Με μια πρέζα αλάτι

Μου 'πε πως δέν είναι σοφό ν' ακούει κάποιος συμβουλή 

Χωρίς ν' αναρωτιέται ποιός τον συμβουλεύει και γιατί 

Και ιδιαίτερα όταν του προτείνει να επιλέξει 

Τη λύση που λαχαίνει να είναι κι η πιο εύκολη

Γιατί το εύκολο χρειάζεται την τύχη

Μα δεν υπάρχει τζάμπα δείπνο στο καζίνο

Γι αυτούς που δεν είναι χαρτοκλέφτες

Και πως μια νύχτα στα χαρτιά μονάχα φτάνει

Για να χάσεις ό, τι πήρε μια ζωή  να το αποκτήσεις 

(Μετά που έμαθα πως ένα βράδυ μεθυσμένος 

Στο παιχνιδι έχασε σπίτι, αμάξι, τιμαλφή

Και τη γυναίκα του ακόμα 

Κατάλαβα γιατί και τα παιδιά του 

Αρνούνται να το συναντήσουν) -

Κι αν όλα αυτά τ' ακούω ως συμβουλή

Μου είπε, ας την δεχτώ με μια πρέζα αλάτι

***

[Παραλλαγή απο το Στ' Αστεία Παίζαμε, του Μανόλη Αναγνωστάκη]
Εικόνα: Picasso, 'ο χαρτοπαίχτης'