Συμβάν

Κόκκοι απ' την άμμο του καλοκαιριού

Οι αναμνήσεις

Συμπυκνωμένες
Στο βότσαλο της προσδοκίας -

Τ' απέθεσε στο περβάζι
Και κοιτά τη θάλασσα

Κοντά στον ορίζοντα
Βλέπει το άσπρο πανί

Επιστρέφει ο χειμώνας
Και ζητά συμφιλίωση

Ψήνει τα κάστανα
Σε κάρβουνα επιθυμίας

Ακουμπά αθόρυβο στο τραπέζι
Ένα μπουκάλι μπράντυ

Και δύο κρυστάλλινα ποτήρια
Και χύνει τις πρώτες

Άφατες υποσχέσεις
Για  μια νύχτα

Που δεν χρειάζεται
Όνειρα

Με το τσούγκρισμα των ποτηριών
Εξορκίζεται η πιθανότητα διαμάχης
 
Και, παραδόξως, αναγγέλεται
Η επικείμενη

Και γλυκύτερη
Των μετωπικών συγκρούσεων