Προς την εργατιά την άλλη

Αστυνόμοι κι "εργατιά"
Κέρβεροι του κεφαλαίου
Βυθισμένοι στα βαθιά
Ενός φθόνου αβυσσαλέου

Προς την εργατιά την άλλη
Που δεν γλύφει κόκκαλο
Και δεν σκύβει το κεφάλι
Σαν σκυλί ανώμαλο

Δώσε γη, νερό, ουρανό
Όλα  στον κεφαλαιοκράτη
Δεν σε κάνουν ορφανό
Δεν σ' αφήνουν μ' ένα μάτι

Μόνο αυτός ξέρει τον πλούτο
Και πως κουλαντρίζεται
Κι αυτός έχει και το κνούτο
Δόντια μην του τρίζετε

Μόνο εκείνοι που μοχθούν,
Λένε, πλούτη αποκτάνε
Κι αντί να σε ακολουθούν
Σε απεργία, θα την σπάνε.

Λένε, κι άλλα μη ζητάς
Μη χαθεί κι αυτό που παίρνεις
Τη δουλειά σου να κοιτάς
Και τ' αφεντικό μη γδέρνεις

Γιατί άμα αυτό φτωχέψει
Θα πεινάσεις πρώτα εσύ
Κι αν η πείνα σου θεριέψει
Θα χουμε επανάσταση

Και φαντάσου συμφορά
Να χεις κράτος για εργολάβο
Κάλιο ελεύθερη αγορά
Κι ας πουλιέσαι σαν το σκλάβο