γαλάζια πεταλούδα

Ο αχός των φτερών του μέταλλου έσβησε -

Τώρα, δέκα  μικρά χαμόγελα το μαύρο της λάσπης στα νύχια του

Ονειροπόληση η σκόνη και το θειάφι  στα μαλλιά του 

Κι ο ήλιος ας σκάβει  με ιδρώτα κι υπομονή

Τις ρυτίδες  του χρόνου του

«Αρκεί αυτή η καμένη γη

Να καρπίσει...»

Έτσι είπε

Κι ο καπνός έσβησε -

Αν εμείς δεν είμαστε καθαροί πάντοτε, η αγνότητα εκδηλώνεται άφθαρτη 
Σε μεγάλες στιγμές, όταν το ποιείν μετενσαρκώνεται σε γίγνεσθαι

Μα και σε μικρά συμβάντα. Αίφνης, μια γαλάζια πεταλούδα

Που φτερουγίζει με φόντο την αιθέρια απεραντοσύνη

Κι η κατάνυξή του στη φευγαλέα θέα της

Εξαγνίζουν τα αίματα

Έτσι είπα