Ακολουθεί μετάφραση ενός ενδιαφέροντος άρθρου από την People's World με τιτλο "Heirs to notorious gangster seek to be compensated by Cuba" [απόγονοι διαβόητου γκάνγκστερ ζητούν αποζημίωση από την Κούβα] και στο τέλος ένα σχόλιο του ιστολογίου.
Ο Meyer Lansky, γεννήθηκε στην Πολωνία το 1902 ως Meyer Suchowlansky. Ήταν στενός συνεργάτης του Charles "Lucky", Luciano, Benjamin "Bugsy" Siegel, και άλλων από τους χειρότερους κακοποιούς του 20ου αιώνα.Ήταν ένας από τους βασικούς εμπειρογνώμονες του οργανωμένου εγκλήματος σχετικά με την διεύθυνση χαρτοπαικτικών λεσχών παιχνιδιού και ξεπλύματος χρήματος, και έτσι έμπειρος σε αυτό που μερικές φορές αποκαλείτο «λογιστής της συμμορίας» [mob's accountant]. Πέθανε αμετανόητος 80 ετων το 1983 μετά από έκτιση ποινής φυλάκισης για πολύ λίγο χρονικό διάστημα.
Τώρα, ένας από τους κληρονόμους του, προσπαθεί να εκμαιεύσει μετρητά απο τη διαδικασία εξομάλυνσης μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της σοσιαλιστικής Κούβας.
Ο Lansky είχε τα δακτυλικά του αποτυπώματα σε δραστηριότητες της μαφίας στη Νέα Υόρκη, το Σικάγο και το Λας Βέγκας, όπου με τον Siegel ήταν δύο από τους «κορυφαίους αστέρες" στην κατοχύρωση του ελέγχου των τυχερών παιχνιδιών και καζίνων απο την μαφία. Επίσης ανέπτυξε δεσμούς με την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, αν οι ισχυρισμοί του είναι ακριβείς, αυτός και ο Luciano βοήθησαν το στρατό των ΗΠΑ στην καταπολέμηση των παραγόντων του Άξονα που απειλούσαν την ναυτιλία των ΗΠΑ. Η σχέση εργασίας του Lansky με τον κουβανό δικτάτορα, Φουλχένσιο Μπατίστα, ήταν τα μάλα επικερδής για τον ίδιο και τους συνεργάτες του, καθώς και για τον Μπατίστα και την οικογένειά του.
Τον Δεκέμβριο του 1946, ο Lansky διοργάνωσε μια συνάντηση με πλήθος από τους πιο διαβόητους και βίαιους νονούς της μαφίας, τόσο από την ιταλική Κόζα Νόστρα όσο και απο την εβραϊκή «συμμορία» στις Ηνωμένες Πολιτείες, συμπεριλαμβανομένων των Luciano, Santo Trafficante, Frank Costello, Vito Genovese, Albert Αnastasia, Carlos Marcello, Sam Giancana, Tony Acardo, Jo Bonano και άλλων. Όλες οι μεγάλες οικογένειες της μαφίας εκπροσωπήθηκαν. Ο χώρος ήταν το Hotel Nacional στην Αβάνα.
Οι σινεφίλ θα θυμούνται ότι αυτή η συνάντηση αποτελεί βασική σκηνή στην ταινία του Φράνσις Φορντ Κόπολα «Ο Νονός Μέρος ΙΙ." Στην ταινία, ο Lansky ονομάζεται "Hyman Roth» και παίζεται από τον Lee Strasberg. Παρά το γεγονός ότι η συνάντηση έλαβε χώρα όταν ο Φουλχένσιο Μπατίστα δεν ήταν προσωρινά στην εξουσία, με τον Ραμόν Γκράου Σαν Μαρτίν ως πρόεδρο, αυτή κατέστη δυνατή από τη συνεχιζόμενη επιρροή του Μπατίστα στην Κούβα. Μα κι η κυβέρνηση Grau δεν ήταν και τόσο καθαρή. Ο Μπατίστα επέστρεψε στην εξουσία με πραξικόπημα το 1952, και ο Lansky με τους συνεργάτες του συνέχισαν στον "ψυχαγωγικό" δρόμο τους, βγάζοντας τεράστια κέρδη από τυχερά παιχνίδια, καζίνο, πίστες και οργανωμένο έγκλημα στην Κούβα.
Από κάθε άποψη, ήταν μια πολύ "γόνιμη επαγγελματική συνάντηση", ακόμη και αν αρκετοί από τους παρευρισκόμενους, συμπεριλαμβανομένων των Giancano και Αnastasιa, βρεθηκαν αργότερα "σε δυσμένεια", όπως οι σεναριογράφοι του Χόλιγουντ το έχουν θέσει, με δυσαρεστημένους συναδέλφους τους. Εκτός του ότι ετέθησαν οι βάσεις για τη μαζική διείσδυση του συνδικάτου εγκλήματος της Κούβας, όλα με τις ευλογίες του Μπατίστα και της οικογένειας και φίλων του, η συνάντηση ρύθμισε τις σχέσεις εργασίας μεταξύ των «οικογενειών».
Το 1931, ένα άλλο συνέδριο έθεσε τέλος στο παραδοσιακό σύστημα «Capo di tutti capi» (το αφεντικό όλων των αφεντικών) για να αντικατασταθεί με την «Επιτροπή» [Commission], ένα είδος μακάβριου εταιρικού επιτελείου για να τρέξει το οργανωμένο έγκλημα, στο οποίο ο Luciano έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Στο Hotel Nacional, το "capo" σύστημα καταργήθηκε, εκ των πραγμάτων, χωρίς να αναστηθεί η κατάργηση της Επιτροπής, με τον Luciano επικεφαλής της δουλειας και με παραμερισμό του αντίπαλου Vito Genovese. Πάρθηκε μια πειθαρχική απόφαση, ότι ο "Bugsy" Siegel θα πρέπει να θανατωθεί για ξάφρισμα χρημάτων από το «Flamingo» καζίνο στο Λας Βέγκας. Ο Lansky "απρόθυμα" έδωσε την συγκατάθεσή του: ο Siegel δεόντως καθαρίζεται από έναν ελεύθερο σκοπευτή το 1947.
Αλλά ίσως η πιο σημαντική απόφαση στο Hotel Nacional ήταν για να εισέλθει το οργανωμένο έγκλημα στη διεθνή λαθρεμπορίου ναρκωτικών στη διαπασών. Ο Λουτσιάνο ήδη συμμετέχει ενεργά σε αυτό, έχοντας διασυνδέσεις στην Ιταλία και τη Γαλλία. Με τη βοήθεια της παρουσίας και των διασυνδέσεων του Lansky στην Κούβα, το νησί έγινε ένα σημαντικό σημείο μεταφόρτωσης και ξεπλύματος εσόδων από ηρωίνη που αποστέλλονταν από την Ευρασία με προορισμό τις αμερικανικές αγορές.
Και τότε τους προκύπτει μια επανάσταση ...
Στη συνέχεια, με την Κουβανέζικη Επανάσταση του 1959 να επικρατεί, η διασκέδαση και τα παιχνίδια έληξαν. Οργισμένοι Κουβανοί παραβίασαν και λεηλάτησαν μέρος των εγκαταστάσεων του Lansky κατά τις πρώτες ημέρες του νέου καθεστώτος. Η νέα κυβέρνηση, με επικεφαλής τον προσωρινό Πρόεδρο Manuel Urrutia και υπό την ηγεσία του Φιντέλ Κάστρο, ανέλαβε και να τα κλείσει όλα, καζίνο, τυχερά παιχνίδια, εμπόριο ναρκωτικών καθως και τα κρησφύγετα του οργανωμένου εγκλήματος. Δεν υπήρχε κανένας λόγος για αποζημίωση του Lansky και των ομοίων του, αν και η Κούβα προσφέρθηκε να διαπραγματευτεί τους όρους αποζημίωσης με άλλες επιχειρήσεις των ΗΠΑ που είχαν εθνικοποιηθεί (ενώ η κυβέρνηση των ΗΠΑ, πιστεύοντας ότι θα ήταν εύκολο να ανατρέψει την κουβανική επανάσταση, δεν συνεργάστηκε).
