Πληγές και έγνοιες κουβαλώντας, δεν ήθελε κανένα ν’
απαντήσει και κοιτούσε χάμω, τα ίχνη απο οπλές αλόγων, και περπατούσε, προχωρούσε αργα, ώσπου έξαφνα κάτω απο το
χώμα ακούστηκε η φωνή του πεθαμένου κι αγριεύτηκε: σάμπως του φάνηκε να λεει πως
η πολιτεία έχει καταρρεύσει χωρίς βοήθεια απο ζηλωτές και πως η γης ειν’ έτοιμη
να γεννήσει, κι είδε σημάδι να διαπερνά την λήθη σαν φάρος την ομίχλη.
Ήταν μια επιστροφή απο το δρόμο του γιαλού, ξημέρωμα, απρόθυμα
πίσω στην εξορία του σπιτιού του, σε μια λειψή εκδοχή ζωής, καθώς πουλιά μεγάλα
έφευγαν για κει που τα φτερά τους να μπορούν διάπλατα ν’ ανοίγουν, όπως οι
πύλες, οι ουρανοί, και τα πνευμόνια σου που θέλουν να χωρέσουν όλο τον αέρα
Πριν το βαθύ αναστεναγμό
Που θα γκρεμίσει πόλεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου