Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

Ψέματα σχετικά με την ιστορία της Σοβιετικής Ένωσης



Του Mario Sousa, μελους του Μαρξιστικου Επαναστατικου Κομμουνιστικου Κομματος Σουηδιας, KPML(r)  
Μερος 1

Η ιστορία των εκατομμυρίων των ανθρώπων που ήταν σύμφωνα με ισχυρισμούς έγκλειστοι και πέθαναν στα στρατόπεδα εργασίας της Σοβιετικής Ένωσης και ως αποτέλεσμα του λιμού κατά τη διάρκεια της εποχής του Στάλιν

 Από τον Χίτλερ στον Χερστ και από τον Κόνκουεστ στον Σολζενίτσιν

 Σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε , ποιος μπορεί να αποφύγει τις φοβερές ιστορίες περί θανάτων και δολοφονιών στα στρατόπεδα εργασίας-γκουλαγκ της Σοβιετικής Ένωσης ; Ποιος μπορεί να αποφύγει τις ιστορίες περί εκατομμυρίων που λιμοκτόνησαν εως θανάτου και των αντιπάλων που εκτελέσθηκαν στη Σοβιετική Ένωση κατά τη διάρκεια της εποχής του Στάλιν ; Στον καπιταλιστικό κόσμο αυτές οι ιστορίες επαναλαμβάνονται επανειλημμένως στα βιβλία, τις εφημερίδες, στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, και στις ταινίες, και οι μυθικοί αριθμοί περί «εκατομμυρίων θυμάτων του σοσιαλισμού» έχουν αυξηθεί αλματωδώς τα τελευταία 50 χρόνια. 


Αλλά από πού στην πραγματικότητα προέρχονται αυτές οι ιστορίες, και αυτοί οι αριθμοί ; Ποιος είναι πίσω από όλα αυτά; Και μια άλλη ερώτηση: πόση αλήθεια υπάρχει σε αυτές τις ιστορίες; Και ποιες πληροφορίες βρίσκονται στα αρχεία της Σοβιετικής Ένωσης, μυστικές στο παρελθόν αλλά διαθέσιμες για ιστορική έρευνα από την εποχη του Γκορμπατσωφ το 1989; Οι μυθοπλάστες (και όσοι αναπαρήγαγαν αυτούς τους μύθους) πάντοτε ισχυρίζονταν ότι όλες οι ιστορίες τους περι θανάτων εκατομμυρίων στη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν θα επιβεβαιώνονταν τη μέρα που τα αρχεία θα ανοίγονταν . Αλλά τι συνέβη τελικά? Επιβεβαιώθηκαν στην πραγματικότητα; Το ακόλουθο άρθρο μας παρουσιάζει από πού προέρχονται αυτές οι ιστορίες περί εκατομμυρίων θανάτων λόγω της πείνας και των στρατόπεδων εργασίας στη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν και ποιος είναι πίσω από αυτές.

Ο συντάκτης του, έχοντας μελετήσει τις εκθέσεις της έρευνας που έχει γίνει στα αρχεία της Σοβιετικής Ένωσης, είναι σε θέση να παρέχει τις πληροφορίες υπό μορφή συγκεκριμένων στοιχείων για τον πραγματικό αριθμό φυλακισμένων, τα έτη που πέρασαν στη φυλακή και τον πραγματικό αριθμό εκείνων που πέθαναν και εκείνων που καταδικάστηκαν σε θάνατο στη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν. Η αλήθεια είναι αρκετά διαφορετική από το μύθο.

Υπάρχει μια άμεση ιστορική σύνδεση ως εξής: Από τον Χίτλερ στον Χερστ και από τον Κόνκουεστ στον Σολζενίτσιν . Το 1933 , πραγματοποιήθηκε στη Γερμανία πολιτική αλλαγή που επρόκειτο να αφήσει το σημάδι της στην παγκόσμια ιστορία για πολλές δεκαετίες. Στις 30 Ιανουαρίου ο Χίτλερ έγινε πρωθυπουργός και μια νέα μορφή διακυβέρνησης, που περιλαμβάνει βία και περιφρόνηση στους νόμους, άρχισε να παίρνει μορφή. Προκειμένου να παγιωθεί η εξουσία τους ,οι Ναζί προκήρυξαν εκλογές για τις 5 Μαρτίου, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα προπαγάνδας που είχαν στον έλεγχό τους για να εξασφαλίσουν τη νίκη. Μια εβδομάδα πριν από τις εκλογές, στις 27 Φεβρουαρίου, οι Ναζί έβαλαν φωτιά στο Κοινοβούλιο και κατηγόρησαν τους κομμουνιστές ως υπαίτιους. Στις εκλογές που ακολούθησαν, οι Ναζί εξασφάλισαν 17.3 εκ. ψήφους και 288 βουλευτές, περίπου 48% του εκλογικού σώματος (το Νοέμβριο είχαν εξασφαλίσει 11.7 εκ. Ψήφους και 196 βουλευτές). Αφού απαγορευσαν το Κομμουνιστικό Κόμμα, οι Ναζί άρχισαν να διώκουν τους σοσιαλδημοκράτες και το συνδικαλιστικό κίνημα, και τα πρώτα στρατόπεδα συγκέντρωσης άρχισαν να γεμίζουν με αριστερούς άνδρες και γυναίκες. Στο μεταξύ, η δύναμη του Χίτλερ στο Κοινοβούλιο συνέχισε να αυξάνεται, με τη βοήθεια της Δεξιάς. Στις 24 Μαρτίου,ο Χίτλερ υπεβαλε προς ψήφιση ένα νομοσχέδιο στο Κοινοβούλιο που παρείχε σε αυτον την απόλυτη δύναμη να κυβερνήσει τη χώρα για 4 έτη χωρίς την υπαρξη Κοινοβουλίου. Από κει κι έπειτα άρχισε την ανοικτή δίωξη των Εβραίων. Αποκήρυξε τις διεθνείς συμφωνίες του 1918 που είχαν επιβάλει περιορισμούς στον εξοπλισμό και τη στρατιωτικοποίηση της Γερμανίας. Ο επανεξοπλισμός της Γερμανίας πραγματοποιήθηκε με μεγάλη ταχύτητα. Αυτή ήταν η κατάσταση στο διεθνή πολιτικό χώρο όταν άρχισαν να τίθενται από κοινού οι μύθοι σχετικά με εκείνους που πεθαίνουν στη Σοβιετική Ένωση.

Η Ουκρανία ως γερμανική επαρχία

 
Στο πλευρό του Χίτλερ ήταν ο Γκαίμπελς, ο Υπουργός Προπαγάνδας, το άτομο που ήταν υπεύθυνο για να εντυπώσει το ναζιστικό όνειρο στους Γερμανούς. Το «όνειρο»αυτο είχε ως εξής : φυλετικά «καθαροί» άνθρωποι ζουν σε μια Μεγάλη Γερμανία, μια χώρα με lebensraum, ένα ευρύ χώρο να ζουν. Ένα μέρος αυτού του lebensraum, μια περιοχή στα ανατολικά της Γερμανίας που ήταν, στην πραγματικότητα, πολύ πιο μεγάλη και από την ίδια τη Γερμανία, έπρεπε να κατακτηθεί και να ενσωματωθεί στο γερμανικό έθνος. Ηδη από το 1925, στον «Αγώνα Του»ο Χίτλερ είχε υποδείξει την Ουκρανία ως αναπόσπαστο μέρος αυτού του γερμανικού «ζωτικού χώρου». Η Ουκρανία και άλλες περιοχές της Ανατολικής Ευρώπης έπρεπε να ανήκουν στο γερμανικό έθνος έτσι ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν κατά τρόπο "κατάλληλο". Σύμφωνα με τη ναζιστική προπαγάνδα, το «ναζιστικό ξίφος» θα «ελευθέρωνε» αυτά τα εδάφη εκ μέρους της γερμανικής φυλής. Με τη γερμανική τεχνολογία και τις γερμανικές επιχειρήσεις, η Ουκρανία θα μετασχηματιζόταν σε μια περιοχή που θα παρήγαγε δημητριακά για τη Γερμανία. Αλλά πρώτα οι Γερμανοί έπρεπε να ελευθερώσουν την Ουκρανία από τα «κατώτερα όντα» που την κατοικούσαν , τα οποία , σύμφωνα με τη ναζιστική προπαγάνδα, θα τιθονταν ως εργατικό δυναμικό σκλάβων στα γερμανικά σπίτια, εργοστάσια και χωράφια – όπου απαιτούσε η γερμανική οικονομία.
 

