Βαστά ο θυμός;

Γδαρμένο απ' το βήχα και καμένο μέσα του, το στήθος
Είναι η κουφάλα ενός δέντρου που έχει ξεραθεί

Βαστά ο θυμός ως το πρωί; Είναι σαν χαλασμένος ζύθος -
Ξεχείλισε, χύθηκε χάμω, κι έγιν' ο λεκές  που έχει  πατηθεί

Στο δρόμο τώρα μοναχός και τρελαμένος, χάνεται στο πλήθος
Που όλο  βιάζεται ενώ ο χρόνος του έχει ανυπόφορα καθηλωθεί...