Η Κούβα μερίμνησε ώστε να αποζημιώσει τους πολίτες άλλων χωρών, περιουσιακά των οποίων εθνικοποίησε η Επανάσταση, αλλά καμία κυβέρνηση, οπουδήποτε, δεν θα αποζημίωνε τους ιδιοκτήτες μιας εγκληματικής επιχείρησης.
Κατά τα πρώτα χρόνια της κουβανικής επανάστασης, η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών των ΗΠΑ (CIA) ένωσε τις δυνάμεις της με αρκετούς από τους γκάνγκστερς που συμμετείχαν στη συνάντηση της Αβάνας το 1946, για να θέσει σε εξέλιξη πολλαπλές απόπειρες δολοφονίας του Φιντέλ Κάστρο. Το κίνητρο των μαφιόζων ήταν να εκδικηθουν τον Κάστρο για την απώλεια των επενδύσεών τους και τα τυφλά κέρδη τους.
Τώρα που οι σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι σε μια νέα βάση, και διεξάγονται διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο χωρών σχετικά με το θέμα των αξιώσεων για αμοιβαία αποζημίωση (στις ΗΠΑ για $ 1,9 δισ. δολαρια συν τους τόκους για τα ιδιωτικά ακίνητα, που ανήκαν σε πολίτες των ΗΠΑ και τις εταιρείες, οι οποίες εθνικοποιήθηκαν από την Κούβα. Και στην Κούβα για 121 δισεκατομμύρια δολάρια από ζημιές και χιλιάδες ζωές Κουβανών που χάθηκαν λόγω της 57τούς εκστρατείας οικονομικού σαμποτάζ των ΗΠΑ και της τρομοκρατίας εναντίον της σοσιαλιστικής κυβέρνησης), ο εγγονός του Lansky, Gary Rapoport, ξαφνικά αναδύεται και ζητά το μέτριο ποσό των 8.000.000 δολαρίων ως αποζημίωση για το εθνικοποιημένο Habana Riviera Hotel των γκάνγκστερς.
Τι να σκέφτεται τάχα ο Rapoport; Η Κούβα ειναι σίγουρο πως ουδέποτε θα συμφωνούσε, και είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι κι η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα έκανε προσπάθεια να πάρει αποζημίωση για ένα ακίνητο του οποίου η καταγωγή ήταν τόσο στιγματισμένη από εγκληματικότητα και διαφθορά.
Πώς θα το δούμε στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων; Ως διαμάχη θα ήταν πιθανό να ανοίξει εκ νέου ενα «κουτί της Πανδώρας» για τη συμμετοχή της CIA με το οργανωμένο έγκλημα σε απόπειρες δολοφονίας.
Τότε γιατί είναι αυτό σημαντικό; Μόνο και μόνο επειδή η ιστορία του Lansky θα αναδείξει το ερώτημα του πώς κατέστη δυνατόν η Κούβα να γίνει η περιοχή μιας τετοιας εγκληματικής δραστηριότητας εως το 1959, με την έδρα της στις ΗΠΑ, και γιατί όχι μόνο η ηγεσία της Επανάστασης, αλλά και το σύνολο του λαού της Κούβας ήταν τόσο πρόθυμοι να καθαρίσουν το έδαφος τους από αυτή τη βρωμιά.
Μια προσεκτική εξέταση των βιβλίων πολλών πρώην επιχειρήσεων των ΗΠΑ στην Κούβα θα δείξει αναμφίβολα πάρα πολύ περισσότερη αμφισβητήσιμη δραστηριότητα, συμπεριλαμβανομένων των διεφθαρμένων δεσμών και με πολιτικούς και αξιωματούχους της προεπαναστατικής Κούβας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου