Τρίτη 21 Απριλίου 2015

του Αχέροντα η κοίτη




Flectere si nequeo superos, Acheronta movebo.
– Virgil’s Aeneid, book VII.312

Αν η είσοδος στους ουρανούς εχει φραγή
Πώς καταργείται η κόλαση στη γη;

Ο οβολός στα χείλη δεν είναι φιλί
Μα του  βαρκάρη η πληρωμή η σιωπηλή 

Κι όμως, το πεπρωμένο σου θα νικηθεί
Αν του Αχέροντα η κοίτη μετακινηθεί



****
Image from here

7 σχόλια:

  1. ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ!

    Όχι «κύτη», αλλά «κοίτη».

    Μη Απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ!
      Διορθώθηκε.

      Δεν ηταν απροσεξία. Ούτε καν το ήξερα...

      Τα κείμενα μου είναι "διανθισμένα" με ορθογραφικά λάθη (όχι απο έλλειψη σεβασμού στην γλώσσα, πρωτ' απ' όλα). Κάποια τα διορθώνω μόνος μου ξαναδιαβάζοντάς τα κείμενα.
      Τις σπάνιες φορές που κάποιος με διορθώνει, αισθάνομαι ιδιαίτερα ευγνώμων.

      Διαγραφή
    2. ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΟ…

      Φίλε do.b4tool8, συγνώμη για το κάπως «δασκαλίστικο» ύφος του προηγούμενου σχολίου μου, είναι επαγγελματικό αντανακλαστικό. Οπωσδήποτε δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς για το αυτονόητο· θα συνεχίσω, κι εδώ κι αλλού, να βοηθάω σε τέτοια ζητήματα, όσο βαστάνε τα κότσια μου βέβαια. Δυστυχώς η γλωσσική παιδεία στην Ελλάδα με αποκλειστική ευθύνη της ιθύνουσας τάξης ευθύνεται για την αδυναμία πολλών Ελλήνων κι Ελληνίδων να γράφουν σωστά ορθογραφημένη την μητρική τους γλώσσα. Πρέπει να σου ομολογήσω πως με συγκινεί το ενδιαφέρον σου για την αρχαία ελληνική και λατινική γραμματεία και πολύ μου άρεσε το πρόσφατο κείμενό σου «Διάλογος Επίκουρου με Θεόδουλο», αφού, με δημιουργικό θα έλεγα τρόπο, φέρνει κοντά στο λεγόμενο πλατύ κοινό βασικά συστατικά στοιχεία της φιλοσοφίας του αγαπημένου μου αρχαίου έλληνα φιλοσόφου, του Επίκουρου. Πόσω μάλλον που το ανάρτησες μεγαλοβδομαδιάτικα, όταν αντί για την επιβαλλόμενη επίκαιρη συνεπή αθεϊστική προπαγάνδα, «γευτήκαμε» από διάφορους της μπλογκόσφαιρας που αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται «μαρξιστές-λενινιστές», παρακμιακές εκδηλώσεις της πιο καθυστερημένης χριστιανικής θρησκοληψίας. Να ’σαι πάντα καλά,

      Μη Απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής

      Διαγραφή
    3. Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, φίλε μου! Δεν είδα το σχόλιο σου σαν "δασκαλίστικη" παρόρμηση. Καθόλου.
      Παίρνω την ευκαιρία να ομολογήσω πως αισθάνομαι ότι η γλώσσα δεν μου ανήκει, και πως, ιδικά με τη γραπτή, πρέπει να είμαι σε ενα συνεχή κάματο για να καταφέρω το στοιχειώδες (κι οχι πάντα με επιτυχία). Πιο αληθινό μου φαίνεται να πω πως "της ανήκω", κι αυτό πάλι όχι με την έννοια οτι αποτελώ κάτι ιδιαίτερα άξιο κατοχής, αλλά μάλλον οτι είμαι υπό την κατοχή της, αντί οτι την κατέχω. Κι έτσι νιώθω πάντα ταπεινά μπροστά στο μέγεθός της.
      Γι αυτό θαρρώ πως δεν είναι τυχαίο οτι την λέμε "μητρική" - μας γεννάει και μας ανατρέφει (αν είμαστε τυχεροί) χωρίς να έχουμε επιλογή για το ποιά είναι, ούτε και για την αγάπη που μπορεί, με φυσικό τρόπο, να νιώθουμε γι αυτήν.
      Στην δική μου περίπτωση, για πολλά χρόνια ήταν τύχη ή ατυχία μου να σκέφτομαι και να ονειρεύονται με λέξεις μια "θετής" μητέρας, και σε μεγάλο βαθμό χρειάστηκε να κάνω προσπάθεια για μια επισφαλή επανάκτηση της οικειότητας μου με την "μητρικη", την οποία άφησα πίσω χώρις ποτέ να την έχω γνωρίσει πλήρως.
      ***
      Χαίρομαι που σου άρεσε ο διάλογος.
      Πράγματι, αντί να πω το κλισέ "καλή ανάσταση", που στην περίπτωσή μου θα ήταν και υποκριτικό, θέλησα να "μνημονεύσω" λίγο τον μεγάλο Επίκουρο.
      ***
      Έχω προσέξει σχόλια σου κι αλλού και το θεωρώ ενθαρρυντικό να επισκέπτεσαι και τούτο τον τόπο, εκτός του οτι μου δίνει χαρά.
      Να 'σαι καλά.

      Διαγραφή
  2. ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΚΑΤΙ «ΔΑΣΚΑΛΙΣΤΙΚΟ»…

    Φίλε do.b4tool8, πάλι εδώ είμαι με τα «δασκαλίστικά» μου. Βάλε, σε παρακαλώ, έναν τόνο στο «Πως» του δεύτερου στίχου, να γίνει «Πώς» δηλαδή, ώστε να είναι ορθογραφικά άψογο το ποίημά σου. Επί τη ευκαιρία να σου πω ότι όσα γράφεις για την σχέση σου με την ελληνική γλώσσα με έβαλαν σε πολλές σκέψεις, αφού έχω κι εγώ, ζώντας ―με κάποια διαλείμματα― κοντά στα τριανταπέντε χρόνια στην υπερορία και μέσα σε διάφορα ξενόγλωσσα γλωσσικά περιβάλλοντα, μιαν ιδιόμορφη σχέση με την μητρική μου γλώσσα. Α, και να μην το ξεχάσω: ξαναδιαβάζοντας σήμερα το πρωί το ποίημά σου, ιδίως τον τρίτο και τέταρτο στίχους, θυμήθηκα τον γνωστό νεκρικό διάλογο του Λουκιανού. Σε χαιρετώ,

    Μη Απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    2. 10/32
      Σ' ευχαριστώ, φίλε μου! Πράγματι, το ποίημα αναφέρεται σ' αυτό το πέρασμα, χωρίς άμεση σχέση, τουλάχιστον συνειδητά απο μέρους μου, με το συγκεκριμένο του Λουκιανού (αν σε κατάλαβα, έννοείς τον διάλογο 1. Χάροντα, Μένιππου - διόρθωσέ με αν κάνω λάθος). Η πρόθεσή μου ηταν να κάνω μια επιγραμματική αλληγορία σε σχέση με το τώρα μας, η οποία ριζώνεται στη μυθολογία μας. Μακάρι το: "Ούκ άν λάβοις παρά του μή έχοντος" να το είχαν διδαχτεί κι οι απατεώνες που μας κυβερνούν. Να 'σαι πάντα καλά.

      Διαγραφή