, 1. Ιούλιος Καίσαρ, Εκδόσεις «Παρασκήνιο», Αθήνα 1990, σελ. 86–87).
Assidentem conspirati specie officii circumsteterunt, ilicoque Cimber Tillius, qui primas partes susceperat, quasi aliquid rogaturus propius accessit renuentique et gestu in aliud tempus differenti ab utroque umero togam apprehendit: deinde clamantem: ʻista quidem vis est!ʼ alter e Cascis aversum vulnerat paulum infra iugulum. Caesar Cascae brachium arreptum graphio traiecit conatusque prosilire alio vulnere tardatus est; utque animadvertit undique se strictis pugionibus peti, toga caput obvolvit, simul sinistra manu sinum ad ima crura deduxit, quo honestius caderet etiam inferiore corporis parte velata. atque ita tribus et viginti plagis confossus est uno modo ad primum ictum gemitu sine voce edito, etsi tradiderunt quidam Marco Bruto irruenti dixisse: καὶ σὺ τέκνον; exanimis diffugientibus cunctis aliquamdiu iacuit, donec lecticae impositum, dependente brachio, tres servoli domum rettulerunt. nec in tot vulneribus, ut Antistius medicus existimabat, letale ullum repertum est, nisi quod secundo loco in pectore acceperat. Fuerat animus coniuratis corpus occisi in Tiberim trahere, bona publicare, acta rescindere, sed metu Marci Antoni consulis et magistri equitum Lepidi destiterunt.
Μόλις ο Καίσαρας κάθισε στη θέση του, οι συνωμότες συγκεντρώθηκαν γύρω του για να υποβάλουν τάχα τα σέβη τους και μεταξύ αυτών ο Κίμβρος Τίλλιος που είχε αναλάβει την αρχηγία πλησίασε πιο κοντά για να ρωτήσει κάτι. Όταν ο Καίσαρας τού αρνήθηκε και με μια χειρονομία τού ζήτησε να επανέλθει άλλη φορά, τον άρπαξε από τους ώμους. Ο Καίσαρας τότε φώναξε: «Μα αυτό είναι βία!», οπότε κάποιος από τους Κάσκες τον μαχαίρωσε από πίσω λίγο κάτω από το λαιμό. Ο Καίσαρας τού έπιασε το μπράτσο και τον κάρφωσε με τη γραφίδα. Μα καθώς προσπάθησε να σηκωθεί από το κάθισμα, δέχτηκε δεύτερο πλήγμα. Και όταν συνειδητοποίησε πως ήταν κυκλωμένος από παντού από γυμνά ξίφη, σκέπασε το κεφάλι του με την τήβεννο και ταυτόχρονα με το αριστερό του χέρι τράβηξε τα ρούχα του ως τα πόδια, για να πέσει με αξιοπρέπεια έχοντας καλυμμένο το κάτω μέρος του σώματός του. Στη στάση αυτή δέχτηκε είκοσι τρεις μαχαιριές, χωρίς να προφέρει ούτε μια λέξη, πέρα από ένα αναστεναγμό που άφησε με το πρώτο χτύπημα, παρόλο που μερικοί γράφουν πως όταν ο Μάρκος Βρούτος όρμησε εναντίον του τού φώναξε (στα Ελληνικά): «Και συ τέκνον;» Όταν οι συνωμότες σκορπίστηκαν, ο Καίσαρας έμεινε κάτω νεκρός, ώσπου τελικά τρεις δούλοι τον έβαλαν σ’ ένα φορείο και τον μετέφεραν σπίτι του με το ένα του χέρι κρεμασμένο. Κατά τη γνώμη του γιατρού Αντίστιου, κανένα από τα τραύματα δεν ήταν θανατηφόρο, εκτός από το δεύτερο που δέχτηκε στο στήθος. Οι συνωμότες είχαν σκοπό μετά τη δολοφονία να πετάξουν το πτώμα του στον Τίβερη, να δημεύσουν την περιουσία του και να ακυρώσουν τα ψηφίσματά του, αλλά φοβήθηκαν τον ύπατο Μάρκο Αντώνιο και το ίππαρχο Λέπιδο.
Μη Απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής
Ευχαριστώ για το σχόλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολυ ενδιααφερον!
Συγγνώμη για την καθυστερημένη δημοσίευσή του.