Το νέο πρόσωπο του Θεού μου

«Το νέο πρόσωπο του Θεού μου, όπως συχνά Σού 'γραψα, είναι ένας αργάτης που πεινάει, δουλέβει κ' εξανίσταται. `Ενας αργάτης που μυρίζει καπνό και κρασί, σκοτεινός, δυνατός, όλος επιθυμίες και δίψα εκδίκησης. Είναι σαν τους παλιούς ανατολίτες αρχηγούς με προβιές στα πόδια, με διπλό τσεκούρι στη δερματένια ζώνη, ένας Τσιγκισχάνος, που οδηγάει καινούργιες ράτσες που πεινούν και γκρεμίζει τα παλάτια και τα κελάρια των χορτασμένων κι αρπάζει τα χαρέμια των ανίκανων. Είναι σκληρός ο Θεός μου, όλος πάθος και θέληση, χωρίς συβιβασμούς, ανένδοτος. Η Γης τούτη είναι το χωράφι του, ουρανός και Γης είναι ένα». 

Νίκος Καζαντζάκης, 

[γράμμα προς την πρώτη του σύζυγο, Γαλάτεια] 

παράθεμα απο εδώ 

Ο Ριζοσπάστης απάντησε

Ο Ριζοσπάστης απάντησε για αλλαγές που γίνονται σε εμφάνιση, περιεχόμενο, καταμερισμό κ.τ.λ., χωρίς φυσικά να κατονομάσει οποιοδήποτε πρόσωπο, το οποίο μπορεί τα ΜΜΕ ενίοτε να επιλέγουν για να δημιουργήσουν μείζονα ή ελάσσονα θέμα σε αναφορά με το κόμμα. Και πολύ καλά έκανε!

προβολή της ανωμαλίας

Όταν συναντώ τέτοια παραδείγματα προβολής της ανωμαλίας τους πάνω μας, σχηματίζω την εντύπωση ότι μας «διαβάζουν» προσεκτικά. Αλλά τι μαθαίνουν από εμάς είναι ένα ερώτημα. Υποψιάζομαι ότι παίρνουν τις ιδέες μας και τις εκτοξεύουν πίσω σε μας, αλλοιωμένες με διαμεσολάβηση της διαστροφή τους.

Lou Reed's shock at Edward Snowden's NSA revelations

των αρχαίων Κυβερνητών τα έργα πληρώνοντας

Και των αρχαίων Κυβερνητών τα έργα πληρώνοντας η Χτίσις, θα φρί-
ξει. Ταραχή θα πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα θα υποχωρήσει από
την πίεση τη μεγάλη του ήλιου. Αλλά πριν, ιδού, θα στενάξουν οι
νέοι, και το αίμα τους αναίτια θα γεράσει. Κουρεμένοι κατάδικοι θα
χτυπήσουν την καραβάνα τους πάνω στα κάγκελα. Και θα αδειάσουν
όλα τα εργοστάσια, και μετά πάλι με την επίταξη θα γεμίσουν, για να
βγάλουνε όνειρα συντηρημένα σε κουτιά μυριάδες, και χιλιάδων λο-
γιών εμφιαλωμένη φύση. Και θα 'ρθουνε χρόνια χλωμά και αδύναμα
μέσα στη γάζα. Και θα 'χει καθένας τα λίγα γραμμάρια της ευτυχίας.
Και θα 'ναι τα πράγματα μέσα του κιόλας ωραία ερείπια. Τότε, μην
έχοντας άλλη εξορία, που να θρηνήσει ο Ποιητής, την υγεία της κα-
ταιγίδας από τ' ανοιχτά στήθη του αδειάζοντας, θα γυρίσει για να στα-
θεί στα ωραία μέσα ερείπια. Και τον πρώτο λόγο του ο στερνός των
ανθρώπων θα πει, ν' αψηλώσουν τα χόρτα, η γυναίκα στο πλάι του σαν
αχτίδα του ήλιου να βγει. Και πάλι θα λατρέψει τη γυναίκα και θα την
πλαγιάσει πάνου στα χόρτα καθώς που ετάχθη. Και θα λάβουνε τα
όνειρα εκδίκηση, και θα σπείρουνε γενεές στους αιώνες των αιώνων!

***

Απόσπασμα από Ανάγνωσμα Εκτο – Προφητικόν, Αξιον Εστί του Οδυσσέα Ελύτη

πολιτικά προσωπεία - [Σκεπτόμενος "χαμηλόφωνα"...]

[...] Ακόμα κι αν ήθελε να ψεύδεται ο εργάτης, που δεν έχει συμφέρον να θέλει, δεν μπορεί όταν έχει μόνο ένα προσωπείο. Διότι αυτό αναγνωρίζεται σαν χαρακτηριστικό του και σχεδόν ταυτίζεται με το πρόσωπο του

Θ. Πάγκαλος: «κι εμείς παρακολουθούσαμε τους Αμερικανούς»

Η αποκάλυψη (ευχαριστίες στον Σνόουντεν) ότι η αμερικανική κυβέρνηση εχει στήσει εργαστήριο παρακολούθησης των Ελλήνων πολιτών, των θεσμικών οργάνων του κράτους και των πολιτικών οργανώσεων τους στην πρεσβεία της εδώ, εν γνώσει της φαύλας κυβέρνησης των ελλήνων, είναι σκάνδαλο ολκής. Όχι πως ήταν αδύνατο να το διανοηθεί κανείς, αλλά  η επιβεβαίωση του είναι σημαντική.  

Το άκρον άωτον της σιχαμερούς συμπεριφοράς ενός τυπικού δείγματος πολιτικής χαμέρπειας, ήταν η δήλωση του Θ. Πάγκαλου, του όχι απλά προβοκάτορα, αλλά εντελώς ξεδιάντροπου υπηρέτη κάθε ιμπεριαλιστικού συμφέροντος εις βάρος της χώρας , ότι «κι εμείς παρακολουθούσαμε τους Αμερικανούς» που δεν έχει άλλη σκοπιμότητα από το να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και να αμβλύνει την οξύτητα της αποκάλυψης.

Να πιστέψουμε τώρα ότι οι Αμερικανοί επέτρεπαν στην Ελληνική κυβέρνηση να κάνει αυτό που ισχυρίζεται ο Π…..ς;

Η ξεφτίλα τους δεν έχει πάτο.

"Οταν ο Ηλιος..."

«...Οταν οι μανάδες εξαντλούν τα παραμύθια των άλλων πρέπει να λένε στα παιδιά τους το δικό τους παραμύθι, το αληθινό παραμύθι. Εγώ δεν θέλω να ξεχάσω. Κι όταν τα παιδιά μου κάποια μέρα θα με ρωτάνε "μητέρα, ήσουν ποτέ μικρή;" εγώ θα γελάω και θ' απαντάω "δεν ήμουν μικρή, είμαι μικρή" και θ' ανοίγω τα βιβλία...». Ζωρζ Σαρή

 

Χρήστος Γιανναράς: Απολογητική του ένοπλου φασισμού

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο άρθρο του Χρήστου Γιανναρά στην "Καθημερινή" παρουσιάζει η αναφορά του στον σύγχρονο, τωρινό ελληνικό φασισμό ως αμυντική αντίδραση στον επίσης σύγχρονο "εξτρεμισμό" των κομμουνιστών. Γράφει ο Γιανναράς:

[Οι κομμουνιστές] Διέλυσαν τα σχολειά και τα πανεπιστήμια, κατάστρεψαν μεθοδικά τη γλώσσα, κατασυκοφάντησαν την ελληνική ιστορία, ταύτισαν την Tέχνη με την προπαγάνδα. Eίχαν αυτονόητη ασυλία για κάθε είδους εκβιαστική κακοπραγία. 

Kαι, φυσικά πρόσφεραν άλλοθι στην ψυχανωμαλία των τραμπούκων «εθνικιστών» να εμφανιστούν σαν υπερασπιστές της ελληνικότητας. Πώς να απαγορεύσεις την είσοδο των Nεοναζιστών στο κοινοβούλιο, όταν την έχεις επιτρέψει πανηγυρικά στους Σταλινικούς; Eπειδή αυτοί καταλύουν τη δημοκρατία αλλά δεν μαχαιρώνουν;

Ο ρόλος του πολιτισμού στην ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος

Ομως συνδέεται και με το ότι "εγώ, για να σταθώ όρθιος και να υπερασπιστώ τις κατακτήσεις μου, πρέπει να αποφύγω το δρόμο που με σπρώχνουν για να με μετατρέψουν σε ζώο". Γιατί όταν ο εργαζόμενος δεν έχει στο σπίτι του ρεύμα, δεν έχει νερό, δεν έχει να δώσει γάλα στο παιδί του, ναι, δέχεται να πάει να δουλέψει για είκοσι ευρώ. Και μετά πείθει σιγά σιγά τον εαυτό του, τον ενοχοποιεί (Σωτήρης Πουλικόγιαννης)