Μια Σύντομη Άσκηση Πολιτικής Οξυδέρκειας

 (A Political IQ Test)

Παραθέτω απόσπασμα απο ένα άρθρο σε κάποιο blog. Έχω σβήσει κάποιες λέξεις και το όνομα του πολιτικού αρχηγού στον οποίο αναφέρεται ο αρθρογράφος και η άσκηση που προτείνω είναι να μαντέψει ο αναγνώστης περί τινός πρόκειται.

Δυο πειστήρια επίλυσης του αινίγματος (2 clues)

• Το άρθρο δεν είναι πρόσφατο
• Ο πολιτικός αρχηγός στο ερώτημα μπορεί να ανήκει σε οποιαδήποτε κόμμα απο ΣΥΡΙΖΑ έως και «Χρυσό» Αυγό (γιατί όχι...)

Here it goes

«Επισημάναμε σε πως στην οικονομία ο (…. ?) είναι γνήσιο τέκνο της παραδοσιακής κρατικίστικης ελληνικής (…. ?). Σε συνέντευξη που έδωσε σε bloggers, λίγες μέρες πριν τη θριαμβευτική (…. ?), ξεκαθαρίζει ακόμη περισσότερο τις θέσεις του. Παραδόξως, ένας αριστερός θα μπορούσε ίσως , διαβάζοντας αυτή τη συνέντευξη, να νιώσει μια ιδιαίτερη , αν και άβολη , οικειότητα, με την οικονομική σκέψη του (…. ?).

Ο (…. ?) ξεκαθαρίζει πως ο περίφημος «κοινωνικός φιλελευθερισμός» δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια μορφή νέου κεϋνσιανισμού . Επίσης, τάσσεται υπέρ των υψηλών στρατιωτικών δαπανών (ή ενός στρατιωτικού κεϋνσιανισμού με άλλα λόγια). Για το νέο αρχηγό της (…. ?)  οι αμυντικές κρατικές δαπάνες δεν παράγουν μόνο οπλικά συστήματα αλλά μπορούν να επισπεύσουν τη διάχυση σύγχρονης τεχνολογίας μέσα στην Ελλάδα, να ενθαρρύνουν την εγχώρια έρευνα και να θωρακίσουν την οικονομία σε περιόδους κρίσεων . Ο (…. ?) επικρίνει τις προηγούμενες κυβερνήσεις τόσο του ΠΑ.ΣΟ.Κ όσο και της ΝΔ, επειδή βιάστηκαν να προχωρήσουν σε μετοχοποιήσεις πολλών ΔΕΚΟ, και δεν ενδιαφέρθηκαν ιδιαίτερα να διατηρήσουν ένα βαθμό ελέγχου σε «στρατηγικούς τομείς της οικονομίας». Και συνεχίζει : «Έτσι όταν έφτασε η διεθνής κρίση και χρειαζόμασταν…εργαλεία παρέμβασης, ανακαλύψαμε ότι είτε δεν είχαμε πια τέτοια εργαλεία, είτε αυτά που είχαμε δεν μπορούσαμε εύκολα να τα χρησιμοποιήσουμε (γιατί ήταν εταιρίες εισηγμένες στο Χρηματιστήριο).» . Στη συνέχεια της συνέντευξης, τάσσεται υπέρ του πακέτου στήριξης των τραπεζών , τονίζοντας όμως πως η τελευταία κυβέρνηση θα έπρεπε να είχε φροντίσει να φτάσει στην πραγματική οικονομία και τέλος εκδηλώνει τη διαφωνία του με την άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων. Ο κρατισμός του (…. ?)  ακολουθεί την πολιτική παράδοση της ελληνικής (…. ?), και ταυτόχρονα βρίσκεται στo δρόμο που ακολούθησαν , τα τελευταία χρόνια, οι περισσότεροι (…. ?)  ηγέτες της Ηπειρωτικής Ευρώπης. Η Άγκελα Μέρκελ και ο Νικολά Σαρκοζί, (την πολιτική των οποίων έχει (…. ?)), δε δίστασαν να στηρίξουν με κρατικά κεφάλαια τις εγχώριες επιχειρήσεις παρά την αντίθετη γνώμη των Βρυξελλών, ψήφισαν φιλόδοξα πακέτα στήριξης της οικονομίας, πήραν μέτρα οικονομικού προστατευτισμού και αύξησαν θεαματικά τις δημόσιες δαπάνες. Κάποιοι είπαν πως έκλεψαν την ατζέντα των σοσιαλδημοκρατών, στην πραγματικότητα όμως άντλησαν την πολιτική τους από το ιδεολογικό οπλοστάσιο του ευρωπαϊκού συντηρητισμού που πάντα , από τον Μπίσμαρκ μέχρι τον Ντε Γκολ, ένιωθε μια ιδιαίτερη άνεση με την εκτεταμένη κρατική παρέμβαση στην οικονομία».

Μια μικρή νουθεσία (με το συμπάθιο) για όσους (όπως εγώ) δεν βρήκαν την απάντηση εύκολη: μήπως πρέπει να διαβάζουμε περισσότερο Αυγή αντί Ριζοσπάστη;

Λοιπόν,

Να το πάρει το ποτάμι;

Όχι δεν είναι ο Τσίπρας, είναι ο Σαμαράς!

πηγή αποσπάσματος: http://e-rooster.gr/12/2009/1904