Η κατάκτηση της Ουκρανίας και άλλων περιοχών της Σοβιετικής Ένωσης θα απαιτούσε πόλεμο ενάντια στη Σοβιετική Ένωση, και αυτός ο πόλεμος έπρεπε να προετοιμαστεί καλά εκ των προτέρων. Για τον σκοπό αυτό, το ναζιστικό Υπουργείο Προπαγάνδας, υπό τον Γκαίμπελς, άρχισε μια εκστρατεία γύρω από μια υποτιθέμενη γενοκτονία που προκλήθηκε από τους Μπολσεβίκους στην Ουκρανία, μια φοβερή περίοδο καταστροφικής πείνας που προκλήθηκε σκόπιμα από το Στάλιν προκειμένου να αναγκαστεί η αγροτιά να δεχτεί τη σοσιαλιστική πολιτική. Ο σκοπός της ναζιστικής εκστρατείας ήταν να προετοιμαστεί η παγκόσμια κοινή γνώμη για την "απελευθέρωση" της Ουκρανίας ,από τα γερμανικά στρατεύματα. Παρά τις τεράστιες προσπάθειες και παρά το γεγονός ότι μερικά από τα γερμανικά κείμενα προπαγάνδας δημοσιεύθηκαν στον αγγλικό Τύπο, η ναζιστική εκστρατεία γύρω από την υποτιθέμενη "γενοκτονία" στην Ουκρανία δεν ήταν πολύ επιτυχής σε παγκόσμιο επίπεδο. Ήταν σαφές ότι ο Χίτλερ και ο Γκαίμπελς χρειάζονταν βοήθεια στη διάδοση των δυσφημιστικών φημών τους ενάντια στη Σοβιετική Ένωση. Εκείνη τη βοήθεια βρήκαν στις ΗΠΑ... 


Γ. Χερστ - ο δυτικός φίλος του Χίτλερ



Γουίλιαμ Ράντολφ Χερστ είναι το όνομα ενός πολυεκατομμυριούχου ο οποίος επιδίωξε να βοηθήσει τους Ναζί στον ψυχολογικό πόλεμό τους ενάντια στη Σοβιετική Ένωση. Ο Hearst ήταν ένας γνωστός ιδιοκτήτης αμερικανικών εφημερίδων, γνωστός και ως "πατέρας" του αποκαλούμενου «κίτρινου Τύπου».Ο Hearst άρχισε τη σταδιοδρομία του ως συντάκτη εφημερίδων το 1885 όταν τον έβαλε ο πατέρας του, George Hearst, ένας εκατομμυριούχος βιομήχανος μεταλλείας, γερουσιαστής και ιδιοκτήτης εφημερίδων ο ίδιος, υπεύθυνο στην εφημερίδα San Francisco Daily Examiner.
 

Αυτό ήταν επίσης η έναρξη της αυτοκρατορίας Hearst, μιας αυτοκρατορίας που επηρέασε έντονα τη ζωή και τη σκέψη των αμερικανών. Αφότου πέθανε ο πατέρας του, ο William Hearst πώλησε όλες τις μετοχές βιομηχανίας μεταλλείας που κληρονόμησε και άρχισε να επενδύει το κεφάλαιο που συσσώρευσε, στο χώρο της δημοσιογραφίας. Η πρώτη αγορά του ήταν η New York Morning Journal, μια παραδοσιακή εφημερίδα που ο Hearst μετασχημάτισε εντελώς σε ένα εντυπωσιοθηρικό κουρέλι. Αγόραζε τις ιστορίες του σε οποιαδήποτε τιμή, και όταν δεν υπήρχε καμμία αγριότητα ή έγκλημα στα ρεπορτάζ, επέβαλλε στους δημοσιογράφους και τους φωτογράφους του "να καλλωπίσουν" τα θέματα. Είναι αυτό που χαρακτηρίζει στην πραγματικότητα τον "κίτρινο Τύπο": «ανακαλύπτει» αγριότητες και τις παρουσιάζει ως αληθινές.

Αυτά τα ψέματα του Hearst τον έκαναν εκατομμυριούχο και μια πολύ σημαντική προσωπικότητα στον κόσμο των εφημερίδων. Το 1935 ήταν ένα από τα πλουσιότερα άτομα στον κόσμο, με μια περιουσία που υπολογίστηκε σε $200 εκατομμύρια. Μετά από την αγορά της Morning Journal, ο Hearst αγόρασε και δημιούργησε ημερήσιες και εβδομαδιαίες εφημερίδες σε όλες τις ΗΠΑ. Στη δεκαετία του '40, ο William Hearst ήταν κάτοχος 25 ημερησίων εφημερίδων, 24 εβδομαδιαίων εφημερίδων, 12 ραδιοσταθμών, 2 παγκόσμιων πρακτορείων ειδήσεων, μιας επιχείρησης που παρείχε στοιχεία από τις ειδήσεις για να γίνουν ταινίες, της Cosmopolitan film company, και πολλών άλλων. Το 1948 αγόρασε έναν από τους πρώτους τηλεοπτικούς σταθμούς των ΗΠΑ, τον BWAL-TV στη Βαλτιμόρη. Οι εφημερίδες του Hearst πουλώντας 13 εκατομμύρια φύλλα ημερησίως είχαν σχεδόν 40 εκατομμύρια αναγνώστες. Σχεδόν το ένα τρίτο του ενήλικου πληθυσμού των ΗΠΑ διάβαζε τις εφημερίδες του Hearst κάθε ημέρα. Επιπλέον, πολλά εκατομμύρια ανθρώπων παγκοσμίως ενημερώνονταν από τον Όμιλο Hearst μέσω των πρακτορείων ειδήσεών του, των ταινιών και μιας σειράς άρθρων εφημερίδων που μεταφράζονταν και δημοσιεύονταν σε εφημερίδες σε όλο τον κόσμο.
 

Οι αριθμοί που αναφέρονται ανωτέρω καταδεικνύουν πώς η αυτοκρατορία Hearst ήταν σε θέση να επηρεάσει την αμερικανική πολιτική, και την παγκόσμια πολιτική, κατά τη διάρκεια πάρα πολλών ετών - σε ζητήματα όπως την αντίθεση στη συμμετοχή των ΗΠΑ στο Β’Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό της Σοβιετικής Ένωσης αλλά και την υποστήριξη στο αντικομμουνιστικό μακαρθικό κηνύγι μαγισσών τη δεκαετία του ’50.Οι απόψεις του William Hearst ήταν ακραία συντηρητικές, εθνικιστικές και αντικομμουνιστικές. Oι πολιτικές του προτίμησεις ήταν στο χώρο της ακροδεξιάς.

Το 1934 ταξίδεψε στη Γερμανία, όπου τον υποδέχτηκε ο Χίτλερ ως φίλο και φιλοξενούμενό του .Μετά από αυτό το ταξίδι, οι εφημερίδες του Hearst έγιναν ακόμη περισσότερο αντιδραστικές, έχοντας πάντα άρθρα ενάντια στο σοσιαλισμό, ενάντια στη Σοβιετική Ένωση και ειδικά ενάντια στο Στάλιν. Ο Hearst προσπάθησε επίσης να χρησιμοποιήσει τις εφημερίδες του για προπαγάνδα υπέρ των Ναζί, δημοσιεύοντας μια σειρά άρθρων του Γκέρινγκ (το δεξί χέρι του Χίτλερ). Οι διαμαρτυρίες πολλών αναγνωστών, εντούτοις, τον ανάγκασαν να σταματήσει τέτοια πράγματα .

Μετά από την επίσκεψή του στο Ηitler, oι εφημερίδες του Hearst γέμισαν με "αποκαλύψεις" για φοβερά και τρομερά που συνέβαιναν στη Σοβιετική Ένωση - δολοφονίες, γενοκτονίες, σκλαβιά, πολυτέλειες για τους κυβερνήτες και λιμός για τους ανθρώπους. Όλα αυτά ήταν τα πρώτα θέματα σχεδόν κάθε ημέρα. Το υλικό προερχόταν απο τη Gestapo, την πολιτική αστυνομία της ναζιστικής Γερμανίας. Στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων συχνά εμφανίζονταν καρικατούρες και πλαστές φωτογραφίες από την Σοβιετική Ένωση, με το Στάλιν να απεικονίζεται ως δολοφόνος που κρατά ένα στιλέτο στο χέρι του. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτά τα άρθρα διαβάζονταν κάθε ημέρα από 40 εκατομμύρια ανθρώπους στις ΗΠΑ και εκατομμύρια άλλους παγκοσμίως!


πηγη http://www.mariosousa.se/Sanningen_gregiska.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου