Ένα σύμπτωμα ψυχοπαθολογίας

Γράφει ο Στάθης:

Αν κάτι είναι κι αυτό σφόδρα πνιγηρό, είναι οι κυρίαρχες παθολογίες που παραμένουν εδραίες, σαν να μην αποπειράθηκε καν ο λαός να τις αποσείσει από πάνω του, όχι μόνον με τις επιλογές του στις τελευταίες εκλογές, αλλά και με την εν γένει στάση του κατά την τελευταία περίοδο.

Οσον οι παθολογίες που μας έφεραν ως εδώ όχι μόνον δεν υποχωρούν, αλλά επαναλαμβάνονται, απειλητικός προβάλλει ο κίνδυνος μιας πρόωρης απογοήτευσης του λαού - ο οποίος πρέπει να χορτάσει δίκιο για να αντισταθεί στο άδικο και να το καταβάλει.
Ανθολογώντας μερικές μόνον απ’ αυτές τις παθολογίες που εκδηλώθηκαν τις τελευταίες μόνον ημέρες, αισθάνεται κανείς από αμηχανία έως και θυμό. Επί παραδείγματι η πρόταση Βαρουφάκη για χαφιεδιλίκια-χαϊλίκια στις παραλίες και τα μπαρ. Με κάμερες-κουκούλες, νεαροί άνεργοι έφηβοι, νεαρά κορίτσια, αλλά και κάθε είδους άλλοι άνθρωποι, ημεδαποί κι αλλοδαποί, θα εκπαιδεύονται στην πτωχοπροδρομική ηθική του ρουφιανεύειν και αμείβεσθαι. Για έναν ανώτερο σκοπό που αγιάζει τα (ποταπά) μέσα: την πάταξη της φοροδιαφυγής. Αλλος τρόπος εξυπνότερος, ηθικότερος και παραγωγικότερος δεν υπάρχει; Και πρέπει να το παραδεχθούμε ότι δεν υπάρχει; Αυτό είναι το όριοστο οποίο μπορεί να φθάσει η δημιουργικότητα και η εφευρετικότητά μας; Αν δεν ήταν γελοιωδώς κωμικό, θα ήταν και μάλλον είναι ένα κάκιστο δείγμα γραφής, που δεν έχει καμμία σχέση με το ήθος και την ευπρέπεια μιας φιλολαϊκής διακυβέρνησης.

 Καλά που το είδες κι έτσι, ρε Στάθη...
"Γελοιωδώς κωμικό", όμως, είναι και το πως εξαφανίστηκε το " δίκαιώτερο φορολογικό συστημα". Ή μήπως ο "άλλος εξυπνότερος, ηθικότερος και παραγωγικότερος” τρόπος είναι να πιάσουμε τον φοροδιαφυγά άγνωστο ταβερνιάρη, χωρίς σπιούνους, για να μαζέψουμε τα ψιλά λεπτά,   και να κάνουμε σκόντο στους γνωστούς φοροδιαφυγάφες- μαμούθ, χαρίζοντας χοντρά δισεκατομύρια?

Ένα σύμπτωμα ψυχοπαθολογίας, και μάλιστα με σαδομαζοχιστικά χαρακτηριστικά, είναι η στελεχοποίηση και υπουργοποίηση της βρωμοπασοκίλας. Και νάταν μονο αυτό...