alea iacta est

... μοναδικός του φορέας το στόμα ανοιχτό σε μια κοσμοθάλασσα απο ανοιχτά στόματα, τα χείλη σε χείλη αμέτρητα, κι η γλώσσα σε μυριάδες γλώσσες - και τι μαζικό φιλί! Έρως και θάνατος, όρκος πίστης και προδοσία, ελεημοσύνη και αγοραπωλησία – κι εκείνος, όπως κάθε ταγός, κρατά το «έχω κατα νουν» βουβό μέσ’ στην εκκωφαντική κακοφωνία των δηλώσεών του. «Ίσως  κάτι θα βγει απ’ αυτό τον συνουσιασμό», σκέφτηκε ο κάφρος κι έκαμε νόμιμες προσευχές σε θεότητες κάπως ανήσυχες την ίδια ώρα που οι ακόλουθοι σκόρπαγαν χαρτοπόλεμο σε μιαν ακολουθία απο μυρμήγκια σιωπηλά και φιλήσυχα. Ήμουν κι εγώ παρών στο όργιο (ήμουν ο κάφρος και ντρεπόμουν να το ομολογήσω μέχρι τώρα), λίγη σημασία έχει πια.

Κι ήταν όλο το θέαμα αντικείμενο εντατικής παρακολούθησης μέσα σε ζάρι κενό που τους χώραγε με το ζόρι, σε κύβο που «ερρίφθη και ανερρίφθη», με μάτια κολλημένα στην οθόνη τη λιγδιασμένη απο ηδονοβλεψία και μαλακία και με μια σκέψη εμβολισμένη με στείρωση - ούτε καν ένα έμβρυο του οποίου η ανάπτυξη έχει συλληφθεί απο φρουρούς της συνήθειας χωρίς ήθος, απο δεσμώτες της συνάφειας χωρίς ύφος κι  απο φύλακες κλειστού χώρου  αγοραίων συζητήσεων, άδειο, χωρίς ζήτηση και προσφορά, χωρίς αξία χρήσης ή τιμή - έτσι, για πρόληψη της εξίσωσης «εγκυμοσύνη ίσον άμβλωση» που κοστίζει παραπάνω, ας πούμε...

Το φαντάζεσαι;

Με νταβατζήδες-καρεκλοπόδαρα για στήριγμα έκατσε και υπέγραψε «εθελουσίως» την θεσμοθέτηση υποχρεωτικής και ισόβιας θητείας της παρθένου κόρης σου σε μονοπώλιο ιεροδουλίας.

Και ποιος σου χαλάει το στομάχι τώρα;

Η νηστεία που σου επέβαλαν αυτοί που κρατούν φωτιά και σίδερο πάνω απο του γιου σου το κεφάλι, ή μήπως εγώ που σού ’πα πως πλέον δεν μπορείς να ζεις χωρίς καμιάς απόχρωσης ευθύνη;

Ποιοι σε βίασαν κι είπαν «του αξίζει του πούστη»

λαέ ξαπλωμένε στον καναπέ του Προκρούστη...