Μαδάει τα πέταλα των λουλουδιών
Με μανία. Γεμίζει σακουλες, τσουβάλια
Συσσωρεύει, στοιβάζει, σοδειά επί σοδειών
Σαν σωρό με κρανία από μύρια βουβάλια
Και φτιάχνει βουνό για να βγει στην κορφή
Να χει κάτω απ' τα πόδια έναν κόσμο να κείται
Στερημένο απο άρωμα, χρώμα ή μορφή
Μαθημένο βουβά με τα λίγα ν' αρκείται
Δίχως αίσθηση μέτρου ή σύνορα πια
Αγνοεί πώς αυτός λειτουργεί σαν καρκίνος
Έχει χάσει την φύση, δεν έχει ανθρωπιά
Βλέπει ανθρώπους σαν ζώα, αυτός που έγινε κτήνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου