Ως γνωστόν (ή ...

... Ομπαμο-λαγνεία στην Αυγή;)

Η Αυγή μας διαφωτίζει: «Ως γνωστόν, οι συμβολισμοί στην πολιτική έχουν μεγαλύτερη αξία ακόμα κι απ' την ίδια την ουσία. Είναι κάτι που δεν το ξεχνάει κανείς απ' όσους κάνουν πρωταθλητισμό σ' αυτό το απαιτητικό "σπορ" φροντίζοντας, αναλόγως της περίστασης, να καλλιεργεί και να κερδίζει εντυπώσεις...» [*1]

Ναι, λέμε εμείς, αυτό το ξέρουμε, μας το έχετε ξαναπεί με λόγια και με πράξεις. Η στρατηγική του συμβολισμού είναι το μόνο που σας έχει απομείνει.

«Σ' αντίθεση λοιπόν με το ίματζ του Μιτ Ρόμνεϊ, του χλιδάτου εκατομμυριούχου που πάει στο γραφείο του με ελικόπτερο και κόβει βόλτες με τη θαλαμηγό του στο Μαϊάμι, ο Ομπάμα περνάει τον προεκλογικό χρόνο του με τους απλούς, καθημερινούς ανθρώπους στα πανηγύρια και τις καντίνες, θέλοντας να τους υπενθυμίσει πως δεν έπαψε ποτέ να είναι ένα "παιδί του λαού"... Χθες ο Αμερικανός πρόεδρος πήγε στο καλοκαιρινό πανηγύρι του Ντε Μουάν, στην πρωτεύουσα της Αϊόβα, όπου ανακατεύτηκε με τον κόσμο, έφαγε παγωτό, ήπιε μπύρες και στήθηκε για φωτογραφίες με τους θαυμαστές και οπαδούς του...» [*2]

Μα τι θαυμάσιος άνθρωπος! Τί ελκυστικό ίματζ (sic) που έχει!  Μέχρι παγωτά και μπύρες απολαμβάνει με τον απλό, κοινό ανθρωπάκο! Εδώ μάλλον δεν μιλάτε μόνο για το επικοινωνιακό ζήτημα. Μου φαίνετε ότι, αν μπορούσα να σας δω κατάμουτρα, θα έβλεπε τα σάλια σας να τρέχουν απο θαυμασμό και λαγνεία για τον ‘πρόεδρο του λαού’. Μη βιασθείτε να μου πείτε όμως ότι βγάζω βιαστικά και λαθεμένα συμπεράσματα για κάτι που δεν έχετε πει ούτε υπονοήσει. Γιατί θα κάνω ότι έκανε κι ο ριζοσπάστης: θα σας θυμίσω και την σαφή έκφραση επιδοκιμασίας της πολιτικής του ‘προέδρου του λαού’ απο ένα άλλον ‘ηγέτη λαού’ που δείχνει συνάμα και πρόθυμος να την μιμηθεί, ονομαστικά του κ  Τσιπρα:

«Ο Πρόεδρος Ομπάμα είχε δίκιο όταν είπε την περασμένη Παρασκευή, "ας κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αναπτυχθούμε τώρα, ακόμη και αν "κλειδώσουμε" σε ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο σταθεροποίησης του χρέους και των ελλειμμάτων μας και ας αρχίσουμε να τα μειώνουμε με σταθερό, λογικό τρόπο". Αυτό ισχύει και για την δική μου χώρα. Η ανάγκη να δοθεί στην Ελλάδα μια ευκαιρία για πραγματική ανάπτυξη και ένα νέο μέλλον είναι ευρύτερα αποδεκτή από ποτέ».

Πέρα απο τα επικοινωνιακά, άραγε είναι αυτή αφορμή να θυμηθούμε και την πολιτική του Ομπάμα, πίσω απο το λούστρο της επικοινωνίας; Ας αφήσουμε τον κυνικό τρόπο με τον οποίο υπηρετεί τα μονοπώλια της χώρας του, με το αζημίωτο – δεν είναι δα κάποιος φτωχούλης ο Ομπαμα. Μήπως πρέπει να αναφερθούμε στον στυγνό και εγκληματικό τροπο μετον οποίο ο Ομπαμα κάνει πραγματικότητα τις γεωπολιτικές επιθυμίες της ελίτ που υπηρετεί; Όταν βλέπω την φωτογραφία του, την «εγκάρδια» και «ανθρώπινη» συντροφιά του με του απλοϊκούς υποψήφιους ψηφοφόρους του, σκέφτομαι ότι λίγη ώρα πριν, υπέγραψε παρέα με άλλα τερατογεννήματα της κυβέρνησης του, με το ίδιο χέρι που κρατάει την μπύρα, την θανατική καταδικη κάποιου που (με νοσηρή φαντασία η όχι) αυτοί αποφάσισαν ότι είναι τρομοκράτης και πρέπει να πεθάνει. Και πως; Με δολοφονία εξ αποστάσεως! Ναι,  ο Ομπαμα επιμένει να συμμετέχει στην επιλογή των προορισμένων για δολοφονία απο τις κρατικές υπηρεσίες της χώρας του και να υπογράφει. (βλέπε πρόσφατη ανάρτηση εδώ)

Την ώρα που τα εγκλήματα του αντικειμένου της επιθυμίας σας μας χτυπάνε όλους στα μούτρα, ενώ εσείς κάνετε πως δεν το παίρνετε είδηση, να θυμηθούμε εμείς τώρα και πόσο γοερά ακόμα  κλαιτε για τα «τόσα εγκλήματα» του Στάλιν; 

Ας τα αφήσουμε...

Πρέπει να φύγω βιαστικά, 

μου ήρθε αναγούλα... 

[*] 1, 2 απο Αυγη